Jak się odbywa ‚przywracanie wszystkiego’
1. Jakie pytanie apostołów Jezusa było stosowne ze względu na sytuację polityczną, w której za czasów Jezusa znajdowali się Żydzi? Na co wskazuje obecna pozycja Izraela, jeśli chodzi o poczynania Jezusa?
KAŻDY, kto zna historię, wie, że w okresie wniebowstąpienia Jezusa naród izraelski nie miał własnego królestwa. Przez pewien czas wprawdzie istniało przedtem królestwo Machabeuszy, lecz było to państwo żydowskich kapłanów z pokolenia Lewiego i zostało obalone przez imperium rzymskie w roku 63 p.n.e. Późniejsze królestwo Heroda Wielkiego także nie było królestwem żydowskim, lecz edomskim, narzuconym Żydom decyzją senatu rzymskiego. A kiedy Jezus wstępował do nieba, Jeruzalem znajdowało się pod władzą namiestnika rzymskiego Poncjusza Piłata, który był wydał Jezusa na śmierć; natomiast prowincją Galileą rządził Herod Antypas, syn Heroda Wielkiego (Łuk. 3:1, 2; 23:6-15). Dlatego uczniowie słusznie mogli zapytać Jezusa Chrystusa, nim wstąpił do nieba: „Panie, czy w tym czasie odbudujesz [przywrócisz, NW] królestwo Izraelowi?” (Dzieje 1:6). Jezus nie zrobił tego wówczas i do dziś Izraelici nie mają swego królestwa. Państwo Izrael na Bliskim Wschodzie jest republiką, członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, powołanej do życia dla utrzymania pokoju i bezpieczeństwa na świecie.
2. Jaki jest stosunek ONZ do mesjańskiego Królestwa Jehowy? Kto jednak pragnie przywrócenia tego Królestwa?
2 Organizacja Narodów Zjednoczonych nie życzy sobie, by za pośrednictwem Republiki Izrael zostało ustanowione Królestwo Mesjasza. W rzeczy samej Narody Zjednoczone w ogóle nie pragną mesjańskiego Królestwa Jehowy ani nie modlą się o jego nadejście. Tak samo nie nominalne chrześcijaństwo, lecz chrześcijańscy świadkowie Jehowy pragną tego mesjańskiego Królestwa i opowiedzieli się za nim z całkowitą lojalnością.
3. Jak apostołowie pokazali przez swoje pytanie, że ustanowienie wtedy mesjańskiego Królestwa byłoby jego przywróceniem? Jak według ich oczekiwania Jezus miał tego dokonać?
3 Ustanowienie mesjańskiego Królestwa, nie na ziemi, lecz w niebie, równa się według Pisma świętego „przywróceniu”. Jak to rozumieć? Przypomnijmy sobie, że apostołowie Jezusa Chrystusa uznawali za fakt, iż jest on Mesjaszem, czyli Chrystusem, którego Jehowa Bóg wyznaczył dla swego ludu. Przy pewnej okazji apostoł Natanael powiedział do Jezusa: „Mistrzu! Tyś jest Syn Boży, Tyś jest król Izraela”. A później, przy innej sposobności, apostoł Piotr rzekł do niego: „Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego” (Jana 1:49; Mat. 16:16). Tytuł Chrystus jest greckim odpowiednikiem hebrajskiego słowa Mesjasz. Kiedy więc apostołowie pytali zmartwychwstałego Jezusa: „Panie, czy w tym czasie odbudujesz królestwo Izraelowi” — to w rzeczywistości pytali, czy on jako prawdziwy Mesjasz odnowi im królestwo. Skoro był naprawdę Mesjaszem, inaczej mówiąc Chrystusem, spodziewali się, że przywróci to królestwo. A w jaki sposób? W ten, że sam obejmie władzę królewską nad ówczesnym Izraelem.
4. Jakiego rodzaju królestwem musiało więc być państwo żydowskie do roku 607 p.n.e.? Dlaczego Syn Boży z nieba przyszedł na świat w rodzie Dawida?
