Wzmacniaj się, aby zachować prawość

„Co do mnie, będę chodził w swej prawości”. — Ps. 26:11, NW.

1. Jakie, między innymi, pojęcia obejmuje określenie „prawość”?

„CHODZIŁEM w prawości” — takie oświadczenie złożył swego czasu Dawid, król narodu izraelskiego. Czy chciałbyś, czytelniku, żebyś to samo mógł orzec o sobie? Czy chciałbyś powiedzieć, że prowadziłeś się bez zarzutu pod względem moralnym, żyłeś uczciwie i stroniłeś od wszelkiego zepsucia? Takie właśnie — między innymi — pojęcia składają się na sens wyrazu „prawość” i niewątpliwie o nich myślał król Dawid, gdy wypowiadał powyższe słowa. Te same zalety powinny i nam przychodzić na myśl, gdy poruszony zostaje temat prawości.

2. (a) Skąd wiemy, że Dawid mówił o właściwości cieszącej się upodobaniem Bożym? (b) O co powinniśmy być w stanie prosić Jehowę z czystym sumieniem?

² Prawość, o jakiej mówił Dawid, była cechą cieszącą się upodobaniem Boga, ponieważ stwierdzenie: „Ja ze swej strony chodziłem w prawości”, poprzedził on słowami: „Osądź mnie, Jehowo”. Dawidowi naprawdę zależało na tym, żeby być prawym w oczach Bożych. Czy to samo można powiedzieć o tobie? Czy i ty chciałbyś być w stanie z czystym sumieniem poprosić Jehowę, by cię osądził, zbadał, wystawił na próbę — czując, że w wyniku tego Bóg uzna cię za człowieka prawego? Jakże wspaniale byłoby znajdować się w takiej sytuacji! — Ps. 26:1, 2, NW.

POTRZEBA PRAWOŚCI

3. (a) Po co jest potrzebna prawość? (b) Jak wygląda dzisiejszy świat z punktu widzenia prawości? (c) Skąd wiemy, jakiego zachowania oczekuje Bóg od nas żyjących w takim świecie?

³ Po co jednak ta zaleta jest potrzebna? Po prostu po to, żeby sobie zaskarbić uznanie Jehowy. Weźmy na chwilę pod uwagę, jakie cechy miały zdaniem apostoła Pawła znamionować ludzi w dniach ostatnich doczesnego, niegodziwego systemu rzeczy: „Będą samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi, bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa, niepohamowani, bez uczuć ludzkich, nieprzychylni, zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga. Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy” (2 Tym. 3:1-5). W dzisiejszym świecie dominują właśnie te cechy, będące jaskrawym przeciwieństwem prawości. Ale po wyliczeniu tych ujemnych pod względem moralnym, spaczonych i złych rysów charakteryzujących dzisiejszych ludzi, apostoł Paweł pisze dalej: „I od takich stroń”. Natchnione Słowo Boże, Biblia święta, każe nam więc unikać takich osobników. Bóg nie chce, żebyśmy byli im podobni. Woli, byśmy zachowywali prawość i byli w pełni lojalni względem Niego.

