Czy można zobaczyć Boga i Jezusa. Aniołowie jako stworzenia duchowe mogą widzieć olśniewające oblicze Jehowy (Mt 18:10; Łk 1:19), jeśli zaś chodzi o ludzi, to On sam powiedział do Mojżesza: „Żaden człowiek nie może mnie zobaczyć i pozostać przy życiu” (Wj 33:20). Apostoł Jan napisał: „Żaden człowiek nigdy nie widział Boga” (Jn 1:18). Dlatego gdy Jezus rzekł Filipowi: „Kto mnie ujrzał, ujrzał też Ojca” (Jn 14:9) albo gdy Jan oświadczył: „Kto czyni zło, nie widział Boga” (3Jn 11), z pewnością nie mówili o widzeniu Boga fizycznymi oczami. Mieli na myśli to, co apostoł Paweł nazwał ‛oczami serca’ (Ef 1:18). Aby nimi widzieć, trzeba naprawdę poznać Boga, przyswajając sobie Jego przymioty. W związku z tym Jan oznajmił: „Kto nie miłuje, nie poznał Boga, ponieważ Bóg jest miłością” (1Jn 4:8).

Jezus zapewnił, że ‛świat go więcej nie zobaczy’ (Jn 14:19). A zatem wypowiedzi z Objawienia 1:7: „Ujrzy go [Jezusa Chrystusa] wszelkie oko” nie należy odnosić do literalnych oczu. Oznacza ona raczej, że ludzie, widząc rozgrywające się wydarzenia, uświadomią sobie, iż Jezus przybył zgładzić swych nieprzyjaciół. Niemniej z Biblii wyraźnie wynika, że osoby powołane do życia w niebie razem z Chrystusem naprawdę będą widzieć Boga; najpierw więc muszą zostać wskrzeszone z martwych w ciele duchowym (1Ko 15:50-54; 1Pt 1:4; por. 1Pt 3:18).

Wzrok duchowy. Zarówno wzrok fizyczny, jak i duchowy to dar od Boga (Prz 20:12). Bóg obiecuje, że przywróci go ludziom oraz usunie wszelkie przyczyny łez (Iz 35:5; Obj 21:4). Wzrok duchowy jest niezbędny do zrozumienia zamierzeń Bożych. Z drugiej strony Jehowa skrywa prawdę przed ludźmi upartymi i buntowniczymi — pozwala, żeby ‛ich oczy były pogrążone w ciemności’ (Rz 11:8-10; Łk 19:42). „Mają oczy [fizyczne], lecz nie widzą [duchowo]” (Jer 5:21; Iz 59:10).

Jezus wskazał również, że każdy musi stale dbać o to, by jego wzrok duchowy był ostry i skupiony na jednym celu. Powiedział: „Lampą ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest prostolinijne [„zdrowe”, BT; „szczere”, Bg; „czyste”, Wp; por. przyp. w NW], całe twoje ciało będzie jasne, ale jeśli twoje oko jest niegodziwe, całe twoje ciało będzie ciemne. Jeżeli światło, które jest w tobie, w rzeczywistości jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!” (Mt 6:22, 23). Nieco dalej Jezus udzielił jeszcze innej rady — nie powinniśmy proponować bratu pomocy w wyjęciu z jego oka zwykłej „słomki”, by umiał wydawać trafniejszy osąd, jeśli nam samym w poprawnej ocenie sytuacji przeszkadza duża „belka” (Mt 7:3-5).

Apostoł Jan ujrzał tron Boży, a wokół niego cztery żywe stworzenia, które są „pełne oczu z przodu i z tyłu” (Obj 4:6, 8). Dzięki temu mogą ciągle czuwać i wszystko dostrzec. Doskonale zdają sobie sprawę z tego, co się dzieje na ziemi, jakie działania podejmuje Bóg i czego sobie życzy (por. Ps 123:2 oraz Eze 1:18; 10:12). Słudzy Jehowy nie powinni pozwolić, by Jego wypowiedzi ‛odstąpiły od ich oczu’ (Prz 4:20, 21; Łk 10:23; zob. ŚLEPOTA).

Słowo „okręg” odnosi się do jednostki administracyjnej, do okolic jakiegoś miasta lub do terytorium leżącego w określonych granicach.

Kiedy Nehemiasz organizował odbudowę murów Jerozolimy, przydzielił prace na poszczególnych odcinkach ‛książętom’, czyli przywódcom pewnych ‛okręgów’, oraz ich mieszkańcom. Okręgi te nazywano od głównego miasta, a niektóre (np. okręg Jerozolimy, Keili i Bet-Cur) były podzielone na pół (Neh 3:9, 12, 14-18). Najwyraźniej chodziło o mniejsze jednostki administracyjne w obrębie perskiej „prowincji” Juda (Neh 1:3). Określające je słowo hebrajskie (pélech) pochodzi podobno od akadyjskiego pilku, co mogłoby sugerować, że podział na te okręgi wprowadzili Babilończycy po upadku Jerozolimy (zob. PROWINCJA).

Hebrajski termin kikkár, podobnie jak jego polskie odpowiedniki, przywodzi na myśl coś kolistego, okrągłego. Opisuje np. „okrągły bochenek” chleba (Wj 29:23), „okrągłą ołowianą pokrywę” (Za 5:7), „talent” złota lub srebra (Wj 25:39; 1Kl 20:39) oraz „okolicę” bądź „okręg”, czyli teren mający w przybliżeniu kształt koła (Rdz 13:10, BT; Bw; Neh 12:28).

W Chrześcijańskich Pismach Greckich wyraz hòrion (występujący zawsze w lm.) dosłownie oznacza „granice” lub „pogranicze” jakiegoś terytorium, czyli jego kresy, ale może też odnosić się do zamkniętego nimi obszaru, a więc do „okolicy” czy „rejonu” (Dz 13:50; Mt 19:1, Bw; 2:16; 15:22). Termin merís, przetłumaczony w Dziejach 16:12 na „okręg” Macedonii, to literalnie rzecz biorąc „część” (por. Bw z BT; Dz 8:21).

Region leżący w owalnym zagłębieniu, przez który przepływa Jordan. Obejmował pd. część doliny Jordanu, na co wskazuje wzmianka o „Okręgu Jordanu” w związku z wyrabianiem przez Salomona miedzianych naczyń między Sukkot a Caretan (1Kl 7:46; 2Kn 4:17; por. 2Sm 18:23). Wydaje się jednak, że rozciągał się aż do pd. krańca Morza Martwego, gdzie najwyraźniej były położone „miasta tego Okręgu” (Rdz 13:10-12). A zatem nie ograniczał się do dolinnej równiny Jerycha, ale sięgał aż do