jak Mojżesz pomógł im napoić trzody, Jetro zaprosił go do siebie. Potem Mojżesz u niego zamieszkał i z czasem poślubił jego córkę Cypporę. Przez jakieś 40 lat pasł trzody Jetry w pobliżu góry Horeb (Synaj), a gdy został wezwany przez Jehowę do Egiptu, teść odprawił go w pokoju (Wj 2:15-22; 3:1; 4:18; Dz 7:29, 30).

Później Jetro dowiedział się o wielkim zwycięstwie Jehowy nad Egipcjanami i od razu przybył do Mojżesza do Horebu, przyprowadzając ze sobą Cypporę i dwóch synów Mojżesza. Obaj serdecznie się przywitali. Kiedy Mojżesz opowiedział teściowi o potężnych zbawczych czynach Jehowy, ten oddał chwałę Bogu i wyznał: „Teraz wiem, że Jehowa jest większy niż wszyscy inni bogowie”. Potem złożył ofiary prawdziwemu Bogu (Wj 18:1-12). Następnego dnia Jetro obserwował, jak Mojżesz wysłuchuje spraw Izraelitów „od rana do wieczora”. Zauważył, że jest to bardzo wyczerpujące zarówno dla Mojżesza, jak i dla ludu, i zaproponował podział obowiązków: ‛Wyszkol zdolnych, prawych mężczyzn i ustanów ich przełożonymi nad dziesiątkami, pięćdziesiątkami, setkami i tysiącami, by rozstrzygali sprawy ludu, a sam zajmuj się tylko tymi kwestiami, z którymi oni sobie nie poradzą’. Mojżesz przyjął tę radę, a Jetro wrócił do swej krainy (Wj 18:13-27).

Mojżesz poprosił Chobaba, syna Jetry, by posłużył Izraelitom za przewodnika. Najwyraźniej zdołał go przekonać i niektórzy członkowie rodziny Chobaba wkroczyli z Izraelitami do Ziemi Obiecanej (Lb 10:29-33). Pewne wątpliwości budzi wypowiedź z Sędziów 4:11, z której wynika, że Chobab był teściem Mojżesza, a nie szwagrem. Jednakże hebrajskie określenie tłumaczone zazwyczaj na „teść” w szerszym znaczeniu obejmuje każdego spowinowaconego mężczyznę, a więc również „szwagra”. Natomiast twierdzenie, że to nie Jetro, lecz Chobab był teściem Mojżesza, kłóci się z innymi wersetami. Zdaniem niektórych Jetro miał też na imię Chobab, co oznaczałoby, że nosiło je dwóch mężczyzn: ojciec i syn. Z drugiej strony Chobab, jako najważniejszy członek kolejnego pokolenia Kenitów, mógł zostać potraktowany w tej wypowiedzi jako reprezentant swego ojca (zob. CHOBAB).

Syn Ismaela (Rdz 25:13-15; 1Kn 1:31) i przodek ludu, z którym walczyli Izraelici (1Kn 5:18, 19). Możliwe, że potomkami Jetura byli Iturejczycy (Łk 3:1; zob. ITUREA).

(„on doradził [poinformował]”).

Głowa rodziny z plemienia Beniamina; syn Szacharaima i jego żony Chodesz (1Kn 8:1, 8-10).

1. Lewita, który za rządów Ezechiasza pomagał przy oczyszczaniu świątyni; potomek Elicafana (2Kn 29:13, 15, 16).

2. Potomek Judy, głowa domu patriarchalnego Zeracha; mieszkał w Jerozolimie po niewoli babilońskiej (Rdz 46:12; 1Kn 9:3-6, 9).

(prawdopodobnie: „niech on udzieli pomocy”).

1. Syn Ezawa i Chiwwitki Oholibamy. Urodził się w Kanaanie, później jednak jego rodzina przeniosła się do Edomu (Seir) (Rdz 36:2, 5-8, 14, 18; 1Kn 1:35).

2. Potomek Beniamina; wojownik i założyciel rodu (1Kn 7:6, 10).

3. Lewita z rodu Gerszonitów, syn Szimeja. Jeusz i jego brat Beria mieli niewielu synów, toteż za czasów Dawida ich potomkowie połączyli się w jeden dom patriarchalny (1Kn 23:7, 10, 11).

4. Pierwszy syn króla Rechoboama, prawdopodobnie urodzony z żony imieniem Machalat. Ponieważ Rechoboam bardziej kochał inną żonę, nie wyznaczył Jeusza na następcę tronu (2Kn 11:18-23).

5. Beniaminita, jeden z potomków króla Saula (1Kn 8:33, 39).

(prawdopodobnie skrócona forma imienia Jaazaniasz: „Jehowa nadstawił ucha”).

Jeden z dowódców wojsk judzkich, którzy w 607 r. p.n.e. podporządkowali się krótkiemu zwierzchnictwu Gedaliasza (Jer 40:8, 9; 42:1). Jezaniasza nazwano też Azariaszem (Jer 43:2) i Jaazaniaszem (2Kl 25:23).

(z fenickiego, prawdopodobnie: „gdzie jest wzniosły [tzn. książę]?”).

1. Żona Achaba, króla izraelskiego z drugiej połowy X w. p.n.e. Ta apodyktyczna królowa była żarliwą propagatorką kultu Baala, zwalczającą wielbienie Jehowy. Przypominała pod tym względem swego ojca — króla Sydonu Etbaala, będącego najprawdopodobniej tym kapłanem Asztarte, który według starożytnego historyka Menandra zagarnął tron po zamordowaniu swego władcy (J. Flawiusz, Przeciw Apionowi, I, 18 [116, 123]) (1Kl 16:30, 31).

Achab poślubił pogańską księżniczkę Jezebel przypuszczalnie ze względów politycznych, bez oglądania się na katastrofalne skutki w sferze religijnej. Logicznym następstwem takiego związku było to, że dla przypodobania się żonie, będącej żarliwą czcicielką Baala, zbudował temu bóstwu