4. Przedstaw przykłady braku prawości: (a) w miejscu pracy zawodowej, (b) w codziennym życiu rodzinnym.

⁴ Wszyscy żyjemy jednak w świecie, w którym aż się roi od wymienionych przywar. Uwidoczniają się one na każdym kroku. Słyszymy na przykład rozmowę kolegów w pracy: „Zaspałem dziś rano, ale powiem szefowi, że w drodze do zakładu nawaliła mi w wozie guma” — mówi jeden. „Ależ to byłoby kłamstwo! Dlaczego nie powiesz prawdy?” — powiada drugi. A na to śpioch: „Ależ nie, żadną miarą! Gdybym coś takiego powiedział szefowi, zaraz bym wyleciał z pracy. Byłem zmęczony i kiedy dziś rano zadzwonił budzik, chciało mi się pospać jeszcze trochę dłużej; ale on nie może o tym wiedzieć”. Czy ten człowiek trzyma się niezłomnie prawości? Czy jest po prostu uczciwy? Czy nie byłoby lepiej, gdyby wstał o właściwej porze i na czas zdążył do pracy? Nie musiałby wówczas obawiać się utraty posady ani się tłumaczyć ze swego spóźnienia (Prz. 30:8; 14:5). A co można powiedzieć o kilkunastoletnim chłopcu, który grozi rodzicom, że ucieknie z domu, jeżeli będą go zmuszać do pracy w ogródku zamiast pozwolić mu pograć w piłkę? Czy to nie zakrawa na bardzo nieuczciwe postępowanie, na szantaż? I co sądzić o jego rodzicach, którzy dla powstrzymania od urzeczywistnienia swej groźby obiecują mu kupić jakiś kosztowny prezent? Czy zachęcają go do przejawiania prawości i prostolinijności, skoro folgują jego zachciankom i we wszystkim mu ustępują? Czy w rzeczywistości nie nagradzają jeszcze jego krnąbrności, gdy dają mu prezenty? Czy go nie przekupują? (Prz. 17:23; Mich. 3:11). Zarówno w miejscu pracy zawodowej, jak i w codziennym życiu rodzinnym na ogół obserwuje się niewiele przejawów prawości.

5. (a) W jakich dziedzinach doczesnego niegodziwego systemu rzeczy brak jest prawości? (b) Dlaczego sprawa zachowania prawości zasługuje na naszą uwagę?

⁵ Nawet pośród przywódców politycznych i mężów stanu — jak często się słyszy — kłamstwa i oszukańcze praktyki są na porządku dziennym. W handlu stosuje się zwodnicze, dezorientujące, a często wręcz kłamliwe chwyty reklamowe. Trzeba tu oczywiście wspomnieć też o przywódcach religii fałszywej, którzy czasem głoszą coś w oparciu o Biblię, a jednak żyją wbrew jej naukom lub wysuwają takie na przykład twierdzenia: że „Bóg jest martwy”, że narodziny Jezusa z dziewicy są „mitem” albo że sprawozdanie o stworzeniu, zawarte w księdze Rodzaju, to po prostu „bajka”. Począwszy od przywódców i przez wszystkie warstwy społeczne do samego dołu brak prawości stał się w obecnym złym systemie rzeczy jakby normą (Jana 8:44; 1 Jana 5:19). A chociaż chrześcijanie nie mają być częścią składową tego niegodziwego systemu, to jednak muszą nadal w nim żyć aż do czasu, gdy kres położy mu Bóg (Jana 17:15, 16). Dlatego też sprawa nienagannego prowadzenia się zasługuje w pełni na naszą uwagę, nieprawdaż?

PRAWOŚĆ OSŁABIANA CZY UMACNIANA?

6. Jaka postawa młodzieży świeckiej wywarła wpływ na niektórych młodych chrześcijan? Podaj przykład.

⁶ Smutne to, ale prawdziwe, że są osoby, które przez pewien czas prowadziły chrześcijański tryb życia, ale potem pozwoliły sobie na osłabienie swej prawości przez poddanie się wpływowi szatańskiego systemu rzeczy. Buntujących się młodych ludzi można dziś spotkać na całym świecie, nawet w krajach, gdzie do niedawna jeszcze nie było nawet słychać o rozprężeniu wśród młodzieży. A buntownicze usposobienie kolegów szkolnych może udzielić się młodym, którzy wprawdzie znają prawdę biblijną, ale przestają z takimi osobnikami. Dla wielu młodocianych w świecie dobrym sposobem na rozwiązanie problemów jest ucieczka z domu. Czy jednak taki krok byłby rozsądny ze strony młodego chrześcijanina? Czy uciekinier daje dowód, że docenia postanowienie Jehowy o opiece rodzicielskiej? (Efez. 6:1-3). Czy okazuje, że mu zależy na zachowaniu prawości? Zdarzyło się niedawno, iż młoda, zaledwie trzynastoletnia dziewczyna uciekła z domu, ponieważ rodzice się dowiedzieli, że opuszczała lekcje. Nie zdobyła się na to, żeby porozmawiać z nimi na temat problemów, jakie miała w szkole, opuściła więc po prostu dom i dopiero po zapadnięciu ciemności znaleziono ją w dzielnicy o ponurej sławie, w znacznej odległości od domu rodzicielskiego. Na szczęście człowiek, który ją znalazł i skłonił do mówienia, należał do ludzi porządnych, wobec czego nie spotkało ją nic złego. Ale mógł ją przecież zaczepić jakiś typ o spaczonych poglądach moralnych. Czy miałaby wówczas coś na swe usprawiedliwienie przed Jehową, gdyby jej wyrządzono krzywdę? Czy postępowała w myśl słów modlitwy wzorcowej, której uczył Jezus: „Nie wódź nas na pokuszenie”? — Mat. 6:13, NP.

