Niczym nie różniło się od innego mięsa i dlatego chrześcijanin nie musiał dociekać jego pochodzenia (1Ko 10:25, 26).

Chrześcijanin zaproszony do kogoś na posiłek nie był zobowiązany dopytywać się, gdzie gospodarz kupił mięso; mógł je spożywać z czystym sumieniem. Gdyby jednak ktoś z obecnych zaznaczył, że zostało ono „złożone w ofierze”, chrześcijanin zrezygnowałby z jedzenia, by nie gorszyć innych (1Ko 10:27-29).

Jak wynika z tego, co wyniesiony do chwały Jezus Chrystus powiedział Janowi o zborach w Pergamonie i Tiatyrze, niektórzy chrześcijanie przestali respektować apostolskie postanowienie i jadali rzeczy ofiarowane bożkom (Obj 2:12, 14, 18, 20).

(gr. hedýosmon).

Wonna roślina zielna; jedyna biblijna wzmianka o niej ma związek z drobiazgowym przestrzeganiem Prawa przez uczonych w piśmie i faryzeuszy, którzy składali dziesięcinę z mięty, a lekceważyli sprawy znacznie ważniejsze (Mt 23:23; Łk 11:42). Na terenie Palestyny i Syrii występuje kilka gatunków tej rośliny, z których najbardziej rozpowszechniona jest mięta długolistna (Mentha longifolia). Jak się przypuszcza, greckie słowo hedýosmon (dosł. „słodko pachnący”) odnosiło się nie do jednego, lecz do różnych gatunków mięty.

Łodygi mięty są czworokanciaste, a liście rosną parami, po obu stronach łodygi. Małe niebieskawo- lub różowobiałe kwiaty są zebrane w kwiatostany tworzące szczytowe kłosy lub okółki. Od starożytności mięta jest stosowana w lecznictwie i jako przyprawa, gdyż jej liście i łodygi zawierają wonny olejek.

(„wieża Boga”).

Warowne miasto na terytorium Naftalego (Joz 19:32, 35, 38). Jedną z możliwych lokalizacji jest Madżadel, leżące na wzgórzu ok. 17 km na wsch. pd. wsch. od Tyru.

(„wieża pomyślności”).

Miasto judzkie na terenie Szefeli (Joz 15:20, 33, 37). Może chodzić o współczesne Chirbat al-Madżdala (Chorbat Migdal Gad), położone ok. 20 km na zach. od Hebronu.

(hebr. luz, Rdz 30:37; szakéd, Rdz 43:11).

Migdałowiec zwyczajny (Amygdalus communis), drzewo z rodziny różowatych, występowało w Palestynie, Libanie i w niektórych rejonach Mezopotamii. Rosło dziko lub było uprawiane jako drzewo owocowe.

Hebrajska nazwa szakéd dosłownie znaczy „budzący się; czuwający” i dobrze pasuje do migdałowca, ponieważ jest on jednym z drzew najwcześniej budzących się do życia po zimowym odpoczynku — rozkwita już pod koniec stycznia lub na początku lutego. Warto zwrócić uwagę na