Jeszcze więcej wychwalaj Jehowę!

„Jehowa jest wielki i bardzo chwalebny.” — Ps. 145:3, NW.

1. Jakie wydarzenia po drugiej wojnie światowej dały niejednym powód do mniemania, że stanowią spełnienie proroctw biblijnych?

MNÓSTWO ludzi z mieszanymi uczuciami obserwowało, jak od czasu drugiej wojny światowej liczne tysiące Żydów powracały do Palestyny. Samą tę okoliczność, jak również utworzenia gospodarczej i militarnej siły tego kraju, uznanie suwerenności Izraela przez wszystkie wielkie mocarstwa świata oraz przyjęcie Republiki Izrael w poczet członków dostojnej Organizacji Narodów Zjednoczonych wiele osób czy to spośród Żydów, czy spoza owego narodu, wita jako wydarzenia stanowiące urzeczywistnienie proroctw biblijnych. Rozpatrzmy więc niektóre z tych świętych proroctw, aby się przekonać, czy fakty te dają podstawę do takiego wniosku.

2. Co Sofoniasz i Jeremiasz przepowiedzieli, między innymi, o losie wygnańców z Judy i Izraela?

² Ponad 2600 lat temu Bóg natchnął swego proroka Sofoniasza, aby napisał: „Zachowam chromych i wygnanych zgromadzę; i uczynię z nich chwałę i sławę po wszystkiej ziemi, gdzie byli zawstydzeni. W owym czasie was przywiodę i wtenczas was zgromadzę; albowiem dam wam imię i chwałę u wszystkich narodów ziemi, (...) mówi Jahwe [inaczej: Jehowa].” Kilka lat później ten sam Jehowa Bóg oświadczył przez usta innego wiernego sługi, Jeremiasza: „Odmienię los Judy i los Izraela i odbuduję ich jak dawniej. Oczyszczę ich z całego ich grzechu, którego się dopuścili, i daruję im wszystkie przewiny, któremi przeciw mnie zgrzeszyli i odpadli ode mnie. A Jeruzalem będzie radością, chwałą i ozdobą dla wszystkich narodów ziemi, które usłyszą o wszystkim dobru, jakie im uczynię.” — Sof. 3:19, 20; Jer. 33:7-9, BT.

3. (a) Co musiałoby mieć miejsce, aby te Boskie proroctwa znalazły spełnienie na literalnym Izraelu? (b) Czego jednak dowodzą fakty?

³ A jak rzecz się ma teraz z rodowitymi Żydami, którzy powrócili do Palestyny? Czy wznieśli i przywrócili tam dawny stan rzeczy, jakim się cieszyli ich pradziadowie podczas panowania Dawida i Salomona, kiedy jeszcze byli szczęśliwie zjednoczeni jako poddani nakazanego przez Boga ustroju pod zarządem wyznaczonego od Boga króla, zasiadającego na „tronie Jehowy”? (1 Kron. 28:5; 29:23, NW) Czy zostali zorganizowani w lud dla imienia Jehowy, lud na chwałę i radość Jehowy pośród mieszkańców całej ziemi, co byłoby nieodzownym warunkiem, aby móc te proroctwa uznać za spełnione? Odpowiedź na te pytania stanowczo jest przecząca; dla wszystkich dobrze poinformowanych ludzi jest to tak oczywiste, że dostarczanie dowodów na tę okoliczność jest tutaj zbyteczne. Z punktu widzenia politycznego i społecznego u Żydów w Palestynie nie ma dziś niczego, co chociaż w najmniejszym stopniu przypominałoby teokrację, czyli rządy pod kierownictwem Boga. Pod względem religijnym są podzieleni na liczne kulty, począwszy od ortodoksów, czyli ściśle prawowiernych, poprzez liberalnych „wolnomyślicieli”, a kończąc na zdeklarowanych ateistach. Zamiast stanowić kraj ludzi wychwalających Jehowę pośród wszystkich mieszkańców ziemi przez głoszenie i szerzenie Jego sławy i chwały, skrupulatnie unikają jakiejkolwiek wzmianki o wzniosłym imieniu Jehowy w swoich prawach czy też literaturze, oraz wymawiania go w rozmowie, a nawet w modlitwie!

4. (a) Co pod tym względem trzeba powiedzieć o poganach, ateistach i muzułmanach? (b) Jak chrześcijaństwo marnie zawiodło w tym, żeby dla Jehowy głosić „imię i chwałę u wszystkich narodów”?

