Jeden rząd dla świata pod zwierzchnictwem Boga
1. Jaki wniosek w kwestii rządzenia ludzkością narzuca się specjalistom od spraw światowych?
DORADCY wyspecjalizowani w sprawach polityki światowej wciąż na nowo przeżywają rozczarowania. Czy im się to podoba, czy nie, co chwile narzuca im się wniosek, że chociaż ród ludzki ma już za sobą 6000 lat, nie potrafi sam sobą pokierować. Nie zdołał wyłonić rządu, który by zespolił lub w ogóle mógł zespolić całą ludzkość w jeden zwarty świat.
2. Jaki dobry początek, który Bóg zapewnił ludzkości, nie pozwala Go winić za to, że ludzie nie stanowią dziś „jednego świata”?
2 Kto temu winien? W każdym razie nie Stwórca rodu ludzkiego, jego niebiański Ojciec. Cała ludzkość wywodzi się od jednego człowieka, którego stworzył na ziemi suwerenny Pan, Bóg Jehowa. Następnie wziąwszy za punkt wyjścia część ciała tego doskonałego człowieka, Stwórca uczynił pierwszą kobietę, żeby cała ludzkość, złożona z potomków tej pierwszej pary ludzkiej, była w istocie jednym ciałem. Dziewiętnaście wieków temu fakty te zostały jasno wyłożone filozofom z greckiego trybunału sądowego na Areopagu w Atenach. Chrześcijański apostoł Paweł powiedział wtedy do tych wybitnych sędziów: „On [Bóg] z jednego człowieka wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga”. — Dzieje 17:22-27; Rodz. 2:7-25; 1:26-31.
3, 4. (a) Co Bóg od samego początku zamierzył względem ludzkości? (b) W jaki sposób wskazano Adamowi, że podporządkowanie się zwierzchnictwu Boga daje nadzieję na życie wieczne?
3 Bóg chciał, żeby cała rodzina ludzka tworzyła „jeden świat”, jedno społeczeństwo ludzkie, w którym wszyscy wywodziliby się z tego samego ciała, z tej samej krwi i kości. Takie zespolone społeczeństwo ludzkie miało zamieszkiwać całą powierzchnię ziemi, przeobrażoną w pięknie utrzymany ogród, a ściślej biorąc park. Rajska ta ojczyzna miała być na zawsze jego domem. Ryby, ptaki i zwierzęta lądowe miały być podporządkowane ludziom, natomiast sama ludzkość miała podlegać zwierzchnictwu Władcy wszechświata i Stwórcy, Najwyższemu, „którego imię jest Jehowa” (Psalm 83:18, NW). Bóg Jehowa jako wszechwładny Zwierzchnik pierwszego człowieka ogłosił mu swe Boskie prawo; posłuszne przestrzeganie tego prawa mogło zapewnić doskonałemu człowiekowi wieczne życie na ziemi.
4 Wspomniane prawo żądało doskonałego posłuszeństwa wobec najwyższego Władcy wszechświata, ponieważ Bóg rzekł Adamowi dosłownie: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz” (Rodz. 2:16, 17). Przez pewien czas Adam wraz z żoną Ewą przestrzegali tego Boskiego wymagania co do lojalnego posłuszeństwa. Rodzina ludzka miała więc doskonały start. Podporządkowanie się suwerennemu Panu wszechświata, Jehowie Bogu, otwierało drogę do życia choćby przez całą wieczność. Przedstawiona wtenczas zasada dotyczy także nas dzisiaj. Czy dostosujemy się do niej?
5. Do czego musiało dojść we wszechświecie, sądząc po braku jedności w rodzinie ludzkiej? Kiedy do tego doszło i za czyją przyczyną?