4 Czy pojmujemy już, w czym rzecz? Starożytne królestwo Izraela do czasu obalenia go przez imperium babilońskie w roku 607 p.n.e. było królestwem mesjańskim. W królestwie tym rządziła dynastia wywodząca się od Dawida z Betlejem. Kiedy Bóg zesłał z niebios swego jednorodzonego Syna, ten przyszedł na świat w rodzie króla Dawida i został nazwany imieniem Jezus, które oznacza: „Jehowa zbawieniem”. Z tej racji Jezus był legalnym dziedzicem tronu Dawida (Mat. 1:1 do 2:6; Łuk. 3:23-31). Nawet anioł z nieba oświadczył, że Jezus był Chrystusem, czyli Mesjaszem. W noc jego narodzin w Betlejem ten anioł Jehowy powiedział do bogobojnych pasterzy: „Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym”. — Łuk. 2:8-11.
5. W jakiej linii urodził się Jezus? Co dowodzi, że królów izraelskich nazywano Mesjaszami?
5 Tenże Jezus, który miał być „Panem” króla Dawida, posiadał więc rodowód mesjański. Dlaczego? Ponieważ przymiotnik „mesjański” znaczy „mający coś wspólnego z Mesjaszem”. Czy wobec tego królowie z rodu Dawida byli w starożytnym Izraelu nazywani „Mesjaszami”? Albo czy Żydzi mówiący po grecku nazywali ich „Chrystusami”? Owszem, gdyż tytuł „Mesjasz” znaczy Pomazaniec, a „Chrystus” również oznacza Pomazańca. Tytuł ten stosowano do królów z linii rodowej Dawida, gdyż byli pomazywani przez izraelskiego arcykapłana Jehowy świętym olejkiem namaszczenia i tym sposobem wprowadzani na urząd króla wybranego ludu Jehowy (1 Król. 1:34-39). O królu Saulu, pierwszym władcy dwunastu pokoleń Izraela, król Dawid wielokrotnie mówił jako o „pomazańcu Pańskim”. Podobnie o samym Dawidzie jako królu często mówiono, że jest pomazańcem Jehowy, czyli Mesjaszem (1 Sam. 24:7, 11; 26:9-23; 2 Sam. 1:14-16; 19:21; 22:51; 23:1). Nawet Sedekiasz, ostatni z królów dynastii Dawidowej zasiadających na tronie w Jeruzalem, jest nazwany „pomazańcem [Mesjaszem] Jehowy”. — Treny 4:20, NW, uwaga marginesowa w wydaniu z roku 1958.
6. Jakie wydarzenie z roku 607 p.n.e. narzucało konieczność przywrócenia mesjańskiego Królestwa, jeśli sprawdzić się miała obietnica Boża dana królowi Dawidowi?
6 Po obaleniu króla Sedekiasza przy upadku Jeruzalem w roku 607 p.n.e. nie było już żadnego mesjańskiego króla na tronie izraelskim. Jednakże 463 lata wcześniej w uroczystym przymierzu zawartym z królem Dawidem Jehowa Bóg obiecał: „Będzie utwierdzony dom twój i królestwo twoje aż na wieki przed tobą, a stolica twoja [tron twój, NW] będzie trwała aż na wieki” (2 Sam. 7:16). Oznaczało to, że mesjańskie Królestwo pod rządami dynastii Dawidowej musiało być przywrócone, czyli odrestaurowane.
7. Dlaczego przywrócenie mesjańskiego Królestwa wiązało się z osobą Jezusa Chrystusa?
7 Właśnie Jezus Chrystus był tym, przez którego miało się dokonać to przywrócenie mesjańskiego Królestwa, bo urodził się z linii potomków króla Dawida. Zanim jeszcze się narodził jako człowiek, anioł powiedział o nim: „Da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida. I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca”. Natomiast przy samych narodzinach Jezusa w Betlejem anioł obwieścił, że to jest „Chrystus [lub: Mesjasz] Pan” (Łuk. 1:32, 33; 2:11). Sprawa staje się więc jasna; przywróceniem mesjańskiego Królestwa miał się zająć Jezus.
8. Dlaczego Jezus był Mesjaszem, mimo iż nie pomazał go arcykapłan w Jeruzalem? Dlaczego może on teraz królować wiecznie?