⁴ Do kogo więc odnoszą się powyższe proroctwa biblijne? Na pewno nie mają zastosowania do pogaństwa, gdzie ludzie oddają cześć milionom bożków własnego pomysłu i po większej części nigdy nawet nie słyszeli o wielkim imieniu prawdziwego Boga Jehowy. Zorganizowane bezbożnictwo, które opanowało sporą część powierzchni ziemi, nienawidzi i zaciekle zwalcza imię Jehowy, występując zarazem przeciwko Jego Słowu prawdy, Biblii świętej. Tak samo rzecz się ma z milionami muzułmanów, rozproszonych po całej ziemi. A jak jest z chrześcijaństwem, które liczy sobie blisko 920 000 000 członków? Niestety! Stanowi ono najbardziej istotny składnik Organizacji Narodów Zjednoczonych i tym samym ściśle należy do „obecnego złego systemu rzeczy”, którego bogiem jest Szatan Diabeł. Wskutek tego zarazem jest „nieprzyjacielem Bożym”. (Gal. 1:4, NW; 2 Kor. 4:4; Jak. 4:4; Efez. 2:2) Ponadto rzekome chrześcijaństwo podobnie jak judaizm usilnie stara się ukryć święte imię Jehowy przed ludźmi, nie wspominając o nim z kazalnic i często usuwając je ze swych popularnych przekładów Biblii. W rezultacie miliony ludzi w chrześcijaństwie nigdy nie słyszało o świętym imieniu Jehowa.

5. Jakie okoliczności trafnie obrazuje sprawozdanie o uczcie Balsazara?

⁵ Wszyscy razem, to znaczy chrześcijaństwo, pogaństwo, judaizm, ateizm i mahometanizm jednomyślnie przeciwstawiają się Jehowie i Jego Królestwu pod władzą Chrystusa Jezusa. Całe ogólnoświatowe imperium religii fałszywej zebrało się w czasie pierwszej wojny światowej na wielkiej uczcie Balsazara, gdzie w odurzeniu bluźniono Jehowie, którego świadków poddano prześladowaniom, i gdzie krzykliwie wychwalano własnych bogów ze złota, żelaza, drewna i kamienia.a — Dan. 5:4, 23.

6. Który lud jest dzisiaj jedyną społecznością przynoszącą chwałę i cześć świętemu imieniu Jehowy?

⁶ Dobrze znany jest fakt, że dzisiaj istnieje tylko jedna społeczność ludzi, która pomimo prześladowania zdecydowanie i niezachwianie opowiedziała się za wychwalaniem imienia Jehowy. Ponad trzydzieści lat temu lud ten otrzymał imię oparte na Słowie Jehowy, mianowicie świadkowie Jehowy. (Izaj. 43:10, NW) W większości nie są oni Żydami według ciała; są raczej duchowymi Judejczykami (to znaczy: „chwalcami Jehowy”), duchowymi Izraelitami, którzy się wywodzą z rozlicznych narodowości i zostali wyprowadzeni z niewoli Babilonu Wielkiego. — Rzym. 2:28, 29; 9:6; Efez. 2:11-18; Hebr. 8:7-13.

7. Jakie dalsze określenia stosuje Pismo święte do wielbicieli Jehowy?

⁷ Właśnie ci ludzie, świadkowie Jehowy i ich towarzysze, są jedynymi na ziemi, którzy wychwalają i sławią najważniejsze, najcudowniejsze i najświętsze imię w całym wszechświecie, imię Boże — Jehowa! Inne teksty Pisma świętego zawierają dla tej szczególnej klasy takie określenia, jak: „ci, którzy się boją Jehowy”, którzy ‚szukają Jehowy’, „pokorni”, „prawi”, ‚cierpiący i ubodzy’. — Ps. 22:23, 26; 33:1; 74:21; Jer. 20:13, NW.

8. Jak proroctwo i namacalne fakty dają poznać, że ci duchowi Izraelici nie będą zebrani w określonym kraju, jak na przykład w Palestynie?

