(„dom lamparta”).

Miejscowość na wsch. brzegu Jordanu, przydzielona plemieniu Gada, nazywana też po prostu Nimra (Lb 32:3, 34, 36). Była położona „na nizinie” i pierwotnie należała do królestwa Sychona (Joz 13:27). Starożytna nazwa zachowała się chyba we współczesnym Tall Nimrin, usytuowanym na pd. brzegu Wadi Nimrin; jednak pozostałości Bet-Nimra najwyraźniej kryje w sobie Tall al-Blajbil, oddalone o ok. 2,5 km w kierunku pn. wsch. (na pn. brzegu tego samego wadi), gdzie jak wynika z wykopalisk, w okresie izraelskim znajdowała się zamieszkana osada, którą potem opuszczono. Bet-Nimra leżała więc ok. 19 km na wsch. pn. wsch. od Jerycha.

(„pistacje”).

Miasto po wsch. stronie Jordanu przekazane przez Mojżesza plemieniu Gada jako „dar” (Joz 13:24-27). Na ogół utożsamia się je z dzisiejszym Chirbat Batna, położonym w górzystych okolicach 21 km na zach. od Rabby (ammonickiej).

(„dom rozbijania”).

Miasto graniczne Issachara (Joz 19:17, 21). Jego dokładne położenie nie jest znane, lecz niektórzy wskazują na Karm al-Hadata, leżące w pobliżu miejsca, gdzie prawdopodobnie znajdowało się En-Chadda, wymienione razem z Bet-Paccec.

(„dom ocalenia”).

Miasto w pd. części dziedzictwa Judy (Joz 15:21, 27). Zostało ponownie zasiedlone po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej (Neh 11:26). Sądząc po miastach, z którymi jest wymieniane, leżało w okolicach Beer-Szeby, ale dokładne położenie jest nieznane.

(„dom Peoru”).

W ostatnim roku wędrówki po pustkowiu naród izraelski obozował „w dolinie naprzeciw Bet-Peor” (Pwt 3:29). Wydaje się, że Bet-Peor było miastem usytuowanym na zboczach Peoru. Zarówno góra, jak i miasto mogły być związane z kultem „Baala z Peor”. Jak czytamy w Liczb 25:1-9, Izraelici dali się nakłonić do niemoralnych praktyk będących częścią tego kultu (zob. BAAL Z PEOR).

Na równinach moabskich, w regionie nadjordańskim, Mojżesz przypomniał Izraelitom Prawo, a następnie został pogrzebany „w dolinie w ziemi moabskiej naprzeciw Bet-Peor”. Wygląda więc na to, że Bet-Peor leżało „w ziemi moabskiej”, to znaczy zamieszkanej przez Moabitów, lecz na terenie, nad którym w tamtym okresie władzę sprawował amorycki król Sychon — zanim doznał on porażki z rąk Izraelitów (Pwt 4:46; 34:6). Później zostało przydzielone plemieniu Rubena, razem ze „zboczami Pisga i Bet-Jeszimot” (Joz 13:15, 20).

Wszystko to wskazuje, że Bet-Peor znajdowało się w pobliżu pn.-wsch. krańca Morza Martwego, naprzeciw równin moabskich. Dokładna lokalizacja jest niepewna. Niemniej Euzebiusz z Cezarei wymienia takie miejsce, leżące ok. 6 mil rzymskich (9 km) na wsch. od Livias (współczesne Tall ar-Rama) (Onomastikon, 48, 3-5). Na tej podstawie niektórzy identyfikują je z Chirbat asz-Szajch-Dżail, położonym ok. 5 km na zach. pn. zach. od miejsca tradycyjnie utożsamianego z górą Nebo. Stanowisko to znajduje się na zboczu góry, która mogła być „szczytem Peor” — ostatnim miejscem, na które zaprowadzono Balaama, by przeklął Izraelitów. Jeśli lokalizacja ta jest właściwa, to „doliną naprzeciw Bet-Peor” prawdopodobnie było Wadi Husban (Lb 23:28; Pwt 4:46; zob. PEOR).

(„dom Rafy”).

Imię występujące w 1 Kronik 4:12, gdzie o Esztonie powiedziano, iż „został ojcem Bet-Rafy”. Użycie w tym imieniu słowa „Bet” („dom”) skłoniło wielu komentatorów do wniosku, iż odnosi się ono do „domu” rodowego lub do jakiegoś miejsca. W dziele Biblischer Commentar über das Alte Testament: Chronik, Esra, Nehemia und Esther (Lipsk 1870, s. 62) C. F. Keil zamieścił następujący komentarz: „Eszton spłodził dom Rafy — rodzinę, o której później nic nie powiedziano, nie da się jej bowiem skojarzyć ani z Beniaminitą Rafą (8,2), ani z potomkami Rafy [„Refaitami”, NŚ; por. Wk] (20,4.6.8)”.

(„dom placu”).

Nazwa małego królestwa aramejskiego, przypuszczalnie odnoszona głównie do jego stolicy. W opisie ataku 600 Danitów na miasto Laisz powiedziano, że „znajdowało się ono na nizinie należącej do Bet-Rechob” (Sdz 18:7, 28). Później, w czasach Dawida, Ammonici najęli Syryjczyków z Bet-Rechob, gdy podjęli daremną próbę obrony przed wojskami izraelskimi (2Sm 10:6). Używano też krótkiej nazwy „Rechob” (2Sm 10:8), dlatego przypuszcza się, że chodzi o to samo miejsce, do którego dotarło 12 zwiadowców izraelskich podczas wstępnego rozpoznania ziemi Kanaan (Lb 13:21).

Bet-Rechob kojarzono z „niziną”, na której leżało miasto Laisz (późniejsze Dan), a w Liczb 13:21 usytuowano Rechob „przy wejściu do Chamatu”, co mogłoby wskazywać na pd. część doliny Bekaa, oddzielającej Liban od Antylibanu. Dokładne położenie nie jest jednak znane.

(z aram.: „dom myśliwego [lub rybaka]”).

Miasto, z którego pochodzili Filip, Andrzej i Szymon Piotr (Jn 1:44), choć wydaje się, że podczas służby Jezusa dwaj ostatni mieszkali w Kafarnaum (Mt 8:5, 14; Mk 1:21, 29). Betsaida