wchłonięte przez wschodzące imperium rzymskie. W ten sposób pojawiła się potęga światowa wyobrażona przez mniej szlachetny, lecz twardszy metal — żelazo, z którego zrobione były golenie wielkiego posągu. Wspomniana w proroctwie siła, z jaką Rzym miał miażdżyć i kruszyć wrogie królestwa, jest dobrze znana z historii (Dn 2:40). Ale golenie i stopy posągu nie mogły obrazować jedynie imperium rzymskiego, gdyż za jego panowania proroczy sen nie spełnił się do końca — od góry nie został odcięty symboliczny kamień, nie zmiażdżył posągu i nie wypełnił całej ziemi.

Część biblistów podziela zdanie M. F. Ungera, który napisał: „Sen Nebukadneccara, objaśniony przez Daniela, opisuje przebieg i zakończenie ‚czasów pogan’ (Łuk. 21:24; Obj. 16:19), czyli potęgi pogańskiej, która ma zostać unicestwiona podczas powtórnego przyjścia Chrystusa. (...) Dziesięć palców wyobraża stan pogańskiego zwierzchnictwa nad światem w chwili, gdy uderzy w nie kamień (Dan. 2:34, 35). (...) W czasie pierwszego adwentu Chrystusa nie nastąpiło nagłe miażdżące uderzenie ani nie istniały warunki zobrazowane przez dziesięć palców” (Unger’s Bible Dictionary, 1965, s. 516). Sam Daniel oświadczył Nebukadneccarowi, że ów sen dotyczy tego, „co się ma wydarzyć pod koniec dni” (Dn 2:28), a ponieważ symboliczny kamień przedstawia Królestwo Boże, więc można oczekiwać, iż rządy zobrazowane przez żelazne golenie i stopy posągu miały trwać do chwili ustanowienia tego Królestwa i podjęcia przez nie działań w celu ‛zmiażdżenia wszystkich owych królestw i położenia im kresu’ (Dn 2:44).

Z historii wynika, że choć imperium rzymskie przetrwało jako Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, w końcu ustąpiło miejsca królestwu powstałemu na terenach niegdyś mu poddanych — Wielkiej Brytanii. Ze względu na ścisłe związki i współpracę między Wielką Brytanią a USA często się mówi o mocarstwie anglo-amerykańskim — potędze dominującej obecnie na arenie światowej.

Mieszanina żelaza i gliny, z której były wykonane palce stóp wielkiego posągu, trafnie ilustruje stan ostatniej formy władzy nad światem. W innych miejscach Pisma Świętego glina symbolizuje ludzi, uczynionych z prochu ziemi (Hi 10:9; Iz 29:16; Rz 9:20, 21). Stąd też w swym wyjaśnieniu Daniel najwyraźniej utożsamia glinę z „potomstwem ludzkim”, które miało spowodować kruchość ostatniej formy rządów nad światem, wyobrażonej przez dziesięć palców posągu. Jej żelazna siła miała utracić swą spójność i ulec osłabieniu (Dn 2:41-43). Większy wpływ na sprawowanie władzy mieli wywierać zwykli ludzie. Ponieważ liczba „dziesięć” oznacza w Biblii pełnię, całość (zob. LICZBA), dziesięć palców zdaje się wyobrażać cały ogólnoświatowy system rządów w okresie ustanowienia Królestwa Bożego, które podejmuje działania przeciw mocarstwom światowym (por. Obj 17:12-14).

Ogromny posąg ze snu Nebukadneccara nie ma ścisłego związku ze złotym wizerunkiem, który król ustawił później na równinie Dura. Ten ostatni miał 60 łokci (27 m) wysokości i tylko 6 łokci (2,7 m) szerokości (stosunek 10 do 1), toteż jako całość chyba nie przedstawiał człowieka — choć mogła to być statua umieszczona na wyższym od niej postumencie (stosunek wysokości człowieka do jego szerokości wynosi zaledwie 4 do 1). Równie dobrze mogło chodzić o jakiś symboliczny wizerunek, przypominający egipskie obeliski (Dn 3:1).

Wizerunek bestii. Apostoł Jan ujrzał w wizji siedmiogłową bestię wychodzącą z morza, a następnie dwurożną bestię, która wychodziła z ziemi; ta druga mówiła jak smok i skłoniła mieszkańców ziemi, „żeby uczynili wizerunek [siedmiogłowej] bestii” (Obj 13:1, 2, 11-14). Biblia konsekwentnie przedstawia pod postacią bestii rządy ludzkie. A zatem wizerunek bestii musi być jakimś organizmem, który odzwierciedla cechy i realizuje zamiary ogólnoświatowego systemu politycznego wyobrażonego przez bestię mającą siedem głów. Logika podpowiada, że skoro jest wyobrażeniem bestii wychodzącej z morza, powinien mieć tak jak ona siedem głów i dziesięć rogów. Warto zauważyć, że w 17 rozdz. Objawienia ukazano jeszcze jedną siedmiogłową bestię, inną od tej, która wyszła z morza. Znaczenie wszystkich tych bestii omówiono w haśle ZWIERZĘTA SYMBOLICZNE.

Wizerunek bestii, o którym po raz pierwszy wspomniano w 13 rozdz. Objawienia, jest potem jeszcze kilka razy wymieniany razem z samą bestią, zwłaszcza w kontekście oddawania jej czci i przyjmowania jej znamienia, w czym ów wizerunek ma swój udział (Obj 14:9-11; 15:2; 16:2; 19:20; 20:4; zob. ZNAK, ZNAMIĘ).

Usunięcie napletka z męskiego członka. Hebrajskie słowo mul („obrzezać”) jest używane zarówno w sensie literalnym, jak i przenośnym. Grecki rzeczownik peritomé („obrzezanie”) dosłownie znaczy „obcięcie dookoła” (Jn 7:22). „Nieobrzezanie” jest tłumaczeniem greckiego określenia akrobystía, które w Septuagincie stanowi odpowiednik hebrajskiego wyrazu oznaczającego „napletek” (Rz 2:25; Rdz 17:11, LXX).