⁸ Chociaż proroctwo Sofoniasza zapowiada, że ci ludzie zostaną pozbierani i zgromadzeni, nie znaczy to, jakoby miało do tego dojść w sensie literalnym, a więc jakoby mieli być zebrani w pewnym geograficznie określonym miejscu, gdyż to samo proroctwo mówi dalej, że otrzymają „imię i chwałę u wszystkich narodów ziemi”. Tym łatwiej więc można zrozumieć dlaczego świadkowie Jehowy są rozproszeni po całym świecie w 197 różnych krajach i działają pośród ludzi mówiących ponad 164 językami. Szymon Piotr opowiedział kiedyś, jak Bóg „po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody [nieżydowskie], aby wziąć z nich lud dla swego imienia. I z tym się zgadzają słowa Proroków, bo przecież napisano: ‚Potem wrócę i odbuduję szałas Dawida, który upadł (...) aby ci, którzy pozostali, gorliwie szukali Jehowy razem z ludźmi ze wszystkich narodów, ludźmi nazywanymi moim imieniem, mówi Jehowa.’” — Dzieje 15:14-17, NW.

PRZYWILEJE CHWALCÓW

9. Jaki wspaniały przywilej mają namaszczeni duchem świadkowie Jehowy i ich towarzysze w myśl Psalmu 113?

⁹ Jakiż to cudowny przywilej, gdy się należy do tych zjednoczonych chwalców i świadków Jehowy! Właśnie do nich skierowany jest nakaz z Psalmu 113:1-3: „Chwalcie Jah! oddawajcie chwałę, słudzy Jehowy, chwalcie imię Jehowy. Niechaj imię Jehowy będzie błogosławione odtąd i aż po czas nieokreślony. Od wschodu słońca aż do jego zachodu ma być wychwalane imię Jehowy.” (NW) Świadkowie Jehowy jako Jego słudzy i niewolnicy czynią to z największą radością, ponieważ Jehowa istotnie godny jest wszelkiej chwały. — Ps. 135:1-3.

10. Co wielbiciele Jehowy mają do opowiadania ku Jego chwale?

¹⁰ Parafrazując Psalm 145, można rzec: ‚Jehowa jest wielki i bardzo chwalebny, a wielkość Jego niepojęta. Pokolenie za pokoleniem [to jest dziadkowie i ojcowie, babcie i matki wraz z młodzieżą i małymi dziećmi], tak jest, pokolenie za pokoleniem Jego świadków wysławia dzieła Jehowy i opowiada o Jego potężnych czynach. Rozpatrują wspaniały blask Jego majestatu i sprawy związane z Jego cudownymi dziełami. Rozprawiają o potędze wzbudzających trwogę poczynań Jehowy i właśnie oni obwieszczają Jego wielkość. Z ust ich wypływają wzmianki o obfitości Jego dobroci i wykrzykują, radując się Jego sprawiedliwością.’

11. Co według słów Jezusa miało nastąpić, gdy jego uczniowie pozwolą świecić swemu światłu?

¹¹ Kiedy Jezus powiedział swoim uczniom: „Wy jesteście światłem świata”, wyjaśnił im również, dlaczego to ich światło musi świecić; oświadczył: „Niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli dobre wasze uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.” Wynika stąd, że im więcej czasu świadkowie Jehowy spędzą w pracy kaznodziejskiej od domu do domu, pozwalając świecić swemu światłu, tym więcej ludzie otrzymają zachęty do sławienia i wychwalania Ojca Jehowy. — Mat. 5:14-16, BT.

12. Z jakiej racji świadkowie Jehowy chodzą od domu do domu?

¹² Ale czyż ci świadkowie Jehowy, chodząc od domu do domu, nie zachęcają ludzi wytrwale i przekonującymi słowami do nabywania literatury? Owszem. Niemniej jednak wręczenie książki lub innego pisma stanowi tylko środek do celu. Nastręcza głosicielowi Królestwa Bożego sposobność do ponownego odwiedzenia zainteresowanych domowników. A do czego zmierza, odwiedzając ponownie takich zainteresowanych? Stara się rozpocząć u nich regularne studium Biblii. Zatem istotny cel, dla którego świadkowie Jehowy chodzą od domu do domu, dając świecić biblijnemu światłu, polega na zachęcaniu ludzi do studiowania swoich własnych Biblii i na pomaganiu im w tym, aby z kolei i oni mogli wychwalać Tego, który daleko przewyższa wszystkie inne bogi, Tego, który sam tylko ma święte imię Jehowa!