7. (a) Jaki błąd popełnił pewien chłopiec? Do czego to doprowadziło? (b) O jakiej zasadzie biblijnej widocznie zapomniał?

⁷ A co powiedzieć o chłopcu, któremu pewnego popołudnia zaproponowano, żeby nie poszedł do szkoły, tylko wziął udział w prywatce urządzanej przez jednego z kolegów pod nieobecność jego rodziców? Początkowo nie chciał się na to zgodzić, zamiast jednak kategorycznie odmówić udziału i wytrwać przy swej prawości, zaczął pytać, co tam będą robić. W końcu przestał się opierać i poszedł. To, co przytrafiło się temu młodzieńcowi, może posłużyć innym za przestrogę. Otóż w trakcie zabawy do domu przybyła policja, przeprowadziła rewizję i znalazła ukrytą gdzieś marihuanę. Wszyscy młodociani, którzy brali udział w prywatce, zostali zatrzymani i obecnie nazwisko tego chłopca figuruje w kartotekach policyjnych. Może być prawdą, że nawet nie wiedział, iż w tym domu była marihuana, ale zlekceważył mądrą radę, zawartą w księdze Przysłów 13:20, gdzie czytamy: „Kto z mądrym przestaje — nabywa mądrości, towarzysz głupców poniesie szkodę”. Ma obecnie nadszarpniętą opinię i tym trudniej mu walczyć o zachowanie prawości. Za każdym razem, gdy w okolicy stanie się co złego, bywa wzywany na policję i przesłuchiwany.

8. Do czego może doprowadzić zlekceważenie pouczeń odradzających angażowanie się uczuciowe w zbyt młodym wieku?

⁸ Niektórzy młodzi uważają też, że wzorem wielu innych nieletnich również oni muszą mieć swoją sympatię i z nią „chodzić”. Nie bacząc na rady ze strony społeczności świadków Jehowy, zamianowanych starszych w zborze chrześcijańskim, a nawet własnych rodziców, już w bardzo młodym wieku nawiązują flirty z przedstawicielami płci odmiennej i angażują się uczuciowo. Rozbudzona zostaje u nich wrażliwość na powab ciała. Do wstąpienia w stan małżeński są jeszcze za młodzi, chcą jednak zaspokoić narastające w nich pragnienia. Zaczynają więc igrać z nieobyczajnością, a niektórzy wręcz posuwają się do czynów nierządnych. Tacy młodzi ludzie postępują wbrew wszelkiej logice, przeciwnie niż człowiek mądry, o którym księga Przysłów 1:5 pisze, że „słuchając, pomnaża swą wiedzę”. Nie stosują się również do rady zawartej w wierszu 8 tegoż rozdziału, gdzie czytamy: „Synu mój, słuchaj napomnień ojca i nie odrzucaj nauk swej matki”. Puszczają mimo uszu, co im mówią rodzice, nie słuchają też Ojca niebiańskiego, Jehowy, ani swej „matki”, to znaczy organizacji Jehowy przyrównanej do Jego małżonki. Dlatego też nie udaje im się dochować prawości, nie dopisują pod względem lojalnego trzymania się ograniczeń moralnych, jakie nakłada na nich Słowo Boże.

9. (a) Jak powinniśmy się zapatrywać na pożyczanie od kogoś pieniędzy na zakup przedmiotów zbytku? (b) Jaki powinien być nasz pogląd na udzielanie pożyczek w takim celu?