8 Prawdą jest, że Jezusa nie namaścił na króla nad Jakubem, czyli Izraelem, żaden arcykapłan, który by w Jeruzalem wylał na jego głowę święty olejek pomazywania. Przeciwnie, w roku 33 n.e. arcykapłan jeruzalemski domagał się dla niego kary śmierci, wykonanej potem przez Rzymian. Ale to nie dowodzi, jakoby Jezus nie był Pomazańcem, a więc Mesjaszem (Łuk. 24:20; Jana 19:6, 15, 21). Jezus został namaszczony przez kogoś wyższego niż arcykapłan Izraela. Był w zupełnie ścisłym znaczeniu „Pomazańcem Jehowy”, gdyż namaścił go sam Jehowa i to nie świętym olejkiem, lecz własnym swoim duchem. Zdarzenie to miało miejsce zaraz po ochrzczeniu Jezusa w wodzie rękoma Jana Chrzciciela (Mat. 3:13-17; Dzieje 10:38). Śmierć na palu straceń pod murami Jeruzalem nie przeszkodziła w tym, żeby się stał na zawsze mesjańskim Dziedzicem króla Dawida, gdyż trzeciego dnia po jego śmierci Bóg Wszechmocny wzbudził go z martwych i nagrodził nieśmiertelnością, nieskazitelnym życiem duchowym (Rzym. 1:3, 4; 1 Kor. 15:3-8; 1 Piotra 3:18-22). Wyposażony będąc w nigdy się nie kończące życie w niebie, naprawdę może panować jako mesjański Król po wszystkie wieki.
PRZEPOWIEDZIANY PRZEZ MOJŻESZA I PÓŹNIEJSZYCH PROROKÓW
9, 10. (a) Jak Piotr wskazał, kto miał być prorokiem podobnym Mojżeszowi, lecz większym od niego? (b) Dlaczego jest on większy od Mojżesza? Dlaczego nie chcemy mu się przeciwstawiać?
9 Aby jeszcze lepiej uwypuklić wielkość tego Jezusa, apostoł Piotr powiedział dalej do tłumu Żydów zgromadzonych wokół niego w świątyni: „Albowiem Mojżesz do ojców rzekł: Proroka wam wzbudzi Pan, Bóg wasz, z braci waszych, jak mnie; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie. I stanie się, że każda dusza, która by nie słuchała tego proroka, będzie wygładzona z ludu” (Dzieje 3:22, 23, NT). Piotr powołał się tu na słowa proroka Mojżesza, zanotowane w księdze 5 Mojżeszowej 18:15-19.
10 Jezus Chrystus był właśnie tym obiecanym Prorokiem, który miał być podobny Mojżeszowi, lecz większy od niego. Jezus uczynił więcej cudów niż Mojżesz i miały one większe znaczenie; pośredniczy też w Nowym Przymierzu pomiędzy Jehową a zborem chrześcijańskim, w przymierzu daleko lepszym od Przymierza Prawa, w którym pośredniczył Mojżesz przy górze Synaj w Arabii (Dzieje 2:22; Jer. 31:31-34; Hebr. 8:6; 9:15; 12:24; 13:20). Zatem z pewnością nie pragniemy się znajdować wśród tych, którzy stawiają opór przywracaniu mesjańskiego Królestwa w osobie Jezusa Chrystusa, Proroka i Króla, który jest większy od Mojżesza. Znajdowanie się pośród nich oznaczałoby dla nas zupełną zagładę.
11. Kto oprócz Mojżesza, według słów Piotra, obwieszczał te dni i możliwość zjednania sobie błogosławieństw przez Izraelitów?
11 Mojżesz wszakże nie był jedynym prorokiem, który w natchnieniu od Boga zapowiadał Jezusa, Mesjasza. Prorokowało też o nim wielu innych, wobec czego apostoł Piotr rzekł z kolei do Żydów zebranych dookoła niego w świątyni: „Wszyscy prorocy od Samuela i następnych, ilukolwiek ich mówiło, przepowiadali też te dni. Wyście synami proroków i przymierza, które postanowił Bóg z ojcami naszymi, mówiąc do Abrahama: W nasieniu twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi. Wam to naprzód Bóg, wzbudziwszy Syna [Sługę, BT; NW] swego, Jezusa, posłał go, aby wam błogosławił, żeby się każdy z was odwrócił od złości swoich”. — Dzieje 3:24-26, NT.
12. (a) Jak słuszne były te słowa w odniesieniu do proroków? (b) Jak Jehowa spowodował, by Izraelici pierwsi mogli skorzystać z błogosławieństw Mesjasza?
