ucztowania. Uroczystość Poświęcenia przyjęła się i w ten sposób została dołączona do świąt wymienionych w Prawie Mojżeszowym.

27. Czego ważnego prawdziwi wielbiciele Boga mogą się nauczyć o obchodzeniu świąt?

²⁷ Oczyszczenie świątyni Jehowy z pogańskiego kultu bałwochwalczego z pewnością stanowiło słuszną podstawę do obchodzenia co roku radosnej uroczystości pamiątkowej. Jehowa zachował tę świątynię aż do przyjścia Mesjasza. Jezus Chrystus sam bywał w świątyni podczas uroczystości Poświęcenia. (Jana 10:22, 23) Ówcześni Żydzi jednak już od dawna przestali postępować odpowiednio do celu tego święta i sami tak splugawili świątynię, że Jezus stwierdził, iż z tego „domu modlitwy” uczynili „jaskinię zbójców”. Odstępstwo od wiary doprowadziło ich nawet do odrzucenia Mesjasza, co z kolei skłoniło Jezusa do oświadczenia: „Oto wam dom wasz pusty zostanie.” Widzimy więc, że święta służą ku czci i chwale Jehowy tylko wtedy, gdy również świętujący postępują stosownie do znaczenia tych świąt. (Mat. 21:13; 23:38) W następnym artykule omówione zostaną dalsze zachęcające szczegóły związane z „okresowymi świętami Jehowy”; przekonamy się też, jak Jehowa doprowadził do spełnienia ich proroczego znaczenia w sposób, który przynosi cześć Jego imieniu.

Trzy doroczne zgromadzenia narodu

„Trzykroć do roku ukaże się każdy mężczyzna twój przed Panem [Jehową, NW], Bogiem twoim, na miejscu, które obierze.” — 5 Mojż. 16:16.

1. Jakie zgromadzenia całego narodu odbywały się co roku w starożytnym Izraelu?

OPRÓCZ świąt, które Żydzi obchodzili lokalnie po miastach i wsiach, mieli także zbierać się na trzy wielkie zgromadzenia ogólnonarodowe. Były to święte zgromadzenia ku czci Jehowy, a Prawo nakazywało: „Trzykroć do roku ukaże się każdy mężczyzna twój przed Panem [w tekście orygin.: Jehową], Bogiem twoim, na miejscu, które obierze.” A zatem właśnie Jehowa postanowił, żeby cały naród zbierał się trzy razy do roku na jednym miejscu, które On sam na to wyznaczy. Od czasów króla Salomona miejscem tym była świątynia w Jeruzalem. Jehowa również ustalił porę i nakreślił program tych dorocznych kongresów. Pierwsze zgromadzenie było przewidziane na wczesną wiosnę i miało trwać osiem dni, od 14-21 Nisana, a celem jego było obchodzenie Paschy i święta Przaśników. Pod koniec wiosny, na dzień 6 Siwana, wyznaczone było jednodniowe zgromadzenie, podczas którego obchodzono święto Tygodni, czyli Pięćdziesiątnicę. Trzecie i ostatnie zgromadzenie było przewidziane na jesień, na miesiąc Etanim, kiedy w dniach od 15 do 21 należało obchodzić święto Szałasów; do tego dochodziło uroczyste zgromadzenie końcowe w dniu 22 Etanim. — 5 Mojż. 16:16; 3 Mojż. 23:4-22, 33-36; 2 Mojż. 23:14-17.

2. Jakie korzyści wynikały dla ludu z tych zgromadzeń?

² Zgromadzenia te były ‚okresowymi świętami Jehowy’ i w stosunku do nich obowiązywał przepis: „Nie ukaże się nikt przed Panem [w tekście orygin. Jehową] próżny. Każdy ukaże się z darem ręki swojej według błogosławieństwa Pana, Boga twego, które on da tobie.” Nie znaczyło to jednak, że uczestnicy tych zgromadzeń sami nie odnosili wielkiej korzyści z przybycia na miejsce. Udział w nich umacniał u obecnych przeświadczenie, iż są jednym ludem, jednym narodem świętym, służącym wspólnie jedynemu prawdziwemu Bogu, Jehowie. Codzienne wielbienie w świątyni, modlitwy i dziękczynienia publiczne składane Jehowie za Jego dobroć i błogosławieństwa, rady udzielane przez kapłanów — wszystko to było dla obecnych pokrzepieniem i pobudzało ich do kontynuowania wiernej służby dla Jehowy. Święta te były zachętą dla wszystkich, a najbardziej dla przybyłych z okolic dalekich i odludnych. Były to chwile serdecznego radowania się przed Jehową i szczęśliwych spotkań, radosne i budujące zjazdy całego narodu. — 3 Mojż. 23:4, NW; 5 Mojż. 16:16, 17; 3 Mojż. 23:40; 5 Mojż. 14:24-27.

