(od rdzenia oznaczającego: „słońce”).

Pisarz Rechuma, naczelnego urzędnika rządowego perskiej prowincji „zza Rzeki”, która obejmowała Jerozolimę. Szimszaj brał udział w pisaniu listu do perskiego władcy Artakserksesa, co miało powstrzymać odbudowę Jerozolimy prowadzoną przez Żydów. Artakserkses wydał nakaz przerwania prac, ale wznowiono je za panowania jego następcy, króla Dariusza I Wielkiego (Ezd 4:8-24).

Zobacz SIN, SZIN.

(z akad.: „Sin [bóg księżyca] jest jego ojcem”).

Król Admy; jeden z pięciu władców, którzy panowali w okolicach pd. krańca Morza Martwego i wszczęli nieudany bunt przeciw władzy Kedorlaomera (Rdz 14:1-10).

Pierwotne określenie terenów leżących między Tygrysem a Eufratem, nazwanych z czasem Babilonią. Właśnie tam znajdowały się Babel, Erech, Akkad i Kalne, którymi władał Nimrod; tam też została przerwana budowa wieży Babel (Rdz 10:9, 10; 11:2-8). W późniejszym okresie król Szinearu Amrafel i jego sojusznicy wzięli do niewoli Lota, bratanka Abrahama (Rdz 14:1, 9, 12). W czasach Jozuego terytorium to dalej było znane pod swą pierwotną nazwą (Joz 7:21). Wymieniają ją też prorocy Izajasz, Daniel i Zachariasz (Iz 11:11; Dn 1:2; Za 5:11; zob. BABEL; BABILON 2).

(od rdzenia oznaczającego: „obrócić się w ruiny”).

Miasto plemienia Issachara (Joz 19:17, 19). Bywa utożsamiane z ʽUjun asz-Szaʽin, które leży niedaleko na wsch. od Nazaretu i w swej nazwie być może zachowało określenie Szion.

Ojciec Elichorefa i Achijasza, sekretarzy Salomona (1Kl 4:3; zob. SERAJASZ 2).

Faraon znany ze źródeł egipskich jako Szeszonk (I). Powszechnie uważa się, że założył tzw. dynastię libijską i panował ok. 21 lat. Po nim tron objął jego syn Osorkon I.

Za rządów Sziszaka do Egiptu uciekł Jeroboam z obawy przed gniewem króla Salomona (1Kl 11:40). Jakiś czas później, w piątym roku panowania następcy Salomona, Rechoboama (993 p.n.e.), Sziszak najechał Judę z mnóstwem rydwanów i jeźdźców. Zdobył warowne miasta i podszedł pod Jerozolimę. Ale Jehowa nie pozwolił mu jej zburzyć, gdyż Rechoboam i książęta judzcy ukorzyli się, usłyszawszy orędzie przekazane im przez proroka Szemajasza. Mimo to Sziszak ograbił miasto ze skarbów (2Kn 12:1-12).

Odkrycia archeologiczne potwierdzają najazd Sziszaka na Palestynę. Jego imię (w formie Szeszonk) widnieje na fragmencie steli znalezionym w Megiddo, co mogłoby świadczyć, że wzniesiono ją tam dla upamiętnienia jego zwycięstwa (Ancient Near Eastern Texts, red. J. Pritchard, 1974, ss. 263, 264). Poza tym płaskorzeźba na ścianie świątyni w Karnaku (w pn. części starożytnych Teb) zawiera nazwy szeregu miast zdobytych przez Sziszaka (ILUSTRACJA, t. 1, s. 952; Supplements to Vetus Testamentum, Lejda 1957, t. IV, ss. 59, 60). Wiele z nich można utożsamić z miejscami wspomnianymi w Biblii, leżącymi na terenie dziesięcioplemiennego królestwa Izraela. Wynikałoby stąd, że Sziszak podjął swą wyprawę nie z zamiarem przyjścia temu królestwu z pomocą, lecz w celu opanowania ważnych szlaków handlowych i umocnienia wpływów i potęgi Egiptu.

(„urzędnik”).

Mieszkaniec Szaronu ustanowiony nad pasącymi się tam stadami Dawida (1Kn 27:29).

(„akacje”).

1. Miejsce na pustynnych równinach moabskich; stąd do Bet-Jeszimot rozciągało się obozowisko Izraelitów (Lb 25:1; 33:49; Joz 2:1). Szittim jest najwyraźniej skróconą formą nazwy Abel-Szittim („potok akacjowy”). Niektórzy identyfikują Szittim z Tall al-Kafrajn, niskim wzgórzem położonym ok. 8 km na pn. wsch. od Bet-Jeszimot (Tall al-ʽAzajma, niedaleko pn.-wsch. krańca Morza Martwego). Jednakże zazwyczaj przyjmuje się, że chodzi o Tall al-Hammam, większe stanowisko znajdujące się w strategicznym miejscu ok. 2,5 km na wsch. od Tall al-Kafrajn.

Przez proroka Micheasza Jehowa przypomniał Izraelitom, co dla nich uczynił: „Ludu mój, wspomnij, proszę, co umyślił Balak, król Moabu, i co mu odpowiedział Balaam, syn Beora. Działo się to od Szittim aż do Gilgal, żeby znane się stały prawe czyny Jehowy” (Mi 6:5). Kiedy Izraelici obozowali na równinach moabskich, obejmujących Szittim, Jehowa nie dopuścił, by Balaam za namową Balaka ich przeklął; nie pozwolił Moabitom sprowadzić zagłady na Jego lud. Dał mu zwycięstwo nad Midianitami, którzy razem z Moabitami nakłonili wielu Izraelitów do niemoralności i bałwochwalstwa. W końcu w cudowny sposób przeprowadził Izraelitów przez Jordan i w Gilgal ‛zdjął z nich hańbę Egiptu’ (Lb 22:4 do 25:8; 31:3-11, 48-50; Joz 3:1, 14-17; 5:9).

2. Kiedy nazwą tą określono konkretną dolinę — „Dolinę Akacjową” (dolinę Szittim) — mogło