1. Potomek Judy; syn Kaleba i Efraty. Dziadek rzemieślnika Becalela. Niektórzy potomkowie Chura mogli się osiedlić w Betlejem (Wj 31:2; 35:30; 38:22; 1Kn 2:19, 20, 50, 51, 54; 4:1-4; 2Kn 1:5). Być może tożsamy z Churem omówionym w poz. 2.

2. Bliski współpracownik Mojżesza i Aarona. Kiedy krótko po wyjściu Izraelitów z Egiptu zaatakowali ich Amalekici, Chur wstąpił z Mojżeszem i Aaronem na szczyt wzgórza i razem z Aaronem podpierał ręce Mojżesza, dopóki Jehowa nie dał Izraelowi zwycięstwa nad Amalekitami (Wj 17:8-13). Jakiś czas potem Mojżesz i Jozue weszli na górę Synaj po dalsze przykazania, a Chur i Aaron mieli sprawować sądy w obozie (Wj 24:12-14). Prawdopodobnie jest to ten sam Chur (poz. 1), który był dziadkiem Becalela odpowiedzialnego za budowę przybytku. Według Józefa Flawiusza Chur był mężem Miriam, ale Biblia o tym nie wspomina (Dawne dzieje Izraela, III, II, 4).

3. Król Midianu, jeden z pięciu władców, którzy podlegali amoryckiemu królowi Sychonowi do czasu, gdy został pokonany przez Izraelitów kroczących do Ziemi Obiecanej (Lb 21:21-24; Joz 13:15, 16, 21). Wygląda na to, że potem Chur i jego czterej rodacy sprzymierzyli się przeciwko Izraelowi z moabskim królem Balakiem (Lb 22:1-7). Później na rozkaz Jehowy Izraelici uderzyli na Midianitów i zabili Chura, jego czterech sojuszników oraz chciwego proroka Balaama (Lb 31:1-8).

4. Ojciec pełnomocnika dostarczającego Salomonowi żywności z górzystego regionu Efraima (1Kl 4:7, 8).

5. Ojciec Refajasza, który pomagał Nehemiaszowi odbudowywać mury Jerozolimy (Neh 3:9).

Jeden z mocarzy Dawida, pochodzący z dolin Gaasz (1Kn 11:26, 32). W 2 Samuela 23:30 jest nazwany Hiddajem.

Prawdopodobnie wnuk albo prawnuk Beniamina poprzez Belę oraz Ira (Iriego); zapewne znany także jako Chuppim (1Kn 7:6, 7, 12; 8:3-5; zob. CHUPPIM).

Potomek Buza z plemienia Gada (1Kn 5:11, 14).

Zobacz TKANINA.

„Syn” Ezera z plemienia Judy albo miasto, którego Ezer był „ojcem”, czyli założycielem (1Kn 4:1, 4). Jeżeli chodziło o miasto, to prawdopodobnie właśnie stamtąd wywodził się Sibbechaj, jeden z mocarzy Dawida, przypuszczalnie nazywany też Mebunnajem (1Kn 27:11; por. 2Sm 23:27; 1Kn 11:29). Niektórzy utożsamiają miasto Chusza z miejscowością Husan, leżącą jakieś 6 km na zach. od Betlejem.

(prawdopodobnie skrócona forma imienia Chaszabiasz: „Jehowa zważa”).

Arkijczyk, lojalny przyjaciel króla Dawida, któremu pomógł stłumić bunt Absaloma (1Kn 27:33). Na Górze Oliwnej Chuszaj w rozdartych szatach i z prochem na głowie wyszedł na spotkanie uciekającemu królowi. Następnie na życzenie Dawida poszedł do Jerozolimy, żeby udając stronnika Absaloma, niweczyć rady Achitofela i za pośrednictwem kapłanów Cadoka i Abiatara informować Dawida o rozwoju sytuacji (2Sm 15:30, 32-37). Początkowo Absalom był podejrzliwy, ale Chuszaj zdobył jego zaufanie (2Sm 16:16-19). Gdy Absalom zapytał go o zdanie w sprawie wyboru najlepszej strategii, ten odrzucił propozycję Achitofela i zalecił działanie, które w gruncie rzeczy miało dać Dawidowi czas na przygotowanie się do obrony. Chuszaj przedstawił swój pomysł w sposób, który Absalomowi i jego stronnikom wydał się lepszy od pomysłu Achitofela, doradzającego natychmiastowy atak. Następnie Chuszaj poinformował o wszystkim kapłanów (2Sm 17:1-16). Zgodnie z prośbą Dawida skierowaną do Boga Chuszaj swą radą zniweczył radę Achitofela i w ten sposób ‛Jehowa sprowadził nieszczęście na Absaloma’ (2Sm 15:31; 17:14; zob. PRZYJACIEL [Przyjaciel (towarzysz) króla]).

Mieszkaniec ziemi Temanitów, który został królem Edomu po Jobabie (Rdz 36:31, 34, 35; 1Kn 1:45, 46). Było to, „zanim jakikolwiek król zaczął panować nad synami Izraela” (1Kn 1:43).

(„[pochodzący (z; od); należący do] Chuszy”).

Mieszkaniec lub może potomek Chuszy (2Sm 21:18; 23:8, 27; 1Kn 11:26, 29; 20:4; 27:1, 11).

1. Syn Dana (Rdz 46:23), zapewne ten, który w Liczb 26:42 został nazwany imieniem Szucham.

2. Żona Beniaminity Szacharaima i matka Abituba oraz Elpaala (1Kn 8:1, 8, 11).

Przydomek nadany synom Achera z plemienia Beniamina (1Kn 7:6, 12).

„Rządca Heroda [Antypasa]”, zajmujący się prawdopodobnie jego domem. Żona Chuzy, Joanna, usługiwała Jezusowi (Łk 8:3; zob. JOANNA).