Drewno jest bardzo twarde i żeby nadawało się do obróbki, musi być wiele lat sezonowane.

Drzewo oliwne żyje całe wieki, a po ścięciu jego korzeń potrafi wypuścić kilka pędów, z których wyrastają nowe drzewa. Podobnie przedłużają swój żywot stare okazy. Nowe drzewa zazwyczaj sadzi się z pędów odciętych od rosnącego drzewa. Dlatego psalmista bardzo trafnie przyrównał synów pobłogosławionego człowieka do „sadzonek drzew oliwnych” dookoła jego stołu (Ps 128:3).

Szczepienie. Żeby rosnące na stokach wzgórz dzikie drzewa oliwne wydawały lepsze owoce, często wszczepiano w nie szlachetne pędy. Jednak czymś nie do pomyślenia byłoby zaszczepienie pędu dzikiej oliwki na drzewie ogrodowym, gdyż wtedy rodziłoby ono dzikie owoce. Uwydatnia to wagę rozumowania przedstawionego przez Pawła w Rzymian 11:17-24. Chrześcijan pochodzenia pogańskiego, zaliczonych do „potomstwa Abrahama”, przyrównał on do gałęzi dzikiego drzewa oliwnego wszczepionych w drzewo ogrodowe w miejsce wyłamanych bezowocnych gałęzi, które wyobrażają rodowitych Żydów odrzuconych z powodu braku wiary (Gal 3:28, 29). Takie działanie, podjęte „wbrew naturze”, świadczy o niezasłużonej życzliwości Boga wobec chrześcijan pochodzenia pogańskiego oraz wskazuje na dobrodziejstwa, których mogą oni zaznać jako gałęzie „dzikiego drzewa oliwnego” dostępujące „tłustości” korzeni ogrodowego drzewa oliwnego. Chrześcijanie ci nie mają więc żadnych podstaw, by się wynosić ponad innych (por. Mt 3:10; Jn 15:1-10; zob. SZCZEPIENIE).

Gaje i tłocznie oliwne. Jeśli tylko pozwalały na to warunki, prawie każda wioska w Palestynie miała swój gaj oliwny. Zniszczenie go, np. przez największego szkodnika, gąsienicę, oznaczało dla ludności wielką stratę (Am 4:9). Król Dawid wysoko cenił sady oliwne w Szefeli (1Kn 27:28). Wzgórze położone na wsch. od Jerozolimy, mniej więcej „w odległości drogi sabatowej”, już w czasach króla Dawida słynęło z drzew oliwnych, a za dni Zachariasza było nazywane „górą drzew oliwnych” (2Sm 15:30; Za 14:4; Łk 19:29; 22:39; Dz 1:12). Duża liczba starożytnych kamiennych tłoczni oliwnych odkrytych w całej Palestynie wskazuje, że uprawa oliwek była bardzo rozpowszechniona. Ówczesne ogrody często miały postać sadów oliwnych i nieraz znajdowały się w nich tłocznie. Nazwa ogrodu Getsemani, do którego Jezus udał się ze swymi uczniami po spożyciu z nimi ostatniej wieczerzy, pochodzi od aramejskiego wyrażenia gat szemané, czyli „tłocznia oliwna”. Czasami oliwę pozyskiwano też przez rozgniatanie oliwek nogami (Mi 6:15).

Znaczenie przenośne. Drzewo oliwne symbolizuje w Biblii zdolność do wydawania owocu, piękno i dostojeństwo (Ps 52:8; Jer 11:16; Oz 14:6). Jego gałęzi używano podczas Święta Szałasów (Kpł 23:40; Neh 8:15). W Zachariasza 4:3, 11-14 i Objawieniu 11:3, 4 drzewa oliwne symbolizują pomazańców i świadków Bożych.

Łańcuch łagodnych wzgórz wapiennych ciągnący się „w odległości drogi sabatowej” na wsch. od Jerozolimy, oddzielony od niej doliną Kidron (Eze 11:23; Za 14:4; Dz 1:12). Składa się z trzech głównych szczytów. Najwyższy i najbardziej wysunięty na pn. to góra Skopus, wysoka na jakieś 820 m, a więc wyższa od Jerozolimy.