Czy jesteś lojalnym rzecznikiem królowania Boga?

„Wszystkie twe dzieła będą cię opiewać, Jehowo, a lojalni twoi będą cię błogosławić. Będą mówić o chwale twego królowania i rozmawiać będą o twojej potędze” (Ps. 145:10, 11).

1. W jakiej mierze Jezus obwieszczał Królestwo Boże?

JEHOWA Bóg począwszy od czasów Abla zawsze miał na ziemi pewną liczbę lojalnych sług, którzy głosili Jego sławę. Najbardziej lojalny z nich, Jego jednorodzony Syn Jezus Chrystus, odegrał czołową rolę w opowiadaniu o potędze Jehowy i o Królestwie, które miało się stać dobrodziejstwem dla całej ludzkości. Jezus przybył jako przepowiedziany wysłannik, potomek Jessego i Dawida przewidywany na Króla, a temat Królestwa Bożego uczynił głównym wątkiem swoich nauk (Izaj. 11:1, 10; Mat. 21:1-17). Wystąpił z dobrą nowiną o Królestwie. Będąc wyznaczony na Króla, mógł znalazłszy się wśród ludzi mówić im o bliskości rządu, który reprezentował, i uczyć swych naśladowców, by ubiegali się przede wszystkim o to Królestwo (Łuk. 17:20, 21). Kiedy wyjaśnił uczniom, jak mają się modlić, położył nacisk na przyjście Królestwa i związane z tym uświęcenie imienia Bożego oraz spełnianie się woli Bożej na ziemi, tak jak w niebie (Mat. 4:23; 6:9, 10, 33).

2. W jaki sposób Jezus Chrystus pobudzał innych do zajęcia stanowiska w kwestii królowania Jehowy?

² Jezus zapraszał innych do współudziału w opowiadaniu dobrej nowiny o przyszłym Królestwie (Łuk. 9:1-6; 10:1-12). Naśladowcy Jezusa rozumieli, że jego obecność z pełną władzą królewską była kwestią przyszłości, co wynika choćby z pytania zanotowanego w Ewangelii według Mateusza 24:3: „Powiedz nam, kiedy się to stanie oraz co będzie znakiem twej obecności [z greckiego parousia] i zakończenia systemu rzeczy”. A Jezus w swych wyjaśnieniach wskazał, że czas jego obecności będzie okresem szczególnie nasilonego obwieszczania Królestwa, i zaznaczył, iż działalność ta będzie prowadzona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo. Dziś wiemy, że obecność Jezusa w charakterze Króla panującego pośród swych nieprzyjaciół stała się faktem w roku 1914; przekonuje nas o tym zapowiedziany „znak” (Ps. 110:1; Hebr. 10:12, 13; Mat. 24:14).

3. Jak udzielał się Paweł w obwieszczaniu królowania Boga?

³ „Aby oznajmić synom ludzkim jego potężne czyny i chwałę okazałości jego królowania. Twoja władza królewska jest królowaniem po wszystkie niezmierzone czasy, a twe panowanie trwa przez wszystkie następujące po sobie pokolenia” (Ps. 145:12, 13).

Uczniowie Jezusa bardzo gorliwie zwracali ludziom uwagę na Królestwo Boże pod władzą Jezusa Chrystusa. Piękny przykład tego znajdujemy w Dziejach Apostolskich 28:23, 30, 31, gdzie zanotowano, jak Paweł głosił o Królestwie, nawet będąc uwięziony w Rzymie. Poprzednio napisał do zboru w Koryncie, że chrześcijanie są „ambasadorami zastępującymi Chrystusa” i w tym charakterze pomagają ludziom ‛pojednać się z Bogiem’ (2 Kor. 5:20). Od Pawła oczekiwano, że będzie stawał w obronie Królestwa i Króla, którego reprezentował; rzeczywiście występował w roli takiego rzecznika. A czy ty podjąłeś tego rodzaju królewską służbę? Jeżeli tak, to czy dalej wypowiadasz się otwarcie na rzecz Króla oraz Królestwa?