5 Każdy przyzna, że rodzina ludzka — chociaż się wywodzi z jednego ciała i jednej krwi — nie tworzy dziś „jednego świata”, nie stanowi zwartego w sobie społeczeństwa ludzkiego. Na ziemi istnieje spora liczba nie znoszących sprzeciwu człowieczych władz zwierzchnich, wskutek czego lojalność ludzi jest porozszczepiana rozmaitymi liniami podziału. Nie sposób zaprzeczyć, że w odległej przeszłości, zanim Adamowi i Ewie urodził się pierwszy syn, musiało dojść do wyłamania się spod wszechświatowego zwierzchnictwa Stwórcy, Boga Najwyższego. Co spowodowało ten wyłom? Wiarogodną odpowiedź daje jedynie Biblia święta, spisane Słowo Boże. Bodziec ku temu przyszedł z dziedziny niewidzialnej, ze świata duchowego. Właśnie tam jeden z duchowych poddanych władzy zwierzchniej Jehowy dostrzegł sposobność ustanowienia dla siebie odrębnego, niezależnego zwierzchnictwa.
6. Jakiemu postępowaniu tego duchowego buntownika, zmierzającemu do pokierowania buntem ludzi przeciw zwierzchnictwu Boga, dobrze odpowiadają nadane mu określenia?
6 Słusznie nazwano tego buntownika imieniem Szatan, ponieważ słowo to oznacza „Przeciwnika” — przeciwnika Boga Jehowy. Trafnie określa go też słowo Diabeł, które znaczy „Oszczerca”, bo przecież Szatan, aby oszukiwać i zwodzić, rzucił oszczerstwo na swego suwerennego Pana. Diabeł przedstawił Ewie jej niebiańskiego Ojca jako samolubnego łgarza, który wcale nie zasługuje na ścisłe posłuszeństwo. Uwierzywszy temu kłamstwu, niewiasta Ewa skosztowała z zakazanego owocu, naruszając przez to swoje podporządkowanie zwierzchnictwu niebiańskiego Ojca. Zgodnie z planem intrygi, którą uknuł Diabeł, posunęła się nawet jeszcze dalej; nakłoniła męża, Adama, żeby się do niej przyłączył w buncie przeciw prawowitemu zwierzchnictwu swego Boga i Ojca. Stało się dokładnie tak, jak sobie wykombinował Szatan Diabeł: Po dziś dzień ludzkość rodzi się w grzechu wobec Boga, nie podporządkowana zwierzchnictwu Boga Najwyższego, Jehowy. — Rodz. 3:1 do 4:16; Rzym. 5:12.
7, 8. (a) Jak ludzkość dzieliła się odtąd z punktu widzenia zależności od określonego zwierzchnictwa? (b) Jak Bóg potraktował obcą zwierzchność, zwracając się do zbuntowanego zwierzchnika?
7 Od czasów buntu, jaki nastąpił w Ogrodzie Eden, potomkowie Adama i Ewy dzielili się na tych, którzy byli podporządkowani zwierzchnictwu Jehowy Boga nad wszechświatem, i tych, którzy uznawali zwierzchnictwo Szatana Diabła, przez Jezusa Mesjasza nazwanego „władcą tego świata” (Jana 12:31; 14:30; 16:11). Jehowa Bóg nie wdawał się w żadne układy z nowo powstałą podrzędną władzą zwierzchnią. Ponieważ jest prawowitym Suwerenem, może dowolnie ustalać stosunki z obcymi ośrodkami władzy; wypowiedział wojnę wrogiemu zwierzchnikowi. Dla okazania temu szatańskiemu władcy najwyższej pogardy Bóg Jehowa przyrównał go do pełzającego po ziemi węża i powiedział do niego, jak gdyby zwracając się do węża, którym Diabeł posłużył się dla zwiedzenia Ewy:
8 „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo [nasienie, NW] twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę [jak gdyby nadeptując na głowę węża, by rozgnieść mu mózg], a ty [jak czyhający wąż] zmiażdżysz mu piętę”. — Rodz. 3:1-15.
9. Jak długą wojnę ogłosił Bóg przeciw temu obcemu zwierzchnikowi? Jak apostoł Paweł potwierdza to w Liście do Rzymian 16:20?
