U zarania pewnej tajemnicy biblijnej

JEHOWA jest Bogiem światła. W trakcie urzeczywistniania się Jego zamierzeń występują pewne święte tajemnice, których On jednak nie zatrzymuje na zawsze dla siebie, lecz w swoim słusznym czasie bez reszty je wyjawia. Jego tajemnice nie są niepojętymi misteriami. Kto czyta Jego Księgę, Biblię świętą, ten się przekona, że od pierwszej aż do ostatniej z jej ksiąg składowych, to jest od 1 Mojżeszowej aż do Objawienia, krok po kroku odsłania w niej wielką tajemnicę, która wprawdzie nie pochodzi od Niego, ale powstała za Jego przyzwoleniem. Przy końcu Biblii ukazuje, rozwiązanie jasne, jak biały dzień. Śledząc na kartkach Biblii trop tej tajemnicy stwierdzisz, że sposób, w jaki Bóg ją objawia, potrafi znacznie bardziej zainteresować czytelnika niż jakakolwiek zmyślona tajemnica. Rozwiązanie jej przykuje twoją uwagę, bo nie tylko, że sytuacje i osoby w nich występujące są prawdziwe, ale ponadto od zrozumienia tego rozwiązania bezpośrednio zależy twoje życie. Nie możesz sobie pozwolić na to, by pominąć choćby tylko jedną z podanych wskazówek, gdyż w przeciwnym razie osiągniesz zaledwie pobieżne zrozumienie i nie zdołasz wstąpić na drogę wiodącą do zachowania życia, który to bieg postępowania Bóg wyjawia w miarę doprowadzania owej tajemnicy do punktu szczytowego.

² O czym traktuje ta tajemnica? Chodzi o upadek „Babilonu Wielkiego”. Przyczyna, dla której ten temat ma dla ciebie, czytelniku, tak żywotne znaczenie, polega na tym, że upadek ten mocno związany jest ze sprawą Królestwa Bożego. W istocie rzeczy upadek Babilonu oznacza, że panuje Królestwo Boże. Runięcie jego miało nastąpić tak nagle i być tak wstrząsające, że było do przewidzenia, iż większość ludzkości — zaskoczona — nie ujdzie ogarniających cały świat następstw tego wydarzenia. Ludzie sprawiedliwie usposobieni staną dzięki zrozumieniu tej tajemnicy w jednym szeregu z tymi, którzy przez wieki z modlitwą oczekiwali tego wszystkiego wiedząc, że to oznacza uwolnienie od jakże długotrwałego ucisku.

³ Skoro Babilon skazany jest na upadek, to stajemy wobec wyboru, do którego trzeba podejść śmiało i szczerze. Mając dostęp do Słowa Bożego, którym jest Pismo święte, nie potrzebujemy co do tego wyboru pozostawać w nieświadomości. Karty tej Księgi żywo nawołują wszystkich tych, którzy mają pragnienie być ludem Bożym, żeby się wydostali z Babilonu. To wskazuje, że są tam w pewnym sensie siłą zatrzymywani, jak niewolnicy. Trzeba nam wiedzieć, co należy rozumieć przez Babilon Wielki a co przez Królestwo Boże, gdyż musimy wybrać: albo pozostaniemy w Babilonie skazanym na zagładę i poniesiemy śmierć, albo opuścimy go i w imię życia podporządkujemy się panowaniu Królestwa Bożego.

⁴ Aby w pełni zrozumieć, co się kryje pod nazwą Babilonu Wielkiego, musimy najpierw poddać rozważaniu starożytny Babilon, którego historyczny upadek nastąpił w r. 539 przed naszą erą. Wiele informacji o Babilonie dostarczają nam zarówno historia, jak i archeologia, szczególnie od czasu, gdy w 1899 r. zostały odkryte jego imponujące ruiny. Biblia także zawiera dużo wiadomości o historii starożytnego Babilonu. Dlaczego Biblia zajmuje się tyle dawnym Babilonem? Odpowiedź podana jest w liście do Rzymian 15:4: „Cokolwiek przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę Pism nadzieję mieli.” Tajemnica Babilonu Wielkiego obecnie właśnie się dopełnia. Dlatego jest ważne, co więcej, jest rzeczą jak najbardziej pilną, żeby poznać i zrozumieć dzieje starożytnego Babilonu, jego upadku i ostatecznej zagłady, a przez to zdobyć pojęcie o jego odpowiedniku, Babilonie Wielkim, który według księgi Objawienia sprawował jeszcze pełnię władzy, kiedy miasto Babilon dawno już utraciło znaczenie politycznego mocarstwa światowego.

