jednak jego imienia użyto tam w odniesieniu do domu patriarchalnego, którego był głową, gdyż niektóre z tych psalmów (Ps 79, 80) najwyraźniej opisują wydarzenia, które rozegrały się już po czasach Asafa.

2. Potomek Kehata, syna Lewiego. Jego potomkowie usługiwali w przybytku za czasów Dawida jako odźwierni (Lb 16:1; 1Kn 26:1).

3. Wśród urzędników króla Ezechiasza (745-717 p.n.e.) wymieniono „kronikarza Joacha, syna Asafa” (2Kl 18:18, 37; Iz 36:3, 22). Co prawda w dziele Johna Kitto Cyclopædia of Biblical Literature (1880, t. I, s. 233) określenie „kronikarz” odniesiono do Asafa, lecz większość uczonych uważa, że dotyczy ono Joacha (był to zatem Joach ben Asaf, kronikarz). Ponieważ słowo „syn” często bywa używane w znaczeniu „potomek”, niektórzy sugerują, że chodzi o tego samego Asafa, co omówiony w poz. 1.

4. „Strażnik parku królewskiego” Artakserksesa w okresie powrotu Nehemiasza do Jerozolimy (455 p.n.e.) (Neh 2:8). Park ten obejmował zalesiony teren być może na obszarze Libanu, który również znajdował się pod kontrolą Persji. Hebrajskie imię strażnika tego parku może oznaczać, że stanowisko to piastował jakiś Izraelita, podobnie jak Nehemiasz, który pełnił stosunkowo ważną funkcję królewskiego podczaszego (Neh 1:11).

(„uczynił Bóg”).

1. Syn Cerui, rodzonej lub przyrodniej siostry Dawida; brat Abiszaja i Joaba (1Kn 2:15, 16). Należał do grona 30 najdzielniejszych wojowników Dawida; słynął zwłaszcza z szybkości, był „jak jedna z gazel, które są na otwartym polu” (2Sm 2:18; 23:24). I właśnie to przywiodło go do zguby. Po pojedynku stoczonym przy sadzawce gibeońskiej i późniejszym pogromie wojsk izraelskich Asahel zawzięcie ścigał uciekającego Abnera, wodza pokonanej armii. Silny Abner dwukrotnie prosił Asahela, by zaniechał tego pościgu, a w końcu przebił mu brzuch odwrotnym końcem swej włóczni, tak iż Asahel zmarł na miejscu. Na wezwanie Abnera brat Asahela Joab zarządził wreszcie odwrót wojsk judzkich, ale śmierć Asahela napełniła go goryczą i kiedy później nadarzyła się okazja, podstępnie zabił Abnera mieczem (2Sm 2:12-28; 3:22-27).

W 1 Kronik 27:7 Asahela wymieniono jako jednego z dowódców oddziałów pełniących służbę przez jeden miesiąc w roku. Ponieważ Asahel zginął, zanim Dawid został królem nad całym Izraelem, wzmianka o nim w tym miejscu może się odnosić do jego domu, którego przedstawicielem był jego syn Zebadiasz, wymieniony w tym wersecie jako następca Asahela. Inne możliwe wyjaśnienie zasugerowano w dziele The Interpreter’s Dictionary of the Bible (red. G. A. Buttrick, 1962, t. 1, s. 244): „Być może chodzi tu o oddziały zbrojne Dawida zorganizowane w początkowym okresie jego panowania nad Judą, a później listę tę uaktualniono, dopisując do niej Zebadiasza — syna i następcę Asahela na stanowisku dowódcy” (por. 1Kn 12).

2. Jeden z Lewitów wyznaczonych do nauczania Prawa w Judzie, począwszy od trzeciego roku panowania Jehoszafata (934 p.n.e.) (2Kn 17:7, 8; por. Pwt 33:8-10).

3. Jeden z pełnomocników usługujących w świątyni za panowania Ezechiasza (745-717 p.n.e.) w związku z dziesięcinami i daninami (2Kn 31:13).

4. Ojciec niejakiego Jonatana, żyjącego współcześnie z Ezdraszem (Ezd 10:15; zob. JACHZEJASZ).

(„uczynił Jah”).

1. Potomek Merariego, trzeciego syna Lewiego; głowa domu patriarchalnego. Był jednym z lewickich naczelników wchodzących w skład grupy 862 osób, które Dawid wybrał do udziału w drugiej (i udanej) próbie sprowadzenia Arki Przymierza do Jerozolimy (1Kn 6:29, 30; 15:4-12).

2. Jeden z naczelników plemienia Symeona za czasów króla Ezechiasza (745-717 p.n.e.). Należał do Symeonitów, którzy podbili bogatą dolinę w okolicach Gedoru, zamieszkiwaną do tej pory przez Chamitów i Meunitów (1Kn 4:36-41).

3. „Sługa króla”, jeden z pięciu mężczyzn, których król Jozjasz wysłał pod przewodnictwem Chilkiasza do prorokini Chuldy, by zapytali Jehowę o znaczenie niedawno odnalezionej księgi Prawa (w 642 p.n.e.) (2Kl 22:3, 8, 12-14; 2Kn 34:20, 21).

4. Pierworodny z Szilonitów (1Kn 9:1-3, 5), wymieniony wśród wygnańców, którzy powrócili z Babilonu. W Nehemiasza 11:5 wspomniano o Maasejaszu, potomku Szelanity spośród synów Judy. Ze względu na podobne znaczenie imienia (Maasejasz znaczy „dzieło Jehowy”) niektórzy uważają, że chodzi o tego samego człowieka — potomka Szeli, najmłodszego syna Judy, którego mu urodziła córka Kananejczyka Szuy (Rdz 38:2, 5; zob. MAASEJASZ 17).

Jeden z czterech synów Jehallelela z plemienia Judy (1Kn 4:16).

Syn Asafa, przydzielony do grup usługujących w charakterze muzyków i śpiewaków w domu Jehowy za czasów Dawida (1Kn 25:1, 2). Jesarela z wersetu 14 to prawdopodobnie inna forma tego samego imienia.