12 Prorok Mojżesz utrwalił na piśmie przymierze Jehowy zawarte z patriarchą Abrahamem, w myśl którego wszystkie rodziny i narody ziemi miały dostąpić błogosławieństwa za pośrednictwem jego Nasienia, czyli Potomstwa (1 Mojż. 12:3; 22:18). Prorok Samuel pierwszy namaścił Dawida z Betlejem na króla całego Izraela; już samo to było aktem proroczym, wskazującym na Jezusa Chrystusa (1 Sam. 16:11-13). Dalsi prorocy hebrajscy, następujący kolejno po Samuelu, wszyscy bez wyjątku mieli coś do powiedzenia na temat mesjańskiego Królestwa Jehowy. Proroctwa te pomagają nam docenić, jak wielkie znaczenie to mesjańskie Królestwo Syna Bożego będzie miało dla całej ludzkości. Jezus Chrystus jest pierwociną obiecanego Nasienia Abrahamowego, które miało błogosławić wszystkie rodziny i narody (Gal. 3:3-16). Bóg wzbudził go z martwych i zlecił mu jako swemu Słudze udostępnianie błogosławieństw ludziom. Sprawiwszy, iż Jego Syn Jezus urodził się jako Żyd w linii rodowej króla Dawida, Bóg zesłał tego namaszczonego Sługę, żeby najpierw błogosławił rodowitym, obrzezanym Żydom. Chcąc skorzystać z tych błogosławieństw, Żydzi musieli odwrócić się od złych uczynków.
13. Jaką nadzieję: ziemską, czy niebiańską, Piotr przedkładał Żydom, wzywając ich do okazania skruchy? Dlaczego?
13 Nawołując tym sposobem Żydów, by się ‚upamiętali i nawrócili’, apostoł Piotr nie przedkładał im nadziei ziemskiej, widoków odziedziczenia ziemskiego Raju pod panowaniem mesjańskiego Królestwa Niebios. Nie kierował ich uwagi na możliwość odzyskania w odległej przyszłości doskonałego życia ludzkiego i zdrowia w przywróconym na ziemi ogrodzie Eden. Piotr ukazywał im raczej sposobność połączenia się z Jezusem Chrystusem, pierwociną Nasienia Abrahamowego, aby razem z nim mieli udział w błogosławieniu wszystkich rodzin i narodów ziemi. Było to równoznaczne ze współuczestniczeniem w jego mesjańskim panowaniu, ze sprawowaniem rządów u jego boku w niebiosach ku błogosławieństwu całej ludzkości. Mieli więc również zostać namaszczeni duchem Jehowy i stać się Jego duchowymi synami. Fakt, że byli rodowitymi, obrzezanymi Izraelitami, odtąd już nie liczył się u Boga. Trzeba było, żeby się stali duchowymi Izraelitami, ludźmi obrzezanego serca, z których się składa duchowy „Izrael Boży”. — Gal. 6:15, 16.
14. (a) Kto mógł skorzystać ze sposobności udziału w Królestwie, gdy większość Żydów ją odrzuciła? (b) Dlaczego ostatek dziedziców Królestwa raduje się dzisiaj?
14 Kiedy przytłaczająca większość Żydów odrzuciła możliwość skorzystania z tego cudownego przywileju połączenia się z Jezusem Chrystusem w jego mesjańskim panowaniu w niebie, sposobność ta została udostępniona wszystkim narodom nieżydowskim. Z góry przez Boga postanowiona liczba ludzi uchwyciła tę sposobność (Dzieje 10:1 do 11:18; 15:7-14; 13:46-48). Resztka, czyli ostatek tych zrodzonych z ducha dziedziców mesjańskiego Królestwa wciąż jeszcze przebywa na ziemi i z utęsknieniem wyczekuje współudziału w niebiańskim Królestwie razem z Mesjaszem Jezusem (Rzym. 8:14-17; 2 Tym. 2:10-12; Obj. 20:4-6). W dobie obecnej cieszą się oni szczególnie, gdyż wiedzą, że pora „przywrócenia wszystkiego, co przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieku” już nadeszła (Dzieje 3:21, NT). Mesjańskie Królestwo jest już przywrócone! Od kiedy?