JAK WZMÓC WYCHWALANIE JEHOWY

13. Jakie sugestie zostały podane głosicielom, którzy nie mogą wziąć udziału w służbie polowej podczas dni świątecznych?

¹³ Dało się zauważyć, ze niektórzy głosiciele Królestwa Bożego nie uczestniczą regularnie w działalności kaznodziejskiej, ponieważ nie mogą albo przynajmniej trudno im brać udział w służbie polowej przy końcu tygodnia czy też w określone wieczory przed zborowym studium książki. Skoro jest tak u ciebie, udzielaj się w pracy kaznodziejskiej o takiej porze i w takie dni tygodnia, kiedy to dla ciebie jest dogodne; a regularnie uczestnicząc w działalności, zdołasz wzmóc swe osobiste wychwalanie Jehowy. Słudzy w zborze, w szczególności prowadzący zborowe studia książki (w ośrodkach służby), powinni zwracać specjalną uwagę na zachęcanie wszystkich miłośników Królestwa Bożego i dopomaganie im do udziału w pracy polowej o takiej porze, jaka odpowiada głosicielom.

14. Jaką podwójną możliwość wzmożenia swego wychwalania Jehowy mają głosiciele dojrzalsi?

¹⁴ Niekiedy dojrzalsi głosiciele dopomagają nowym w rozpoczęciu pracy od domu do domu, ale potem zaniedbują kontynuowanie programu szkoleniowego, nie wspierając ich już w dokonywaniu odwiedzin ponownych i zakładaniu własnych studiów biblijnych u ludzi zainteresowanych. Pod tym względem nastręczają się głosicielom dojrzalszym dwie piękne sposobności wzmożenia swego wychwalania Jehowy: (1) przez osobiste dokonywanie jeszcze większej liczby odwiedzin ponownych u zainteresowanych i prowadzenie u nich domowych studiów biblijnych, oraz (2) przez dopomaganie także mniej dojrzałym do wciągnięcia się w te cudowne dziedziny służby kaznodziejskiej.

15. O jakiej bardzo ważnej pobudce winni pomyśleć głosiciele przy rozważaniu sprawy podjęcia służby pionierskiej?

¹⁵ Wielu już poważnie myślało o podjęciu pełnoczasowej służby kaznodziejskiej, zwanej też służbą pionierską, i w związku z tym niewątpliwie rozpatrywali liczne dodatkowe przywileje i błogosławieństwa, jakie dla nich osobiście oznaczałoby obranie takiej drogi życiowej. Jeżeli i ty do nich należysz, to czy jednak pomyślałeś kiedy o tym, że istnieje jeszcze daleko ważniejszy powód do podjęcia służby pionierskiej? Czy rozważałeś ją jako środek wzmożenia swego wychwalania Jehowy? Skoro w dążeniu do stania się pełnoczasowym kaznodzieją kierujesz się tą naczelną, najważniejszą pobudką, wystarczy to, żeby ci warto było ponieść wszystkie koszty tego czy innego rodzaju, ewentualnie związane z rozpoczęciem służby pionierskiej i pozostawaniem w niej.

16. (a) Do jakich pożądanych skutków prowadzi wydawanie owoców ducha Jehowy? (b) Co powiedzieli na ten temat Jezus i Paweł?

¹⁶ Owocami ducha Jehowy, jak nam powiedziano, są: „miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą”. (Gal. 5:22, 23, NW) Wydawanie tych pięknych i miłych owoców wiedzie do przyjemnych, przyjacielskich stosunków między poszczególnymi jednostkami oraz sprzyja pokojowi i jedności w całej społeczności teokratycznej. Jezus jednak wskazał, że istnieje jeszcze inny bardzo ważny powód do wydawania tego rodzaju chrześcijańskiego owocu. Oświadczył: „W tym jest chwała Ojca mego, abyście wiele owocu przynosili i stali się moimi uczniami.” Podobnie Paweł miał na myśli chwałę i cześć wielkiego Jehowy, gdyż pisał: „O to się modlę, (...) żebyście byli (...) napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jezusa Chrystusa ku sławie i chwale Bożej.” — Jana 15:8, Db; Filip. 1:9-11.

17. (a) Co jeszcze prócz osobistego korzystania z błogosławieństw wynika z udziału w zebraniach ludu Pańskiego? (b) Czy sama twoja obecność na zebraniach wystarcza?