BABILON WZNIESIONY PRZEZ PRZECIWNIKA BOŻEGO

⁵ Pierwsza w Biblii wzmianka o Babilonie ukazuje się w księdze 1 Mojżeszowej 10:10: „A początek królestwa jego był Babel.” Babilon to właśnie wspomniany tu Babel, gdy bowiem Żydzi mówiący po grecku sporządzali pierwszy pisemny przekład Pism Hebrajskich na obcy język — a była to grecka Septuaginta — przetłumaczyli nazwę Babel jako Babilon. Łacińska Wulgata również używa nazwy Babilon, podobnie jak i inne przekłady. Ciekawy jest fakt, że Biblia stanowi jedyne źródło historyczne, zawierające wiadomości o powstaniu miasta Babel, albo Babilon, i o jego założycielu. Donosi nam, że Babel założył niejaki Nemrod, syn Chusa, którego ojcem był Cham; tym samym Nemrod był prawnukiem Noego. Z niej też się dowiadujemy, że Nemrod był pierwszym ludzkim królem. Polski przekład zwany Biblią Gdańską oddaje sprawozdanie o tym następującymi słowami: „Teć są rodzaje synów Noego: Sema, Chama i Jafeta, którym się narodziło synów po potopie. (...) synowie Chamowi: Chus i Micraim, i Put, i Chanaan. (...) A Chus spłodził Nemroda, który począł być możnym na ziemi. Ten był możnym myśliwcem przed obliczem Pańskim [w tekście hebr.: Jehowy]; przetoż się mówi: Jako Nemrod możny myśliwiec przed Panem. A początek królestwa jego był Babel i Erech i Achad, i Chalne w ziemi Senaar. Z tej ziemi wyszedł Assur, i zbudował Niniwę i Rechobot miasto, i Chale. Także Resen między Niniwę i między Chale; to miasto jest wielkie.” — 1 Mojż. 10:1-12.

⁶ Sławni myśliwi dzisiaj jeszcze bywają określani przezwiskiem „nemrod”. Czy jednak Nemrod po prostu tylko polował na zwierzęta? Jakim on był myśliwym? Dzieło pt. The Jewish Encyclopedia („Encyklopedia Żydowska”) w wydaniu z r. 1909, tom 9, str. 309 podaje, że w pismach rabinów żydowskich Nemrod „jest prototypem buntowniczego ludu”. „Jego imieniu jest tam nadane takie znaczenie: ‚Ten, który zbuntował cały lud przeciw Bogu.’”

⁷ Alexander Marlowe w swojej pracy zatytułowanej The Book of Beginnings („Księga Początków”) tłumaczy 1 Mojżeszową 10:8-10, jak następuje: „A Kusz spłodził Nemroda; ten począł się stawać potężnym tyranem w kraju. Był straszliwym ciemięzcą, butnym przed obliczem Jehowy; dlatego się mówi: jak Nemrod, potężny łowca, zuchwały na miejscu Jehowy.”a

⁸ W wyrażeniu „przed Panem” lub „przed Jehową” słowo „przed” jest tłumaczeniem hebrajskiego przyimka liphnei’. A oto dotyczące tego tematu wywody dzieła pt. Cyclopaedia M’Clintocka i Stronga (wydanie z r. 1894, tom 7, str. 109):

Przyimek: לפני jak to daje do zrozumienia [leksykograf] Gesenius, ma często sens wrogości — naprzeciw, w celu sprzeciwiania się (4 Mojż. 16:2; 1 Kron. 14:8; 2 Kron. 14:10); a Septuaginta takie właśnie znaczenie nadaje mu w omawianym wierszu — énantion Kyrioy — „wbrew Panu”. Targumy [żydowskie] oraz Józef Flawiusz podobnie przypisują temu przyimkowi znaczenie wrogości. Kontekst skłania nas do tego samego. Potężne łowy nie ograniczały się do polowania na zwierzynę, co jasno wynika z faktu, iż ściśle wiąże się z nimi budowa ośmiu miast. (...) Za tym, co Nemrod jako myśliwy dokazywał na polowaniach, poszły następnie jego osiągnięcia jako zdobywcy. Polowanie bowiem i bohaterstwo od dawien dawna były z natury rzeczy ze sobą specjalnie związane. (...) Pomniki asyryjskie również przedstawiają wiele szczegółów z łowów i słowo to często bywa używane do określenia wyprawy zdobywczej. (...) Wszystko to miałoby więc znaczyć, że Nemrod był pierwszym, który po potopie założył królestwo i zespolił w swojej ręce rozproszoną władzę patriarchalną, umacniając się w pozycji jedynej głowy i pana; czynił to oczywiście wbrew Jehowie, gdyż w ten sposób gwałtem narzucał władzę Chamitów terenom semickim.