15. Odkąd mesjańskie Królestwo jest już przywrócone? Jaką postawą narody na pewno ściągną na siebie zgubę?
15 Od zakończenia „czasów pogan”, czyli „wyznaczonych czasów narodów”, które dobiegły kresu w roku 1914 naszej ery (Łuk. 21:20-24, NW). Jezus Chrystus nie ‚przywrócił królestwa’ w okresie, kiedy w roku 33 n.e. wstępował do nieba. Wiedział, że ma czekać, i też czekał na koniec tych „czasów pogan”, to jest do roku, w którym całą ludzkość ogarnęła pierwsza wojna światowa. Z tą chwilą poczuł się upoważniony do zgłoszenia Jehowie swej sprawy, a Jehowa przepowiedział, że wysłucha wtedy prośby swojego Mesjasza: da temu Mesjaszowi, czyli Chrystusowi, narody świata w dziedzictwo, a „granice ziemi” jako posiadłość. W chwili obecnej narody interesują się panowaniem nad światem sprawowanym przez polityków nie będących ludźmi namaszczonymi duchem Jehowy. Oddane są egoistycznemu nacjonalizmowi i pomimo przynależności do Organizacji Narodów Zjednoczonych kładą duży nacisk na suwerenność narodową. Nawet w beznadziejnej sytuacji, w jaką teraz zabrnęły, nie ubiegają się one o przywrócenie mesjańskiego Królestwa Jehowy ani nie modlą się o to. Dalsze obstawanie przy takim kursie będzie dla nich oznaczać unicestwienie. — Ps. 2:1-9.
PRZYWRÓCENIE ZWIERZCHNICTWA NAD WSZECHŚWIATEM
16. Przywrócenia czego powinniśmy pragnąć, mając należyty szacunek dla Boga?
16 A co z nami? Czy wierzymy Biblii świętej i jej proroctwom, czy wierzymy temu, jak ona rozkłada w czasie sprawy ludzkie? Czy cieszymy się, że nadeszła pora „przywrócenia wszystkiego”, o czym Bóg mówił w Biblii? Jeżeli wierzymy i z tego powodu się też cieszymy, to pierwszą rzeczą, jakiej powinniśmy niesamolubnie pragnąć przejęci należytym szacunkiem wobec Boga, jest ponowne rozciągnięcie zwierzchnictwa Jehowy nad całym wszechświatem włącznie z naszą ziemią. Kiedy do tego dojdzie, będzie to oznaczało ze strony Jehowy niepodważalne udowodnienie, że On jako Bóg i Stwórca niezmiennie jest właścicielem ziemi oraz panuje nad nią tak samo jak nad całą resztą nieograniczonych obszarów stworzenia widzialnego i niewidzialnego.
17. Jaką zmianę sytuacji będzie oznaczać to przywrócenie? Jakie odczujemy pokrzepienie?
17 Będzie to oznaczało gruntowną zmianę we wszystkim. Na nowo ustanowiony będzie pokój w całym wszechświecie, w niebie i na ziemi. Jak przyjemna to będzie „ochłoda”, jak wielkie pokrzepienie, gdy najgorszy ze wszystkich mącicieli pokoju, Szatan Diabeł, zostanie wraz ze swymi demonami związany przez mesjańskie Królestwo Jehowy i wtrącony w przepaść, aby już nie zwodzić dłużej i nie dręczyć mieszkańców ziemi! (Obj. 20:1-6). Zniesienie organizacji Szatana będzie ze strony Królestwa Bożego wystąpieniem w obronie zwierzchnictwa Jehowy nad całym wszechświatem.
18. Co jeszcze objęte jest mianem „wszystkiego”, co ma być przywrócone?
18 Mesjańskie Królestwo Boże ma pełne prawo do tego, by interesować się ziemią. Zainteresowania te objęte są pojęciem „wszystkiego”, o czym mówił Bóg w dawnych czasach przez usta swoich proroków i co ma się doczekać przywrócenia. Tym samym będzie ono tu miało swoich poddanych. Wszystkie stworzenia ludzkie żyjące na ziemi będą musiały być poddanymi tego Królestwa i tym sposobem podlegać pod wszechświatowe zwierzchnictwo Jehowy.