9 Bóg Jehowa ogłosił tym samym bezustanną wojnę przeciw zbuntowanemu zwierzchnikowi i przeciw wszystkim opowiadającym się za zwierzchnictwem tego przebiegłego buntownika, który od początku usiłował ukryć przed stworzeniami ludzkimi swoją właściwą tożsamość. Jehowa nigdy nie odstąpił od swej „polityki zagranicznej” wobec tego wroga Boga i ludzkości, to znaczy nie zaniechał wojny. Ponad cztery tysiąclecia minęły, odkąd wielki Przeciwnik ustanowił w Edenie obce zwierzchnictwo, gdy Jehowa natchnął chrześcijańskiego apostoła Pawła, żeby napisał do zboru działającego w stolicy imperium rzymskiego: „Bóg (...) pokoju zetrze wkrótce szatana pod waszymi stopami. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z wami!” — Rzym. 16:20. Dla porównania zobacz Księgę Wyjścia 17:14 oraz Izajasza 45:7.
10. (a) Kto posłuży do starcia pod stopami wielkiego Węża? W jak bliskim czasie? (b) Jak doszło do zranienia „pięty” obiecanego Nasienia Bożego? A jak ta śmiertelna rana została uleczona?
10 Upłynęło z górą dziewiętnaście dalszych stuleci, toteż czas na starcie „wkrótce” wielkiego Węża Szatana Diabła oraz jego „nasienia” („potomstwa”) powinien być bardzo bliski. Czołowy przedstawiciel obiecanego „Nasienia” Bożej „niewiasty”, Jezus Chrystus, doczekał się już obdarzenia mocą potrzebną do starcia tego szatańskiego twórcy wszelkich władz zwierzchnich na ziemi, obcych Jehowie Bogu, jedynemu Sprawcy pokoju. Wówczas, w I wieku naszej ery, temu „Nasieniu” „niewiasty” zraniono „piętę”. Doszło do tego w wyniku wspomnianego spisku, uknutego przez „pokolenia Izraela”, króla Heroda Antypasa i namiestnika rzymskiego Poncjusza Piłata. Ugodzenie przez wielkiego Węża „pięty” spowodowało śmierć Jezusa Chrystusa w dniu Paschy roku 33 n.e., ale była to jedynie śmierć fizyczna. Jezus zgodnie z zamierzeniem Bożym i tak zresztą musiał umrzeć, ponieść śmierć ofiarną. Ale ta dobrowolna ofiara nie pozostała bez nagrody. Trzeciego dnia po śmierci Jezusa wszechmocny Bóg wzbudził go z martwych do nieśmiertelnego życia duchowego w niebiosach. Posadził go po swej prawicy, aby tam zaczekał, aż nadejdzie czas na zmiażdżenie głowy wielkiego Węża. — Hebr. 10:12, 13; 12:2; Łuk. 12:4, 5.
11. Jaki rząd rozgłaszał Jezus, gdy był człowiekiem? Od kiedy?
11 Kiedy Jezus Mesjasz był jeszcze doskonałym człowiekiem na ziemi, bez wytchnienia głosił publicznie o rządzie, który pod zwierzchnictwem Boga ma panować nad ludzkością i z posłusznych jej przedstawicieli uczynić „jeden świat”. Kontynuował tym sposobem dzieło swego poprzednika, Jana Chrzciciela, gdyż sprawozdanie podaje: „Gdy Jezus usłyszał, że Jana uwięziono, usunął się do [prowincji] Galilei. (...) Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios”. — Mat. 4:12-17, NP.
