„Egipcjanie”, a w Psalmie 89:10 słowo „Rahab” zostało tak oddane, by nawiązywało do butnego faraona, którego upokorzył Jehowa.

Piękny park lub ogród podobny do parku. W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo parádeisos występuje trzy razy (Łk 23:43; 2Ko 12:4; Obj 2:7). Użył go już Ksenofont (ok. 431-ok. 352 p.n.e.), a według innego greckiego pisarza, Polluksa, pochodzi ono z perskiego pairidaeza (Cyropedia, I, iii, 14; Anabasis, I, ii, 7; Onomastikon, IX, 13). Zdaniem niektórych leksykografów z tego samego źródła wywodzi się hebrajskie pardés (w podstawowym znaczeniu: „park”). Są to jednak wyłącznie przypuszczenia, ponieważ dostępne teksty perskie pochodzą dopiero z VI w. p.n.e., a wyrazu pardés używał już Salomon w XI w. p.n.e. (Kzn 2:5; PnP 4:13). Pardés występuje w Biblii jeszcze raz w Nehemiasza 2:8, gdzie wspomniano o pochodzącym z V w. p.n.e. parku królewskim Artakserksesa I (zob. PARK).

Jednakże wszystkie trzy wspomniane terminy (hebr. pardés, pers. pairidaeza oraz gr. parádeisos) w zasadzie odnoszą się do pięknego parku lub ogrodu przypominającego park. Pierwszy taki park założył w Edenie Stwórca człowieka, Jehowa Bóg (Rdz 2:8, 9, 15). Po hebrajsku nazwano go gan, czyli „ogród”, ale niewątpliwie rozmiarami i charakterem przypominał park. Słusznie więc w greckiej Septuagincie użyto w odniesieniu do niego słowa parádeisos (zob. EDEN 1; OGRÓD [Ogród Eden]). Wskutek grzechu Adam utracił zarówno prawo do mieszkania w tym raju, jak i widoki na uzyskanie prawa do życia wiecznego (symbolem tego prawa był owoc z wyznaczonego przez Boga drzewa rosnącego pośrodku ogrodu). Eden mógł być jakoś ogrodzony, gdyż do uniemożliwienia ludziom wstępu wystarczyło postawić anielskich strażników tylko po jego wsch. stronie (Rdz 3:22-24).

Jaki raj obiecał Jezus złoczyńcy, który umierał u jego boku?

Sprawozdanie Łukasza donosi, że skazany na śmierć złoczyńca wiszący u boku Jezusa Chrystusa wystąpił w jego obronie, a potem poprosił: „Pamiętaj o mnie, gdy się znajdziesz w swoim królestwie”. Jezus odrzekł: „Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju” (Łk 23:39-43). Interpunkcja użyta w przekładzie powyższego fragmentu zależy rzecz jasna od tego, jak tłumacz zrozumie słowa Jezusa, gdyż w oryginale greckim nie używano znaków przestankowych. Współczesna interpunkcja upowszechniła się nie wcześniej niż w IX w. n.e. W wielu tłumaczeniach umieszcza się przecinek przed słowem „dzisiaj”, co sugeruje, jakoby złoczyńca jeszcze tego samego dnia trafił do raju, ale pogląd taki nie znajduje uzasadnienia w żadnym miejscu Biblii. Sam Jezus przebywał martwy w grobie aż do trzeciego dnia, po czym został wskrzeszony jako „pierwocina” zmartwychwstałych (Dz 10:40; 1Ko 15:20; Kol 1:18). Dopiero 40 dni później wstąpił do nieba (Jn 20:17; Dz 1:1-3, 9).

Jak z tego wynika, mówiąc „dzisiaj”, Jezus nie kierował uwagi na to, kiedy złoczyńca znajdzie się w raju, ale na dzień, w którym złożył tę obietnicę i w którym tamten człowiek w niego uwierzył. Wcześniej tego samego dnia Jezus został odrzucony i potępiony przez najwyższych rangą przywódców religijnych własnego narodu, a później skazany na śmierć przez władze rzymskie. Był lżony i wyśmiewany. Wiszący obok niego złoczyńca wykazał się chwalebną postawą i szlachetnością serca, gdy nie przyłączył się do tłumu, lecz wystąpił w obronie Jezusa i dał wyraz wierze w to, że będzie on królem. Również inne przekłady biblijne zaznaczają, iż nacisk należy położyć nie na porę spełnienia tej obietnicy, ale na czas, gdy została złożona. Brzmienie podobne do przytoczonego powyżej Przekładu Nowego Świata podają m.in. angielskie tłumaczenia J. B. Rotherhama i G. M. Lamsy, niemieckie L. Reinhardta i W. Michaelisa oraz przekład syrokuretoński, pochodzący z V w. n.e.

Raj, o którym mówił Jezus Chrystus, niewątpliwie nie jest tożsamy z jego niebiańskim Królestwem. Wcześniej tego samego dnia oświadczył on swym wiernym uczniom, że będą mogli się znaleźć w owym Królestwie, ponieważ ‛wytrwali przy nim w jego doświadczeniach’, czego na pewno nie można powiedzieć o złoczyńcy, który umarł na palu obok Jezusa wyłącznie za popełnione przestępstwa (Łk 22:28-30; 23:40, 41). Człowiek ten oczywiście nie ‛narodził się ponownie’ z wody i ducha, co według Jezusa jest jednym z warunków znalezienia się w Królestwie Niebios (Jn 3:3-6). Nie należał też do ‛zwyciężających’, którzy w myśl słów wyniesionego do chwały Chrystusa Jezusa mają zasiadać z nim na niebiańskim tronie i dostąpić „pierwszego zmartwychwstania” (Obj 3:11, 12, 21; 12:10, 11; 14:1-4; 20:4-6).

Niektóre dzieła głoszą pogląd, jakoby Jezus nawiązywał do rajskiej części Hadesu czy Szeolu, rzekomo wydzielonej dla osób cieszących się uznaniem Bożym. Twierdzi się, że ówcześni rabini