• Jehoasz
    Wnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot

    • Dopóki żył Jehojada, który był dla Jehoasza przybranym ojcem i doradcą, młody władca rządził mądrze. Zanim skończył 21 lat, miał dwie żony (jedna nazywała się Jehoaddan) i został ojcem synów oraz córek. W ten sposób bliska już zerwania linia rodowa Dawida prowadząca do Mesjasza ponownie została umocniona (2Kl 12:1-3; 2Kn 24:1-3; 25:1).

      Dom Jehowy koniecznie wymagał renowacji, nie tyle ze względu na wiek (liczył nie więcej niż 150 lat), ile z powodu zaniedbania i ograbiania go za rządów Atalii. Dlatego Jehoasz zachęcił Lewitów, by szli od miasta do miasta w całej Judzie i zbierali pieniądze na remont. Lewici jednak nie przyłożyli się do tego zadania, toteż niewiele zrobiono (2Kl 12:4-8; 2Kn 24:4-7). Z czasem zmieniono sposób gromadzenia i wydawania funduszy, co znalazło żywy oddźwięk u ludu i pozwoliło wznowić i ukończyć prace (2Kl 12:9-16; 2Kn 24:8-14).

      Po śmierci wiernego arcykapłana Jehojady, który żył 130 lat, książęta judzcy powoli odwrócili króla Jehoasza oraz lud od Jehowy i nakłonili do wielbienia pogańskich bożków i „świętych pali”, związanych z kultem płci. Nie chcieli słuchać ostrzeżeń proroków, których posyłał do nich Jehowa (2Kn 24:15-19). Jehoasz posunął się nawet do zamordowania Zachariasza, syna Jehojady, za to, że przekazał karcące pytanie Boga: „Dlaczego przekraczacie przykazania Jehowy?” Umierając, Zachariasz powiedział: „Niech Jehowa w to wejrzy i zażąda tego z powrotem” (2Kn 24:20-22).

      Na odpłatę nie trzeba było długo czekać. Ponieważ Jehowa przestał chronić kraj, Judę najechał nieliczny oddział Syryjczyków pod wodzą Chazaela; Jehoasz, zmuszony do wydania złota i skarbów świątyni oraz własnych bogactw, ciężko podupadł na zdrowiu (2Kl 12:17, 18; 2Kn 24:23-25). Wkrótce potem dwóch sług uknuło spisek i zamordowało Jehoasza, który miał dopiero 47 lat. Pochowano go koło jego praojców w Mieście Dawidowym, a władzę objął po nim jego syn Amacjasz (2Kl 12:19-21; 2Kn 24:25-27).

      2. Król Izraela, syn Jehoachaza, wnuk Jehu. W tekście masoreckim pojawia się także skrócona forma jego imienia — Joasz (Oz 1:1; Am 1:1). Panował 16 lat w połowie IX w. p.n.e. W początkowym okresie jego rządów nad północnym królestwem Izraela władcą południowego królestwa Judy był Jehoasz, syn Achazjasza (2Kl 13:10).

      Jehoasz na ogół czynił to, co złe w oczach Jehowy, i pozwolił, by w całym kraju dalej praktykowano kult cielca. Niemniej kiedy chory prorok Elizeusz był bliski śmierci, Jehoasz przyszedł do niego, zaczął płakać i mówić: „Mój ojcze, mój ojcze, rydwanie wojenny Izraela i jego konnico!” (2Kl 13:11, 14). Na prośbę proroka wystrzelił przez okno strzałę w kierunku Syrii, a potem uderzył strzałami o ziemię. Zrobił to jednak tylko trzy razy, toteż oburzony Elizeusz oznajmił, że w takim razie odniesie tylko trzy niepełne zwycięstwa nad Syryjczykami, bo gdyby uderzył o ziemię pięć lub sześć razy, rozgromiłby ich doszczętnie (2Kl 13:15-19). Podczas trzech wypraw przeciwko Syrii Jehoasz rzeczywiście odniósł niejaki sukces, gdyż odzyskał pewne miasta izraelskie, zagarnięte wcześniej przez Chazaela, ojca Ben-Hadada (2Kl 13:24, 25).

      Jehoasz wynajął też królowi Judy 100 000 żołnierzy na wojnę z Edomitami. Ale choć zapłacono im z góry 100 talentów srebra (660 600 dolarów), to za radą „męża prawdziwego Boga” zostali odprawieni, co ogromnie ich rozzłościło, być może ze względu na utratę spodziewanego udziału w łupach. Toteż wracając na pn., splądrowali miasta południowego królestwa — od Samarii (która mogła być ich bazą wypadową) aż po Bet-Choron (2Kn 25:6-10, 13).

      Przypuszczalnie chęć odwetu za te wydarzenia skłoniła króla Judy do rzucenia wyzwania Jehoaszowi. W bitwie pod Bet-Szemesz król judzki Amacjasz został pojmany, po czym wojska Jehoasza zrobiły wyłom w murze Jerozolimy, ograbiły ze srebra i złota świątynię oraz dom królewski i wziąwszy zakładników, wróciły do Samarii (2Kl 14:8-14; 2Kn 25:17-24). W końcu Jehoasz umarł i został pogrzebany w Samarii, a w jego miejsce zaczął panować jego syn — Jeroboam II (2Kl 13:12, 13; 14:15, 16).