Dawida (1Sm 22:20; 2Sm 19:11). Później jednak został pozbawiony godności kapłańskiej przez Salomona za to, że przyłączył się do spisku Adoniasza (1Kl 1:7; 2:26, 27). W ten sposób dopełnił się wyrok wydany przez Jehowę na dom Helego — jego potomkowie na zawsze utracili urząd arcykapłański (1Sm 3:13, 14).

2. Najwyraźniej ojciec Marii i dziadek Jezusa Chrystusa (Łk 3:23). Uważa się, że nazwanie Józefa „synem Helego” oznacza, iż był on zięciem Helego. Chociaż Łukasz w swym spisie nie wymienia matki Jezusa, Marii, zapewne podaje rodowód od Dawida właśnie z jej strony (Łk 3:31; zob. RODOWÓD JEZUSA CHRYSTUSA).

Zobacz BROŃ, ZBROJA.

Syn Lotana i potomek Seira Choryty (Rdz 36:20, 22). W 1 Kronik 1:39 według tekstu masoreckiego jego imię brzmi Homam, natomiast według greckiej Septuaginty — Heman.

1. Jeden z czterech bardzo mądrych mężczyzn, którzy jednak nie dorównywali pod tym względem królowi Salomonowi. Hemana, Kalkola i Dardę nazwano „synami Machola”, co zdaniem niektórych stanowi określenie grupy tancerzy lub muzyków (1Kl 4:31). Z 1 Kronik 2:3-6 wynika, że Heman był potomkiem Judy poprzez Zeracha. W nagłówku Psalmu 88 nazwano go „Ezrachitą”, co najwyraźniej oznacza to samo, co „Zerachita” (zob. EZRACHITA).

2. Syn Joela i wnuk proroka Samuela z rodu Kehatytów; lewicki śpiewak i muzyk grający na czynelach za panowania Dawida i Salomona (1Kn 6:33; 15:17-19; 2Kn 5:11, 12). Był ojcem 14 synów i 3 córek; przewodził swej rodzinie w śpiewie w domu Jehowy. Razem z Asafem i Jedutunem podlegał bezpośrednio królowi (1Kn 25:1, 4-6).

Miasto lub region podbity przez Asyryjczyków, wymieniony obok Sefarwaimu i Iwwy (2Kl 18:34; 19:13; Iz 37:13). W greckiej Septuagincie zamiast Heny występuje Ana lub jakaś inna forma nazwy tej miejscowości leżącej w okolicach środkowego biegu Eufratu. Niektórzy uczeni uważają jednak za bardziej prawdopodobne, że Hena wraz z Sefarwaimem i Iwwą leżała w Syrii.

(hebr. kòfer).

Krzew, którego gałązki są zakończone wiechami drobnych, kremowych kwiatów o czterech płatkach; mieszkańcy Bliskiego Wschodu bardzo lubią ich silny zapach. Gałązkę henny często umieszcza się w bukietach, a kobiety noszą ją we włosach i na piersi. Od starożytności henna jest też wykorzystywana jako kosmetyk.

Krzew hennowy (Lawsonia inermis), wciąż rosnący dziko w Palestynie, osiąga wysokość ok. 4 m. Wspomniano o nim jedynie w Pieśni nad Pieśniami (1:14; 4:13; 7:11).

Ze sproszkowanych liści robi się papkę używaną do celów kosmetycznych. Po zmyciu pozostawia ona na ogół kolor rudy lub czerwonawy. Henną barwiono paznokcie u rąk i nóg, koniuszki palców, ręce, stopy, włosy na brodzie i głowie, a nawet końskie grzywy i ogony, jak również futra i skóry. Hebrajskie kòfer przypuszczalnie pochodzi od rdzenia oznaczającego „pokryć; zakryć”, co najwyraźniej wskazuje, iż substancji tej używano jako barwnika (por. Rdz 6:14, BWP).

(„wyćwiczony; poświęcony [przeznaczony do jakiegoś celu]”).

1. Syn Kaina i ojciec Irada. Urodził się w Ziemi Ucieczki po tym, jak Kain zabił swego brata Abla (Rdz 4:17, 18).

2. Syn Jareda urodzony, gdy miał on 162 lata; siódmy człowiek w linii rodowej od Adama. Miał synów i córki, m.in. w wieku 65 lat został ojcem Metuszelacha. Należał do „wielkiego obłoku świadków” z czasów starożytnych, którzy wyróżniali się niezwykłą wiarą. „Henoch chodził z prawdziwym Bogiem” (Heb 11:5; 12:1; Rdz 5:18, 21-24). Jako prorok Jehowy, zapowiedział Jego przyjście ze świętymi miriadami w celu wykonania wyroku na bezbożnych (Judy 14, 15). Ze względu na swą działalność prorocką zapewne był prześladowany. Bóg nie pozwolił jednak, by przeciwnicy zabili Henocha. „Zabrał” go, czyli zakończył jego życie, gdy ten miał 365 lat, a więc znacznie mniej, niż żyła większość ludzi w owych czasach. „Henoch został przeniesiony, żeby nie ujrzał śmierci”, co może znaczyć, że Bóg wprawił go w stan prorockiego uniesienia i wtedy zakończył jego życie, dzięki czemu ów mąż nie zaznał boleści umierania (Rdz 5:24; Heb 11:5, 13). Nie został jednak zabrany do nieba, co jasno wynika z wypowiedzi Jezusa zanotowanej w Jana 3:13. Wydaje się, że podobnie jak w wypadku Mojżesza, Jehowa usunął ciało Henocha, gdyż potem „nigdzie go nie znaleziono” (Pwt 34:5, 6; Judy 9).

Henoch nie napisał „Księgi Henocha”. Jest to nienatchniona księga apokryficzna, spisana wiele stuleci później, prawdopodobnie w II lub I w. p.n.e.

3. Pierwsze miasto wspomniane w Biblii. Zbudował je Kain w Ziemi Ucieczki na wsch. od Edenu i nazwał od imienia swego syna, Henocha (Rdz 4:17).