(skrócona forma imienia Michał, Michael, Micheasz lub Michajasz).

W języku hebrajskim istnieje tylko niewielka różnica w pisowni imion Micha i Micheasz.

1. Syn Mefiboszeta (Merib-Baala) i wnuk Jonatana, syna króla Saula. Micha (zwany też Micheaszem) był ojcem Pitona, Melecha, Tarei (Tachrei) i Achaza (2Sm 9:12; 1Kn 8:33-35; 9:39-41).

2. Jeden z Lewitów, którzy w czasach Nehemiasza potwierdzili pieczęcią „wiarogodną umowę” (może również chodzić o jego przodka) (Neh 9:38; 10:1, 9, 11).

3. Lewita, potomek Asafa, syn Zikriego (nazwanego też Zabdim i Zakkurem). Był ojcem Mattaniasza, a występuje także pod imionami Micheasz i Michajasz (1Kn 9:14, 15; Neh 11:17, 22; 12:35).

(„któż jest jak Bóg?”).

1. Aszeryta, ojciec naczelnika Setura, jednego z 12 zwiadowców wysłanych do Ziemi Obiecanej (Lb 13:2, 13).

2. Przodek Asafa z rodu Gerszoma, syna Lewiego (1Kn 6:39, 40, 43).

3. Jeden z naczelników plemienia Issachara pochodzący od Toli (1Kn 7:1-3).

4. Wódz z plemienia Manassesa; przeszedł na stronę Dawida w Ciklag (1Kn 12:20).

5. Ojciec Omriego, naczelnika domu patriarchalnego Issachara za rządów Dawida (1Kn 27:18).

6. Jeden z synów króla judzkiego Jehoszafata, którzy otrzymali od ojca cenne dary i warowne miasta. Zamordowany wraz z pięcioma braćmi przez swego starszego brata Jehorama, gdy ten objął władzę (2Kn 21:1-4).

7. Gadyta, potomek Buza, przodek Michaela wymienionego w poz. 8, od którego dzieliło go co najmniej pięć pokoleń (1Kn 5:11, 13, 14).

8. Gadyta, pierwszy z siedmiu synów Abichaila, potomek omówionego powyżej (poz. 7), głowa domu Gileada; wpisany do rodowodu za dni Jeroboama II, króla Izraela, i Jotama, króla Judy (1Kn 5:11-17).

9. Beniaminita, potomek Szacharaima i jego żony Chuszim poprzez Elpaala i Berię (1Kn 8:1, 8, 11-13, 16).

10. Ojciec Zebadiasza, który w 468 r. p.n.e. wyruszył z Ezdraszem z Babilonu do Jerozolimy (Ezd 8:1, 8).

(żeńska forma imienia Michajasz).

Żona króla Rechoboama, córka Uriela z Gibei, matka króla judzkiego Abijasza. Występuje też pod imieniem „Maaka” (2Kn 11:18, 20; 13:1, 2).

(„któż jest jak Jehowa?”).

1. Syn Jimli, prorok Jehowy działający w północnym królestwie Izraela za panowania Achaba (1Kl 22:8). Kiedy król judzki Jehoszafat odwiedził Achaba, ten zaproponował mu udział w wyprawie wojennej przeciw Syryjczykom, którym chciał odebrać Ramot-Gilead. Przed wyrażeniem zgody Jehoszafat chciał się dowiedzieć, co mówi Jehowa. Achab zebrał więc 400 proroków i spytał: „Czy mam iść na wojnę przeciwko Ramot-Gilead, czy też mam się powstrzymać?” Odpowiedzieli, że Jehowa wyda miasto w jego rękę. Jehoszafat nie był jednak do końca przekonany, toteż Achab, choć niechętnie, polecił sprowadzić Michajasza, który zawsze prorokował mu złe rzeczy. Posłaniec nakłaniał Michajasza do oznajmienia królowi tego samego, co tamci prorocy. Prorok najpierw tak właśnie zrobił, ale Achab zaprzysiągł go, żeby powiedział „prawdę w imieniu Jehowy”. Wtedy Michajasz oświadczył: „Widzę wszystkich Izraelitów rozproszonych po górach niczym owce nie mające pasterza” (1Kl 22:1-17; 2Kn 18:1-16).

Potem prorok opisał swą wizję: ujrzał Jehowę, który zasiada na swym niebiańskim tronie i pyta zgromadzone stworzenia duchowe: „Kto obałamuci Achaba, żeby wyruszył i padł pod Ramot-Gilead?” Jedno z nich zgodziło się pójść i stać się „duchem zwodniczym” w ustach wszystkich proroków Achaba. Jehowa odrzekł: „Obałamucisz go i powiedzie ci się. Idź i zrób tak”. Następnie Michajasz oznajmił Achabowi, że Bóg włożył ducha zwodniczego w usta wszystkich jego proroków, i dodał: „Ale Jehowa zapowiedział ci nieszczęście”. Wówczas fałszywy prorok Sedekiasz uderzył Michajasza w policzek i powiedział szyderczo: „Którąż to drogą duch Jehowy przeniósł się ode mnie, by mówić z tobą?” Michajasz śmiało odparł: „Oto zobaczysz, którędy — w tym dniu, gdy wejdziesz do najskrytszej komnaty, żeby się schować”. Achab rozkazał osadzić go w areszcie i żywić zmniejszonym przydziałem chleba i wody, dopóki król nie powróci w pokoju. Jednakże nigdy już nie wrócił, gdyż w trakcie bitwy pod Ramot-Gilead „pewien człowiek napiął łuk i chociaż tego nie zamierzał, ugodził króla Izraela”, który w końcu umarł. Ostatnie słowa Michajasza do Achaba brzmiały: „Jeśli istotnie wrócisz w pokoju, to Jehowa nie mówił ze mną”. Śmierć króla dowiodła, że Michajasz rzeczywiście był prorokiem Jehowy (1Kl 22:18-37; 2Kn 18:17-34).

2. Jeden z książąt, których król Jehoszafat wysłał razem z lewitami i kapłanami do mieszkańców Judy w charakterze nauczycieli. Mieli ze sobą