(Pwt 29:18). W Objawieniu 8:11 oznacza gorzką, trującą substancję, zwaną też absyntem.

Przyrząd w postaci sznurka z umocowanym ciężarkiem, np. kamieniem, kawałkiem metalu lub gliny, wyznaczający kierunek pionowy przy budowie ściany albo innej konstrukcji. Czasami pionem nazywa się sam ciężarek. Takim przyrządem posługiwali się w starożytności cieśle, murarze i inni rzemieślnicy.

W związku z odbudową świątyni jerozolimskiej przedstawiono Zerubbabela z pionem w ręku, według tekstu masoreckiego dosłownie: „z kamieniem [albo „ciężarkiem”], cyną” (Za 4:9, 10). Zgodnie z zapowiedzią Zerubbabel nie tylko położył fundament świątyni, lecz także nadzorował wszystkie prace aż do ich zakończenia (Ezd 3:8-10; 6:14, 15).

Amos ujrzał w wizji Jehowę stojącego na murze wykonanym pod pion, czyli prostym, pionowym. Bóg trzymał w ręku pion i powiedział Amosowi, że umieszcza ten przyrząd pośród swego ludu. Izraelici nie okazali się jednak prostolinijni pod względem duchowym, gdyż nie spełniali wymagań Bożych, więc Jehowa postanowił wymierzyć im sprawiedliwość i powiedział: „Nie będę już dłużej tego wybaczał”. Wyżyny Izraela i jego sanktuaria miały zostać spustoszone, a Bóg miał ‛powstać z mieczem przeciwko domowi Jeroboama’ (Am 7:7-9). Zgodnie z tymi słowami w 740 r. p.n.e. Izrael i Samarię spustoszyli Asyryjczycy.

(„odłam skalny”).

Apostoł Jezusa Chrystusa noszący w Piśmie Świętym pięć imion: hebrajskie „Symeon”, greckie „Szymon” (od hebr. rdzenia: „słyszeć; słuchać”), greckie „Piotr” (w Biblii określające tylko jego), odpowiadające mu semickie „Kefas” (być może spokrewnione z hebr. słowem kefím [„skały”], użytym w Hi 30:6; Jer 4:29) oraz „Szymon Piotr” (Dz 15:14; Mt 10:2; 16:16; Jn 1:42).

Piotr był synem Jana, zwanego też Jonaszem (Mt 16:17; Jn 1:42). Najpierw mieszkał w Betsaidzie (Jn 1:44), a później w Kafarnaum (Łk 4:31, 38); obie te miejscowości leżały na pn. brzegu Morza Galilejskiego. Piotr i jego brat Andrzej zajmowali się rybołówstwem, najwyraźniej razem z Jakubem i Janem, synami Zebedeusza, „wspólnikami Szymona” (Łk 5:7, 10; Mt 4:18-22; Mk 1:16-21). Nie był więc samotnym rybakiem. Chociaż Piotr i Jan wydawali się przywódcom żydowskim „ludźmi niewykształconymi i prostymi”, nie należy sądzić, jakoby nie umieli czytać lub nie odebrali żadnego wykształcenia. W dziele A Dictionary of the Bible (1905, t. III, s. 757) J. Hastings wyjaśnia, że użyte w odniesieniu do nich słowo agrámmatos oznaczało dla Żyda „kogoś, kto nie był biegły w rabinicznej wykładni Pism” (por. Jn 7:14, 15; Dz 4:13).

Piotr został przedstawiony jako człowiek żonaty. W późniejszych latach żona towarzyszyła mu (przynajmniej czasami) w wyprawach misjonarskich, podobnie jak to robiły żony innych apostołów (1Ko 9:5). Jego teściowa mieszkała razem z nim w domu, który dzielił ze swym bratem Andrzejem (Mk 1:29-31).

Służba z Jezusem. Piotr był jednym z pierwszych naśladowców Jezusa, do którego został przyprowadzony przez Andrzeja, ucznia Jana Chrzciciela (Jn 1:35-42). Jezus nadał mu wtedy imię Kefas (Piotr) (Mk 3:16; Jn 1:42), mające niewątpliwie znaczenie prorocze. Na pewno od razu zdołał się na nim poznać — tak samo jak potrafił dostrzec, że Natanael jest człowiekiem, „w którym nie ma podstępu”. Piotr rzeczywiście zapewniał współwyznawcom solidne oparcie, zwłaszcza po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, wzmacniał ich bowiem i pokrzepiał pod względem duchowym (Jn 1:47, 48; 2:25; Łk 22:32).

Jakiś czas później, w Galilei, Piotr, jego brat Andrzej oraz ich towarzysze: Jakub i Jan zostali wezwani przez Jezusa, by poszli za nim i zostali „rybakami ludzi” (Mt 4:18-22; Mk 1:16-18; Jn 1:35-42). Jezus wybrał łódź Piotra, żeby z niej przemówić do tłumów zgromadzonych na brzegu. Potem za sprawą cudu zapewnił obfity połów, po którym Piotr, mający początkowo pewne wątpliwości, zlękniony przypadł Jezusowi do nóg. Bez chwili wahania razem z trzema wspólnikami zostawił rybołówstwo, by pójść za Jezusem (Łk 5:1-11). Mniej więcej w rok po przyłączeniu się do jego uczniów został wybrany do grona 12 „apostołów”, czyli „posłanych” (Mk 3:13-19).

Jezus kilkakrotnie zaprosił Piotra, Jakuba i Jana, by mu towarzyszyli w szczególnych momentach, np. gdy dostąpił przemienienia (Mt 17:1, 2; Mk 9:2; Łk 9:28, 29), gdy wskrzesił córkę Jaira (Mk 5:22-24, 35-42) albo gdy przeżywał trudne chwile w ogrodzie Getsemani (Mt 26:36-46; Mk 14:32-42). Właśnie ta trójka razem z Andrzejem pytała Jezusa o zagładę Jerozolimy, o jego przyszłą obecność i o zakończenie systemu rzeczy (Mt 24:3; Mk 13:1-3). Wprawdzie w spisach apostołów Piotr jest wymieniany obok swego brata, Andrzeja, lecz w relacjach z różnych wydarzeń częściej występuje wraz z Janem, i to zarówno przed śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa, jak i potem (Łk 22:8; Jn 13:24; 20:2; 21:7; Dz 3:1; 8:14;