Lewiego — usługiwali 12 plemionom mieszkającym w Palestynie. Jeśli chodzi o Nową Jerozolimę, ‛dzięki jej światłu będą chodzić narody’ (Obj 21:2, 22-24).

Zobacz też hasło KAPŁAN.

Jedna z ‛siedemdziesięciu dusz z domu Jakuba, które przybyły do Egiptu’ (Rdz 46:21, 27). W Księdze Rodzaju jest nazwany ‛synem’ Beniamina, ale w świetle Liczb 26:40 wydaje się, że słowo to oznacza tu raczej „wnuka”. Gdyby tak było, to jest on zapewne tą samą osobą, co Addar z 1 Kronik 8:3.

Jeden z synów Kaleba, syna Checrona z plemienia Judy (1Kn 2:18).

(„[od; należący do] Arda”).

Rodzina Beniaminitów wywodząca się od Arda, syna Beli (Lb 26:40).

Siódmy z wymienionych synów Gada; przybył do Egiptu z rodziną Jakuba w 1728 r. p.n.e. Został głową rodziny Arelitów, których uwzględniono w spisie ludności na pustkowiu krótko przed wejściem Izraelitów do Ziemi Obiecanej (Rdz 46:8, 16; Lb 26:17).

(„wzgórze Aresa”).

Wzgórze położone na pn. zach. od górującego nad Atenami Akropolu, od którego oddziela je płytka dolina. Jest to dość wąskie, nagie wzniesienie wapienne o wysokości 113 m, natomiast leżący na pd. wsch. od niego Akropol jest o jakieś 43 m wyższy. Od pn. na Wzgórze Aresa prowadzi łagodne podejście, ale od pd. — całkiem strome. Niegdyś na szczycie wzgórza znajdowały się greckie ołtarze, sanktuaria, posągi oraz miejsce obrad sądu najwyższego. Do dziś wszystko to zniknęło; pozostało jedynie kilka ławek wykutych w skale.

Podczas jednej z wizyt apostoła Pawła w Atenach mieszkańcy tego miasta pochwycili go i zaprowadzili na Areopag, mówiąc: „Czy możemy się dowiedzieć, cóż to za nowa nauka, którą ty opowiadasz? Wprowadzasz bowiem coś obcego naszym uszom” (Dz 17:19, 20). W odpowiedzi Paweł powołał się na różne niezbite fakty, wygłaszając logiczne i przekonujące przemówienie. Nie zdołał go dokończyć, gdyż niektórzy z obecnych, „usłyszawszy o zmartwychwstaniu umarłych”, zaczęli szydzić. Do tego czasu jednak słuchacze Pawła zdążyli się podzielić na trzy grupy. Jedni drwili, inni mówili, że posłuchają go później, a jeszcze inni „uwierzyli, wśród nich także Dionizy, członek sądu na Areopagu, oraz niewiasta imieniem Damaris, a z nimi również inni” (Dz 17:22-34). Tablica z brązu umieszczona na Wzgórzu Aresa upamiętnia dziś to wystąpienie apostoła Pawła. Nie wiadomo, czy Paweł przemawiał wtedy na Areopagu przed sądem, ale z pewnością wśród jego słuchaczy był przynajmniej jeden członek tego trybunału (ILUSTRACJA, t. 2, s. 746).

(„zacny; dostojny”).

W czasie gdy Damaszek podlegał ostatniemu z kilku arabskich królów o tym imieniu, tamtejszy namiestnik przyłączył się do spisku Żydów na życie apostoła Pawła. Paweł ratował się ucieczką przez okno w murze miejskim, skąd został opuszczony w wiklinowym koszu (Dz 9:23-25; 2Ko 11:32, 33).

Aretas wydał córkę za Heroda Antypasa (zob. HEROD 2), który potem rozwiódł się z nią, by poślubić Herodiadę. Ten cudzołożny związek potępił Jan Chrzciciel (Mt 14:3, 4). Aretas, zirytowany dodatkowo sporami granicznymi, zaatakował Antypasa i doszczętnie rozgromił jego siły. Cesarz Tyberiusz rozkazał wtedy rządcy Syrii Witeliuszowi przywieźć Aretasa żywego bądź martwego. Chociaż Witeliusz nie był przyjacielem Antypasa, zbierał wojsko, jednak gdy w r. 37 Tyberiusz umarł, kampania przeciw Aretasowi została odwołana. Następca Tyberiusza, Kaligula,