żeby kierował taką prośbę po upływie dziewięciu lat, a tak właśnie by było, gdyby jego ostatnia wizyta w domu Karpusa miała miejsce podczas trzeciej podróży misjonarskiej, czyli ok. 56 r. n.e. (2Tm 4:13).

(„odżywczy; pożywny”).

Współpracownik apostoła Pawła; chrześcijanin pochodzenia pogańskiego z Efezu (Dz 21:29). Trofim prawdopodobnie został chrześcijaninem, gdy Paweł w trakcie swej trzeciej podróży misjonarskiej przez dłuższy czas głosił w Efezie. Później razem z innymi towarzyszył apostołowi w drodze powrotnej przez Macedonię i Azję Mniejszą do Jerozolimy (Dz 20:3-5, 17, 22). Tam Żydzi widzieli go z Pawłem, a gdy apostoł zabrał ze sobą do świątyni kilku innych mężczyzn, pomyśleli, że Trofim, będący poganinem, wszedł poza Dziedziniec Pogan i sprofanował świątynię. Opierając się na tych fałszywych przesłankach, tłumnie napadli na Pawła (Dz 21:26-30; 24:6). Kiedy kilka lat później zakończyło się pierwsze uwięzienie Pawła, Trofim ponownie z nim podróżował. Ale gdy dotarli do Miletu, leżącego niedaleko jego rodzinnego miasta, rozchorował się i nie mógł dalej towarzyszyć Pawłowi (2Tm 4:20).

Hebrajskie słowo kisséʼ oznacza przede wszystkim „krzesło” (1Sm 4:13; 2Kl 4:10) albo jakiś fotel o szczególnym znaczeniu, np. „tron” (1Kl 22:10). Nie odnosi się jednak wyłącznie do krzeseł, na których zasiadają królowie (1Kl 2:19; Neh 3:7; Est 3:1; Eze 26:16), i wcale nie musi oznaczać fotela z wysokim oparciem i poręczami. Na przykład Heli, który przy bramie Szilo siedział na krześle (kisséʼ), spadł z niego do tyłu, więc najwyraźniej było to siedzenie bez oparcia (1Sm 4:13, 18). Greckie słowo thrònos na ogół odnosi się do wysokiego fotela z oparciem, poręczami i podnóżkiem.

Z Izajasza 14:9 wynika, że królowie powszechnie używali tronów; w Biblii wspomniano o tronach władców: Egiptu (Rdz 41:40; Wj 11:5; 12:29), Asyrii (Jon 3:6), Babilonu (Iz 14:4, 13; Dn 5:20), Persji (Est 1:2; 5:1) i Moabu (Sdz 3:17, 20). Archeolodzy są przekonani, że odnaleźli trony używane przez władców lub dostojników wszystkich powyższych państw z wyjątkiem Moabu. W Megiddo odkryto płaskorzeźbę z kości słoniowej, która prawdopodobnie przedstawia kananejski tron z podnóżkiem. Trony królów pogańskich na ogół miały oparcia i poręcze oraz były bogato zdobione lub rzeźbione. Zachował się egipski tron wykonany z drewna i pokryty złotem, a pewien asyryjski tron zrobiono z kutego żelaza i ozdobiono płaskorzeźbami z kości słoniowej. Trony zazwyczaj stawiano na podwyższeniach i na ogół wyposażano w podnóżek.

Jedynym dokładnie opisanym tronem władcy izraelskiego był tron Salomona (1Kl 10:18-20; 2Kn 9:17-19). Najprawdopodobniej stał on w „Portyku Tronowym”, jednym z budynków wzniesionych na górze Moria w Jerozolimie (1Kl 7:7). Był to ‛wielki tron z kości słoniowej, pokryty rafinowanym złotem, z poręczami i okrągłym baldachimem z tyłu’. Chociaż tron ten mógł być w całości wykonany z kości słoniowej, to jednak metody stosowane przy budowie świątyni zdają się wskazywać, że zrobiono go z drewna, po czym pokryto rafinowanym złotem i bogato ozdobiono płytkami z kości słoniowej. Dla obserwatora taki tron wyglądał jak całkowicie wykonany z kości słoniowej i złota. W opisie wspomniano jeszcze o sześciu stopniach prowadzących do tronu, po czym powiedziano: „Przy poręczach zaś stały dwa lwy. A na sześciu stopniach stało tam dwanaście lwów, po jednej i drugiej stronie” (2Kn 9:17-19). Lwy były stosownym symbolem panowania i władzy (Rdz 49:9, 10; Obj 5:5). Owe 12 lwów mogło reprezentować 12 plemion izraelskich, symbolizując ich podporządkowanie i poparcie dla władcy zasiadającego na tronie. Do tronu w jakiś sposób był przymocowany złoty podnóżek. Z opisu wynika, że ten tron z kości słoniowej i złota, stojący na podwyższeniu i pod baldachimem, z prowadzącymi do niego majestatycznymi lwami, przewyższał świetnością wszystkie ówczesne trony — zarówno odkryte później przez archeologów, jak i ukazane na wizerunkach lub opisane w inskrypcjach. Kronikarz słusznie zauważył: „Żadne inne królestwo nie miało czegoś tak wykonanego” (2Kn 9:19).

Znaczenie przenośne. „Tron” może symbolizować stanowisko panującego władcy (1Kl 2:12; 16:11), władzę królewską albo zwierzchnictwo (Rdz 41:40; 1Kn 17:14; Ps 89:44); może też odnosić się do rządu lub administracji królewskiej (2Sm 14:9), do panowania nad jakimś obszarem (2Sm 3:10) lub do czyjejś wywyższonej pozycji (1Sm 2:7, 8; 2Kl 25:28).

Czym jest „tron Jehowy”?

Jehowa, którego nawet „niebo niebios” nie może pomieścić, nie musi zasiadać na literalnym tronie czy fotelu (1Kl 8:27). Posługuje się jednak tym pojęciem jako symbolem swej władzy królewskiej i swego zwierzchnictwa. Niektórzy słudzy Boży mieli zaszczyt oglądać wizje Jego tronu