inne kobiety, które przez dłuższy czas cierpiały z powodu bezpłodności: Sarę (Rdz 11:30; 17:19; 21:1, 2), Rebekę (Rdz 25:21), matkę Samsona (Sdz 13:2, 3), Annę (1Sm 1:10, 11; 2:5), Szunamitkę (2Kl 4:14-17) i Elżbietę (Łk 1:7, 36). Dzięki błogosławieństwu Bożemu lud izraelski w Egipcie rozmnażał się tak szybko, że Egipcjanie się przestraszyli, iż wkrótce przewyższy ich liczebnie (Wj 1:7-12, 18-21). Ponadto „Jehowa sprawił, że poczęła” Rut, należąca do przodków Dawida (Rut 4:13).

Gdy Jehowa odmawiał swego błogosławieństwa, nawet ziemia stawała się jałowa i opustoszała, a gdy go udzielał — wydawała obfite plony (Kpł 26:3-5). Podobnie miała się rzecz z rodzeniem dzieci — Jehowa obiecał błogosławić Izraelitom w następujący sposób: „Nie będzie w twojej ziemi ani kobiety roniącej, ani niepłodnej” (Wj 23:26; Pwt 7:13, 14; 28:4, 11; Ps 127:3-5; 128:3). Natomiast kiedy król Abimelech chciał wziąć sobie Sarę za żonę, Bóg „mocno zamknął każde łono” w jego domu (Rdz 20:17, 18).

Zapowiadając straszną udrękę, jaka miała spaść na Jerozolimę w I w. n.e., Jezus oświadczył, że „niewiasty niepłodne” będą szczęśliwe, ponieważ nie będą musiały patrzeć na cierpienia swych dzieci (Łk 23:29).

Izajasz oraz psalmista prorokowali o pewnej bezpłodnej niewieście, która zapomni o swym wstydzie i hańbie, gdyż urodzi licznych synów; wszyscy oni mieli się okazać „ludźmi wyuczonymi przez Jehowę” (Iz 54:1-15; Ps 113:9). Apostoł Paweł odniósł słowa Izajasza do „niewiasty wolnej”, czyli „Jerozolimy górnej” (Gal 4:26-31).

Zobacz hasło BOGACTWO.

Hebrajskie słowo ʼojéw oraz greckie echthròs oznacza kogoś, kto okazuje wrogość lub żywi nienawiść (Wj 23:22; Mt 5:43). Pierwszego odnotowanego w Biblii nieprzyjaznego postępku w całym wszechświecie dopuścił się „wąż” — utożsamiony później z Szatanem Diabłem (Obj 12:9) — gdy w rozmowie z Ewą zakwestionował prawdomówność Boga (Rdz 3:4, 5). Jezus Chrystus nazwał to stworzenie duchowe „zabójcą”, a także „kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jn 8:44; zob. SZATAN).

Nieprzyjaciele Boga. Od tamtej pory Szatan jest największym nieprzyjacielem Boga (Mt 13:25, 39). Oddziałuje na ludzkość, a ona ulega jego wpływowi, wskutek czego „cały świat podlega mocy niegodziwca” (1Jn 5:19). A zatem ten świat jest nieprzyjacielem Boga (Jak 4:4). Jednakże Bóg przejawia wielkoduszną cierpliwość wobec swych nieprzyjaciół, a jeśli niektórzy zapragną Mu służyć, okazuje im miłosierdzie. Utorował ludziom drogę do pojednania ze sobą poprzez ofiarę Jezusa Chrystusa (Rz 5:10; Kol 1:21, 22). A tym, którzy pozostają w jedności z Chrystusem, powierzył służbę pojednania, czyniąc ich „ambasadorami” w nieprzyjaznym świecie (2Ko 5:18-21).

Niemniej istnieje wielu nieprzejednanych wrogów Boga. Należą do nich: Szatan i demony, którzy gromadzą narody przeciwko Bogu (Obj 16:13-16); odstępczy „człowiek bezprawia”, który Mu się przeciwstawia (2Ts 2:3, 4); „Babilon Wielki”, którego grzechy „narosły aż do nieba” (Obj 17:5; 18:5); „bestia” wychodząca z morza, która otrzymuje władzę i moc od smoka, czyli Szatana (Obj 13:1, 2, 6); dwurożna „bestia”, propagująca kult poprzedniej „bestii” (Obj 13:11, 12); „bestia barwy szkarłatnej, pełna bluźnierczych imion” (Obj 17:3); każdy, kto uporczywie popiera tych nieprzyjaciół Bożych (Obj 19:17-21). Bóg sprowadzi na nich wszystkich zagładę (Pwt 32:41; Iz 59:18; Obj 20:10).

Nieprzyjaciele Chrystusa. Nieprzyjaciele Boga są zarazem nieprzyjaciółmi Chrystusa (Mt 10:40; Jn 8:42-47). Gdy przebywał na ziemi, zadali mu mnóstwo cierpień. Ale on nie odpłacał im tą samą monetą ani nie starał się dochodzić na nich swoich krzywd (1Pt 2:21-23). Uleczył nawet człowieka, który wraz z tłumem uzbrojonym w pałki i miecze przybył go pojmać (Łk 22:49-51; Jn 18:10, 11).

Jednakże po zmartwychwstaniu Jezus „zasiadł po prawicy Boga, oczekując odtąd, aż jego nieprzyjaciele zostaną położeni jako podnóżek dla jego stóp” (Heb 10:12, 13; Łk 20:41-43). Proroctwo to zanotowano w Psalmie 110, gdzie Jehowa polecił swemu Synowi: „Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół” (Ps 110:2). Owi nieprzyjaciele Jehowy i Jego „pomazańca” to „narody”, „grupy narodowościowe”, „królowie ziemi” oraz „wysocy urzędnicy” (Ps 2:1-9). W Objawieniu 19:11-21 opisano, jak „Król królów i Pan panów” — nazwany też „Wiernym i prawdziwym” oraz „Słowem Boga” — prowadzi wojska niebiańskie przeciwko swym nieprzyjaciołom i ich unicestwia. Zaliczono do nich „bestię oraz królów ziemi i ich wojska”, a także „fałszywego proroka”.

Nieprzyjaciele rodu ludzkiego. Nieprzyjaciele Boga są zarazem nieprzyjaciółmi rodziny ludzkiej, ponieważ nie chcą dopuścić do jej pojednania z Bogiem i do urzeczywistnienia zamierzenia Bożego wobec niej. Występują przeciwko