było wielkiej wyobraźni, by uświadomić sobie niepożądane rezultaty takiego postępowania w stosunku do ziemskiego namiestnika. Jakże więc Izraelici mogliby spodziewać się uznania Jehowy, wielkiego Króla? Po prostu nie można było na to liczyć. W ich dobrze pojętym interesie leżało natomiast zastosowanie się do zachęty Malachiasza: „Otóż, teraz starajcie się przebłagać Boga, aby się nad nami zmiłował” (Malach. 1:9, NP). Tylko przez sprostanie wymaganiom Jehowy mogli odzyskać Jego łaskę.

18. Kiedy chrześcijanie staliby się winnymi podobnego zaniedbania jak Izraelici za czasów Malachiasza?

¹⁸ Musimy teraz pilnie zważać na to, by odnosić należytą korzyść z pouczających przykładów zamieszczonych w Piśmie Świętym (Rzym. 15:4). Nie możemy sobie pozwolić na stwarzanie pozorów wielkodusznego składania ofiar, podczas gdy faktycznie byśmy wzorem Ananiasza i Safiry zabiegali wokół naszych własnych, samolubnych interesów (Dzieje 5:1-11). Nie byłoby godne pochwały, jeślibyśmy nasze siły, środki i zdolności do tego stopnia eksploatowali dla swojej przyjemności, że właściwie już nie pozostałoby nam nic, czym byśmy mogli udzielić komuś pomocy pod względem materialnym lub duchowym. Postępowanie takie równałoby się mówieniu do Jehowy: Oto daję Ci teraz, co mi zbywa! — Czy nie zakrawałoby to na obrazę? Czy naprawdę można by oczekiwać, iż taka zdawkowa służba zjedna Jego przychylność? Jasne jest przecież, że z darami ofiarowanymi Jehowie nieodłącznie związany jest cały nasz tryb życia — nasze codzienne postępowanie, nasze postawy i motywy działania! Musimy dbać o czystość pod każdym względem.

19. Jak możemy obliczyć, czy składamy Bogu ofiary według swych najlepszych możliwości?

¹⁹ Podobnie jak to było w Izraelu, niech „każdy przyniesie dar według swych możliwości, zgodnie z błogosławieństwem (...) Jahwe” (Powt. Pr. 16:17, Biblia poznańska). Zastanówmy się z wdzięcznością nad błogosławieństwami, które zsyła na nas niebiański Ojciec, nie pomijając żadnego z nich. Na tej podstawie każdy z nas osobiście będzie mógł określić, czy jego ofiary są proporcjonalne do tego, czym go obdarzył Jehowa. Czyż nie jest rzeczą cudowną, że choć zna nasze możliwości, to jednak nikomu z nas nie wylicza dokładnie, z czym ma przyjść do Niego? Pozwala nam z serca wyrazić swoją wdzięczność. A czy nie jest naszym życzeniem, by dawać Mu, na co zasługuje, mianowicie to, co mamy najlepszego? Mniej byłoby stanowczo darem zbyt skąpym. Zatem składajmy ofiary według swych najlepszych możliwości Temu, z którego rąk otrzymaliśmy wszystko, co posiadamy!

Psalmy

Zagadka z rozwiązaniem, które dodaje otuchy

W CAŁYCH dotychczasowych dziejach ludzkości zawsze byli ludzie, którzy nie mogli zrozumieć, dlaczego złym wszystko się wiedzie. Często osobnicy pozbawieni wszelkich skrupułów i zasad dochodzą do wielkiej władzy, a potem gnębią i wyzyskują biednych i uciśnionych. Czyż mielibyśmy lękać się takich nikczemników? Takie pytanie jest osnową zagadki, której rozwiązanie podaje w Psalmie 49