4. Jakie wypowiedzi Pawła oraz Jana możemy teraz przekazywać jako lojalni czciciele Jehowy Boga?

⁴ Przy objaśnianiu nauk dotyczących Królestwa apostoł Paweł przedstawiał, jaki w ramach tego ustroju jest stosunek Jezusa Chrystusa do Jehowy Boga. Podkreślał, że Jehowa jest wielkim Zwierzchnikiem całego wszechświata. „Głową Chrystusa jest Bóg” (1 Kor. 11:3). Paweł wspomniał również o tym, co się stanie przy końcu tysiącletnich rządów Chrystusa (1 Kor. 15:24-28). U schyłku pierwszego wieku n.e. lojalny apostoł Jan podobnie zapisał słowa wskazujące na przyszłe potężne czyny Jehowy, które uwypuklą wspaniałość Jego królowania. (Zobacz Księgę Objawienia 12:9, 10; 19:6; 20:10, 14; 21:3, 4, 22-24). Z tymi sprawami dzisiaj jako lojalni czciciele Jehowy możemy zaznajamiać synów ludzkich uwydatniając przy tym doniosłe znaczenie Królestwa Bożego oraz tego wszystkiego, co ono przyniesie mieszkańcom ziemi. Działalność ta przysparza chwały Jehowie. Ludziom trzeba przekazywać gruntowną wiedzę o tym, czym jest Królestwo, aby zrozumieli, że w nim cała ich nadzieja. Ostoi się ono i będzie trwać „przez wszystkie następujące po sobie pokolenia”.a

5. (a) Z czym spotykają się często słudzy Jehowy? (b) Co lud Jehowy, pomimo trudności podczas pierwszej wojny światowej, zdołał od tamtego czasu uczynić?

⁵ Pod literą samech, piętnastą z kolei w alfabecie hebrajskim, znajduje się 14 werset Psalmu 145, w którym czytamy:

„Jehowa wspiera każdego, kto upada, i podnosi wszystkich zgnębionych”.

Lojalni czciciele Jehowy, obwieszczając Jego władzę królewską, często napotykają sprzeciw. Wierność wobec Jehowy naraża ich na trudności (Rodz. 3:15). Historia jednak dowodzi, że Jehowa zgodnie ze swymi obietnicami udzielał pomocy i wsparcia tym, którzy Go wysławiali, i dźwigał ich, gdy upadali pod brzemieniem udręk. (Księga Rodzaju, rozdział 15; zobacz też liczne przykłady opisane w Księdze Sędziów). W obecnym XX wieku oglądamy aż dotąd, jak Jehowa wyrywa namaszczony ostatek i „drugie owce” z ciemiężycielskich więzów Babilonu Wielkiego. Podczas pierwszej wojny światowej wszelkimi siłami starano się zgnębić ostatek pomazańców. Ale Jehowa podźwignął ich swoim duchem i słowem prawdy. Wkrótce potem, w roku 1922 na zjeździe w Cedar Point (stan Ohio, USA), lojalnie postanowili ogłaszać Króla i Królestwo. Od tamtej chwili Jehowa kierował ich działalnością, tak iż Jego imię i Królestwo stało się znane po całym świecie.

6. Jak Jehowa zaopatruje swój lud?

⁶ „Ku tobie spoglądają z nadzieją oczy wszystkich, a ty im dajesz należny pokarm we właściwej porze” (Ps. 145:15).

W dobie obecnej duchowy pokarm niezbędny jest zwłaszcza lojalnym czcicielom Jehowy. Są oni „świadomi swych potrzeb duchowych” (Mat. 5:3). Ufnie polegają na postanowieniu Jehowy co do dostarczania pożywnej strawy duchowej (Mat. 24:45-47). Słudzy Boży są pod tym względem doprawdy obficie zaopatrywani; mają pewność, że Jehowa również w przyszłości nie będzie im szczędził posiłków duchowych, przygotowując im je systematycznie, „na czas słuszny”.

7. Jak Jehowa zaspokaja potrzeby, zwłaszcza w interesie prawdziwego wielbienia?

⁷ Zgodnie z tym, co powiedziano wyżej, Psalm 145:16 oznajmia:

„Otwierasz rękę swą i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje”.

