W związku z władzą nad narodami, jaką otrzyma od Boga mesjański Król, przepowiedziano: „Potłuczesz je berłem żelaznym, niczym naczynie garncarskie je roztrzaskasz” (Ps 2:9; por. Dn 2:44; Obj 2:26, 27; 12:5).

Z tej samej bryły gliny garncarz może uczynić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a inne do użytku niezaszczytnego, czyli do spraw zwyczajnych, pospolitych. Podobnie Jehowa dysponuje władzą, dzięki której może kształtować jednostki według swego upodobania. To, że toleruje niegodziwych, „naczynia srogiego gniewu przyszykowane na zagładę”, wychodzi na dobre „naczyniom miłosierdzia”, czyli członkom Izraela duchowego (Rz 9:14-26).

Zobacz GOTOWANIE, NACZYNIA KUCHENNE.

Hebrajskie słowo mezamméret, tłumaczone na „szczypce” (Bw), „nożyce” (BT) lub „gasidła” (NŚ), pochodzi od rdzenia zamár, oznaczającego „przycinać”. Dlatego niektórzy uważają, że chodzi o narzędzie podobne do nożyc, służące do przycinania knotów lamp. Jednak na pewno wiadomo tylko to, że narzędzia te były wykonane ze złota lub miedzi i że używano ich podczas służby pełnionej w świątyni (1Kl 7:50; 2Kl 12:13; 25:14; 2Kn 4:22; Jer 52:18).

(„winna tłocznia”).

Jedno z miast filistyńskich władców sojuszniczych (1Sm 6:17, 18). Ponieważ leżało na wsch. od Równiny Filistyńskiej, odgrywało znaczącą rolę podczas wojen izraelsko-filistyńskich. Z Gat pochodził Goliat oraz inni olbrzymi wojownicy, a gdy Izraelici wkroczyli przez Jordan do Ziemi Obiecanej, mieszkali w nim Anakici (Joz 11:22; 1Sm 17:4; 2Sm 21:15-22; 1Kn 20:4-8). Mieszkańców Gat nazywano Gittytami (Joz 13:3).

Podczas podboju Ziemi Obiecanej za dni Jozuego terytorium Filistynów nie zostało zajęte. Izraelici mieli tego dokonać później. Niemniej gdy Jehowa polecił Jozuemu przydzielić ziemię poszczególnym plemionom, region, w którym leżało Gat, przypadł potomkom Judy (Joz 13:2, 3; 15:1, 5, 12).

W bliżej nieokreślonym czasie potyczki z Gittytami toczyli Efraimici i Beniaminici, co wynika z pewnych wzmianek w rodowodach (1Kn 7:20, 21; 8:13).

Za życia Samuela do Gat przyniesiono odebraną Izraelitom Arkę Przymierza, co miało tragiczne skutki dla mieszkańców tego miasta (1Sm 5:8, 9). Wkrótce potem Izraelici podporządkowali sobie Filistynów i pewne utracone wcześniej miasta „wracały do Izraela, od Ekronu po Gat” (1Sm 7:14). W późniejszym okresie, gdy Dawid zabił Gittyjczyka Goliata, Izraelici ścigali Filistynów aż do Ekronu i Gat (1Sm 17:23, 48-53).

Po jakimś czasie Dawid musiał uciekać przed Saulem i szukał schronienia w Gat. Ale gdy słudzy Achisza, króla Gat, zaczęli mówić „Czyż to nie Dawid, król tej ziemi?”, przestraszył się i udał obłąkanego, by pozwolono mu odejść (1Sm 21:10-15). Do swoich przeżyć w Gat Dawid nawiązał w dwóch psalmach (Ps 34, nagł.; 56, nagł.). Natomiast kolejnym razem przybył do tego miasta nie sam, lecz z 600 wojownikami i ich rodzinami. Achisz zapewne chciał zyskać poparcie Dawida w walce z Saulem i dlatego pozwolił jemu oraz towarzyszącym mu ludziom schronić się w mieście Ciklag, z którego Dawid przeniósł się do Hebronu 16 miesięcy później, po śmierci Saula (1Sm 27:2 do 28:2; 29:1-11; 2Sm 1:1; 2:1-3). W pieśni żałobnej nad Saulem i Jonatanem Dawid nadmienił, iż wiadomość o śmierci Saula wzbudziłaby wielką radość wśród Filistynów z Gat i Aszkelonu (2Sm 1:20).

Za panowania Dawida Izraelici zajęli Gat i jego zależne miejscowości (1Kn 18:1). Niektórzy Gittyci lojalnie popierali Dawida — 600 z nich towarzyszyło mu, gdy musiał uciekać przed Absalomem (2Sm 15:18). Co ciekawe, relacja z czasów Salomona wspomina o Achiszu jako królu Gat (1Kl 2:39-41). Prawdopodobnie jednak był on księciem lennym, a nie suwerennym władcą (zob. WŁADCY SOJUSZNICZY). Następca Salomona, Rechoboam, odbudował i umocnił Gat (2Kn 11:5-8).

Jakiś czas po upływie 23 roku panowania judzkiego króla Jehoasza (876 p.n.e.) Gat zostało zdobyte przez syryjskiego króla Chazaela (2Kl 12:6, 17). Potem miasto niewątpliwie odzyskali Filistyni, gdyż podczas wojny z nimi zdobył je Uzzjasz (2Kn 26:3, 6). W proroctwie Amosa oraz Micheasza Gat występuje jako miasto cudzoziemskie (Am 6:2; Mi 1:10). Krótko po r. 740 p.n.e. asyryjski król Sargon chełpił się, iż zdobył Gat, i jest to ostatnia wzmianka historyczna o tym mieście; późniejsze fragmenty Biblii wymieniające miasta filistyńskie nie wspominają o Gat (Jer 25:17, 20; Sof 2:4; Za 9:5, 6).

Dokładne położenie Gat jest nieznane. Choć sugerowano kilka miejsc, odkrycia archeologiczne w większości z nich nie pasują do tego, co wiemy o Gat z opisów historycznych. Obecnie część uczonych opowiada się za Tall as-Safi (Tel Cafit), leżącym 18,5 km na wsch. pd. wsch. od Aszdodu. Yohanan Aharoni napisał: „Ponieważ w tym południowym regionie żaden inny tell nie spełnia warunków,