⁹ Zgodnie z tym zrozumieniem „Pismo święte w Przekładzie Nowego Świata” (w jęz. ang.) tłumaczy tekst 1 Mojżeszowej 10:8-10 następująco: „A Kusz został ojcem Nemroda. Ten zaczął się stawać możnym na ziemi. Okazał się możnym myśliwym przeciwstawiającym się Jehowie. Dlatego powstało powiedzenie: ‚Jak Nemrod, możny myśliwy przeciwstawiający się Jehowie.’ A początkiem jego królestwa stał się Babel i Erech i Akkad, i Kalneh, w ziemi Senaar.”

CZŁOWIEK ODPOWIEDZIALNY PRZED BOGIEM ZA ROZLEW KRWI

¹⁰ Kiedy Noe i jego rodzina, spędziwszy cały rok słoneczny w arce, opuścili ją i postawili stopę na suchej ziemi, wszyscy mieli tego samego ducha, czyli takie samo usposobienie duchowe. Jak głosi zapisek, pierwszym ich przedsięwzięciem było odnowienie na ziemi prawdziwego wielbienia przez zbudowanie ołtarza i złożenie na nim swojemu Stwórcy i Zachowawcy ofiar dziękczynnych, miłych Mu i godnych przyjęcia u Niego. W odpowiedzi na to Bóg pobłogosławił Noego i jego synów oraz wydał prawo, które odtąd ustalało stosunek człowieka do zwierzęcia i do drugich ludzi. Po raz pierwszy zezwalało ono ludziom na spożywanie mięsa zwierząt lądowych, ptaków i ryb. Jednak jako Stwórca, do którego należy wszystko, włącznie z życiem stworzeń zwierzęcych i ludzkich, Bóg słusznie zaznaczył wówczas Noemu, że dla Niego życie jest święte. Było to 1657 lat po stworzeniu Adama, a tym samym 2369 lat przed naszą erą (jeśli liczyć według kalendarza gregoriańskiego).

¹¹ Jehowa dał do zrozumienia Noemu, że życie albo dusza ciała tkwi we krwi. Wobec tego, chociaż teraz wolno było człowiekowi używać ciała zwierząt na pokarm dla utrzymania swojego życia, to jednak nikt nie miał prawa spożywać przy tym lub pić krwi tych stworzeń, ponieważ to oznaczałoby przywłaszczanie sobie ich życia, a życie, czyli dusza, należy do Życiodawcy. (1 Mojż. 9:3, 4) Jak należało się pozbywać tej krwi? Po zabiciu zwierzęcia krew musiała z niego wycieknąć i zostać wylana na ziemię, na „matkę” ziemię. (3 Mojż. 17:13; 5 Mojż. 12:16; 15:23; Dzieje 15:20) W taki sposób jak gdyby oddaje się życie z powrotem Bogu, a przyjmuje się tylko mięso jako dar łaskawie przez Niego udzielony. Dlatego Biblia nie potępia ubijania zwierzyny, o ile się to dzieje dla zdobycia pożywienia i odzienia lub dla bezpieczeństwa. Natomiast potępia swawolne zabijanie zwierząt dla sportu lub rozrywki, co pociąga za sobą niepotrzebny rozlew krwi, czyli odbieranie życia bez użytecznego i dopuszczonego przez Boga celu.

¹² Jeszcze większe znaczenie od życia niższych stworzeń zwierzęcych ma życie ludzkie, ponieważ człowiek został stworzony na podobieństwo Boże. Bóg podkreślił, jak poważnie zapatruje się na tę sprawę, gdy do Noego i jego synów skierował następujące słowa: „A zaiste krwi waszej, dusz waszych szukać będę, z ręki każdej bestii szukać jej będę; także z ręki człowieczej, z ręki każdego brata jego będę szukał duszy człowieczej. Kto wyleje krew człowieczą, przez człowieka krew jego wylana będzie; bo na wyobrażenie Boże uczynion jest człowiek.” — 1 Mojż. 9:5, 6.