W całym wszechświecie tylko Jehowa ma nieograniczone możliwości zaopatrywania. Jest niebiańskim Ojcem i Życiodawcą. Wszystko, co uczynił i czym nasyca człowieka oraz inne stworzenia na ziemi, świadczy dobitnie o Jego szczodrobliwości i serdecznej życzliwości. Wszczepiwszy nam pragnienie wielbienia, Jehowa wielkodusznie objawił nam siebie samego oraz swe zamierzenia względem rodu ludzkiego. Kto się oddał Jehowie Bogu i bierze udział w składaniu Mu czci oraz w służbie dla Niego, w coraz większym stopniu zaznaje Jego hojnej wspaniałomyślności. Fakty tego rodzaju utwierdzają nas w wierze i dają nam ufne przekonanie, że Jehowa nadal będzie udzielał ducha swoim sługom nawet w tych trudnych dniach ostatnich oraz nie przestanie im dostarczać napomnień, rad i pomocy (Ps. 119:129).

8. W jaki sposób Jehowa okazuje lojalność?

⁸ Jeżeli jesteśmy lojalni wobec Jehowy, to i On względem nas pozostaje lojalny. Dlatego można powiedzieć, że

„Jehowa jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach i lojalny we wszystkich swoich dziełach” (Ps. 145:17).

Będąc wiernymi sługami Jehowy i lojalnymi rzecznikami Jego królowania, możemy zawsze polegać na Bogu. Ze swymi sługami postępuje On sprawiedliwie i łaskawie. Jego cudowne zalety nie podlegają zmianie. Kto się zdecydował na służenie Najwyższemu i na oddawanie Mu czci, ten może być pewny, że Jehowa nigdy go nie opuści. Wszechmocny naprawdę jest „lojalny we wszystkich swoich dziełach”. Mamy tu więc jeszcze jeden powód do opowiadania innym o Jehowie i Jego cudownych przymiotach oraz do zapraszania ich, by razem z nami wypełniali życie lojalnym wysławianiem Jehowy. (Porównaj z tym Psalm 107).

9. Jaką rolę przy wzywaniu Jehowy odgrywa wiara? W jaki sposób ma się ono odbywać?

⁹ Możemy zatem ku Jego chwale obwieszczać następujące słowa:

„Jehowa jest bliski wszystkim, którzy Go wzywają, wszystkim, którzy go wzywają prawdziwie” (Ps. 145:18).

Wzywanie Jehowy jest sprawą ważną. Musi jednak iść w parze z prawdziwą wiarą (Rzym. 10:10-15). Psalmista podkreśla, że Jehowa jest blisko tych, co Go wzywają w sposób właściwy, ściśle związany z przejawianiem wiary (Hebr. 11:6). A nie chodzi w tym wypadku o wzywanie Jehowy w skrytości, ale raczej o publiczne wyznawanie przed ludźmi, że się wierzy Jehowie i polega na Nim. Paweł kładł nacisk na potrzebę szerzenia „dobrej nowiny”, głoszenia jej na pożytek bliźnich. Wzmaga się okrzyk ku chwale Jehowy, słyszany z ust wzywających Jego imienia, gdyż wzrasta liczba wiernych głosicieli „dobrej nowiny” stale opowiadających innym o Bogu. Zapoznając ludzi z Jehową, z Jego wielkością i dostojeństwem, jak również z Jego królowaniem, owi chwalcy zaszczepiają wiarę u swoich słuchaczy, którzy potem przyłączają się do wzywania imienia Jehowy i lgną do Niego. Droga zbawienia otwarta jest dla każdego, kto chce na nią wkroczyć, bez względu na pochodzenie, kolor skóry lub narodowość. Ktokolwiek pokłada wiarę w Jehowie i wzywa Go prawdziwie, nie dozna na niej zawodu. Jakież to cudowne, że Jehowa pozwala nam nawiązać z Nim bliskie, zażyłe stosunki! Fakt ten nabiera szczególnego znaczenia w obecnych trudnych dniach ostatnich, gdy wyraźnie jak nigdy dotąd zaznacza się potrzeba całkowitego polegania na Jehowie, Bogu zbawienia.

10. Dlaczego Jehowa spełni pragnienie tych, co się Go boją?

¹⁰ „Pragnienie tych, którzy się go boją, spełni, a ich wołanie o pomoc wysłucha i ocali ich” (Ps. 145:19).