19, 20. (a) Kto już podporządkował się temu mesjańskiemu Królestwu? Z jakimi widokami na czas po zakończeniu starego systemu? (b) Jak proroctwo Izajasza 11:1-5 opisuje tych poddanych Króla?
19 „Wielka rzesza” ludzi o usposobieniu owiec uznaje dziś to mesjańskie Królestwo, ustanowione w niebiosach z końcem „czasów pogan” w roku 1914 n.e., i poddaje się jego panowaniu nawet już teraz, przed likwidacją widzialnej i niewidzialnej organizacji Szatana. Po katastrofalnej zagładzie tego niegodziwego systemu rzeczy nikt już nie będzie ich zwalczał ani prześladował za dalsze podporządkowywanie się mesjańskiemu rządowi, który wówczas będzie sprawował pełną, przez nikogo nie kwestionowaną władzę (Obj. 7:9-17, NW). W jedności wielbić będą suwerennego Władcę wszechświata, Boga Jehowę. Stawszy się Jego „ludźmi dobrej woli”, będą mieli zapewnioną wszelką pomoc i błogosławieństwo ze strony mesjańskiego Królestwa, jak też ze strony swoich bliźnich. Jakimż pokrzepieniem będzie pokój, który wtedy zapanuje nad całą ziemią! Jakiego mądrego, sprawiedliwego i miłosiernego Króla będą mieli w osobie Mesjasza Jezusa! Mówiąc o nim jako o potomku Jessego z Betlejem, który był zresztą bezpośrednim ojcem króla Dawida, proroctwo Izajasza 11:1-5 podaje:
20 „Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzenia. I spocznie na niej Duch Jahwe [inaczej: Jehowy], duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Jahwe. Upodoba sobie w bojaźni Jahwe. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą ust swoich uderzy gwałtownika, tchnieniem warg swoich uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi”. — BT.
21, 22. (a) Jak Król uderzy „rózgą ust swoich” i będzie uśmiercać „tchnieniem warg swoich”? (b) Jakie istniejące dziś na ziemi pokojowe stosunki zostaną przeniesione do nowego porządku? Jak proroctwo Izajasza 11:6-9 opisuje jego piękno?
21 „Rózgą ust swoich”, czyli prawomocnymi rozkazami, które padną z jego ust jak ciosy, zdruzgocze on widzialną, ziemską organizację wielkiego wroga ludzkości — Szatana Diabła. Podobnie „tchnieniem warg swoich”, czyli nieodpartą aktywną mocą wyrażoną jego wargami podczas ogłaszania wyroków Bożych, uśmierci wszystkich niegodziwców na ziemi. (Porównaj z tym Objawienie 19:15, 16, 21). Przy życiu pozostaną na ziemi tylko prawdziwi miłośnicy pokoju. Pokój niosący ochłodę i pokrzepienie, jaki już teraz przed nadciągającą zagładą wszystkich złych i nie usposobionych pokojowo istnieje na ziemi wśród „ludzi dobrej woli” Bożej, zostanie rozciągnięty na cały sprawiedliwy porządek rzeczy pod panowaniem mesjańskiego Królestwa. Dalsze słowa proroctwa Izajasza wprawdzie już teraz spełniają się u nich w sensie duchowym, niemniej jednak piękno tego pokoju i harmonii stanie się jeszcze bardziej widoczne, gdy ta prorocza wypowiedź spełni się w sensie dosłownym; a w księdze Izajasza 11:6-9 czytamy:
22 „Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będzie, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj [ziemia, NW] się napełni znajomością Jahwe na kształt wód, które przepełniają morze”. — BT.
NARESZCIE POKÓJ I BEZPIECZEŃSTWO NA CAŁEJ ZIEMI!
23, 24. (a) Jakie warunki z okresu panowania starożytnego króla Salomona będą przywrócone? (b) Kogo wtedy przywoła ten Większy Salomon na odnowioną ziemię?