12. Dzięki jakiej decyzji, powziętej podczas kuszenia przez Diabła, okazał się Jezus godnym głoszenia tego orędzia?
12 Jezus nie byłby godny głoszenia takiego orędzia, gdyby kilka miesięcy wcześniej nie powziął pewnej ważnej, słusznej decyzji. W owej przełomowej chwili przebywał na Pustyni Judzkiej, gdzie pościł w samotności od czterdziestu dni. Wówczas to przystąpił do niego niewidzialny buntowniczy suweren, aby go odciągnąć od wykonania misji mesjańskiej. Na temat trzeciej i ostatniej pokusy doniesienie podaje: „Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: ‚Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon’”. Diabeł nie proponował tu Jezusowi „jednego rządu”, który zorganizowałby w „jeden świat” całą ludzkość posłuszną Bogu. Nie oferował rządów nad światem pod zwierzchnictwem Boga, lecz pod swoją diabelską zwierzchnością. Dalej czytamy, za czyim zwierzchnictwem Jezus opowiedział się stanowczo: „Na to odrzekł mu Jezus: ‚Idź precz, szatanie [przeciwniku]! Jest bowiem napisane: Panu [Jehowie, NW], Bogu swemu będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz’”. — Mat. 4:1-10.
13, 14. Dlaczego Jezus po cudownym nakarmieniu tłumów nie dopuścił do tego, żeby go obwołano królem? Dlaczego jednak oficjalnie przedstawił się zgodnie z proroctwem Zachariasza 9:9?
13 Stanąwszy po stronie zwierzchnictwa swego Boga, Jehowy, Jezus dał nam wszystkim doskonały przykład. Musimy jednak trzymać się potem mocno raz powziętej decyzji na korzyść zwierzchnictwa Bożego, w czym również możemy się wzorować na Jezusie. Przy innej sposobności, gdy cudownie nakarmił rzeszę słuchaczy złożoną z pięciu tysięcy mężczyzn i ich rodzin, wielu chciało go obwołać swym ziemskim królem, licząc na dalsze darmowe zaopatrywanie w żywność. Jezus wszakże udaremnił ich wysiłki, usuwając się stamtąd. Wiedział, że jeszcze nie nadeszła pora na to, aby zgodnie z proroctwem oficjalnie przedstawić się Żydom jako ich mesjański Król (Jana 6:1-15). W odpowiednim, przez Boga wyznaczonym czasie, to znaczy w niedzielę, dnia 9 Nisana roku 33 n.e., Jezus w myśl proroctwa Zachariasza 9:9 wjechał do Jeruzalem i wszedł do świątyni, gdzie pełnił swe obowiązki arcykapłan tego narodu. Wielkiemu tłumowi, który mu towarzyszył, Jezus nie zabronił głośno świadczyć o nim jako o Królu przez obwoływanie:
14 „Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach!” — Marka 11:1-11.
15. Kiedy „pokolenia Izraela” wyraźnie i publicznie oświadczyły, na co się zdecydowały w kwestii zwierzchnictwa? Co uczynił Piłat zgodnie z ich decyzją?
15 Dla „pokoleń Izraela”, które reprezentowali jego przywódcy religijni, nadeszła wówczas pora na powzięcie decyzji i wykazanie, czyje popierają zwierzchnictwo. Pięć dni później publiczne oświadczenie jasno przedstawiło, jaki jest ich wybór. Żydzi zgromadzeni na obchody Paschy za namową kapłanów wrzaskliwie domagali się od namiestnika rzymskiego Poncjusza Piłata, by uwięzionego Jezusa kazał uśmiercić na palu. Piłat poddał im tę sprawę jeszcze raz pod rozwagę, mówiąc: „Czyż króla waszego mam przybić do pala?” Przed „pokoleniami Izraela” została teraz otwarcie postawiona kwestia zwierzchnictwa. Czyją władzę zwierzchnią wybiorą? Sprawozdanie biblijne donosi: „Arcykapłani odpowiedzieli: ‚Nie mamy króla, tylko Cezara’”. Przedstawiciel Cezara, Piłat, zgodził się z ich decyzją, gdyż czytamy: „Wówczas już wydał go im, aby go przybito do pala”. — Jana 19:12-16, NW.
16. Kto ma wkrótce przeprowadzić zmiażdżenie wielkiego Węża? Jak Psalm 2:8, 9 opisuje obrazowo starcie w proch ziemskiego „nasienia” Węża?
16 Było to miniaturowe spełnienie proroczych słów króla Dawida z Psalmu 2:1, 2 (Dzieje 4:24-28). Stanowiło zarazem model spełnienia w większym zakresie, które ma miejsce za naszych dni, kiedy kapitalna kwestia panowania nad światem i suwerennej władzy nad całym wszechświatem będzie rozstrzygnięta raz na zawsze. Buntowniczy władca Szatan miał swój dzień triumfu, gdy ukąsił piętę obiecanego „Nasienia” symbolicznej „niewiasty” Bożej. Teraz kolej na zmiażdżenie głowy wielkiego Węża, który zranił piętę, co zresztą odbije się równocześnie na całym „nasieniu” tego Węża. Wspomniany Psalm 2 wskazuje, w jaki sposób nastąpi wytracenie widzialnego „nasienia” wielkiego Węża. W wierszach 8 i 9 Jehowa zwraca się do swego namaszczonego Syna, Jezusa Chrystusa, i mówi: „Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi. Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz”.
17. Czym według Apokalipsy posłuży się Bóg do zmiażdżenia narodów ziemi usiłujących zaznaczyć swoją suwerenność? Jaką rolę odgrywa w tym Jezus Chrystus?
17 W ostatniej Księdze biblijnej (Apok. 12:5) napisano o Królestwie Bożym z władzą w rękach Mesjasza, że właśnie nim posłuży się Bóg, aby ‚wszystkie narody paść rózgą żelazną’. Rozdział 19, który opisuje zbliżającą się wojnę z narodami ziemi pod Har-Magedon, zaznacza, że Syn Boży, Jezus Chrystus, „paść je będzie rózgą żelazną”, i dodaje, że „On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu wszechmocnego Boga” (Apok. 19:15; 16:14, 16). Rozbicie narodów roszczących pretensje do suwerenności przedstawia też żywo odmalowany obraz z rozdziału 2, proroctwa Daniela.
18. Jak podany przez Daniela wykład snu Nabuchodonozora ukazuje gwałtowny koniec systemu rzeczy, który wydał potęgi światowe? Skąd wiemy, że koniec tego systemu jest bliski?
18 W rozdziale tym Daniel wykłada proroczy sen, jaki Bóg niebios zesłał Nabuchodonozorowi, władcy babilońskiego mocarstwa światowego, w drugim roku po zburzeniu przez niego miasta Jeruzalem i świątyni wzniesionej tam za króla Salomona, syna Dawida. Zobaczył on w swoim śnie ogromny, jaśniejący wielkim blaskiem posąg odlany z różnych materiałów, przy czym stopy miał zrobione z żelaza i gliny; przedstawiało to następujące po sobie potęgi światowe, począwszy od babilońskiej, i kolejno: medo-perską, grecką, rzymską i anglo-amerykańską. Potem kamień oderwany bez pomocy ręki ludzkiej od dalekiej góry ugodził w stopy posągu i ostatecznie rozkruszył zwalony już posąg na proch, który potem uniósł z sobą silny wiatr. Jedno jest pewne — to rozbicie w pył symbolicznego posągu wyobraża koniec systemu rzeczy wskutek działania czegoś nadprzyrodzonego, co nie jest wytworem rąk ludzkich kierowanych przez ludzki rozum. Spełnianie się proroctwa Jezusa Chrystusa na temat „zakończenia systemu rzeczy” wskazuje, że zdruzgotanie tego systemu jest bliskie! — Mat. 24:3-22, NW.
19. Co według Daniela 2:44 stanie się z narodami zgrupowanymi w Organizacji Narodów Zjednoczonych? Co natomiast można powiedzieć o suwerenności mesjańskiego Królestwa Bożego?
19 W dobie dzisiejszej władcy światowi przez przyłączenie się do niechrześcijańskiej Organizacji Narodów Zjednoczonych dają jasno do zrozumienia, po której stronie stają w spornej kwestii zwierzchnictwa. Do tych zatem władców bez względu na ustrój, jaki reprezentują, odnoszą się następujące słowa z wykładu proroka Daniela: „W czasach tych królów Bóg Nieba [a nie ręka ludzka] wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza [suwerenność, Revised Standard Version] nie przejdzie na żaden inny naród. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze”. — Dan. 2:1-44.
20, 21. (a) Kto będzie wraz z Mesjaszem uczestniczyć w Królestwie Niebios? (b) Jaki lud otrzyma władzę nad ziemią według Daniela 7:26, 27?
20 Właśnie to mesjańskie Królestwo Niebios ogłaszają po całym świecie chrześcijańscy świadkowie Jehowy, odkąd się ono narodziło w niebie przy końcu „czasów pogan” w roku 1914 (Łuk. 21:24; Mat. 24:14). Naśladowcy Mesjasza, namaszczeni jak on duchem Bożym, mają z nim mieć udział w tym niebiańskim Królestwie. Wspomniano o tym proroczą przenośnią w innym śnie, który był dany bezpośrednio Danielowi. W tym proroczym śnie szereg pogańskich potęg światowych z Babilonem na czele wyobrażały cztery bestie. Na temat Boskiego wyroku, jaki na czwarte z tych symbolicznych dzikich zwierząt wyda najwyższy trybunał wszechświata, Księga Daniela 7:26, 27 wyjaśnia:
21 „Ale sąd zasiądzie. Zostanie mu odebrana jego władza, aby została zniszczona i zatracona aż do końca. Królestwo i władza i wielkość królestw pod całym niebem będzie przekazana ludowi świętych Najwyższego. Jego królestwo będzie królestwem wiecznym. Jemu będą służyć i jego słuchać wszystkie zwierzchności”. — Poz.
„JEDEN ŚWIAT” PODLEGAJĄCY ZWIERZCHNICTWU BOŻEMU
22. Komu zostanie powierzona zwierzchnia władza nad światem ludzkim, aby mógł zapanować „jeden rząd”?
22 Spełnienie się powyższego proroctwa ma nastąpić właśnie teraz. Wszystkie zwierzchności istniejące dziś na ziemi będą musiały niebawem ugiąć się przed Królestwem Mesjańskim, w którym władzę dzierży niebiański Syn Boży (Dan. 7:1-12). Utoruje to drogę do utworzenia „jednego rządu” dla całej ludzkości. W Księdze Daniela 7:14 czytamy na ten temat: „I dano mu [mesjańskiemu Synowi Człowieczemu] władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki. Jego władza — władzą wieczną, niezmienną, jego królestwo — niezniszczalne”. — NP.
23. (a) Jak spełnienie się tego proroctwa odczuje na sobie obecne pokolenie ludzkości? (b) Jaka wyborna sposobność otwiera się przed nami?
23 Jakie znaczenie będzie mieć spełnienie tego proroctwa dla obecnego pokolenia ludzi? Otóż doczesne władze zwierzchnie narodów i ich patriotyczni stronnicy wyginą podczas największej na świecie udręki, która szybko się zbliża, natomiast ci, co się opowiadają za wszechświatowym zwierzchnictwem Jehowy, zostaną cudownie ocaleni; wyjdą żywi z tego „wielkiego ucisku” (Mat. 24:21, 22; Marka 13:19, 20; Apok. 7:14, 15). Czy chcielibyśmy należeć do tych wyróżnionych, którzy przeżyją „zakończenie systemu rzeczy”? Spisane Słowo Boże ukazuje nam sposobność znalezienia się wśród takich ludzi. Musimy w tym celu już teraz stanąć niezachwianie po stronie zwierzchnictwa Bożego i Jego mesjańskiego Królestwa, trzymając się tej decyzji pomimo wszelkich wysiłków, jakie by w przyszłości podjęto w dziedzinie politycznej, religijnej i społecznej, żeby nas od tego odciągnąć.
24. Jak długo jeszcze niektórym z nas wypadnie cierpieć za trwanie przy zwierzchnictwie Jehowy?
24 Niektórym z nas może z tego powodu wypadnie cierpieć, dopóki wolno będzie istnieć naszym prześladowcom. W trakcie tych udręk dobrze będzie sobie przypominać wołanie dawniejszych świadków wszechwładnego Pana, Boga Jehowy, którzy znosili cierpienia nawet aż do śmierci włącznie: „Dokądże, Władco [suwerenny Panie, NW] święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?” Zapewniono ich, że minie tylko „jeszcze krótki czas”. — Apok. 6:10, 11.
25. Kiedy i w jaki sposób Szatan, wielki Wąż, zostanie „wkrótce” starty pod stopami uczniów Chrystusa?
25 Tylko krótki czas upłynie, a będzie potwierdzona słuszność stanowiska wiernych zwolenników powszechnego zwierzchnictwa Jehowy. Dokona się to przez Jego zdecydowane zwycięstwo nad wszystkimi zwierzchnościami narodów, zarówno należących do Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak i tych, które nie są tam reprezentowane. Bezpośrednio po tym pierwszy rebeliant przeciw zwierzchnictwu Jehowy nad wszechświatem, to jest Szatan Diabeł, i wszyscy jego demoniczni aniołowie zostaną potraktowani tak, jak na to zasłużyli. Związani i całkowicie odosobnieni w otchłani będą pozbawieni możliwości kontaktowania się z ziemią (Apok. 20:1-3). Tym samym zostanie niejako zmiażdżona głowa wielkiego Węża; Bóg posłuży się wiernym „Nasieniem” swej „niewiasty”, aby zetrzeć wielkiego Węża i jego demoniczne nasienie pod stopami lojalnych współdziedziców Chrystusa. — Rzym. 16:20.
26. Dzięki czemu w nowym porządku rzeczy od początku będzie „jeden świat” podlegający „jednemu rządowi”?
26 Owe doniosłe wydarzenia przeżyją jedynie ci, którzy się opowiadają za mesjańskim Królestwem zwycięskiego Syna Jehowy, Jezusa Chrystusa. Dzięki temu od samego początku utworzonego przez Boga sprawiedliwego nowego porządku rzeczy będzie na ziemi istniał „jeden świat” poddany „jednemu rządowi”, bez względu na to, z jakich plemion, ludów, ras bądź narodów pochodziliby ci, którzy przeżyją „ucisk”, i bez względu na to, jakim mówią językiem. Wszyscy oni będą stanowić jedno społeczeństwo ludzkie na oczyszczonej ziemi, wszyscy będą czcić jednego żywego i prawdziwego Boga, Jehowę, i wszyscy podporządkują się Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi, na którego barki włożona zostanie władza książęca. Jakże silna będzie ta więź!
27. Do zaistnienia jakich stosunków między ludźmi przyczyni się ta sytuacja? Pod czyim wyłącznym zwierzchnictwem?
27 Jakże mocno będzie to też oddziaływać na rzecz ogólnoświatowego pokoju! Nie będzie już wojen religijnych! Nie będzie sporów o granice! Nie będzie utarczek z powodu różnic rasowych lub narodowościowych! Ustanie walka konkurencyjna i rywalizacja polityczna! Proroctwo biblijne zapewnia: „I będzie Jahwe Królem całego świata; w owym dniu Jahwe będzie Bogiem jedynym i tylko Jego imię będzie czczone” (Zach. 14:9, Poz). Podlegający Mu „jeden rząd”, mesjańskie Królestwo Jego osadzonego na tronie Syna Jezusa Chrystusa, będzie wtedy wyrazem Jego suwerennego zwierzchnictwa nad wszechświatem. — Izaj. 9:5, 6 (6, 7, Gd).
