Magog” uznaje za symbol „świata wrogiego ludowi i królestwu Bożemu” (Funk and Wagnalls New Standard Bible Dictionary, 1936, s. 307).

Tak więc „kraina Magog” jest niewątpliwie określeniem symbolicznym. Zwykle kojarzy się ją ze „Scytą”, będącym synonimem brutalności i demoralizacji. Najwyraźniej więc odnosi się do poniżenia, upadku — takiego, jakiego po wojnie w niebie doznali Szatan i jego aniołowie, którzy rozgniewani tym upokorzeniem, zaczęli ‛toczyć wojnę z pozostałymi z potomstwa niewiasty’, o czym donosi Objawienie 12:7-17 (zob. GOG 2).

3. Termin użyty w Objawieniu 20:8, gdzie opisano wydarzenia po zakończeniu Tysiącletniego Panowania Chrystusa Jezusa i wypuszczeniu Szatana z otchłani. Wyrażenie „Gog i Magog” nie odnosi się do konkretnego kraju czy miejsca, lecz do tych mieszkańców ziemi, którzy pod wpływem uwolnionego Przeciwnika podniosą bunt przeciw władzy Bożej, reprezentowanej przez „świętych i miasto umiłowane” (Obj 20:3, 7-10).

Jeden z naczelników, którego potomek, jeśli nie on sam, potwierdził pieczęcią „wiarogodną umowę” sporządzoną w czasach Nehemiasza (Neh 9:38; 10:1, 14, 20).

Zobacz MAHALALEL 1.

(prawdopodobnie: „wysławianie Boga”).

1. Prawnuk Seta, wnuk Enosza, syn Kenana. Żył 895 lat (Rdz 5:6-17; 1Kn 1:1, 2). W rodowodzie Jezusa podanym przez Łukasza występuje jako Mahalaleel (Łk 3:37, 38).

2. Potomek Judy poprzez Pereca, przodek Atajasza, który po powrocie z niewoli babilońskiej zamieszkał w Jerozolimie (Neh 11:4).

(od rdzenia oznaczającego: „[po]śpieszyć się”).

Mocarz wojsk Dawida; Netofatyta (2Sm 23:8, 28; 1Kn 11:26, 30). Był potomkiem Zeracha; później został dowódcą oddziału liczącego 24 000 mężczyzn, którzy usługiwali królowi w miesiącu dziesiątym (1Kn 27:1, 13).

(„Pośpiesz się, łupie! Przyszedł szybko, by grabić” lub „Śpiesząc się do łupu, przyszedł szybko, by grabić”).

Imię nadane pod kierownictwem Jehowy drugiemu synowi Izajasza.

Jehowa rozkazał Izajaszowi zapisać te prorocze słowa na wielkiej tablicy i potwierdzić je przez wiarogodnych świadków. Potem polecił mu nadać takie właśnie imię nowo narodzonemu synowi i oznajmił, że zanim dziecko będzie umiało powiedzieć „Mój ojcze!” i „Moja matko!”, król Asyrii zwycięży wrogów Judy — Damaszek i Samarię (Iz 8:1-4). Proroctwo kryjące się w imieniu drugiego syna Izajasza spełniło się w oznaczonym czasie. Za panowania króla izraelskiego Pekacha władca Asyrii Tiglat-Pileser III zaatakował Izrael, zdobył liczne miasta, złupił kraj i uprowadził do niewoli wielu mieszkańców. Pekach natomiast został potem zamordowany (2Kl 15:29, 30). Król Asyrii zdobył też stolicę Syrii, Damaszek, powiódł na wygnanie jego ludność i uśmiercił tamtejszego króla Recina (2Kl 16:9). Taki był koniec obu władców, którzy spiskowali przeciw Judzie. Później, w 740 r. p.n.e., Asyryjczycy zdobyli Samarię i usunęli odstępczych Izraelitów zarówno z tego miasta, jak i z całego obszaru północnego królestwa (2Kl 17:1-6). W ten sposób chłopiec urodzony przez żonę Izajasza (którą on sam nazywa „prorokinią”) stał się w Izraelu prawdziwym, wiarogodnym ‛znakiem i cudem’ od Jehowy (Iz 8:3, 18).

(prawdopodobnie od rdzenia oznaczającego: „brzydzić się”).

Miejsce pod zarządem jednego z 12 pełnomocników Salomona (1Kl 4:7, 9). Bywa utożsamiane z Chirbat al-Muchajzin, położonym ok. 5 km na pn. zach. od Ekronu.

(„zgromadzone rzesze”).

Jedno z obozowisk Izraelitów na pustkowiu (Lb 33:25, 26). Lokalizacja nieznana.

Królewskie miasto kananejskie w Szefeli. W jaskini pod Makkedą ukryło się pięciu królów, którzy sprzymierzyli się przeciw Gibeonitom. Uniemożliwiono im ucieczkę, a potem stracono i pochowano w tej samej jaskini. Następnie wojska izraelskie pod wodzą Jozuego zdobyły Makkedę i wydały ją na zagładę. Podczas podziału Ziemi Obiecanej przyznano to miasto plemieniu Judy (Joz 10:5-29; 12:7, 8, 16; 15:20, 33, 41).

Nie wiadomo dokładnie, gdzie leżała Makkeda. Mogła się znajdować w miejscu dzisiejszego Chirbat al-Chajszum, położonego ok. 4 km na pn. pn. wsch. od Azeki. Znajdują się tam rozległe ruiny, a w pobliżu są jaskinie.

Hebrajski prorok i pisarz biblijny (Mal 1:1). Pismo Święte nie podaje żadnych informacji na temat jego pochodzenia ani życia osobistego. Wszystko, co o nim wiadomo, pochodzi z księgi noszącej jego imię. Ukazuje go ona jako człowieka o wielkiej gorliwości dla imienia i wielbienia Jehowy.