¹⁷ Bez wątpienia świadomy jesteś licznych błogosławieństw, jakich dostępujesz, uczestnicząc w zborowych zebraniach ludu Pańskiego. Czy jednak uświadamiasz sobie fakt, że swoim udziałem w tych zebraniach przynosisz także chwałę Jehowie? Psalmista Dawid wyznał: „Będę Cię [Jehowo] chwalił w zgromadzeniu.” „Tyś natchnieniem pochwalnej pieśni mojej w zgromadzeniu wielkim.” (Ps. 22:23, 26, Sz) Ponad tysiąc lat po spisaniu tych słów apostoł Paweł przytoczył je w liście do Hebrajczyków 2:12 i zastosował do Większego Dawida, Chrystusa Jezusa. Będąc teraz uczniami Chrystusa i posłami działającymi w jego imieniu, musimy w swoich umysłach być tak samo nastawieni do uczestnictwa w zebraniach. Pamiętajmy również, że o współudziale w wychwalaniu Jehowy nie tyle stanowi obecność ciałem na zebraniach, ile uczestniczenie w toczących się dyskusjach, tak myślą, jak i głosem.

18. Objaśnij, w jaki sposób twój udział w zebraniach zborowych może przynieść większą chwałę Jehowie?

¹⁸ Na studium Strażnicy, na zebraniu służby, w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej, na zborowym studium książki nadarza się tobie wiele sposobności do ulepszenia swej mowy, swego sposobu wyrażania się i przedstawiania poselstwa o Królestwie, a tym samym skuteczności swej pracy kaznodziejskiej w służbie Jehowy; stąd z kolei wynika jeszcze większa chwała Jehowy. Prócz tego szkolenie to również kwalifikuje wiele osób do podjęcia poważniejszych i bardziej odpowiedzialnych obowiązków w organizacji — w jednych wypadkach w roli sługi i nadzorcy, kiedy indziej w roli sługi obwodu, okręgu czy biura oddziału. Te dodatkowe przywileje służby niosą z sobą osobiste błogosławieństwa, lecz przede wszystkim przyczyniają się do wzmożenia wychwalania Jehowy.

19. Co jest wymagane od nadzorców i sług w organizacji, jeśli chcą przynosić chwałę Jehowie?

¹⁹ Ci, którzy się podjęli większej odpowiedzialności w służbie, powinni zachowywać w pamięci następujące Boskie zasady: „Komu wiele dano, od tego wiele będzie się żądać”, oraz: „Ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą wszystkich” ku chwale Bożej. (Łuk. 12:48; Marka 10:44, NP) A zatem ku jeszcze większej sławie Jehowy niech wszyscy słudzy i nadzorcy oraz dojrzali głosiciele w zborach przewodzą w okazywaniu miłości, cierpliwości i taktu; niech troszczą się o potrzeby współgłosicieli z całą delikatnością i współczuciem. Nie przez narzucanie swojej woli, nie przez zastraszanie ani przez panowanie nad trzodą Bożą, lecz świecąc właściwym przykładem, wspierając swoich braci i siostry oraz pomagając im możesz się przyczynić do wzrostu chwały Jehowy na twoim terenie. — 1 Piotra 5:1-3.

20. Jak wzajemne wspomaganie się w służbie polowej sprzyja wzmożeniu wychwalania Jehowy?

²⁰ Sprawa wzajemnego wspomagania się nie została ograniczona do stosunków między braćmi w obrębie Sali Królestwa, lecz sięga dalej, obejmując również wspieranie drugich w służbie polowej. „Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam też będzie nasycony.” (Przyp. 11:25) Tak więc kiedy zamierzasz wyruszyć w pracę od domu do domu, na odwiedziny ponowne czy też przeprowadzić domowe studium biblijne u zainteresowanych, zapytaj siebie: „Kogo mógłbym zaprosić, żeby poszedł ze mną”? Czy jako pionier chodzisz sam dlatego, że sobie po prostu mówisz: „Potrzebuję przecież osiągnąć przed końcem miesiąca odpowiednią liczbę godzin pracy”? Zastanów się i pomyśl: Jeżeli zyskasz tylko dwie godziny zamiast trzech, ale przy tym pomożesz trzem słabszym, ile więcej chwały przynosi to Jehowie! Cztery razy po dwie czyni razem osiem godzin w miejsce twoich własnych trzech. Skoro pracując sam osiągniesz większą liczbę godzin, to być może, iż ciebie będą ludzie więcej chwalić, lecz Jehowa bywa więcej wychwalany wówczas, gdy na polu pracy jest więcej chwalców. Apostoł Paweł radzi: „Niechaj nikt nie myśli tylko o sobie, lecz także o drugich.” — Filip. 2:4, Kow.