⁹ Dorośli również niekiedy nie postępują w sposób sprzyjający zachowaniu prawości. W Liście do Rzymian 13:8 czytamy, że nikomu nie powinniśmy być nic dłużni, z wyjątkiem miłości. A jak ta sprawa wygląda tam, gdzie brat ma do zapłacenia kilka rachunków, a mimo to pożycza już od kogoś innego pieniądze na zakupienie rzeczy, które chciałby koniecznie posiadać? Czy postępuje rozsądnie, jeśli zaciąga dodatkową pożyczkę na zakup przedmiotów zbytku, które mu się podobają? Czy taki przedmiot jest mu naprawdę niezbędny? Czy koniecznie musiał się zadłużyć, żeby kupić przypuśćmy odbiornik stereofoniczny, maszynę do zmywania naczyń lub pianino? Czy biorąc na siebie aż tyle zobowiązań finansowych, wziął też pod uwagę werset biblijny: „Występny pożycza, ale nie zwraca”? (Ps. 37:21). Czy z kolei przez pożyczanie takiemu człowiekowi pieniędzy na zbędny luksus okazuje się jemu pomoc w zachowaniu prawości? W księdze Przysłów 22:7 czytamy: „Sługą wierzyciela jest dłużnik”. Czy chcielibyśmy stać się czyimiś sługami przez zaciąganie pożyczki lub mieć kogoś takiego za sługę przez udzielenie mu pożyczki? Czy nie byłoby lepiej unikać takich sytuacji i być sługami tylko jednego Pana, to jest Boga? — Łuk. 16:13.

10. (a) Jak nasza prawość może ulec osłabieniu z powodu niewłaściwej postawy wobec ludzi, którym Jehowa powierzył kierowanie Jego dziełem na ziemi? (b) Jak powinniśmy się ustosunkować do osób usługujących zborowi chrześcijańskiemu?

¹⁰ Na przeszkodzie zachowaniu prawości może również stanąć krytyczna postawa osób cieszących się błogosławieństwem Jehowy Boga. Niektórzy zaczynają wypatrywać ludzkie słabości u tych spośród braci, którym powierzono nadzór nad zborami ludu Bożego. Zdarza się czasem, gdy starsi udzielają rozsądnych, praktycznych i opartych na Biblii rad, że tacy w myślach, a nieraz nawet i głośno sprzeciwiają się im, przypominając sobie o słabościach lub błędach, jakim ci starsi być może kiedyś podlegali, chociaż obecnie już dawno zmienili się i przyodziali nową osobowość. List do Hebrajczyków 13:17 podaje, jakie właściwe usposobienie wszyscy powinniśmy przejawiać w swym chrześcijańskim biegu życia: „Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze smutkiem, bo to nie byłoby dla was korzystne.”

11. (a) Jakie pytania nasuwają się w związku z postępowaniem osób, których prawość uległa osłabieniu? (b) Jakie poznaliśmy dotychczas czynniki dopomagające nam w zachowaniu prawości?

¹¹ Czy można mówić, że wspomniane przez nas osoby swym sposobem postępowania umacniają własną prawość? Wręcz przeciwnie, podważają ją, a nawet mogą tym osłabiać cudzą prawość. Co będzie, gdy pewnego dnia staną w obliczu ostrego sprzeciwu lub prześladowań? Czy będą wówczas zdolni się ostać? Czy pozostaną lojalni wobec Boga i nie opuszczą swych chrześcijańskich braci? A jak przedstawia się sprawa z nami? Czy z ich przykładu możemy się czegoś nauczyć? Młodzi, czy dostrzegacie potrzebę podporządkowywania się postanowieniu Bożemu co do opieki rodzicielskiej? Czy rozumiecie, dlaczego trzeba unikać złego towarzystwa, nie chodzić na „wagary”, nie „urywać” się z lekcji? Czy doceniacie znaczenie słuchania mądrych rad ze Słowa Jehowy, dotyczących moralności? A my dorośli, czy zdajemy sobie sprawę z tego, jak nierozsądne jest zaciąganie niepotrzebnych długów, obarczanie się zobowiązaniami finansowymi, które mogłyby sprawić, że Jehowa zaliczy nas do „występnych”? Czy jesteśmy również świadomi tego, iż nie powinniśmy krytykować naszych braci, ale raczej być wdzięczni za służące naszemu dobru i naszej ochronie postanowienie Jehowy, powołujące do istnienia zorganizowaną społeczność Jego ludu? Musimy naprawdę pracować nad wzmacnianiem siebie, aby zachować prawość (Prz. 11:3). Ale jak?