Kto szczerze boi się Jehowy, ten oddaje się Mu bez zastrzeżeń, pragnąc tylko wykonywać Jego wolę. Jeżeli staramy się działać zgodnie z Jego wolą, mamy wszelkie podstawy, by ufać Jehowie, oczekując od Niego pomocy i wybawienia. „Ufność, którą w Nim pokładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą. A jeśli wiemy, że wysłuchuje wszystkich naszych próśb, pewni jesteśmy również posiadania tego, o cośmy Go prosili” (1 Jana 5:14, 15, Biblia Tysiąclecia). Zdajemy sobie sprawę z tego, że dzisiaj jest względem nas wolą Bożą, byśmy obwieszczali dobrą nowinę o Królestwie i krzewili czystą religię. Naszym pragnieniem powinno być zapoznawanie ludzi z wielką kwestią sporną wokół zwierzchnictwa Jehowy nad wszechświatem, choćbyśmy w tej działalności napotykali spore przeszkody. Dzięki temu ludzie wszelkiego pokroju otrzymają sposobność przyjęcia orędzia Jehowy i uwierzenia w Niego. Dowiedzą się o cierpliwości Boga wobec rodu ludzkiego oraz o Jego życzeniu, by wszyscy zdobyli się na skruchę i osiągnęli zbawienie.

11. Jak Jehowa odpowiada, gdy Jego słudzy wołają o pomoc?

¹¹ Zatem jesteśmy głęboko zainteresowani tym, by dzieło Królestwa zostało doprowadzone do końca. Nie wykonujemy go tylko o własnych siłach. Jesteśmy sługami Jehowy i Jego współpracownikami. W tych trudnych „dniach ostatnich” musimy wzywać Jego pomocy. A kiedy kwestia sporna będzie ostatecznie się rozstrzygać i dojdzie do ataku „Goga z krainy Magog”, przepowiedzianego w rozdziałach 38 i 39 Księgi Ezechiela, będziemy musieli zdać się na Jehowę i wzywać Go, prosząc o ochronę i ocalenie. Król Dawid bywał w niezwykły sposób wyrywany z opresji, gdy ścigali go nieprzyjaciele. Jezus Chrystus zgodnie z zamierzeniem Jehowy oddał życie, ale za sprawą swego Ojca dostąpił zmartwychwstania. Jehowa jest więc w stanie pokonać wszelki opór i usunąć przeszkody, jakie by postawili wrogowie prawdy, a nawet dopomóc tym swoim sługom, których ewentualnie powaliła śmierć i dla których wybawieniem może być zmartwychwstanie.

12. Dlaczego nie potrzebujemy się obawiać czasu unicestwienia niegodziwych?

¹² Pozostaje niezmienną prawdą, że

„Jehowa strzeże wszystkich, którzy go miłują, ale wszystkich niegodziwych unicestwi” (Ps. 145:20).

Dożyliśmy czasów, gdy zło sięga szczytu, i stanęliśmy niemal w obliczu „wielkiego ucisku”, toteż takie zapewnienie, że Jehowa strzeże wszystkich miłujących Go, jest prawdziwym dobrodziejstwem (Mat. 24:21). Nadeszła pora na wytracenie niegodziwców; w tej sytuacji trzeba ich ostrzec. Z drugiej strony słudzy Jehowy jako całość mają przetrwać „wielki ucisk” sprowadzony na złych i tym sposobem na własne oczy ujrzeć zbawienie zgotowane im przez Niego. Jehowa szczerze miłuje swoich lojalnych poddanych i nie zapomni o nich, gdy zapłonie wielkim gniewem przeciw niegodziwcom. Pismo Święte obfituje w przykłady ukazujące, jak Jehowa potężnymi czynami ratował i wybawiał swój lud, równocześnie wykonując wyrok na niezbożnikach. Doprawdy pilnie wyczekujemy czasu, gdy ludzi niegodziwych spotka zagłada i gdy ze sceny wydarzeń znikną wszyscy przeciwnicy królowania Jehowy.

13. (a) Jak Jehowa strzegł swoich nowożytnych sług? (b) Co przewidział On dla tych, co Go miłują?

