na ulicy. Czy wiesz, dlaczego? Dlatego, że tam mógłby cię potrącić samochód; nawet mógłbyś umrzeć.

Któregoś dnia może jednak sobie pomyślisz: „W tej chwili nie ma na ulicy żadnych samochodów. Na pewno nic mi się nie stanie. Inne dzieci bawią się na ulicy i nigdy nie zauważyłem, żeby im się stało coś złego”.

Tak myślała większość ludzi w Jeruzalem. Kiedy pierwszy raz wojska rzymskie się wycofały, sytuacja wyglądała na bezpieczną. Inni pozostawali w mieście, to i oni zostali. Byli ostrzegani, ale nie posłuchali. Dlatego stracili życie. O wiele lepiej jest więc być posłusznym!

Weźmy sobie pod uwagę inny przykład. Czy bawiłeś się kiedy zapałkami? Może wydaje ci się to zabawne, tak patrzeć na ogień z rozpalającej się zapałki. Ale bawienie się zapałkami może być niebezpieczne, więc nigdy tego nie rób. Przypomina to zabawę z jadowitym wężem. Wąż może cię nie ukąsić od razu, ale jest w stanie to uczynić w każdej chwili! Tak samo zapałki mogą cię nie spalić, ale za każdym razem takie niebezpieczeństwo jednak istnieje. Są w stanie spalić nawet cały dom i ciebie razem z nim! Widzisz więc, że posłuszeństwo jest ochroną, nieprawdaż? Nie wystarczy tylko od czasu do czasu posłuchać. Ale jeżeli zawsze jesteś posłuszny, naprawdę stanowi to dla ciebie ochronę.

Kto ci dał nakaz: ‚Bądź posłuszny swoim rodzicom’? Jest to nakaz od Boga. I zapamiętaj sobie, że On tak powiedział, bo naprawdę cię kocha.

Pytania czytelników

● Pismo święte podaje, że Mojżesz dożył wieku stu dwudziestu lat. Dlaczego w takim razie napisał w Psalmie 90:10, że okres życia ludzkiego trwa tylko siedemdziesiąt albo osiemdziesiąt lat? — J. W. Anglia.

Nagłówek Psalmu 90 brzmi: „Modlitwa Mojżesza, męża Bożego”. Żydzi, którzy pracowali nad Talmudem, i liczni inni uczeni zgodnie przypisują ten psalm Mojżeszowi. Na przykład Franz Delitzsch, znany profesor Uniwersytetu Lipskiego, napisał: „Chyba nie ma drugiej literackiej pamiątki starożytności, która by tak dobitnie usprawiedliwiała świadectwo tradycji co do swego pochodzenia, jak właśnie ten Psalm. Nie tylko ze względu na treść, ale także ze względu na formę literacką w zupełności pasuje on do Mojżesza”.

W Psalmie 90 Mojżesz napisał: „Życie nasze trwa lat siedemdziesiąt, a gdy sił stanie, lat osiemdziesiąt; a chlubą ich trud i znój, szybko mijają i odlatujemy” (Ps. 90:10, Sz). Niejedni ludzie już zastanawiali się nad tym, jak Mojżesz mógł pisać w ten sposób, skoro sam żył znacznie dłużej. Według księgi 5 Mojżeszowej 34:7 „Mojżesz miał sto i dwadzieścia lat, gdy umarł; nie zaćmiło się oko jego ani się naruszyła czerstwość jego”.

W gruncie rzeczy sprawa ta nie stanowi zbyt poważnego problemu. Chociaż nie wiemy, ile lat miał Mojżesz, gdy ułożył omawiany psalm, to jednak niewątpliwie wiedział z obserwacji, że życie człowieka trwa na ogół siedemdziesiąt lat, a osiągnięcie wieku osiemdziesięciu lat wykracza już poza przeciętną. Jak wiadomo, większość dorosłych Izraelitów z pokolenia, które wyszło z niewoli egipskiej, nie wyróżniła się specjalnie długowiecznością. Ci spośród nich, którzy w chwili wyjścia z Egiptu mieli ponad dwadzieścia lat, przy końcu czterdziestoletniej wędrówki prawie wszyscy już powymierali.

Prawda, że były też wyjątki: należał do nich Mojżesz (120 lat), Aaron (123 lata), Jozue (110 lat) i Kaleb (ponad 85 lat). Takie wyjątki nie zmieniają jednak średniej wieku, podanej w Psalmie 90:10. Należy również pamiętać, że Bóg wyraźnie postanowił, aby Jozue i Kaleb przeżyli swych rówieśników i dzięki temu weszli do Ziemi Obiecanej. Kiedy Kaleb miał osiemdziesiąt pięć lat, specjalnie zwrócił