JAK SIĘ WZMACNIAĆ

12. O co powinniśmy się starać, jeśli chodzi o prawość?

¹² Jak już wspomnieliśmy na początku, król izraelski Dawid ubiegał się o to, by jego prawość osądził Jehowa. My również powinniśmy się o to starać. Jeżeli chcielibyśmy się dowiedzieć, co zdaniem Jehowy należy uczynić dla ugruntowania swej prawości, rozpatrzmy szczegółowiej Psalm 26, gdzie Dawid porusza ten temat w modlitwie do Jehowy.

13. Jaka istnieje zależność między prawością a studium osobistym?

¹³ W wierszu 3 Dawid mówi do Boga: „Mam przed oczyma Twoją łaskawość i postępuję w Twej prawdzie”. Chcąc tak powiedzieć o sobie, musimy poznać Jehowę i Jego prawdę. Znaczy to, że powinniśmy studiować Biblię. A zatem jednym ze sposobów wzmacniania się jest studium osobiste. Z tego punktu widzenia dobrym przyzwyczajeniem jest codzienne czytanie Biblii. Ponadto mamy również do dyspozycji wydawane przez organizację Jehowy publikacje, z których możemy odnieść wielki pożytek. Niektórzy się tłumaczą, że nie są w stanie ogarnąć wszystkiego, co mają do przeczytania. Czy jednak naprawdę dlatego nie czytamy literatury Towarzystwa, że brak nam czasu? A może dzieje się tak dlatego, że dość sporo go poświęcamy na lekturę gazet, czasopism i powieści? Czy tego rodzaju pisma zachęcają nas do dalszego kroczenia drogą wierności względem Jehowy Boga! W dobie obecnej nawet działy ogłoszeń w gazetach i tygodnikach potrafią wzbudzić niemoralne myśli i pragnienia. O ileż lepiej jest zużyć czas, którym dysponujemy, na przetrawienie tego, co może przyczynić się do wzmocnienia nas i zbudowania duchowego! (1 Kor. 15:58). Kto nie zaniedbuje studium osobistego i przygotowywania się do zebrań zborowych, ten odnosi większy pożytek ze zgromadzeń ludu Jehowy i w większym stopniu dopomaga innym, z którymi tam się spotyka.

14. (a) Jakiego towarzystwa należy unikać? (b) Co pomaga nam w odcięciu się od złego towarzystwa? Podaj przykład.

¹⁴ „Nie zasiadam z ludźmi fałszywymi ani z niegodziwymi się nie spotykam. Nie cierpię zgromadzenia złoczyńców, a nie przestaję z występnymi” — pisze Dawid w wierszach 4 i 5, wskazując tym samym na dalszą możliwość wzmacniania się, która polega na unikaniu złego towarzystwa. Ludzi, o których tu mówił, Dawid wymienia dodatkowo w wierszach 9 i 10, gdzie nazywa ich „mężami krwawymi, w ich ręku zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa”. Jeżeli chcemy pozostawać lojalni względem Jehowy, musimy unikać przyjaźni z takimi ludźmi i w miarę możności nawet unikać ich towarzystwa, z wyjątkiem sytuacji, w których głosimy im dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Głoszenie ludziom tego typu zresztą okazuje się często pomocą w odgrodzeniu się od ich niepożądanego towarzystwa. Możemy to unaocznić przykładem człowieka, który dopiero od kilku miesięcy studiował Biblię, a przedtem przez kilka lat prowadził życie „hippisa”; opowiedział on: „Niekiedy odwiedzają nas lub piszą do nas ludzie, z którymi byliśmy dawniej zaprzyjaźnieni. Zazwyczaj są bardzo zdumieni, bo zaraz zaczynamy z nimi rozmowę na temat dobrej nowiny [o Królestwie Bożym]. Nie trzeba specjalnie podkreślać, że dla nich nie jest to wcale dobra nowina; toteż ich zdumienie przemienia się w niechęć, jak najszybciej opuszczają nasz wóz mieszkalny i więcej nie dają znaku życia. Niekiedy jednak nasienie pada na podatny grunt i daje się zaobserwować pewne zainteresowanie.” Otwarte mówienie o naszym Bogu i Jego Królestwie rzeczywiście ułatwia nam unikanie złego towarzystwa.