¹³ Zatem krew albo życie człowieka uważane było za znacznie bardziej wartościowe niż zwierzęce i Bóg zapowiedział, że pociągnie do odpowiedzialności każdego, kto by odebrał człowiekowi życie. Będzie to musiał przypłacić własnym życiem. Ponieważ cała ludzkość to potomkowie Noego i jego synów, więc powyższe prawo obowiązuje wszystkich ludzi.

BRUTALNE NARUSZENIE PRAWA BOŻEGO CO DO KRWI

¹⁴ Jednak Nemrod przejawiał odmiennego ducha niż Noe i Sem. Dawał wyraz złośliwemu, samolubnemu, ambitnemu i krwiożerczemu usposobieniu wielkiego przeciwnika Bożego, Szatana Diabła. Nie ma wątpliwości, że jako prawnuk Noego związany był owym prawem Bożym, które regulowało sposób obchodzenia się z krwią. Tymczasem postępowaniem swoim okazał całkowite zlekceważenie prawa Bożego, gdyż nie tylko polował zuchwale na dzikie zwierzęta, aby zasłynąć jako bohater, lecz łowy swoje rozszerzył o podboje i uśmiercanie stworzeń ludzkich. O Nemrodzie, „możnym myśliwym przed Panem”, podano w dziele The Catholic Encylopedia, tom 10, str. 741: „To ostatnie określenie można pojmować w ścisłym znaczeniu — myśliwego polującego na dzikie zwierzęta, gdyż książęta babilońscy są nam z tego znani; można je też pojmować w sensie wojownika, gdyż pierwotnie słowo gibbor znaczy ‚bohater’.” Pogląd ten dzieli The Encyclopedia Americana, gdyż w tomie 20, na stronie 350 (wydanie z r. 1929) stwierdza się: „Otrzymuje tu tytuł ‚możnego myśliwego przed Panem’, co jest określeniem trochę wątpliwym, które najwidoczniej jednak w równym stopniu odnosi się tak do bitwy i podboju, jak do polowania.”b A sprawozdanie biblijne, zanotowane w 1 Mojżeszowej 10:11, 12, brzmi: „Z tej ziemi [Senaar] wyruszył do Asyrii i przystąpił do budowy Niniwy i Rehobot-Ir, i Kalah, oraz Resen między Niniwą a Kalah: to jest miasto wielkie.” — NW.

¹⁵ W czasach Nemroda zaludnienie ziemi musiało już znacznie wzrosnąć, co zresztą odpowiadało zleceniu, jakiego Bóg udzielił Noemu i jego synom — Semowi, Chamowi i Jafetowi: „A wy rozradzajcie się i rozmnażajcie się, rozpładzajcie się na ziemi i mnóżcie się na niej.” (1 Mojż. 9:1, 7) Zatem byli ludzie, nad którymi Nemrod mógł ustanowić siebie królem w mieście Babilon (Babel) w ziemi Senaar.

¹⁶ Kiedy przystąpił do rozszerzenia swojego państwa z Babilonu aż do Asyrii, musiał wtargnąć na terytorium Semitów, gdyż Asyria była krajem Assura, syna Sema. (1 Mojż. 10:22) Była to agresja, z którą bez wątpienia wiązał się rozlew krwi; pozabijani zostali ci, których tereny zajął pod budowę Niniwy, stolicy Asyrii. Zatem Nemrod był mordercą nawet w większej mierze niż Kain, który popełnił kiedyś pierwszy mord. Stolica Nemroda, Babel, ściągnęła na siebie odpowiedzialność za ugruntowanie swego imperium na rozlewie krwi. Nic dziwnego, że ojczyzna agresywnego mocarstwa światowego Asyrii nazwana jest w proroctwie Micheasza 5:5, 6 ‚ziemią Nemrodową’. Co za przykład ustanowił dawny Babel za sprawą Nemroda dla swego późniejszego odpowiednika, Babilonu Wielkiego! — Obj. 17:5, 6.