WYCHWALANIE JEHOWY DAREM MOWY

21. Jak powinniśmy stosownie do Psalmów używać naszych narządów mowy?

²¹ Pismo święte bardzo często wspomina o użyciu narządów mowy (ust, warg, języka) do wychwalania Jehowy. Oto przykłady: „Włożył w usta moje pieśń nową, pieśń pochwalną Boga naszego.” „Panie [w tekście orygin.: Jehowo]! Otwórz wargi moje, aby usta moje głosiły chwałę Twoją!” „Usta moje będą Cię wielbić radosnymi wargami.” „Pełne są usta moje chwały Twojej.” „Głośno dziękować będę Panu ustami moimi, a pośród licznego grona chwalić Go będę.” „Chwała popłynie z warg moich.” — Ps. 40:4; 51:17; 63:6; 71:8; 109:30; 119:171, Sz.

22. (a) Kiedy dar mowy ma nam służyć do wychwalania Jehowy? (b) Jak Pismo święte ostrzega przed niewłaściwym użyciem narządów mowy?

²² Kiedy mamy swej umiejętności mówienia używać do wychwalania Jehowy? Czy tylko w czasie pełnienia służby kaznodziejskiej? Czy tylko uczestnicząc w zebraniach zborowych? Psalm 34:2 odpowiada: „Będę błogosławił Pana [w tekście orygin.: Jehowę] po wszystkie czasy, chwała Jego niech będzie zawsze na ustach moich!” (Sz) Paweł apostoł również podkreślił sprawę nieustannego wychwalania Jehowy, gdy w liście do Hebrajczyków 13:15 napisał: „Przez niego [Chrystusa] więc nieustannie przynośmy Bogu ofiarę chwały, to jest owoc warg wysławiających imię jego.” (NT) Zatem użycie swoich ust, warg i języka do wypowiadania plugawych, sprośnych słów jest całkiem nie do pogodzenia z postawą chrześcijanina. „Niech żadne brzydkie słowo nie wyjdzie z ust waszych; używajcie tylko dobrych słów, które mogą budować w wierze, gdy tego zajdzie potrzeba, i przynieść pożytek temu, kto ich słucha.” W tym samym liście do Efezjan apostoł również stawia błazeńskie rozmowy na jednym poziomie z nierządem i haniebnym prowadzeniem się, oświadczając, iż żaden dopuszczający się takich praktyk „nie ma udziału w królestwie Chrystusa i Boga”. Toteż jego apostolski nakaz brzmi: „Nierząd i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet wspomniane nie będą wśród was, tak jak to ‚świętym’ przystoi, ani też ordynarne i błazeńskie rozmowy lub grube żarty; to nie przystoi.” (Efez. 4:29; 5:3-5, Kow) Pisarz biblijny Jakub zapytuje: „Czyż źródło z tej samej szczeliny wyrzuca wodę słodką i gorzką?” Oby więc twoje narządy mowy w każdej okoliczności wypowiadały jedynie słodkie wychwalania Jehowy! — Jak. 3:11, Kow.

23. Jak musimy się zachowywać w obecnym systemie rzeczy? Co z tego wynika?

²³ Kto chce odzwierciedlać chwałę Jehowy, ten musi w stanie czystym i nieskalanym utrzymywać nie tylko źródło, z którego pochodzi jego mowa, lecz musi również czuwać nad swoim postępowaniem w ogólności. Apostoł Piotr zapowiedział: „Wiedźcie przykładny żywot wśród pogan [narodów, NW]”. Dlaczego? Piotr wyjaśnia dalej: „Wówczas (...) zwrócą swe oczy na wasze dobre uczynki i z powodu nich wielbić będą Boga.” (1 Piotra 2:12, Kow) Stąd w postępowaniu z obcymi musisz być cierpliwy i wyrozumiały. Musisz okazywać życzliwość i miłość bliźniego. Musisz przejawiać opanowanie. Stając wobec problemów życia codziennego, musisz wykazać bezkompromisową, niezłomną wierność wobec Jehowy. Ten materialistyczny, oszalały na punkcie seksualnym system rzeczy faktycznie nastręcza mnóstwo problemów, włącznie z tak istotnymi sprawami, jak: transfuzja krwi, służba w oddziałach czy pozdrawianie godła państwowego. We wszystkich tych zagadnieniach trzeba stanąć na wysokości zadania z takim samym rozumnym a silnym postanowieniem, jak chrześcijanie z pierwszego stulecia, którzy śmiało oświadczyli: „Więcej trzeba słuchać Boga niż ludzi.” — Dzieje 5:29.

