został mu później przydzielony stały obowiązek muzykowania przed Arką.

Potomek Kaina; syn Lamecha i jego pierwszej żony, Ady (Rdz 4:17, 19, 20). Jabala nazwano „praojcem mieszkających w namiotach i mających stada”. Jabal nie był pierwszym pasterzem, gdyż wcześniej był nim już Abel; najwyraźniej jednak był pierwszym człowiekiem prowadzącym koczowniczy tryb życia związany z hodowlą stad lub odegrał w tym jakąś istotną rolę. Być może wynalazł namioty, które po wykorzystaniu pastwiska można było znacznie łatwiej przenieść niż jakieś stałe domy mieszkalne.

Jedna z głównych dolin potoku, czyli wadi, na wsch. od Jordanu. Po raz pierwszy wspomniana w Biblii w związku z przekroczeniem przez Jakuba i jego rodzinę „brodu Jabboku”. W pobliżu tego brodu Jakub mocował się z aniołem (Rdz 32:22-30).

Źródła Jabboku znajdują się niedaleko Ammanu (starożytna Rabba), ale wadi to zbiera wodę z kilku całorocznych strumieni i licznych zimowych potoków, a w końcu uchodzi do Jordanu jakieś 39 km na pn. od Morza Martwego. Chociaż od jego źródła do ujścia jest w linii prostej zaledwie ok. 40 km, potok zatacza półkole i ma długość ok. 100 km. Jego współczesna arabska nazwa, Wadi Zarka, dosłownie znaczy „niebieska dolina potoku”. Być może wzięła się stąd, że Jabbok widziany z daleka ma szaroniebieski kolor. W jego płytkich wodach żyje mnóstwo małych rybek.

Głęboka, żyzna dolina, w której płynie Jabbok, jest porośnięta oleandrami i różnymi niewielkimi drzewami. Ze względu na swe strome zbocza stanowiła naturalną granicę (Pwt 3:16). Jej pierwszy odcinek, biegnący z pd. na pn., był niegdyś granicą między Ammonitami i Amorytami (Lb 21:24), natomiast część biegnąca ze wsch. na zach. rozdzielała amoryckie królestwa Sychona i Oga (Pwt 2:37; Joz 12:2; Sdz 11:13, 22). Dziś dolina ta jest jedną z najlepszych dróg, którymi można dotrzeć do Jordanu z obszaru zwanego dawniej Gileadem.

1. (Od rdzenia oznaczającego: „ból”). Potomek Judy; matka nadała mu imię Jabec, gdyż urodziła go w bólach. Okazał się bardziej poważany niż jego bracia i w odpowiedzi na swą modlitwę dostąpił błogosławieństwa i ochrony Jehowy (1Kn 4:1, 9, 10).

2. Najprawdopodobniej miejscowość w Judzie, założona być może przez wspomnianego powyżej Jabeca. W Jabec mieszkały trzy rodziny pisarzy (1Kn 2:55). Dokładne położenie nie jest dziś znane.

1. (Prawdopodobnie: „wysuszone miejsce”). Miasto na pn. Gileadu, które pod nazwą Jabesz-Gilead pojawia się w dziejach sędziów i królów (Sdz 21:8; 1Sm 11:1; 1Kn 10:11, 12; zob. JABESZ-GILEAD).

2. (Prawdopodobnie: „uschnięty”). Ojciec izraelskiego króla Szalluma (2Kl 15:10, 13, 14).

(prawdopodobnie: „wyschnięty Gilead”).

Starożytne miasto po wsch. stronie Jordanu, na terytorium Gada. Jego dokładne położenie jest nieznane, ale większość uczonych uważa, że znajdowało się nieco na wsch. od Jordanu w okolicy Wadi Jabis (Jabesz), ok. 35 km na pd. od Jeziora Galilejskiego.

Pierwsza wzmianka o Jabesz-Gilead pochodzi z okresu sędziów i ma związek z wymierzeniem sprawiedliwości sąsiedniemu plemieniu Beniamina za tolerowanie rażącej niemoralności (Sdz 21:8). Izraelici omal nie wytracili wtedy całego tego plemienia (pozostało tylko 600 mężczyzn), ale okazało się, że nikt z Jabesz-Gilead nie wziął udziału w ukaraniu winnych. Postanowiono więc, że wszyscy tamtejsi mężczyźni, kobiety i dzieci, z wyjątkiem dziewic, mają zostać wytraceni. Przy życiu pozostawiono 400 dziewic, które dano za żony ocalałym Beniaminitom, dzięki czemu plemię to nie wyginęło (Sdz 20:1 do 21:14).

Mniej więcej po 300 latach, gdy cały Izrael domagał się człowieczego króla na wzór innych narodów, Jabesz-Gilead zaatakowali Ammonici i zagrozili, że każdemu mężczyźnie z miasta wyłupią prawe oko. Aby do tego nie dopuścić, Saul zebrał 330 000 ludzi i rozgromił Ammonitów (1Sm 11:1-15). Czterdzieści lat później Filistyni pokonali Izraelitów i zawiesili pozbawione głów ciała Saula i trzech jego synów na murze przy placu miejskim w Bet-Szan. Gdy usłyszeli o tym dzielni mężowie z Jabesz-Gilead, zorganizowali w nocy śmiałą wyprawę i wykradli te ciała, po czym przynieśli je do Jabesz-Gilead i spalili, a kości pochowali. Następnie przez siedem dni pościli (1Sm 31:8-13; 1Kn 10:8-12).

Kiedy Dawid został namaszczony na króla Judy, za pośrednictwem posłańców pochwalił mieszkańców Jabesz-Gilead za okazanie lojalnej życzliwości pomazańcowi Jehowy i życzył im błogosławieństw (2Sm 2:4-7). Później sprowadził stamtąd kości Saula i Jonatana i złożył je w grobowcu rodziny Saula na terytorium Beniamina (2Sm 21:12-14).