15. (a) Dlaczego mówimy, że obecność na zebraniu wzmacnia nas? (b) Co przydarzyło się w Afryce dwom osobom, które zbyt późno szły na zebranie?

¹⁵ Uczestniczenie w zebraniach razem z osobami, które również pragną spełniać wolę Bożą, jest dalszym krokiem w programie umacniania, o jakim pisze Dawid; czytamy bowiem: „Umywam moje ręce na znak niewinności i obchodzę Twój ołtarz (...). Jahwe [Jehowo], miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa Twa chwała” (wiersze 6 i 8). My również powinniśmy miłować dom Jehowy. Dzisiaj możemy traktować jako dom Jehowy to miejsce, w którym udostępniana jest wiedza o Nim. Spotykanie się z chrześcijanami ożywionymi tą samą cenną wiarą zachęca „do miłości i do dobrych uczynków”, a to z kolei pomoże nam zachować prawość (Hebr. 10:24). Do zbudowania nas przyczyni się dobre towarzystwo i pożyteczne rozmowy biblijne, którym możemy się przysłuchiwać i w których sami możemy brać udział. Odniesienie pełnej korzyści z programu tych zebrań uzależnione jest też od punktualnego przychodzenia na nie. W związku z tym tematem ciekawe jest następujące doświadczenie, pochodzące z pewnego kraju afrykańskiego: Wkrótce po rozpoczęciu przez braci programu zgromadzenia doszło w jednej z miejscowości do walk między członkami dwóch wrogich sobie szczepów. Dwaj bracia, którzy spóźnieni szli na zebranie, zobaczyli, co się dzieje, i powrócili do swych domów. Jeden stanął z oszczepem w ręce u wejścia, aby bronić rodziny, ponieważ obawiał się, że walki mogą rozgorzeć również w pobliżu jego domostwa. Kiedy ujrzeli go żołnierze z przechodzącego patrolu, zatrzymali go w przekonaniu, iż należy do którejś z walczących stron. Nie pomogły żadne tłumaczenia; powiedzieli nawet: „To nie jest świadek Jehowy; wszyscy świadkowie Jehowy poszli na zebranie i studiują Biblię, a jego tam nie ma”. A co stało się z drugim bratem, który się spóźnił? Został uprowadzony i zabity.

16. Co nie powinno nam przeszkadzać w przybywaniu na zebrania?

¹⁶ Nie możemy dopuszczać do tego, by coś niepotrzebnie przeszkadzało nam w chodzeniu na zebrania. Po co miałbyś podejmować się dodatkowej pracy zarobkowej, aby potem kupić jakieś zbytkowne rzeczy, jeśli ta praca wypada akurat wtedy, gdy odbywają się zebrania zborowe, lub jeśli dodatkowe zajęcia tak cię wyczerpują, że po powrocie do domu brakuje ci sił do pójścia na zebranie? Albo po co zapraszać do siebie krewnych lub składać im wizyty w porze, gdy zgromadza się zbór chrześcijański? Nie chcemy przepuścić żadnej z danych nam przez Boga sposobności do pozyskania sił, aby zachować prawość. — Hebr. 10:25.