23 Pod władzą Mesjasza Jezusa, który jest kimś „więcej niż Salomon”, przywrócony zostanie pokój, jaki panował w zjednoczonym królestwie mądrego króla Salomona, syna Dawida; o rządach jego jest napisane: „Juda i Izrael, niezliczeni w mnogości swojej jak piasek morski, jedli i pili, i weselili się. (...) I mieszkał Juda i Izrael bez wszelkiej bojaźni, każdy pod winnym szczepem swoim i pod figą swoją od Dan aż do Bersabee, po wszystkie dni Salomona” (1 [3] Król. 4:20, 25, Wk; Mat. 12:42). Do takiego właśnie pokoju i dobrobytu, rozprzestrzenionego na całą ziemię, zostaną wprowadzeni przez zmartwychwstanie wszyscy zmarli ludzie, za których był złożony okup. Mesjasz Jezus, który nosi między innymi tytuł „Księcia Pokoju”, nie przywoła z grobów ludzi ze wszystkich narodów i rodzin po to, żeby pod jego panowaniem powrócili do sporów o podłożu rasowym, nacjonalistycznym, do waśni międzyplemiennych czy rodzinnych, w jakich brali udział dawniej i aż do swojej śmierci. Na temat swego panowania sam powiedział proroczo:
24 „Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego. Wtedy (...) wyjdą na zmartwychwstanie”. — Jana 5:28, 29, Kow.
25. Dlaczego zmartwychwzbudzenie pod rządami mesjańskiego Królestwa okaże się dla niektórych ludzi powstaniem na sąd, czyli na potępienie, a dla innych powstaniem do życia?
25 Jaki będzie wynik zmartwychwstania poszczególnego człowieka na ziemi pod władzą mesjańskiego Królestwa? Będzie to zależne od sposobu postępowania danej jednostki. Każdy będzie miał sposobność pozyskania życia bez końca na rajskiej ziemi, a można je będzie osiągnąć przez wypływające z serca posłuszeństwo względem przywróconego rządu mesjańskiego. Kto się będzie uchylał od pełnego podporządkowania i nie okaże posłuszeństwa mesjańskiemu Królestwu odnowionemu nad ziemią, zostanie osądzony jako wcale nie zasługujący na życie, lecz na zagładę, i będzie skazany na zupełne unicestwienie. Natomiast ci, którzy nauczą się posłuszeństwa, skorzystają w pełni z dobrodziejstw okupu, to jest doskonałej ofiary człowieczej, jaką złożył Jezus Chrystus. Zostaną wydźwignięci do ludzkiej doskonałości i w tym stanie będą żyli jako posłuszne dzieci mesjańskiego Króla. Będą go więc mieli za dawcę ich życia, po prostu za ojca, zgodnie z drugim proroczo mu nadanym tytułem: „Ojciec Wieczności”. — Izaj. 9:6.
26. Jakie terytorium zostanie przywrócone mesjańskiemu Królestwu Jehowy? W co będzie ono przemienione?
26 W mesjańskim królestwie starożytnego Izraela poszczególni królowie sprawowali władzę jedynie nad przydzielonym im od Boga terytorium w Ziemi Obiecanej na Bliskim Wschodzie. Mesjańskiemu Królestwu Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, teren ten zostanie przywrócony. Będzie ono jednak obejmowało również Afrykę, Azję, Europę, Australię, Amerykę Północną, Środkową i Południową, Antarktydę i wszystkie wyspy siedmiu mórz, w ogóle całą ziemię. Wszystkie te obszary zostaną przemienione w rozkoszny Raj, w Ogród Eden, gdyż temu mesjańskiemu Królowi, Jezusowi Chrystusowi, będzie przywrócone wszystko, co podlega wszechświatowemu zwierzchnictwu Jehowy na danych wycinkach naszej planety (Łuk. 23:43). Mesjański rząd zatroszczy się o to, by wszystkie te ziemskie interesy Stwórcy były na zawsze zabezpieczone ku chwale Jehowy i dla wiecznego dobra człowieka.
27. Jakiego „czasu” dożyliśmy teraz? O co powinniśmy się w związku z tym starać?
27 Poprzez usta swych świętych proroków dawnych czasów Bóg mówił o tym wszystkim, co ma być przywrócone (Dzieje 3:21, NT). Obiecany ‚czas przywracania wszystkiego’ obecnie już się rozpoczął. Postarajmy się, żeby okazał się on dla nas wszystkich błogosławieństwem.
[Ilustracja na stronie 10]
Bóg obiecał królowi Dawidowi, że jego królestwo będzie trwało na zawsze; oznacza to konieczność przywrócenia mesjańskiego Królestwa rodowi Dawidowemu