Kiedy Gedeon pokonał 135-tysięczną armię Zebacha i Calmunny, królowie ci z 15 000 żołnierzy zdołali wymknąć się pościgowi i uciec do Karkoru, czyli dość daleko, ale zostali ponownie pobici i tym razem pojmani. Wracając z upokorzonym Zebachem i Calmunną, Gedeon dotarł co najmniej do Sukkot; z pewnością przypomniano im wówczas ich chełpliwą postawę, którą być może wyrazili słowami zanotowanymi w psalmie: „Posiądźmy dla siebie Boże miejsca przebywania” (Ps 83:11, 12). Gdy obaj królowie przyznali się do zabicia braci Gedeona, ten osobiście ich uśmiercił (Sdz 8:4-21).

(„oby Jehowa obdarzył”).

1. Beniaminita, syn lub dalszy potomek Berii (1Kn 8:1, 15, 16).

2. Beniaminita, syn lub dalszy potomek Elpaala (1Kn 8:1, 17, 18).

3. Wojownik, który przyłączył się do Dawida w Ciklag; Beniaminita, syn Jerochama z Gedoru (1Kn 12:1, 2, 7).

4. Bratanek Joaba, dowódca oddziału pełniącego służbę w czwartym miesiącu. W tym samym miejscu wspomniano o jego ojcu, Asahelu, a o Zebadiaszu powiedziano, że ‛był po nim’. Może to oznaczać, iż objął dowództwo po tragicznej śmierci ojca (2Sm 2:23). A jeśli miesięczne zmiany wprowadzono później, Zebadiasz mógł stać na czele oddziału nazwanego od imienia Asahela (1Kn 27:1, 7; zob. ASAHEL 1).

5. Odźwierny wymieniony w związku ze zorganizowaniem przez Dawida służby Lewitów; syn Meszelemiasza, Korachita (1Kn 26:1, 2).

6. Jeden z Lewitów, których król Jehoszafat wysłał w trzecim roku swych rządów (934 p.n.e.), by nauczali prawa Jehowy w miastach Judy (2Kn 17:7-9).

7. Wódz domu Judy, syn Ismaela; jeden z mężczyzn, którym król Jehoszafat powierzył prowadzenie spraw sądowych (2Kn 19:8-11).

8. Głowa domu patriarchalnego Szefatiasza, syn Michaela; stanął na czele 80 mężczyzn z tego domu, którzy w 468 r. p.n.e. wrócili z Ezdraszem do Jerozolimy (Ezd 8:1, 8).

9. Jeden z kapłanów z domu Immera zachęconych przez Ezdrasza do rozwiązania małżeństw z cudzoziemkami (Ezd 10:19, 20).

(prawdopodobnie od hebr. rdzenia oznaczającego: „obdarzyć”).

Ojciec Jakuba i Jana, apostołów Jezusa (Mt 4:21, 22; 10:2; 26:37; Mk 3:17; 10:35; Łk 5:10; Jn 21:2). Żoną Zebedeusza przypuszczalnie była Salome, uważana za siostrę Marii, matki Jezusa. W takim wypadku Zebedeusz byłby wujem Jezusa, a Jakub z Janem jego kuzynami (Mt 27:56; Mk 15:40; Jn 19:25; zob. SALOME 1).

Zebedeusz zajmował się rybołówstwem na Morzu Galilejskim i najwyraźniej dobrze mu się powodziło, skoro zatrudniał najemników (Mk 1:16, 19, 20). Jego żona, Salome, była w stanie usługiwać Jezusowi ze swego mienia (Mk 15:40, 41). A zatem rodzina Zebedeusza należała do naśladowców Chrystusa, choć o nim samym nie wiadomo, czy został jego uczniem (Mt 20:20).

(od rdzenia oznaczającego: „obdarzyć”).

Żona lub nałożnica króla Jozjasza, matka króla Jehojakima. Była córką Pedajasza z Rumy (2Kl 23:34, 36).

(„pozyskany [kupiony]”).

Syn Nebo żyjący po powrocie Izraelitów z niewoli. Zebina i sześciu jego braci poślubili cudzoziemskie żony, ale je odesłali zgodnie z napomnieniami Ezdrasza (Ezd 10:43, 44).

(hebr. péreʼ).

Zwierzę z rodziny koniowatych przypominające sylwetką i trybem życia dzikiego osła; jednak łatwo je od niego odróżnić po ciemnych lub czarnych pasach. Pasy te tak dobrze maskują zebrę, że często można ją dostrzec dopiero z odległości 40—50 m. Zebra ma nie tylko dobry wzrok i węch, ale też szybko biega, co chroni ją przed drapieżnikami. W początkowej fazie ucieczki osiąga podobno prędkość do 65 km/h. Potrafi również skutecznie się bronić zębami i kopytami.

Zebra to dzikie zwierzę, trudne do ujarzmienia (Hi 24:5; 39:5; Iz 32:14). Żywi się głównie trawą (Hi 6:5; Jer 14:6). Regularnie gasi swe pragnienie (Ps 104:11) i nie pojawia się od wody dalej niż 10 km.

Ilustrując samowolne i cudzołożne postępowanie krnąbrnych Izraelitów, nawiązano do uporu zebry oraz silnego popędu płciowego samic w okresie rui (Jer 2:24; Oz 8:9). Anioł Jehowy przepowiedział, że syn Abrahama Ismael stanie się „zebrą człowieczą”. Zapewne chodziło o to, że będzie wojowniczy i niezależny, na co wskazują słowa: „Jego ręka będzie przeciw każdemu” (Rdz 16:12).

Hebrajskie słowo péreʼ można też przetłumaczyć na „onager” lub „dziki osioł” (Hi 6:5, przyp. w NW; zob. BT).

(„tolerowanie; znoszenie” lub „wyniosłe miejsce [zamieszkania]”).

Pełnomocnik Abimelecha, syna Gedeona, ustanowiony nad miastem Szechem. Kiedy niejaki Gaal i jego bracia przybyli do Szechem i próbowali podburzyć jego mieszkańców przeciw Abimelechowi, Zebul mu o tym