24. Jak rodzice mogą się przyczynić do spotęgowania chwały Jehowy?

²⁴ Czy wy, rodzice, miłujecie bardzo swoje dzieci? I pragniecie, aby żyły na zawsze zjednoczone z wielbicielami Jehowy, prawda? Czyńcie w takim razie według tego, co doradza Psalm 78:4: ‚Nie zatajajcie przed synami swoimi chwały Jehowy i Jego mocy ani cudownych rzeczy, których dokonał. Opowiadajcie o nich przyszłemu pokoleniu.’ Nauczając tak swoje dzieci i zaprawiając je do stosowania praw i przykazań Jehowy, wy jako rodzice także przyczynicie się do rozszerzenia i wzmożenia wychwalania Jehowy.

25. Czy wy, dzieci, również możecie się przyczynić do wzmożenia chwały Jehowy?

²⁵ Z kolei wy, dzieci i dorastająca młodzieży, nie sądźcie, że wychwalanie Jehowy jest przywilejem zastrzeżonym „tylko dla dorosłych”. Wy również możecie wielce się przyczynić do spotęgowania chwały waszego miłującego Stwórcy, jeśli będziecie czuwać nad swym postępowaniem w domu, w zborze, wśród sąsiedztwa i w szkole. Szatan i jego przedstawiciele są bardzo przeciwni młodym ludziom, którzy wielbią Jehowę i Jemu służą, i na pewno będą się starać was powstrzymać od tego, tak jak przywódcy religijni za dni Jezusa próbowali przeszkodzić dzieciom w wychwalaniu Jehowy. Pan Jezus zganił ten tłum narzędzi Szatana i zapytał: „Czyście nigdy nie czytali: Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś sobie chwałę?” (Mat. 21:16, NT) Podobnie i dziś właśnie Jehowa zatroszczył się o to, aby obdarzyć was, młodych, przywilejem i umiejętnością oddawania Jemu chwały. Zatem uchwyć się tego przywileju i czyń z niego dobry użytek!

26. Dla jakiej wielkiej, naczelnej przyczyny ma się więc potęgować śpiew pieśni wychwalającej, streszczonej w tekście 1 Kroniki 16:31 i w Psalmie 97?

²⁶ Jako członkowie ludu Jehowy rozproszonego po całej ziemi, bez względu na wiek i płeć, pochodzenie narodowe czy pozycję materialną, dopilnujcie wszyscy i każdy z osobna, aby wprowadzić te rzeczy w czyn; niech w nadchodzących dniach jeszcze bardziej spotęguje się wasz śpiew na chwałę Jehowy. Z pewnością nie do Republiki Izrael ani do nominalnego chrześcijaństwa, lecz do was, zjednoczeni wielbiciele i świadkowie Jehowy, skierowane jest następujące zaproszenie: „Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się go boicie, mali i wielcy!” (Obj. 19:5, BT) Macie do śpiewania rzeczywiście najwspanialszą pieśń, jaka kiedykolwiek została napisana. Jakże niezwykła jest jej treść! „Niechaj niebiosa się radują i ziemia się weseli, niechaj mówią wśród narodów: ‚Jahwe [Jehowa] jest królem!’” (1 Kron. 16:31, Kr) Popularność tej pieśni będzie wzrastać, aż — już wkrótce — wszystko, co ma dech, będzie wychwalać Jehowę po czas nieokreślony, na zawsze! Niech więc twój śpiew nie ustaje. Pracuj nad wzmożeniem swego osobistego, jak i naszego wspólnego wychwalania wielkiego Stworzyciela, a to ku twemu własnemu wiecznotrwałemu błogosławieństwu oraz ku sławie, czci, wywyższeniu i wieczystej chwale Jehowy! — Ps. 97:1; 145:2; 150:1-6.

[Przypis]