się do dwóch rogów półksiężyca symbolizującego boginię Asztarte lub do bliźniaczych szczytów leżących obok tego miasta. Według innej hipotezy nazwa ta oznacza „Aszterot w pobliżu Karnaim” i dotyczy miasta Asztarot, a Karnaim było przyległą, lecz osobną miejscowością. Jak się przypuszcza, Karnaim to dzisiejsze Szajch Saʽad, niedaleko którego leży Tall ʽAsztara, na ogół utożsamiane z Asztarot (zob. ASZTAROT).

Lud, który uznawał władzę królewską Isz-Boszeta, syna Saula. W 2 Samuela 2:9 wymieniono ich między Gileadem a Jizreel. W łacińskiej Wulgacie i syryjskiej Peszitcie mowa w tym miejscu o „Geszurytach”, natomiast w targumach — o „Aszerytach” (por. Sdz 1:32). W Rodzaju 25:3 pojawia się nazwa Aszszurim, odnosząca się jednak do arabskich potomków Abrahama poprzez Dedana (zob. też CYPRYS).

Człowiek z plemienia Aszera, z domu Jafleta (1Kn 7:33).

Jedno z miast w Judzie, do których Dawid rozesłał łup zdobyty po zwycięstwie nad amalekickimi najeźdźcami (1Sm 30:26, 30).

(„ciernisty krzew”).

„Klepisko Atad” to niewiadome miejsce w regionie nadjordańskim. Tam właśnie zatrzymał się na siedmiodniową żałobę kondukt odprowadzający zwłoki Jakuba z Egiptu do jaskini na polu Machpela w Kanaanie. Atad mógł być osobą, ale sama nazwa odnosi się raczej do jakiegoś miejsca. W kondukcie pogrzebowym uczestniczyli słudzy faraona oraz starsi egipscy, toteż gdy Kananejczycy zobaczyli obrzędy żałobne, wykrzyknęli: „To ciężka żałoba dla Egipcjan!” Dlatego miejsce to nazwano Abel-Micraim, czyli „żałoba Egipcjan” (Rdz 50:7-13).

W różnych przekładach użyto w Rodzaju 50:10, 11 sformułowania „po drugiej stronie Jordanu” (BT, BWP) lub „za Jordanem” (Bp, Bw), co skłania niektórych do wniosku, że klepisko Atad leżało na wsch. od Jordanu. Oznaczałoby to, iż kondukt nie podążał najkrótszą drogą, lecz obrał drogę okrężną, dookoła Morza Martwego, być może w celu uniknięcia spotkania z Filistynami. Jednakże hebrajskie wyrażenie beʽéwer, tłumaczone na „po drugiej stronie” lub „za”, może się odnosić zarówno do terenów na wsch., jak i na zach. od Jordanu. Gdy Mojżesz kończył spisywanie Pięcioksięgu w Moabie, z jego punktu widzenia „za Jordanem” leżały tereny na zach. od tej rzeki. W Przekładzie Nowego Świata uporano się z tą trudnością i zgodnie z tekstem hebrajskim użyto w tych wersetach wyrażenia „w regionie nadjordańskim”.

Członek plemienia Judy wywodzący się od Pereca. Został wymieniony wśród mężczyzn, którzy zamieszkali w Jerozolimie w czasach Nehemiasza, po uwolnieniu z niewoli babilońskiej (Neh 11:4-6).

Królowa Judy, córka izraelskiego króla Achaba i jego żony Jezebel; wnuczka Omriego (2Kl 8:18, 26). Była siostrą izraelskiego króla Jehorama i siostrą lub przyrodnią siostrą pozostałych z 70 synów Achaba, zabitych później na rozkaz Jehu (2Kl 3:1, 2; 10:1-9). Ze względów politycznych wydano ją za mąż za Jehorama, najstarszego syna króla judzkiego Jehoszafata (2Kl 8:25-27; 2Kn 18:1). Była matką Achazjasza, który potem został królem Judy.

Atalia, podobnie jak jej matka, Jezebel, podczas ośmioletnich rządów swego męża, Jehorama, podjudzała go do czynienia tego, co złe w oczach Jehowy (1Kl 21:25; 2Kn 21:4-6). Wzorem matki bezwzględnie przelewała też niewinną krew. Kiedy jej niegodziwy syn, Achazjasz, zmarł po roku panowania, wymordowała wszystkich potomków królewskich z wyjątkiem niemowlęcia Jehoasza, którego ukryli arcykapłan i jego żona, będąca ciotką tego dziecka. Następnie Atalia uczyniła siebie królową i panowała sześć lat (ok. 905-899 p.n.e.) (2Kn 22:11, 12). Jej synowie ograbili świątynię Jehowy ze świętych przedmiotów i ofiarowali je Baalowi (2Kn 24:7).

Gdy Jehoasz miał siedem lat, bogobojny arcykapłan Jehojada wyprowadził go z ukrycia i koronował na króla jako prawowitego dziedzica tronu. Atalia, usłyszawszy jakieś odgłosy, szybko przyszła do świątyni. Kiedy zobaczyła, co się dzieje, zaczęła krzyczeć: „Spisek! Spisek!” Na polecenie arcykapłana Jehojady została wyprowadzona poza teren świątyni i zabita przy Bramie Końskiej pałacu; była chyba ostatnią osobą z nikczemnego domu Achaba (2Kl 11:1-20; 2Kn 22:1 do 23:21). Jakże prawdziwa okazała się wypowiedź: „Nie spadnie na ziemię, nie spełniwszy się, nic ze słowa Jehowy, które Jehowa wyrzekł przeciwko domowi Achaba”! (2Kl 10:10, 11; 1Kl 21:20-24).

1. Beniaminita z domu Jerochama; mieszkał w Jerozolimie (1Kn 8:26-28).

2. Ojciec pewnego mężczyzny, który powrócił do Jerozolimy z Ezdraszem w r. 468 p.n.e.; pochodził z rodu Elama (Ezd 8:1, 7).

(„korona”).

Jedna z żon Jerachmeela z plemienia Judy, matka Onama (1Kn 2:3-5, 25, 26).