Zabieg polegający na trwałym zespoleniu pędu (zrazu) szlachetnego drzewa, znanego z wydawania dobrych owoców, z pniem (podkładką) drzewa rodzącego gorsze owoce. Szczepienie zazwyczaj ma na celu połączenie cennych cech pochodzących od zrazu (dobre owoce) i od podkładki (np. żywotność i odporność). Po wszczepieniu pędy pobierają składniki odżywcze z pnia innego drzewa, ale rodzą takie owoce, jak to, z którego pochodzą.

W Liście do Rzymian apostoł Paweł przyrównał chrześcijan pochodzenia nieżydowskiego do gałęzi dzikiej oliwki wszczepionych w ogrodowe drzewo oliwne w miejsce odłamanych naturalnych gałęzi. Taki zabieg w ogrodnictwie byłby oczywiście „wbrew naturze”. Naturalne gałęzie wyobrażają Żydów, którzy z braku wiary utracili sposobność udziału w niebiańskim królestwie Mesjasza. Chrześcijanie pochodzenia nieżydowskiego, czyli gałązki dzikiej oliwki, nie mieli się chełpić tym, że zostali wszczepieni w miejsce tamtych naturalnych gałęzi ogrodowego drzewa oliwnego, gdyż swą pozycję mogli zachować tylko dzięki wierze. Wszczepienie gałęzi dzikiej oliwki w ogrodowe drzewo oliwne ilustruje też nierozerwalną więź jedności, zespalającą Żydów i pogan należących do „Izraela Bożego” (Rz 11:17-24; Gal 3:28; 6:16; por. Jn 15:1-6; zob. OLIWKA).

Zobacz BÓSTWO SZCZĘŚCIA, BÓSTWO PRZEZNACZENIA.

Szczęście to w miarę trwały pozytywny stan psychiczny, obejmujący całą gamę uczuć — od zwykłego zadowolenia po głęboką, niezmierną radość życia — i połączony z naturalnym pragnieniem utrzymania tego stanu. Nie chodzi więc po prostu o doraźną przyjemność wywołaną np. jakimś dodatnim bodźcem.

Hebrajskim odpowiednikiem słowa „szczęśliwy” jest ʼészer (Ps 40:4), a pokrewny czasownik ʼaszár oznacza „zwać szczęśliwym” (Rdz 30:13). Tych hebrajskich wyrazów używa się w odniesieniu do ludzi. Często wskazują one na rezultat właściwego postępowania, np. zważania na maluczkich czy przejawiania bojaźni wobec Jehowy (Ps 41:1; 112:1). Greckie słowo tłumaczone na „szczęśliwy” brzmi makários.

W opisach warunków szczęścia, podanych w Psalmach i Księdze Przysłów, a zwłaszcza w wygłoszonym przez Jezusa Chrystusa Kazaniu na Górze, wielu tłumaczy używa określenia „błogosławiony”. Jednak wyraz „szczęśliwy” jest trafniejszy, gdyż zarówno w języku hebrajskim, jak i greckim istnieją inne słowa oznaczające „błogosławić” (hebr. barách; gr. eulogéo). Poza tym „błogosławiony” nawiązuje do samego udzielania błogosławieństwa, gdy tymczasem „szczęśliwy” przywodzi na myśl stan doświadczany dzięki błogosławieństwu Bożemu. Sporo współczesnych przekładów oddaje ʼaszár i makários jako „szczęśliwy”, „szczęście” (np. Bp, NŚ, Wp). W Biblii warszawskiej słowo makários przetłumaczono na „szczęśliwy” m.in. w Dziejach 26:2 i Rzymian 14:22.

Jehowa i Jezus Chrystus. Jehowa jest „szczęśliwym Bogiem”, a Jego Syna, Jezusa Chrystusa, nazwano „szczęśliwym i jedynym Mocarzem” (1Tm 1:11; 6:15). Chociaż zarówno w niebie, jak i na ziemi pojawiła się niegodziwość i w rezultacie zakwestionowano prawowitość zwierzchnictwa Jehowy (zob. JEHOWA), Bóg jest pewien, że Jego zamierzenie się urzeczywistni; nie może się wydarzyć nic, czego On by świadomie nie dopuścił (Iz 46:10, 11; 55:10, 11). Gdy okazując wielkoduszną cierpliwość, toleruje sytuację, którą mógłby zmienić, ma w tym określony cel — i dlatego pozostaje szczęśliwy. Apostoł Paweł napisał: „Bóg, chociaż chciał okazać swój srogi gniew i dać poznać swą moc, tolerował z ogromną miarą wielkodusznej cierpliwości naczynia srogiego gniewu przyszykowane na zagładę, żeby dać poznać bogactwo swej chwały na naczyniach miłosierdzia, które z góry przygotował ku chwale” (Rz 9:22-24).

Psalmista oznajmił: „Chwała Jehowy trwać będzie po czas niezmierzony. Jehowa będzie się radował swymi dziełami” (Ps 104:31). Bóg jest największym Dawcą i nawet gdy Jego stworzenia odpłacają Mu niewdzięcznością za okazaną im szczodrość, miłosierdzie i życzliwość, On się nie zmienia ani nie popada w rozgoryczenie. „Każdy dobry dar i każdy doskonały podarunek pochodzi z góry, bo zstępuje od Ojca świateł niebiańskich, a u niego nie ma zmienności obracania się cienia” (Jak 1:17). Jego Syn, Jezus Chrystus, też jest szczęśliwy; bezgranicznie ufa swemu Ojcu i zawsze czyni to, co się Jemu podoba (Jn 8:29). Odczuwał wewnętrzną radość nawet wtedy, gdy znosił trudności i cierpienia (Heb 12:2; por. Mt 5:10-12).

Od czego zależy prawdziwe szczęście?

Wszystkie biblijne zapowiedzi szczęścia mają związek z utrzymywaniem dobrych stosunków z Bogiem; ich urzeczywistnienie zależy od tego, czy dana osoba darzy Go miłością i wiernie Mu służy. Bez okazywania posłuszeństwa Jehowie nie