chrześcijanina pobudza do dawania miłość, przynosi to chwałę Bogu oraz dobrej nowinie, którą głosi, ponieważ „czci Go [swego Stwórcę] ten, kto się nad biednym lituje”. — Prz. 14:31.

W biblijnym opisie dobrej żony powiedziano, że jest pracowita i godna zaufania, a prócz tego „otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce (...). W bramie jej mąż szanowany [jej postępowanie zaskarbia mu szacunek otoczenia], (...). Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić”. — Prz. 31:20-28.

NĘDZA ZOSTANIE USUNIĘTA

W czasach obecnych nawet wśród chrześcijan sprawdzają się słowa Jezusa: „Ubogich zawsze macie wśród siebie” (Mat. 26:11, NP). Przyczyną tego jest chwiejna sytuacja ekonomiczna na świecie; wpływają na to także choroby oraz prześladowania. W Biblii znajdujemy jednak obietnicę: „Biedny bowiem nie będzie na zawsze zapomniany, nadzieja uciśnionych nie zginie na wieki” (Ps. 9:19, Poz). Pod królewskim panowaniem Syna Bożego nie będzie już tych, którzy wyzyskują lud oraz uciskają skromnych i biednych. „Otoczy opieką uciśnionych z ludu, ratować będzie dzieci ubogich, a zetrze ciemiężyciela”. — Ps. 72:4.

Jak miało być w starożytnym Izraelu, gdyby przestrzegano doskonałego Prawa Bożego, tak będzie pod panowaniem Chrystusa nad ziemią — nikt nie będzie żył w nędzy. Izrael tuż przed wkroczeniem do Ziemi Obiecanej usłyszał od Boga: „U ciebie nie powinno być ubogiego. Jahwe bowiem pobłogosławi ci w ziemi, którą Bóg twój, Jahwe, daje ci w posiadanie” (Powt. Pr. 15:4). Ludzie żyjący pod sprawiedliwą władzą Królestwa zamiast martwej litery prawa będą mieli prawo Boże wypisane na sercach, „bo gdy twoje [Boże] sądy docierają do ziemi, mieszkańcy jej okręgu uczą się sprawiedliwości” (Izaj. 26:9, NP). Toteż o tych czasach prorok napisał: „Łaskawość i wierność spotkają się z sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość wychyli się z nieba. Jahwe sam obdarzy szczęściem a nasza ziemia wyda swój owoc”. — Ps. 85:11-13.

Jakże pięknie będzie wtedy, gdy nędzy zostanie na zawsze położony kres! Nie zaniknie jednak szczodrość, gdyż każdy będzie mógł do woli zatrudniać swe zdolności i talenty oraz dzielić się owocami swej twórczej pracy na pożytek i dla wzbogacenia całego społeczeństwa. Do tego czasu wszyscy dodawajmy sobie nawzajem otuchy, dzieląc się zarówno dobrami materialnymi, jak i duchowymi, oraz „troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków”, a między innymi do tego, żeby „pamiętać o ubogich”. — Hebr. 10:24; Gal. 2:10, NP; Rzym. 1:12; Dzieje 2:42.

„W mrocznej dolinie”

Psalmista Dawid oświadczył: „Choćby mi przyszło kroczyć w mrocznej dolinie, nie będę się lękał zła” (Ps. 23:4, Poz). Już za młodu Dawid jako pasterz dobrze poznał, jakie niebezpieczeństwa grożą owcom. W ciemnej dolinie, albo w mrocznym wąwozie, mogły się czaić dzikie zwierzęta. Mogli tam również urządzać zasadzki bandyci. Inne niebezpieczeństwa mogły stanowić głębokie doły. Owce pozbawione opieki i troski pasterza łatwo dostawały się w położenie bez wyjścia. Dawid również bywał nieraz w groźnej sytuacji. Ale ufając Jehowie, wielkiemu Pasterzowi, czuł się bezpieczny.