na obiecanego ducha świętego. Potem uczynił to, co apostoł Piotr wyjaśnił następująco: „Skoro zatem został wywyższony na prawicę Bożą i od Ojca otrzymał obiecanego ducha świętego, wylał to, co wy widzicie i słyszycie” (Łk 22:20; Dz 2:33). Wylanie ducha świętego objawiło się tym, że ok. 120 uczniów otrzymało cudowny dar mówienia różnymi językami. W rezultacie rzesze Żydów i prozelitów przybyłych ze wszystkich stron cesarstwa rzymskiego mogły w zrozumiałej dla siebie mowie usłyszeć „o wspaniałych rzeczach Bożych” (Dz 2:7-11). Wtedy po raz pierwszy Piotr wspomniał o chrzcie w imię Ojca, Syna i ducha świętego, nakazanym przez Jezusa w Mateusza 28:19 (Dz 2:21, 36, 38, 39). Ponieważ Jezus wstąpił do nieba z wartością swej ofiary, mógł pośredniczyć w zawarciu z jego naśladowcami nowego przymierza (Heb 9:15-26).

Naśladowcy ci — do których owego dnia dołączyło 3000 osób (Dz 2:41), a później następni — nie byli pierwszymi pierwocinami dla Boga, gdyż tymi okazał się sam Jezus Chrystus (1Ko 15:23), wskrzeszony 16 Nisan 33 r. n.e., a więc w dniu, w którym kołysano snopem pierwocin jęczmienia. Przypominali raczej pierwociny pszenicy, drugiego zboża; byli „niejako pierwocinami” dla Boga (Jak 1:18). Odtąd stali się nowym narodem Boga, Jego „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność” (1Pt 2:9).

Miara długości odpowiadająca w przybliżeniu odległości od końca kciuka do końca małego palca rozpostartej dłoni (Wj 28:16; 39:9; 1Sm 17:4; Eze 43:13). Dwie piędzi to jeden łokieć, a trzy szerokości dłoni to jedna piędź. Wszystko wskazuje na to, że łokieć najczęściej używany przez Izraelitów miał 44,5 cm długości (zob. ŁOKIEĆ). W takim razie piędź liczyłaby 22,2 cm.

Chcąc podkreślić wielkość Jehowy, prorok Izajasz zapytał: „Kto (...) piędzią wymierzył niebiosa?” (Iz 40:12).

Zobacz BRAMA.

Port niedaleko miasta Lasea, utożsamiany z zatoką na pd. wybrzeżu Krety, noszącą wciąż tę samą nazwę — we współczesnej grece brzmi ona Kaloi Limniones (Dz 27:7, 8). Zatoka ta znajduje się jakieś 8 km