grup zwierząt i roślin. Współczesne badania naukowe wskazują, że do tej samej rodziny roślin mogą należeć setki tysięcy różnych ich odmian. Podobnie jest w królestwie zwierząt; istnieje wiele gatunków kotów, ale wszystkie należą do jednej rodziny kotowatych — czyli do jednego „rodzaju”. Analogicznie jest z ludźmi, bydłem czy z psami; w ramach każdego „rodzaju” może istnieć ogromna różnorodność. Ale faktem jest, że bez względu na liczbę odmian w poszczególnej rodzinie każdy z tych „rodzajów” pozostaje genetycznie odrębny od innych.

Badania geologiczne wyraźnie ukazują, że skamieniałości przypisywane najdawniejszym przedstawicielom jakiegoś organizmu są bardzo podobne do wywodzących się od niego osobników istniejących obecnie. Karaczany (karaluchy) odnalezione wśród podobno najstarszych skamieniałych owadów są właściwie identyczne z żyjącymi w naszych czasach. Wśród skamieniałości całkowicie brakuje „pomostów” łączących „rodzaje”. Konie, dęby, orły, słonie, orzechy czy paprocie dalej stanowią te same „rodzaje” i nie przekształcają się w nowe. Świadectwo skamieniałości całkowicie harmonizuje więc z biblijnym opisem dzieła stwarzania, według którego podczas ostatnich dni stwarzania Jehowa sprawił, iż na ziemi pojawiły się żywe organizmy w dużych ilościach i „według ich rodzajów” (Rdz 1:20-25).

Z powyższych faktów wyraźnie wynika, że możliwe było zebranie przez Noego w arce wszystkich niezbędnych zwierząt w celu ich ocalenia podczas potopu. Biblia nie twierdzi, jakoby musiał on ratować każdy ich gatunek. Powiedziano w niej natomiast: „Z latających stworzeń według ich rodzajów i ze zwierząt domowych według ich rodzajów, i ze wszystkich innych poruszających się zwierząt ziemi według ich rodzajów — wejdą tam do ciebie z każdego po dwa, żebyś je zachował przy życiu” (Rdz 6:20; 7:14, 15). Jehowa Bóg wiedział, że w celu odtworzenia po potopie wielkiej rozmaitości istot żywych wystarczyło jedynie zachować zdolnych do rozmnażania przedstawicieli poszczególnych „rodzajów” (zob. ARKA 1).

Po ustąpieniu wód potopu te stosunkowo nieliczne podstawowe „rodzaje” zwierząt wyszły z arki i rozprzestrzeniły się po całej ziemi, tworząc z czasem mnóstwo odmian w ramach danego „rodzaju”. Chociaż po potopie pojawiło się wiele nowych odmian, „rodzaje” pozostały niezmienione, zgodnie z niezmiennym słowem Jehowy Boga (Iz 55:8-11).

Pierwsza część Pięcioksięgu, czyli Pentateuchu (z gr. „pięć zwojów”). W Septuagincie nazwano ją Genesis („pochodzenie; narodziny”), a tytuł hebrajski Bereʼszít („na początku”) pochodzi od słowa rozpoczynającego tę księgę.

Kiedy i gdzie spisana. Księga Rodzaju (1 Mojżeszowa) najwyraźniej była pierwotnie częścią jednej całości (Tory) i została spisana przez Mojżesza na pustkowiu Synaj w 1513 r. p.n.e. W początkowych dwóch wersetach wspomina o stworzeniu niebios i ziemi (Rdz 1:1, 2), po czym opisuje przygotowywanie naszej planety na mieszkanie dla człowieka, co trwało zapewne wiele tysięcy lat (zob. DZIEŃ; STWORZENIE). Następnie obejmuje okres od stworzenia człowieka do 1657 r. p.n.e., w którym umarł Józef (zob. CHRONOLOGIA [Od stworzenia człowieka do czasów obecnych]).

Pisarz. Twierdzenie, jakoby w czasach Mojżesza nie znano pisma — podnoszone dawniej przez niektórych sceptyków — zostało już niemal całkowicie odrzucone. Zdaniem P. J. Wisemana znaleziska archeologiczne dostarczają aż nadto dowodów, że „sztuka pisania rozwinęła się w najwcześniejszym okresie dziejów człowieka” (New Discoveries in Babylonia About Genesis, 1949, s. 35). Właściwie wszyscy współcześni uczeni są zgodni, że pismo pojawiło się długo przed czasami Mojżesza (żyjącego w II tysiącleciu p.n.e.). Zwroty takie jak: „Zapisz to dla upamiętnienia w księdze” (Wj 17:14) potwierdzają, iż za dni Mojżesza pismo było powszechnie używane. Adam, będąc człowiekiem doskonałym, niewątpliwie potrafił obmyślić jakąś postać pisma, gdyż został obdarzony przez Boga mową, którą władał znakomicie, a niekiedy nadawał jej formę poetycką (Rdz 2:19, 23).

Skąd Mojżesz zdobył informacje, które zawarł w Księdze Rodzaju?

Wszystkie wydarzenia opisane w Księdze Rodzaju rozegrały się przed narodzinami Mojżesza. Całkiem możliwe, iż zostały mu objawione bezpośrednio przez Boga. Nie ulega wątpliwości, że albo on sam, albo ktoś przed nim właśnie w ten sposób musiał się dowiedzieć, co się działo przed stworzeniem człowieka (Rdz 1:1-27; 2:7, 8). Zarówno te informacje, jak i pozostałe szczegóły mógł też zdobyć z przekazów ustnych. Ponieważ w tamtych czasach ludzie żyli bardzo długo, dzieliło go od Adama zaledwie pięć osób: Metuszelach, Sem, Izaak, Lewi oraz Amram. Istnieje również trzecia możliwość — sporą część