¹⁷ Biblia nie donosi o tym, w jaki sposób Bóg pociągnął Nemroda do odpowiedzialności za tę wszystką krew, którą przelał. Jednak zawarte w niej rodowody potomków trzech synów Noego nie wspominają o żadnych jego dzieciach. Tym samym Biblia zupełnie go ruguje, pomijając nawet wszelkie jego ewentualne potomstwo. Natomiast legendy i tradycje przekazane przez historyków pogańskich wskazują, że Nemrod poniósł gwałtowną śmierć, stracony przez katów.

¹⁸ Nemrod jednak w swoim życiu ‚przeciwstawiającym się Jehowie’ nie poprzestał na naruszaniu prawa Bożego przez najazdy i mordy. Jak się przekonamy z następnego wydania niniejszego czasopisma, użył on swojego miasta, to jest Babilonu, aby się posunąć jeszcze dalej — aż do rzucenia wyzwania suwerennej władzy Jehowy Boga nad wszechświatem. Tym samym doszedł jeszcze jeden szczegół do tajemnicy Babilonu Wielkiego.

[Przypisy]

[Pytania do studium]

1. (a) Jakiego rodzaju tajemnica odkrywana jest w Biblii, począwszy od 1 Mojżeszowej i aż do Objawienia? (b) Dlaczego ważne jest zwrócenie uwagi na szczegóły tej tajemnicy?

2. (a) Jakiego tematu dotyczy ta tajemnica i z czym się ściele łączy? (b) Czym będzie upadek Babilonu Wielkiego dla większości ludzkości, ale co on będzie oznaczać dla ludzi sprawiedliwie usposobionych?

3. Dlaczego jest rzeczą ważną wiedzieć, czym jest Babilon Wielki, a także czym jest Królestwo Boże?

4. Jak można zdobyć jasne zrozumienie co do Babilonu Wielkiego?

5. Pod jaką nazwą Babilon występuje początkowo w Biblii i jakie jest pochodzenie określenia „Babilon”? (b) Co doniesienie biblijne wyjawia o założeniu i założycielu starożytnego Babilonu?

6. Jakie pytania powstają co do działalności Nemroda? Co podaje „The Jewish Encyclopedia” o tym, jakiego typu człowiekiem był Nemrod?

7. Jak przedstawia charakter Nemroda tekst 1 Mojżeszowej 10:8, 9 według Alexandra Marlowe’a?

8. (a) Jaki hebrajski przyimek jest przetłumaczony na „przed” w wyrażeniu „przed Jehową” z 1 Mojżeszowej 10:9? (b) Jak ten hebrajski przyimek liphneí powinien być przetłumaczony w 1 Mojżeszowej 10:9 na podstawie wyjaśnienia z dzieła „Cyclopaedia” M’Clintocka i Stronga?

9. Jak więc tłumaczy ten urywek „Pismo święte w Przekładzie Nowego Świata”?

10. Jakiego zezwolenia udzielił Bóg ludzkości po raz pierwszy po potopie, lecz jakie podał wyjaśnienie co do życia?

11. (a) Dlaczego nikt z ludzi nie miał prawa do jedzenia lub picia krwi jakiegokolwiek stworzenia? (b) Co więc należało uczynić z krwią zwierzęcia zabitego dla spożycia? (c) Dla jakich słusznych celów można było polować na zwierzęta, lecz jaką praktykę prawo Boże potępiało?

12. Jaką wartość Bóg przypisuje życiu ludzkiemu i dlaczego?

13. Przed kim jest człowiek odpowiedzialny, jeśli odbiera drugiemu życie, i kogo obowiązuje to prawo?

14. (a) Jakiego ducha przejawiał Nemrod i jak okazał brak szacunku wobec prawa Bożego co do krwi? (b) Jak różne autorytety popierają pogląd, że „łowy” Nemroda obejmowały polowanie na stworzenia ludzkie?

15. Nad kim Nemrod uczynił siebie królem w Babilonie?

16. (a) Dlaczego rozszerzenie państwa Nemroda na Asyrię według wszelkiego prawdopodobieństwa pociągnęło za sobą rozlew krwi? (b) Jak tekst Micheasza 5:5, 6 określa później ziemię agresywnego asyryjskiego mocarstwa światowego? (c) Czego wzorem za sprawą Nemroda stał się Babel dla swego odpowiednika, Babilonu Wielkiego?

17. Jak Nemrod zakończył życie?

18. Do jakich celów oprócz organizowania napaści i rozlewu krwi służyło Nemrodowi miasto Babilon?

[Ilustracja na str. 8]

BABILON WIELKI