Prawdopodobnie symboliczna nazwa Babilonu (Jer 25:26; 51:41). Jak przypuszczają niektórzy, słowo to znaczy „mający miedziane bramy”, co pasowałoby do Babilonu. Istnieje też pogląd, iż Szeszak to SiskuKI z pewnego wczesnego babilońskiego rejestru królewskiego. Termin Sisku lub Siska mógł być nazwą dzielnicy starożytnego Babilonu. Jednakże zgodnie z tradycją żydowską „Szeszak” jest kryptonimem hebrajskiego słowa „Babel” (Babilon) utworzonym według systemu atbasz. Polega on na zamianie liter w szyfrowanym wyrazie — w miejsce ostatniej litery alfabetu hebrajskiego (taw) podstawia się pierwszą (ʼálef), w miejsce przedostatniej (szin) — drugą (bet) itd. Gdy w ten sposób w wyrazie „Babel” każde bet (b) zastąpi się literą szin (sz), a lámed (l) — literą kaf (k), powstaje określenie Szeszák. Nazwa Szeszak może też wskazywać na hańbę, jaka miała spaść na Babilon (Jer 25:26, przyp. w NW; The Soncino Books of the Bible, red. A. Cohen, Londyn 1949).

Potomek Judy poprzez Jerachmeela. Nie miał synów, więc aby zachować ciągłość swej linii rodowej, dał swą córkę (przypuszczalnie Achlaj) za żonę swemu niewolnikowi Jarsze (1Kn 2:31, 34, 35).

Człowiek wyznaczony przez króla Cyrusa na naczelnika pierwszej grupy wygnańców powracających z Babilonu. Szeszbaccar zabrał ze sobą złote i srebrne naczynia, zrabowane niegdyś ze świątyni przez Nebukadneccara. Po przybyciu do Jerozolimy położył fundamenty drugiej świątyni (Ezd 1:7-11; 5:14-16).

Nie ma zgodności co do tego, czy Szeszbaccar i namiestnik Zerubbabel to ta sama osoba. Ze względu na podobieństwo imion oraz na fakt, że w niektórych przekładach w Ezdrasza 1:8 (Bp, BT, Bw) przypisano mu tytuł „księcia judzkiego”, bywa utożsamiany z Szenaccarem, synem króla Jehojachina, wymienionym w 1 Kronik 3:18. Teoria ta nie ma jednak mocnych podstaw, gdyż podobieństwo imion nie jest szczególnie duże, a Zerubbabelowi, jako wnukowi Jehojachina, tytuł „księcia” [„naczelnika”, NŚ] Judy przysługiwał równie dobrze, jak synowi króla.

Niektórzy współcześni uczeni uważają, że Szeszbaccar i Zerubbabel to dwie różne osoby. Twierdzą, iż Cyrus najpierw ustanowił namiestnikiem Szeszbaccara, a potem za czasów Dariusza jego następcą został Zerubbabel i dlatego to jemu przypisano budowę świątyni.

Bardziej prawdopodobne wydaje się jednak, że Szeszbaccar i Zerubbabel to ta sama osoba, z czym zgadza się większość uczonych i opracowań biblijnych. Warto zwrócić uwagę na następujące sprawy: to, co przypisano Szeszbaccarowi w dwóch miejscach, gdzie wymieniono jego imię, w innych fragmentach przypisano Zerubbabelowi. W odniesieniu do obu użyto tytułu „namiestnik” (Ezd 1:11; 2:1, 2; 5:2, 14, 16; Ag 1:1, 14; 2:2, 21; Za 4:9). Zerubbabela uważa się za przywódcę powracających wygnańców, natomiast imię „Szeszbaccar” nawet nie występuje w ich spisie (Ezd 2:2; 3:1, 2).

„Szeszbaccar” to prawdopodobnie oficjalne imię babilońskie nadane Zerubbabelowi; również Daniel i inni otrzymali nowe imiona (Dn 1:7). „Szeszbaccar” wygląda na znacznie bardziej chaldejskie imię niż „Zerubabbel”. W Ezdrasza 5:14-16 zacytowano list urzędowy, a w 1 rozdz. Ezdrasza dekret Cyrusa i być może dlatego użyto tam oficjalnego imienia.

Zobacz LICZBA.

Jeden z siedmiu książąt Persji i Medii, których rady zasięgał król Aswerus, gdy królowa Waszti nie chciała go usłuchać (Est 1:13-15).

Urzędnik, być może sekretarz, związany z Tattenajem, perskim namiestnikiem „zza Rzeki” w czasach Dariusza I (Wielkiego) (Ezd 5:3, 6; 6:6, 13). Szetar-Bozenaj i Tattenaj przybyli z innymi do Jerozolimy, by wyrazić sprzeciw wobec odbudowy świątyni przez Żydów, którą wcześniej nakazał wstrzymać król Artakserkses. Żydzi jednak pomimo skarg kontynuowali prace, a do króla Dariusza napisano list. Tattenaj i Szetar-Bozenaj oraz ich towarzysze donieśli królowi o sytuacji w Jerozolimie i przekazali, że budowniczowie świątyni powołują się na wcześniejszy rozkaz wydany przez króla Cyrusa. Poprosili o zbadanie tej sprawy. W odpowiedzi Dariusz potwierdził niezmienny dekret Cyrusa i nie tylko polecił Szetar-Bozenajowi i jego towarzyszom ‛trzymać się z dala’ od Jerozolimy, ale też nakazał pod groźbą surowej kary udzielać Żydom wsparcia materialnego ze skarbca królewskiego, żeby mogli kontynuować budowę świątyni i pełnioną tam służbę. Szetar-Bozenaj i towarzyszący mu ludzie postąpili zgodnie z tym nakazem (Ezd 4:23 do 6:13).

1. (Od rdzenia oznaczającego: „zrównać; wyrównać”). Ojciec Machbeny i Gibei. Ponieważ jednak są to chyba nazwy miast, Szewa był przypuszczalnie ich założycielem lub ojcem tych, którzy się w nich osiedlili. Od Kaleba (Kelubaja), ojca