3. (a) Jak Jehowa okazał, że poważnie traktował trzy doroczne ‚święta okresowe’? (b) Jak wielu ojców rodzin zapatrywało się na te kongresy?

³ Jehowa dobrze wiedział, jak żywotne znaczenie miały te doroczne zgromadzenia dla zachowania jedności narodu i czystości wielbienia w całym kraju. Dlatego właśnie nakazał, żeby na nich byli obecni wszyscy mężczyźni; w wypadku Paschy nawet zarządził karę śmierci na każdego Izraelitę, który by mógł w niej uczestniczyć, będąc ceremonialnie czysty i nie powstrzymywany przez aktualnie odbywaną daleką podróż, a który mimo to by rozmyślnie zaniedbał obchodzenie Paschy. (4 Mojż. 9:13) Wielu ojców rodzin izraelskich tak dalece doceniało wychowawczą, konstruktywną rolę społeczną tych zgromadzeń, że nie udawali się do Jeruzalem sami, lecz zabierali ze sobą żony i dzieci. Ileż podniecenia w rodzinie, ileż interesujących widoków podczas podróży i jak trwałe wrażenie pozostawione na młodych umysłach! A liczne rodziny stosowały się do rady podanej w Prawie, żeby każdego miesiąca odkładać trochę pieniędzy na koszta związane z udziałem w tych dorocznych zgromadzeniach, i dzięki temu podróże owe nie stanowiły dla nich zbyt wielkiego obciążenia finansowego. Do takich rozważnych, miłujących ojców rodziny należał między innymi Józef, opiekun Jezusa. Jego domownicy „chodzili co roku do Jerozolimy na święta Paschy”. — Łuk. 2:41-50, BT.

4. Dlaczego potrzeba było wiary, żaby wszyscy mężczyźni trzy razy w roku szli do Jeruzalem?

⁴ Takie udawanie się do Jeruzalem wszystkich Izraelitów trzy razy w roku celem obecności na zgromadzeniach — czy to w pojedynkę, czy z całą rodziną — było w zasadzie poważną próbą wiary w opiekę Jehowy. Dlaczego? Sprawozdania historyczne utrwalone w Pismach Hebrajskich ukazują, że Żydzi byli zewsząd otoczeni przez nieprzyjaciół i ciągle musieli walczyć o swoją niepodległość. Filistyni, Syryjczycy, Amalekici, Amoryci, Ammonici i Moabici, Egipcjanie, Asyryjczycy i Babilończycy — wszyscy chciwym okiem spoglądali na ziemię palestyńską. Cóż za wymarzona sposobność do zaatakowania kraju nastręczała się tym nieprzyjaciołom, gdy wszyscy mężczyźni byli na uroczystościach w Jeruzalem! W domach pozostawały tylko nieliczne niewiasty i dzieci. Czy cały naród zdobędzie się na złożenie ufności w Jehowie, że On ochroni kraj, puste miasta i osiedla? Ale przecież obiecał: „Nie będzie pożądał nikt ziemi twojej, gdy pójdziesz, abyś się ukazał przed obliczem Pana, Boga twego, trzykroć do roku.” (2 Mojż. 34:24) Przyjrzyjmy się więc ponownie scenie, jaką dla nas stanowi Jeruzalem, i poobserwujmy Żydów na ich dorocznych zgromadzeniach; posłuży to nam ku pokrzepieniu i zbudowaniu.

ŚWIĘTO PASCHY

5, 6. Opisz pierwszą Paschę.

⁵ Gdyby przy obchodzeniu święta Paschy w dniu 14 Nisana mały syn żydowski zapytał swego ojca: