„Szczęśliwy, kto czyta na głos”

„Szczęśliwy, kto czyta na głos, i ci, którzy słuchają słów tego proroctwa oraz stosują się do tego, co w nim napisano; bo czas wyznaczony jest bliski”. — Apok. 1:3, NW.

1. Dlaczego umiejętność czytania i pisania jest naprawdę cudownym darem od Jehowy?

JAKŻE wspaniałego daru udzielił ludziom Stwórca, Bóg Jehowa, obdarzając ich zdolnością czytania i pisania, która im umożliwia zrozumienie, czyli uchwycenie znaczenia ważnych spraw! Pomyśl przez chwilę, drogi czytelniku, przy rozważaniu tego materiału, jakim dobrodziejstwem jest możność pojmowania słów utrwalonych na tej stronie i następnych. Aby lepiej sobie uświadomić, co to za cudowny dar, spróbuj przeczytać tę samą informację podaną w innym języku, którym nie władasz i którego nawet nie rozumiesz. Czy ona będzie miała dla ciebie jakiś sens? Doprawdy, jak dobrze jest móc czytać i rozumieć, co napisano dla radości człowieka, oraz obserwować zastosowanie tego wszystkiego — zwłaszcza gdy czytana treść przybliża nam samego Stwórcę, Jehowę Boga, i pobudza nas do służenia Jemu!

2. Kiedy osiągniemy największą korzyść z umiejętności czytania? Jaki związany z tym nakaz Jehowy napotykamy w Księdze Powtórzonego Prawa 31:9-12?

² Czy korzystasz z omawianej umiejętności, czytając od czasu do czasu na głos: z pożytkiem dla siebie i drugich? Czy wiesz, że Bóg już w starożytności nakazał w swoim Słowie Prawdy, w Piśmie Świętym, aby Jego lud czytał, i to na głos? W swoim egzemplarzu Biblii, w Księdze Powtórzonego Prawa 31:9-12, znajdziesz takie słowa: „I napisał Mojżesz to Prawo, dał je kapłanom, synom Lewiego, noszącym Arkę Przymierza Jahwe i wszystkim starszym Izraela. I rozkazał im Mojżesz: ‛Po upływie siedmiu lat w roku darowania długów, w czasie Święta Namiotów, gdy cały Izrael się zgromadzi, by oglądać oblicze twego Boga, Jahwe, na miejscu, które sobie obierze, będziesz czytał to Prawo do uszu całego Izraela. Zbierz cały naród: mężczyzn, kobiety i dzieci, i cudzoziemców, którzy są w twoich murach, aby słuchając uczyli się bać Jahwe, Boga waszego, i przestrzegać pilnie wszystkich słów tego Prawa’”.

3. (a) Dlaczego publiczne czytanie było konieczne w starożytności? (b) Skąd królowie Izraela mieli brać odpisy Prawa? Dlaczego musieli je regularnie czytać?

³ Nie ulega wątpliwości, że wszyscy słuchacze odnosili pożytek, gdy Lewici i starsi publicznie czytali święte Pisma. W ówczesnych warunkach nie mógł każdy ze zgromadzonych bez trudu zdobyć tych wiadomości na własną rękę i w dowolnej chwili, gdyż ilość odpisów Słowa Bożego była wtedy ograniczona. Toteż chcąc wpoić ważne sprawy w umysły ludzi, trzeba było koniecznie posłużyć się publicznym czytaniem. Sam Mojżesz w natchnieniu od Boga zapowiedział Izraelitom, gdy w przyszłości zażądają ustanowienia nad sobą króla, ten będzie zobowiązany sporządzić odpis Prawa, pozostającego pod pieczą kapłanów z pokolenia Lewiego. Król będzie musiał nie tylko zrobić sobie odpis, ale także czytać z niego po wszystkie dni życia, aby się bał Jehowy i przestrzegał każdego słowa Prawa. Zwracanie tak bacznej uwagi na Słowo Boże pomoże mu zachować w sercu właściwe nastawienie do swych braci. Łatwiej mu też będzie uniknąć wywyższania się ponad nich. Dzięki temu osiągnie roztropność, aby kroczyć drogą Jehowy i nie zbaczać od przykazań ani na prawo, ani na lewo. W rezultacie sam odniesie z tego wielką korzyść, gdyż zyska łaskę Jehowy i przedłuży swoje panowanie w królestwie. — Powt. Pr. 17:18-20.

POMYŚLNOŚĆ UZALEŻNIONA OD CZYTANIA

4. Jaką radę otrzymał Jozue na temat „Księgi Prawa”?

⁴ Po śmierci Mojżesza jego następca Jozue otrzymał podobny nakaz, aby zważać na rady Boże utrwalone w formie pisanej. Sprawozdanie biblijne podaje: „Niech ta Księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją [czytaj półgłosem, NW] w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność”. — Joz. 1:8.

5. Jak Jozue dowiódł, iż rozumiał potrzebę czytania i stosowania w życiu słów zapisanych w „Księdze Prawa”?

⁵ Ponad wszelką wątpliwość Jozue zdawał sobie sprawę z tego, jak mądrze jest trzymać się spisanego Prawa Bożego. O krokach, jakie poczynił wkrótce po wejściu Izraelitów do ziemi, obiecanej im przez Boga, Pismo Święte przekazuje nam taką informację: „Jozue sporządził tamże na kamieniach odpis Prawa, które Mojżesz spisał dla synów Izraela. Następnie cały Izrael i jego starsi, zwierzchnicy ludu i sędziowie (...) stanęli po obu stronach arki, naprzeciw kapłanów (...). Następnie Jozue odczytał [na głos, NW] wszystkie słowa Prawa, błogosławieństwo i przekleństwo, wszystko dokładnie, jak napisano w księdze Prawa. Nie opuścił Jozue ani jednego polecenia danego przez Mojżesza, ale odczytał je wobec całego zgromadzenia Izraela, w obecności kobiet, dzieci i cudzoziemców, którzy zamieszkali wśród ludności”. — Joz. 8:32-35.

6. (a) Dlaczego księga Prawa Bożego była dla Izraela ochroną? (b) Jakiego błędu dopuścił się z czasem ten lud? Jakie kroki przedsięwziął Jozafat, aby zaradzić tej sytuacji?

⁶ Wypowiedzi Boga służyły Izraelitom za świetną ochronę zarówno podczas czterdziestoletniej wędrówki po pustyni, jak i w czasie podboju oraz zasiedlania Ziemi Obiecanej (Kohel. 7:12, NW). Przez odczytywanie wskazówek i nakazów Jehowy przedkładano im wyraźnie przed oczy Jego wymagania. Jednakże z upływem lat zaniechali przestrzegania tego ważnego zalecenia, by spełniać wolę Bożą poprzez czytanie Jego przykazań i stosowanie się do nich. Do czasów króla Jozafata wielu mieszkańców kraju odwróciło się już od czystego wielbienia Boga, porzucając służbę Jehowy na rzecz kultu Baala i innych pogańskich bogów. Ale sam Jozafat miłował Jehowę i trzymał się Jego przykazań, a Jehowa utwierdził królestwo Judy w jego ręku (2 Kron. 17:4, 5). W trzecim roku jego panowania zdarzyło się coś, co zaliczyć trzeba do najważniejszych jego osiągnięć. Kronikarz Ezdrasz zanotował to następującymi słowami: „W trzecim roku swego panowania posłał [Jozafat] swoich dowódców (...), aby nauczali w miastach judzkich. Z nimi zaś lewitów (...) [i] kapłanów (...). Nauczali oni w Judzie, a mieli ze sobą księgę Prawa Jahwe i obchodzili wszystkie miasta Judy, pouczając lud” (2 Kron. 17:7-9). Okazało się to dla ludu wielkim błogosławieństwem.

7. Jaki problem stale się wyłaniał wśród ludu Bożego? Jak zareagował Jozjasz, gdy wysłuchał słów „księgi Prawa”?

⁷ Wydaje się jednak, iż lud Boży łatwo zapominał o tym wymaganiu Jehowy, żeby czytać Jego Słowo i spełniać Jego przykazania. W okresie między rządami Jozafata (936-911 p.n.e.) a Jozjasza (659-629) raz po raz królowie wspólnie z ludnością zaniedbywali przestrzegania przepisów i nakazów Jehowy. Izraelici byli tak opieszali pod względem stosowania się do rad Bożych, że do czasów Jozjasza, który zresztą wstąpił na tron jako młody chłopiec, duża część z nich odstąpiła od wielu nakazów Jehowy. Zdarzyło się w osiemnastym roku panowania Jozjasza, kiedy polecił naprawić zaniedbaną i podniszczoną świątynię, że arcykapłan tego domu Jehowy natknął się w nim na „księgę Prawa”. Treść nowo znalezionej księgi odczytano Jozjaszowi. Skoro tylko zapoznał się z jej treścią, natychmiast rozdarł na sobie szaty. A dlaczego? Niech odpowie sam król: „Bo wielki gniew Jahwe zapłonął przeciwko nam z tego powodu, że przodkowie nasi nie słuchali słów tejże księgi, by spełniać wszystko, co jest w niej napisane”. — 2 Król. 22:3-13.

8. Jakie następne kroki przedsięwziął Jozjasz? Jak zachował się wtedy lud?

⁸ Dalsze poczynania Jozjasza opisano nam następująco: „Wszedł król do świątyni Jahwe, a wraz z nim wszyscy ludzie z Judy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani i prorocy oraz cały lud od najmniejszych aż do największych. Odczytał dla ich uszu całą treść księgi przymierza, znalezionej w świątyni Jahwe”. Z kolei król i cały lud zawarli przed Jehową przymierze, iż będą żyć zgodnie z tą księgą. Jakże wielkim dobrodziejstwem dla zgromadzonych tam rzesz okazało się publiczne czytanie Prawa! — 2 Król. 23:2, 3.

JAK CZYTANIE USZCZĘŚLIWIŁO OSTATEK IZRAELITÓW

9. (a) Co spotkało naród izraelski wskutek zaniedbania Słowa Bożego? (b) Jak Jehowa okazał miłosierdzie swemu ludowi? Jak czytanie publiczne znowu posłużyło pożytecznemu celowi? (c) Co przedsięwzięto poza czytaniem, aby pomóc ludowi?

⁹ Niestety lud Boży po zawarciu tego przymierza co do chodzenia według wymienionej księgi jednak zapomniał o swym Bogu i Jego Słowie oraz o tym, by je czytać dla czerpania z niego wskazówek. Uległ woli otaczających go narodów. Przedłużająca się nieobowiązkowość Izraelitów doprowadziła do ich upadku jako narodu w roku 607 p.n.e. Ale Jehowa w swoim miłosierdziu wysłuchał ich próśb i we właściwym czasie pozwolił ostatkowi z nich powrócić z wygnania do umiłowanego Jeruzalem, aby tam w ziemi judzkiej podjąć czyste wielbienie Boga. Mimo upływu lat Jehowa przywiązywał nie mniejszą wagę do swego spisanego Słowa. Ezdrasz, biegły w piśmie sługa Boży, ponownie wezwał Izraelitów przywróconych do łaski, by pamiętali o nakazach Jehowy. Namiestnik Nehemiasz oznajmia nam: „Zgromadził się cały lud jak jeden mąż na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Jahwe nadał Izraelowi. Pierwszego dnia miesiąca siódmego przyniósł kapłan Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa” (Nehem. 8:1-3). Lewici towarzyszący Ezdraszowi wykładali Prawo ludowi, który stał przed nimi. „Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie”. Z jakim skutkiem? Zapanowała wielka radość, „gdyż zrozumieli to, co im ogłoszono”. — Nehem. 8:6-8, 12.

PAN JEZUS CZYTAŁ PUBLICZNIE

10. Jak Jezus traktował spisane Słowo Boże i jego publiczne odczytywanie?

¹⁰ Największy wykładowca spisanego Słowa Bożego, Pan Jezus Chrystus, jest niezrównanym przykładem człowieka żywo zainteresowanego wykonywaniem woli i dzieła swojego Stwórcy i Ojca, Jehowy Boga. W trzech różnych sytuacjach kusił go Szatan Diabeł, przeciwnik zarówno Boga, jak i ludzi, a on nie chciał przez kompromis narazić na szwank swojej pozycji wobec Jehowy. Trzykrotnie skarcił Szatana, posłużywszy się słowami samego Boga; rzekł mu: „Napisano” (Mat. 4:1-11, NP). Kiedy po raz pierwszy wszedł do synagogi w Nazarecie jako Mesjasz, wręczono mu zwój proroka Izajasza. Otworzył go w miejscu, gdzie naszkicowano jego misję życiową, i publicznie odczytał to zgromadzonym rzeszom. Skutek był taki, że ludzie zdumiewali się nad ujmującymi słowami, które płynęły z jego ust. — Łuk. 4:16-22.

11. Jak apostoł Paweł zachęcał do czytania słów prawdy?

¹¹ Uczniowie Jezusa również czytali i studiowali spisane Słowo Boga. Apostoł Paweł skierował do Kolosan następującą zachętę: „Gdy ten list będzie u was odczytany, postarajcie się o to, aby został odczytany także w zborze Laodycejczyków, a ten, który jest w Laodycei, i wy też przeczytajcie” (Kol. 4:16, NP). Natomiast do zboru w Tesalonice napisał: „Zaklinam was na Pana, aby list ten został odczytany wszystkim braciom” (1 Tes. 5:27). Młodemu zaś Tymoteuszowi apostoł ten polecił: „Spodziewaj się mego przybycia, a tymczasem pilnuj [publicznego, NW] czytania, napominania i nauczania”. — 1 Tym. 4:13, Kow.

CZYTANIE PRZYNOSZĄCE DZISIAJ SZCZĘŚCIE

12, 13. Do czego wezwano nas w Apokalipsie 1:3 z uwagi na to, że „czas wyznaczony jest bliski”? Jakie to przynosi korzyści?

¹² Na tle tego krótkiego zarysu ukazującego, jak mądrze jest czytać i studiować oraz ze zrozumieniem stosować w życiu Słowo naszego Boga i Stwórcy, możemy tym lepiej docenić wskazówkę z Apokalipsy 1:3. Jest to wiadomość naprawdę aktualna za naszych dni. Apostoł Jan pisze w natchnieniu: „Szczęśliwy, kto czyta na głos i ci, którzy słuchają słów tego proroctwa oraz stosują się do tego, co w nim napisano; bo czas wyznaczony jest bliski”. — Apok. 1:3, NW.

¹³ Chcąc się znaleźć wśród tych szczęśliwych ludzi, trzeba czytać na głos proroctwa wyłuszczone w Apokalipsie oraz we wszystkich sześćdziesięciu sześciu natchnionych listach Boga zawartych w Jego Słowie lub przysłuchiwać się im. Należy też postępować zgodnie z tym, co się czyta. Psalmista mówi o człowieku naprawdę szczęśliwym, że „rozkosz jego jest w prawie Jehowy i z jego prawa czyta półgłosem dniem i nocą”. Z jakim skutkiem? „Wszystko, co czyni, wypadnie pomyślnie”. Natomiast „nie tak się dzieje z niegodziwcami”. — Ps. 1:1-4, NW.

14. W jaki sposób widzialna organizacja Jehowy stara się nam ułatwić lepsze poznanie treści Słowa Bożego?

¹⁴ Do słuchania i uczenia się Słowa Bożego wezwano cały lud Boży — starych i młodych, mężczyzn i niewiasty. Z tej racji widzialna społeczność sług Jehowy wydaje Biblie, jak również czasopisma, broszury, książki i ulotki kierujące uwagę czytelników na Pismo Święte. Organizuje także regularne zebrania, na których chrześcijanie pięć godzin tygodniowo poświęcają studiom biblijnym. W ich zakres wchodzi czytanie samej Biblii, udzielanie z mównicy pouczeń ze Słowa Bożego, prowadzenie dyskusji mających na celu zapoznanie nas z wymaganiami Boga oraz szkolenie w dopomaganiu innym, gotowym przyłączyć się do nas w czystym wielbieniu Stworzyciela.

15. Do czego się nas zachęca poza czytaniem i studiowaniem na forum publicznym?

¹⁵ Podobnie jak starożytny Izrael miał swoich lewitów, kapłanów i starszych, którzy przewodzili w czytaniu, nauczaniu oraz przestrzeganiu Słowa Bożego, tak i dzisiaj Jehowa posiada zbór chrześcijański ze „starszymi” na czele, pomagającymi nam w czytaniu i zrozumieniu Jego Słowa. Istnieje ciało kierownicze; są też „starsi” w lokalnych zborach. Spoczywa na nich obowiązek czytania, nauczania, napominania i właściwego władania Słowem Boga. W gruncie rzeczy wśród warunków, którym musi odpowiadać starszy, apostoł Paweł wymienia, że ma być „wykwalifikowany do nauczania”, czyli „dobrym nauczycielem” (1 Tym. 3:2, NW; NP). Ponadto zorganizowana społeczność ludu Jehowy zachęca każdego z nas do prywatnego czytania i studiowania oraz do podejmowania tych czynności także w gronie rodziny i przyjaciół.

16. (a) Wymień niektóre z pułapek, jakie wciągnęły Izraela do zlekceważenia woli Bożej. (b) Dlaczego chrześcijanie muszą się borykać z podobnymi przeszkodami?

¹⁶ Dla uniknięcia pułapek, w które wpadał Izrael, trzeba dzisiaj tyle samo — o ile nie więcej — karności co w czasach, gdy tamten naród cieszył się szczególną łaską u Boga. Znajdujemy się w podobnej sytuacji jak Izraelici, którzy z powodu nacisku ze strony okolicznych ludów i narodów zaniechali służenia Jehowie, zarzucili studiowanie Jego Słowa oraz przestali słuchać, kiedy je czytano. Zewsząd byli otoczeni fałszywą religią, kultem Baala i cielców oraz innymi formami bałwochwalstwa. Na całym świecie spotykamy się dzisiaj z podobnymi postaciami fałszywego kultu. Istnieją błędne nauki, które trzeba zwalczać. Występuje ubóstwianie państwa i różnych instytucji. Panuje też upodlający hedonizm, filozofia uznająca przyjemności za najwyższe dobro. Łatwo jest więc porzucić studiowanie Słowa i przykazań Boga oraz odstąpić od kierowania się w życiu Jego prawami. Musimy ciągle przywodzić sobie na pamięć potrzebę studiowania Słowa Bożego, trzymania się wiernie jego nakazów i dążenia do podobania się naszemu Stwórcy, Jehowie.

POMÓŻ RODZINIE ZNALEŹĆ SZCZĘŚCIE

17. Co nadaje czytaniu Biblii tym większej wartości?

¹⁷ Głośne czytanie Słowa Bożego i rozważanie jego treści bywa szczególnie pożyteczne w gronie rodziny. Pamiętajmy, że za dni Ezdrasza i Nehemiasza odczytywano na głos Prawo Boże. Ponadto starano się wyłowić właściwy sens z przeczytanego materiału i dodać odpowiednie wyjaśnienia. Przy czytaniu Słowa Bożego ma to właśnie wielkie znaczenie: uchwycić sens, zrozumieć treść, a potem zastosować to do siebie samych. — Nehem. 8:8.

18, 19. Wyjaśnij znaczenie słów z Listu do Hebrajczyków 2:1-4.

¹⁸ Dla zilustrowania korzyści, jakie daje czytanie na głos — w kręgu rodziny lub przyjaciół — a następnie zastanowienie się nad przeczytanym tekstem, by go zrozumieć, rozpatrzmy List do Hebrajczyków 2:1-4. Powiedziano tam: „Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża. Jeśli bowiem objawiona przez aniołów mowa [słowo, NP] była mocna, a wszelkie przekroczenie i nieposłuszeństwo otrzymało słuszną zapłatę, jakże my unikniemy kary, jeśli nie będziemy się troszczyć o tak wielkie zbawienie? Było ono głoszone na początku przez Pana, a umocnione u nas przez tych, którzy je słyszeli. Bóg zaś uwierzytelnił je cudami, znakami przedziwnymi, różnorakimi mocami i udzielaniem Ducha Świętego według swej woli”. Przyjrzyjmy się bliżej temu tekstowi, aby pojąć jego znaczenie. Dzięki temu wyłowimy wiele zawartych w nim cennych myśli.

