Ezechielowi, że podczas „wielkiej akcji” przeciwko Tyrowi „każda głowa wyłysiała i skóra na każdym ramieniu była otarta”. Głowy żołnierzy Nebukadneccara wyłysiały od noszenia hełmów, a ramiona otarły się od dźwigania materiałów na budowę wież i umocnień oblężniczych (Eze 26:7-12; 29:17, 18).

W czasach apostolskich w niektórych miejscach, np. w słynącym z niemoralności Koryncie, ogoleniem głowy karano kobiety przyłapane na cudzołóstwie lub rozpuście. A z krótko przystrzyżonymi włosami chodziły niewolnice. Najwyraźniej do tych okoliczności nawiązał Paweł, gdy wykazywał, że jeśli kobieta w zborze chrześcijańskim modli się lub prorokuje z odkrytą głową, to — choć ma włosy jako nakrycie — równie dobrze mogłaby zupełnie ogolić głowę, bo byłoby to dla niej tak samo hańbiące jak zlekceważenie Bożej zasady zwierzchnictwa (1Ko 11:3-10).

(skrócona forma imienia Achimaac).

Jeden z potomków Judy poprzez Jerachmeela i Rama (1Kn 2:3, 25, 27).

(skrócona forma imienia Maadiasz).

Izraelita, jeden z „synów Baniego”, którzy za czasów Ezdrasza, po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej, odesłali swe cudzoziemskie żony (Ezd 10:25, 34, 44).

(„Jah się przystraja”).

Kapłan, który powrócił z Babilonu wraz z Zerubbabelem; był głową domu patriarchalnego (Neh 12:1, 5). Być może tożsamy z Moadiaszem wymienionym w Nehemiasza 12:17.

Kapłan i muzyk, potomek Asafa; podczas uroczystości poświęcenia muru Jerozolimy za czasów Nehemiasza grał na instrumencie do akompaniowania przy pieśni (Neh 12:36).

Imię kilku osób i nazwa królestwa.

(1-9: prawdopodobnie od rdzenia oznaczającego: „ściskać”)

1. Dziecko Nachora (brata Abrahama) i jego nałożnicy Reumy. Najwyraźniej był to chłopiec, gdyż nazwano od niego królestwo i jego mieszkańców (Rdz 22:23, 24; 2Sm 10:6, 8).

2. Żona Machira z plemienia Manassesa (1Kn 7:14-16).

3. Jedna z nałożnic Kaleba (syna Checrona), która urodziła mu kilkoro dzieci (1Kn 2:18, 48, 49).

4. Żona Jejela, „ojca Gibeonu” (1Kn 8:29; 9:35).

5. Jedna z żon Dawida, córka Talmaja, króla Geszuru; matka Absaloma (2Sm 3:2, 3; 1Kn 3:1, 2).

6. Ojciec lub przodek Chanana, mocarza wojsk Dawida (1Kn 11:26, 43).

7. Ojciec lub przodek Szefatiasza, księcia izraelskiego, który w czasie gdy Dawid organizował służbę królewską, został mianowany wodzem Symeonitów (1Kn 27:1, 16, 22).

8. Ojciec Achisza, króla Gat, do którego w początkach panowania Salomona uciekli niewolnicy Szimeja (1Kl 2:39). Przypuszczalnie tożsamy z Maochem wymienionym w 1 Samuela 27:2 (zob. MAOCH).

9. Wnuczka Absaloma (Abiszaloma), najukochańsza żona króla judzkiego Rechoboama, matka króla Abijasza (Abijama) (1Kl 15:1, 2, 9, 10; 2Kn 11:20-22). Jako królowa matka była uważana w królestwie za „panią”, dopóki wnuk Asa w ramach przywracania prawdziwego wielbienia nie pozbawił jej tej godności, „bo uczyniła przerażającego bożka dla świętego pala”, czyli dla aszery (1Kl 15:9-13; 2Kn 15:16). W 2 Kronik 13:2 występuje jako Michaja.

10. Niewielkie królestwo istniejące w pn. Palestynie w okresie izraelskiego podboju; nazywane też Maakatem. Jego obszar miał wejść w skład terytorium plemienia Manassesa, ale ze sprawozdania biblijnego wynika, że Izraelici nie wypędzili tamtejszej ludności, toteż dalej ‛mieszkała ona pośród Izraela’ (Joz 13:13; Pwt 3:14). Królestwo Maaki najwyraźniej leżało na pn. od sąsiedniego Geszuru, z którym jest często wymieniane, i graniczyło z Baszanem (Joz 12:5). Jak się uważa, ciągnęło się od pd. stoków góry Hermon po kotlinę Chule i od Jordanu w kierunku wsch. do skraju Pustyni Syryjskiej, a więc w zasadzie zajmowało pn. część dzisiejszych wzgórz Golan.