17. Jaka działalność dodatkowo umacnia nas w prawości?

¹⁷ Dodatkowo do umocnienia się w prawości przyczynia się branie udziału w opowiadaniu zamierzeń Bożych innym ludziom, w ogłaszaniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym. W siódmym wierszu omawianego przez nas psalmu Dawid pisze, że postanowił „obwieszczać głośno chwałę i rozpowiadać wszystkie Twoje [Boże] cuda”. To samo powinno być również naszym pragnieniem. Powinniśmy skorzystać z każdej nadarzającej się okazji do podzielenia się z innymi naszą wiedzą o Jehowie i Jego zamierzeniach, powiadamiając ich o prawdzie, a następnie odwiedzając ponownie osoby zainteresowane w celu udzielania im dalszych pouczeń i doprowadzenia ich do tego, by stali się uczniami Jezusa Chrystusa. — Mat. 24:14; 28:19, 20.

18. (a) O co powinniśmy się modlić? Jak często? (b) Co uczynimy w razie wyłonienia się problemów, gdy już modlitwa stanie się naszym przyzwyczajeniem? Jaki będzie tego wynik?

¹⁸ Jeszcze jedna możliwość pozyskania sił kryje się w modlitwie. Dawid bardzo dobrze zdawał sobie z tego sprawę. Właściwie cały Psalm dwudziesty szósty jest modlitwą, zwróćmy jednak uwagę na wiersz 11: „Co do mnie, będę chodził w swej prawości. O, wykup mnie i okaż mi łaskę!” (NW). Powinniśmy również obiecać Jehowie, że będziemy postępować nienagannie i korzystać z Jego postanowienia co do odkupienia nas, okazując za to wdzięczność w modlitwach do Jehowy, a także potwierdzać ją czynami. Powinniśmy zawsze dbać o to, by nie utracić przystępu do Jehowy. Powinniśmy stale z Nim rozmawiać, kilka razy dziennie, mówić Mu o miłości, jaką żywimy do Niego, i o swym pragnieniu spełniania Jego woli, przedkładać Mu wszystkie problemy i życzenia, szukać Jego kierownictwa w każdej dziedzinie życia. Im bardziej modlitwa stanie się naszym przyzwyczajeniem, tym łatwiej będzie nam zachować prawość. W obliczu pokusy, czyli próby sprowadzenia nas na złą drogę, będziemy zaraz mieli wzgląd na Jehowę (Prz. 2:7). Często stwierdzimy nawet, że w trakcie przedstawiania Jehowie w modlitwie naszych spraw lub problemów, co do których musimy powziąć decyzję, nasuwają się nam pewne wersety biblijne mające zastosowanie w danej sprawie, a tym samym ułatwiające nam zrozumienie, jak na nią zapatruje się Jehowa.

19. Podsumowując temat zachowania nienaganności, wylicz pięć czynników, które służą wzmocnieniu nas.

¹⁹ Dla podsumowania moglibyśmy więc postawić sobie pytanie: Co należy uczynić, aby się wzmocnić celem zachowania prawości? Powinniśmy osobiście czytać i studiować Biblię, a także publikacje stanowiące pomoc do studium biblijnego, jakich Jehowa dostarcza nam za pośrednictwem społeczności swego ludu. Powinniśmy unikać złego towarzystwa. Powinniśmy uczestniczyć w zebraniach ludzi zainteresowanych wolą i zamierzeniami Jehowy. Powinniśmy brać udział w dziele głoszenia i nauczania, przepowiedzianym na złe czasy, w których dziś żyjemy. Ponadto powinniśmy regularnie modlić się do Jehowy celem pozostawania z Nim w ścisłym kontakcie i w uznaniu swej zależności od Niego. Co jednak daje zachowanie prawości? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w następnym artykule.

[Ilustracja na stronie 3]

Czy jest rozsądne, gdy dorastająca młodzież jeszcze przed osiągnięciem wieku odpowiedniego do małżeństwa angażuje się uczuciowo? Powab płci może ją wciągnąć w rozwiązłość

[Ilustracja na stronie 5]

Jeżeli chrześcijanin jest za bardzo zajęty, żeby wzmacniać się przez czytanie literatury biblijnej, to czy przyczyna nie tkwi w tym, iż zbyt dużo czasu spędza na oglądaniu telewizji lub czytaniu gazet i książek świeckich?