na swe dokonania na terytorium plemienia Manassesa, gdzie zdobył szereg wiosek namiotowych i ponazywał je od swego imienia; nazwy te zachowały się przez wiele pokoleń (Lb 32:41; Pwt 3:14; Joz 13:30; 1Kl 4:13; zob. CHAWWOT-JAIR).

2. Siódmy sędzia Izraela. Ponieważ był Gileadczykiem wysokiego rodu, a każdy z jego 30 synów został powiązany z jedną z wyżej wymienionych wiosek namiotowych, najprawdopodobniej był potomkiem Jaira omówionego w poz. 1. Sądził Izraela przez 22 lata, po czym umarł i został pogrzebany w Kamonie (Sdz 10:3-5).

3. Ojciec Mardocheusza, pochodził z plemienia Beniamina (Est 2:5).

4. Ojciec Elchanana, który zabił Lachmiego, brata Goliata (1Kn 20:5). Do równoległego sprawozdania z 2 Samuela 21:19 najwyraźniej wkradł się błąd podczas przepisywania (zob. LACHMI).

5. Przełożony synagogi (prawdopodobnie w Kafarnaum), którego jedyną córkę wskrzesił Jezus (Mt 9:18; Mk 5:22; Łk 8:41, 42).

Kiedy pod koniec 31 lub na początku 32 r. n.e. śmiertelnie zachorowała 12-letnia córka Jaira, ten odszukał Jezusa, padł mu do stóp i zaczął go upraszać, żeby przyszedł i ją uleczył, zanim będzie za późno. Prowadząc Jezusa do swego domu, Jair był świadkiem uzdrowienia kobiety cierpiącej od 12 lat na upływ krwi, co go na pewno ogromnie pokrzepiło. Ale ku jego rozpaczy posłańcy donieśli, że córka już umarła. Mimo to Jezus go zachęcił, żeby się nie bał i wierzył. Minąwszy hałaśliwych żałobników, którzy pogardliwie wyśmiali jego uwagę, iż dziecko tylko śpi, Jezus w towarzystwie trzech apostołów oraz Jaira z żoną wszedł do domu i przywrócił dziewczynce życie. Jak się można było spodziewać, Jair i jego żona wprost nie posiadali się z zachwytu (Mt 9:18-26; Mk 5:21-43; Łk 8:41-56).

(„[od; należący do] Jaira”).

Przydomek Iry, „kapłana Dawida” (2Sm 20:26). Ira był prawdopodobnie potomkiem Manassesyty Jaira. Jeśli jednak poprawne jest brzmienie syryjskiej Peszitty, mógł być kapłanem z lewickiego miasta Jattir (zob. IRA 1).

(przez grę słów spokrewnione z nazwą Achor: „klątwa; niedola”).

Piąty z wymienionych z imienia siedmiu synów Abichaila z plemienia Gada (1Kn 5:13, 14).

Ojciec Agura, pisarza 30 rozdz. Przysłów (Prz 30:1).

(skrócona forma imienia Jekamiasz: „Jah podniósł”).

1. Potomek Beniamina poprzez Szimeja, wymieniony w spisie głów domów patriarchalnych mieszkających w Jerozolimie (1Kn 8:1, 19-21, 28).

2. Kapłan, którego dom patriarchalny został wybrany przez losowanie na dwunasty spośród 24 oddziałów kapłańskich usługujących w sanktuarium za rządów Dawida (1Kn 24:3, 5, 12).

(„chwytający za piętę; ten, kto wypiera”).

1. Syn Izaaka i Rebeki; młodszy bliźniaczy brat Ezawa. Rodzice Jakuba byli małżeństwem już od 20 lat, gdy w 1858 r. p.n.e. urodziły im się bliźnięta, ich jedyne dzieci. Izaak miał wtedy 60 lat. A zatem podobnie jak w wypadku Abrahama modlitwy Izaaka o potomstwo zostały wysłuchane dopiero po całkowitym wypróbowaniu jego cierpliwości i wiary w Boskie obietnice (Rdz 25:20, 21, 26; Rz 9:7-10).

Brzemienną Rebekę niepokoiły zmagania bliźniąt w jej łonie. Jehowa wyjaśnił, że chłopcy dadzą początek dwom wrogim narodom. Poza tym oznajmił, że wbrew zwyczajom starszy będzie służył młodszemu. Podczas narodzin drugi z chłopców trzymał piętę Ezawa; dlatego nadano mu imię Jakub, co znaczy „chwytający za piętę” (Rdz 25:22-26). W ten sposób Jehowa pokazał, że potrafi rozpoznać genetycznie uwarunkowane skłonności nienarodzonych dzieci oraz skorzystać ze zdolności przewidywania i że ma prawo wybrać osoby, którymi później posłuży się do realizacji swych zamierzeń; bynajmniej nie oznacza to jednak, że z góry określa ostateczny los jednostek (Oz 12:3; Rz 9:10-12).

Ezaw, faworyzowany przez ojca, był człowiekiem gwałtownym i niecierpliwym, lubiącym łowić zwierzynę na otwartym polu, natomiast Jakuba nazwano „mężem nienagannym [hebr. tam], mieszkającym w namiotach”. Ten ulubieniec matki prowadził spokojne życie pasterza i troszczył się o dom (Rdz 25:27, 28). Hebrajskie słowo tam w innych miejscach odniesiono do osób cieszących się uznaniem Bożym. Na przykład „mężowie żądni krwi nienawidzą nienagannego”, ale Jehowa zapewnia, że „przyszłość takiego męża [nienagannego] będzie spokojna” (Prz 29:10; Ps 37:37). Wierny Hiob „był nienaganny [hebr. tam] i prostolinijny” (Hi 1:1, 8; 2:3).

Prawo pierworodztwa i błogosławieństwo. Gdy w 1843 r. p.n.e. zmarł Abraham, jego wnuk Jakub miał 15 lat, toteż wcześniej mógł wielokrotnie bezpośrednio z ust dziadka i ojca usłyszeć