¹⁹ Rozdział drugi zaczyna się słowem „dlatego”. Wiąże ono ten urywek z poprzedzającym go pierwszym rozdziałem Listu do Hebrajczyków. Chrześcijanie pochodzenia hebrajskiego mieli ‛z największą pilnością zwracać uwagę na to, co słyszeli’. Z jakiego względu? Ponieważ usłyszane nauki pochodziły od Syna Bożego, największego ze wszystkich proroków, większego nawet od aniołów. Następnie przypomnijmy sobie, co spotkało Izraelitów za zlekceważenie ‛słowa objawionego przez aniołów’, czyli Przymierza Prawa. Zostali ukarani za rozmyślne nieposłuszeństwo temu „słowu”, otrzymali „słuszną zapłatę”. Skoro tak się rzeczy mają, czy moglibyśmy się spodziewać czego innego, gdybyśmy nie darzyli Słowa Bożego nadzwyczajną uwagą? Werset czwarty tłumaczy nam, kto uwierzytelnił wypowiedzi Pana Jezusa. Kto mianowicie? Sam Stwórca, Bóg Jehowa, który za pośrednictwem swojego świętego ducha poświadczył słowa i czyny Jezusa. Znaki, cuda i potężne dzieła — możliwe jedynie dzięki mocy Bożej — dowodziły, że wolno zaufać działalności Jezusa, bo upoważnił go do niej Bóg. Weźmy na przykład pod uwagę cuda, jakich dokonywał Jezus i jego apostołowie: uzdrawianie głuchych, ślepych i kalekich, wypędzanie demonów, a nawet wskrzeszanie zmarłych. Wszystko to potwierdza nam niezbicie konieczność, „abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli”.

20. (a) Jaką radę zawiera List 2 do Tymoteusza 2:15? (b) Czego więc powinniśmy unikać? (c) Co ułatwia nam dzisiaj ‛należyte wykładanie słowa prawdy’?

²⁰ Czytając taką metodą — wzorem Ezdrasza, kapłanów i Lewitów starożytnego Izraela, jak również Jezusa oraz jego apostołów — bez trudu stwierdzimy, jak wielką pomoc stanowi to dla nas w uchwyceniu znaczenia, czyli w zrozumieniu Słowa Bożego. Oczywiście powinniśmy przy tym brać pod uwagę jeszcze jedną istotną sprawę, którą poruszył Paweł, nawołując Tymoteusza: „Staraj się usilnie o to, abyś mógł stanąć przed Bogiem jako wypróbowany i nienaganny pracownik, który wykłada należycie słowo prawdy” (2 Tym. 2:15, NP). Powinieneś, drogi czytelniku, zawsze dbać o to, żeby poprawnie rozumieć Słowo Boże. Nie naciągaj Pisma Świętego, gdyż to doprowadziłoby cię do błędnych wniosków i mogłoby zgorszyć innych (2 Piotra 3:16). Podobnie „unikaj próżnej mowy, która narusza to, co święte; bo tacy posuną się do coraz większej niezbożności” (2 Tym. 2:16, NW). Nie trzeba chyba specjalnie podkreślać, iż w takim razie musisz starannie dobierać materiał do czytania. Biblia stwierdza: „Nieskończona jest ilość pisanych ksiąg, a nadmierne ich badanie jest utrudzeniem ciała” (Kohel. 12:12, Brandstaetter). Jehowa za pośrednictwem swego Syna i działania ducha świętego wylał na swoich wiernych sług ziemskich przeobfite błogosławieństwa. Otworzył też umysły i serca klasy swojego „niewolnika wiernego i rozumnego”, aby uchwyciła właściwy sens Jego Słowa. Wierna klasa „niewolnika” z kolei przekazuje te cenne prawdy ludziom na całym świecie, którzy chcą skorzystać z udostępnionych im skarbów. Powinniśmy więc rzeczywiście pragnąć, aby należycie władać Słowem Bożym. W następnym artykule rozważymy, jak przy czytaniu i studiowaniu Słowa Bożego można dla własnego dobra osiągnąć ten cel.

[Ilustracja na stronie 4]

W synagodze nazaretańskiej Pan Jezus czytał na głos zwój Izajasza