28. W jakim pożytecznym dziele będzie ze sobą współpracować cała ludzkość? Jaka obietnica dana przez Jezusa umierającemu złoczyńcy doczeka się wtedy spełnienia?
28 Wszyscy żyjący będą „jednomyślnie” służyć suwerennemu Panu Bogu, Jehowie (Sof. 3:8, 9). Stanowiąc „jeden świat”, nowe społeczeństwo ludzkie będzie współdziałać ze sobą w dobrych celach. Będzie to współpraca nad przekształceniem zdemolowanej powierzchni globu ziemskiego, by ją doprowadzić do stanu odpowiadającego pierwotnemu zamierzeniu Stwórcy, do stanu rozkosznego raju, jak Ogród Eden (Rodz. 1:27, 28; 2:7-15). Wysłuchana też zostanie wówczas prośba życzliwego złoczyńcy, umierającego na palu męki obok Jezusa Chrystusa: „Jezusie, pamiętaj o mnie, gdy się dostaniesz do swego królestwa”. Tak, urzędujący Król spełni wtedy daną mu obietnicę: „Zaprawdę powiadam ci dzisiaj, będziesz ze mną w Raju”. — Łuk. 23:42, 43, NW; Rotherham.
29. (a) W jaki sposób ludzie będą mogli pozostać na wieki dziećmi Chrystusa? (b) Jak poprowadzi on ich, dając też osobiście przykład w podporządkowaniu się zwierzchnictwu Boga?
29 Dotyczy to właściwie nie tylko owego życzliwie usposobionego przestępcy, ale także całej reszty zmarłych, wszystkich, za których Jezus Chrystus umarł jako doskonała ofiara człowiecza. Ukażą się oni na jego wezwanie, żeby powstali ze śmierci (Mat. 20:28; Jana 5:28, 29; 1 Tym. 2:5, 6; Dzieje 24:15). Ktokolwiek z nich uzna zwierzchnictwo Boga, zostanie włączony do istniejącego „jednego świata”. Będą to wszystko bracia i siostry, ponieważ staną się okupionymi, przybranymi dziećmi Ojca Wieczności, Jezusa Chrystusa, który złożył za nich w ofierze swe życie ludzkie (Izaj. 9:6, 7, Gd; Hebr. 2:9). Za okazywanie mu posłuszeństwa będą mogli pozostać jego dziećmi na wieki. Poprowadzi on ich drogą podporządkowania powszechnemu zwierzchnictwu Boga Jehowy, który i dla niego jest niebiańskim Ojcem. Kiedy już dopełni zadania wydźwignięcia posłusznej ludzkości do stanu doskonałego w ziemskim raju, sam da wyraz podporządkowania wobec zwierzchnictwa swego Boga przez przekazanie Mu Królestwa. Dlaczego? „Aby Bóg dla wszystkich był wszystkim”. — 1 Kor. 15:24-28, NW.
30. Do czego zachęca się tutaj wszystkich, których rozczarowały zgubne podziały wprowadzone przez narodowe władze zwierzchnie?
30 Wobec tak wspaniałych perspektyw nabierzcie otuchy wszyscy, których zniechęciły i rozczarowały zgubne podziały na świecie, wynik ścierania się ze sobą władz zwierzchnich poszczególnych narodów nie uznających zwierzchnictwa Boskiego! Uchwyćcie się teraz mocno chwalebnej nadziei na „jeden świat, jeden rząd pod zwierzchnictwem Boga”! Żyjcie nią od dzisiaj aż do jej błogosławionego urzeczywistnienia.
[Ilustracja na stronie 11]
JEDYNYM RZĄDEM DLA CAŁEJ LUDZKOŚCI BĘDZIE KRÓLESTWO BOŻE
KRÓLESTWO BOŻE ROZBIJE WSZYSTKIE ZWIERZCHNOŚCI NARODOWE