miała ona pomóc zrozumieć zachowanie Adoniasza już za panowania Salomona. Po wstąpieniu na tron Salomon warunkowo darował Adoniaszowi karę. Później jednak Adoniasz nakłonił Batszebę, matkę króla, żeby poprosiła syna o danie mu za żonę Abiszag. Salomon był przekonany, że prośba Adoniasza wynikała nie tylko z jego zauroczenia Abiszag, lecz stanowiła również subtelną próbę umocnienia roszczeń do tronu, i dlatego skazał go na śmierć (1Kl 2:13-25). O Abiszag nie ma już dalszych wzmianek, ale bardzo możliwe, że została jedną z żon lub nałożnic Salomona (zob. ADONIASZ 1).

(prawdopodobnie: „ojciec jest [istnieje]”).

Syn Cerui, siostry Dawida (być może przyrodniej); brat Joaba i Asahela (2Sm 2:18; 1Kn 2:15, 16).

Abiszaj był mężniejszy niż 30 dzielnych wojowników, którymi dowodził; pewnego razu jedną ręką zabił 300 wrogów i miał taką opinię, jak trzej najwięksi mocarze Dawida, ale „pozycją nie dorównał pierwszym trzem” (2Sm 23:18, 19).

Lojalnie popierając Dawida, swego wuja, Abiszaj uczestniczył w jego wyprawach zbrojnych, ale działał pochopnie i bezwzględnie, toteż niekiedy trzeba było hamować jego temperament. Na przykład gdy Dawid zakradł się nocą do obozu wojsk Saula, to gdyby nie powstrzymał Abiszaja, ten przebiłby śpiącego Saula, „pomazańca Jehowy”, włócznią (1Sm 26:6-9). W czasie buntu Absaloma trzeba było dwukrotnie powstrzymywać Abiszaja, żeby nie zabił Szimeja, który urągał królowi. Dawid nie zdołał jednak zapobiec współudziałowi Abiszaja w zabójstwie Abnera (2Sm 3:30; 16:9-11; 19:21-23).

Abiszaj wsławił się dowodzeniem w wyprawie, w której pobito 18 000 Edomitów, oraz w walkach z Ammonitami. Miał też udział w stłumieniu buntu nicponia Szeby z plemienia Beniamina. W ostatniej opisanej bitwie Dawida król straciłby życie z rąk wielkiego Filistyna, gdyby nie szybka pomoc Abiszaja (2Sm 20:1, 6; 21:15-17; 1Kn 18:12; 19:11-15).

Zobacz ABSALOM.

(prawdopodobnie: „ojciec jest pomocą”).

1. Beniaminita z rodu Beli (1Kn 8:1-4). Chociaż można odnieść wrażenie, że był synem Beli, różnice między sprawozdaniami z Liczb 26:40, 1 Kronik 7:7 oraz 1 Kronik 8:1-4 skłaniają niektórych do wniosku, iż słowo „synowie” odnosi się raczej do „potomków”.

2. Syn Pinechasa i prawnuk Aarona, ojciec Bukkiego (1Kn 6:4, 5, 50, 51). W Ezdrasza 7:1-5 został zaliczony do przodków Ezdrasza. Flawiusz przedstawia Abiszuę (Abisue) jako arcykapłana (Dawne dzieje Izraela, V, XI, 5; VIII, I, 3). Jeżeli informacja ta jest zgodna z prawdą, był czwartym arcykapłanem w Izraelu. Harmonizowałoby to z obietnicą Jehowy złożoną ojcu Abiszui, Pinechasowi, że urząd kapłański pozostanie przy jego rodzie (Lb 25:11-13).

(„ojciec jest murem [obronnym]”).

Potomek Judy pochodzący z linii rodowej Checrona, z domu Jerachmeela. Najwyraźniej był drugim synem Szammaja, a z żoną Abichail miał dwóch synów (1Kn 2:28, 29).

(„ojciec jest rosą”).

Jedna z sześciu żon Dawida, które urodziły mu synów w Hebronie, gdzie panował siedem i pół roku (1077-1070 p.n.e.). Jej syn miał na imię Szefatiasz (2Sm 3:4; 1Kn 3:3).

(„ojciec jest dobrocią”).

Beniaminita, najwidoczniej syn Szacharaima i jego żony Chuszim (1Kn 8:8, 11).

(prawdopodobnie: „ojciec jest dostojeństwem”).

Grecka forma hebrajskiego imienia Abihud. Potomek Zerubbabela i jeden z przodków Chrystusa Jezusa (Mt 1:13). Określenie „ojciec” użyte przez Mateusza może oznaczać „przodek”. Niektórzy bibliści sugerują, że być może jest to „Joda” wymieniony w Łukasza 3:26. Nie ma jednak potrzeby utożsamiać ze sobą tych dwóch osób, gdyż rodowody podane przez Mateusza i Łukasza są tylko równoległe, a nie identyczne, natomiast te zawarte w Księdze 1 Kronik są bardziej szczegółowe. W rodowodzie Mesjasza wymieniono też syna Abiuda, Eliakima (Mt 1:13).

(„ojciec jest lampą”).

Syn Nera z plemienia Beniamina. W 1 Samuela 14:50, 51 najwyraźniej właśnie Abnera nazwano „wujem Saula”, choć w tekście hebrajskim określenie to może się odnosić albo do Abnera, albo do jego ojca, Nera. Józef Flawiusz twierdzi, że Abner i Saul byli kuzynami, a ich ojcowie, Ner i Kisz — braćmi (Dawne dzieje Izraela, VI, VI, 6). Jednakże natchnione sprawozdanie z 1 Kronik 8:33 i 9:39 podaje, że Kisz był synem Nera, a zatem bratem Abnera. Wobec tego należy uznać Abnera za wuja Saula (zob. też ramkę w haśle ABIEL 1).

Abner był wodzem armii Saula, która niekiedy liczyła do 200 000 ludzi (1Sm 15:4). Przy szczególnych okazjach zasiadał przy stole obok Saula (1Sm 20:25). Choć niewątpliwie był mężnym