• Jeremiasza, Księga
    Wnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot

    • Jeremiasza. Niektóre z nich wymieniono w tabeli obok.

      Zasady i przymioty Boga. Księga ta zawiera nie tylko spełnione proroctwa, lecz także zasady, którymi powinni się kierować ludzie. Podkreśla, że formalistyczne praktykowanie religii Bóg uważa za bezwartościowe, gdyż oczekuje wielbienia i posłuszeństwa podyktowanego sercem. Mieszkańcom Judy powiedziano, że świątynia i otaczające ją budowle nie zapewnią im ochrony, i zachęcono ich: „Obrzezajcie się dla Jehowy i usuńcie napletki swych serc” (4:4; 7:3-7; 9:25, 26).

      W księdze tej za pomocą wielu przykładów zilustrowano przymioty Boga oraz sposób, w jaki obchodził się ze swym ludem. Gdy zgodnie z proroczą zapowiedzią Jeremiasza wyzwolił ostatek tego narodu i osiedlił go na nowo w Jerozolimie, dał dowód swej lojalnej życzliwości i miłosierdzia. A otaczając opieką Rechabitów, Ebed-Melecha oraz Barucha, wyraźnie pokazał, że dostrzega i ceni ludzi okazujących życzliwość Jego sługom oraz że nagradza tych, którzy Go szukają i są Mu posłuszni (35:18, 19; 39:16-18; 45:1-5).

      Poza tym Księga Jeremiasza we wspaniały sposób przedstawia Jehowę jako Stwórcę wszechrzeczy, Króla po czas niezmierzony i jedynego prawdziwego Boga. Tylko Jego należy się bać. On koryguje tych, którzy wzywają Jego imienia, i kieruje ich krokami, ale żaden naród nie ostoi się wobec Jego potępienia. Jest Wielkim Garncarzem, w którego ręku jednostki i narody przypominają glinę, On zaś według swej woli może ją kształtować bądź zniszczyć (Jer 10; 18:1-10; Rz 9:19-24).

      Księga Jeremiasza wyjawia, że lud noszący imię Boga jest Mu bliski i ma przysparzać Mu chwały (13:11). Fałszywi prorocy, którzy zwiastują w Jego imieniu „pokój” osobom niebędącym z Nim w pokojowych stosunkach, zostaną przez Niego rozliczeni za swe słowa, a w końcu potkną się i upadną (6:13-15; 8:10-12; 23:16-20). Ludzi mieniących się kapłanami i prorokami Bóg pociągnie do odpowiedzialności, sam bowiem oświadczył mieszkańcom Judy: „Nie posłałem tych proroków, a oni jednak pobiegli. Nie mówiłem do nich, a oni jednak prorokowali. Lecz gdyby istotnie stali w moim zaufanym gronie, wtedy kazaliby mojemu ludowi słuchać moich słów i sprawiliby, że zawróciłby ze swej złej drogi i od niegodziwości swych postępków” (23:21, 22).

      Podobnie jak w innych księgach biblijnych, święty naród Jehowy przedstawiono jako Jego małżonkę, a niewierność wobec Niego jako „nierząd” (Jer 3:1-3, 6-10; por. Jak 4:4). Z drugiej strony wykazano, że Jehowa z niezachwianą lojalnością przestrzega swych przymierzy (31:37; 33:20-22, 25, 26).

      Księga ta zawiera mnóstwo wspaniałych zasad i unaocznień, do których sięgali inni pisarze biblijni. A współczesny chrześcijanin znajduje w niej wiele proroczych obrazów oraz ciekawych przykładów, niezwykle przydatnych w życiu i służbie kaznodziejskiej.