¹³ Przez cały ciąg „dni ostatnich” słudzy Jehowy wołają do Niego o pomoc i wykazują dowodnie, że Go miłują. Jehowa ze swej strony chroni i strzeże swoich sług, gdy napotykają trudności. Spiętrzyło się ich dużo przed nimi zwłaszcza podczas drugiej wojny światowej, kiedy to w wielu rejonach świata dzieło zostało zakazane, a tysiące Jego czcicieli znalazły się w więzieniach i obozach koncentracyjnych. W niejednym kraju również padali pastwą podburzonego przeciw nim motłochu. Mimo to obwieszczanie dobrej nowiny o Królestwie postępowało naprzód. Jehowa łaskawie dawał swoim sługom wzrost; pomnażanie się ich liczby po całej ziemi było dla nich pokrzepieniem. Królestwo na czele z Chrystusem Jezusem ma zgodnie z zamierzeniem Jehowy rozciągnąć swoje panowanie na cały świat. Królestwo to będzie miało na ziemi poddanych, gdyż nadchodzący ucisk przeżyje „wielka rzesza” złożona z „drugich owiec”, a prócz tego później przyłączą się do niej liczni ludzie, którzy wyjdą z grobów w ramach zmartwychwstania. Zatem wytracenie złych nie będzie oznaczać zagłady dla sług Jehowy. Wprost przeciwnie, Jehowa będzie ich strzegł i za ich miłość odwzajemni się tak samo miłością, życzliwością oraz miłosierdziem. Z tego też względu przewidział dla „drugich owiec” wspaniały ziemski raj, w którym będą się mogli cieszyć życiem wiecznotrwałym (Łuk. 23:43). Dla tych, którzy miłują Jehowę, rozstrzygnięcie wielkiej kwestii spornej dotyczącej sprawowania przez Niego władzy królewskiej we wszechświecie będzie oznaczać wyłącznie błogosławieństwa. Towarzyszyć temu będzie wielkie uznanie dla Jehowy, rosnące jeszcze w miarę upływu lat. Jakże cudownie będzie się żyło wówczas, gdy się spełni ostatni, szósty werset Psalmu 150, to znaczy gdy „wszystko, co oddycha”, będzie wysławiać Jehowę, a po niegodziwcach nie będzie już ani śladu!

14. O jakich możemy mówić błogosławieństwach od Jehowy?

¹⁴ Spójrzmy wstecz na minione dni i popatrzmy, ile błogosławieństw zlał na nas Jehowa. Pomyślmy, jak obficie zaopatrywał nas w pożywny pokarm duchowy. Jeszcze bardziej ceńmy sobie cudowny przywilej służenia Mu teraz ze wspaniałą perspektywą na przyszłość. Ponieważ otwiera się przed nami sposobność przeżycia Armagedonu, z radością wyglądajmy czasu, gdy rozpocznie się zmartwychwstanie oraz zaszczytna praca polegająca na pouczaniu i szkoleniu powracających z grobów. Wielu z nich po raz pierwszy usłyszy o wielkim Królu, Jehowie. Trzeba będzie ich poinformować, komu zawdzięczają ponowne znalezienie się wśród żywych. Kto im o tym powie? Czyż każdy z nas nie pochwyci radośnie takiej możliwości? Owszem, żyjemy nadzieją wysławiania Jehowy na zawsze.

15. Jaki mamy przywilej w związku z królowaniem Boga?

¹⁵ A co powiedzieć o chwili obecnej? Co czynisz w sprawie wielkiej kwestii spornej dotyczącej królowania Jehowy? Czy należysz do tych, którzy ufają Jehowie i dzień po dniu opowiadają o chwale Jego królowania? Oby każdy z nas był lojalnym rzecznikiem władzy królewskiej Jehowy, sprawowanej za pośrednictwem Jego osadzonego na tronie Syna, Jezusa Chrystusa, Większego Dawida! Całym sercem trzymajmy się naszego osobistego postanowienia, by wysławiać Jehowę publicznie, idąc w tym za przykładem Dawida, który powiedział:

„Usta moje wypowiadać będą sławę Jehowy, a wszelkie ciało niech błogosławi jego święte imię po czas niezmierzony, już zawsze” (Ps. 145:21).

[Przypis]

[Ilustracje na stronie 11]

Lojalni opowiadają o chwale królowania Jehowy