zgodziła się na regularne studiowanie Słowa Bożego.

²¹ W gruncie rzeczy błogosławieństwo Boże zlewane na „święte dzieło dobrej nowiny” daje się odczuć w wieloraki sposób. Nadzorca podróżujący, który odwiedza zbory w okolicach Nowego Orleanu (stan Luizjana), napisał: „Duch ewangelizacji zaznacza się coraz wyraźniej. Ostatnie osiem lub dziewięć zborów, do których zawitaliśmy, spędzało znacznie więcej czasu w działalności głoszenia. W parze ze wzmożonymi wysiłkami szedł wzrost liczby odnalezionych osób zainteresowanych ‛dobrą nowiną’. A odkąd bracia i siostry są bardziej zajęci ogłaszaniem ‛dobrej nowiny’, lepiej daje się zauważyć po zborach duch pokoju i radości”.

²² Pokój i radość pomnażają się także w życiu osobistym i rodzinnym tych chrześcijan, którzy energicznie rozprzestrzeniają „dobrą nowinę” i przy tym doznają błogosławieństwa Bożego. Oczywiście trzeba się liczyć z faktem, że w życiu nadal będą się pojawiać troski i niepokoje. Wiemy dobrze, iż to się nie zmieni, dopóki będziemy podlegać niedoskonałości i dopóki będzie istniał obecny niegodziwy system rzeczy. Ale w miarę tego, jak chrześcijanin angażuje się w nakazane przez Boga „święte dzieło dobrej nowiny”, jego życie staje się sensowniejsze, bogatsze, szczęśliwsze (Dzieje 20:35). Nie jest tak tylko w teorii, ale naprawdę. Potwierdziło się to w wypadku apostoła Pawła. Sprawdza się także dzisiaj w życiu milionów Świadków Jehowy. Możesz się o tym osobiście przekonać.

²³ Nawet ludzie postronni zdołają się zorientować, jakim jesteś chrześcijaninem. Dostrzegą twój udział w pracy obwieszczania „dobrej nowiny”. Zauważą, jak dzięki tej oraz innym gałęziom działalności chrześcijańskiej zaczynają w twoim życiu gościć radość i pokój. Zwrócą uwagę na liczne przejawy twojej chrześcijańskiej osobowości i wydawane przez ciebie „owoce ducha” (Efez. 4:24; Gal. 5:22, 23). Doprawdy, dla wielu osób stanie się sprawą jasną, że twoja służba na rzecz świętego Boga daje oczekiwane wyniki.

24. Co myślisz o pełniejszym uczestnictwie w tym dziele?

²⁴ Po wzmiance o ‛zatrudnieniu w świętym dziele dobrej nowiny’ apostoł Paweł dodał: „Dlatego mam powód do radosnego uniesienia w Chrystusie Jezusie, gdy chodzi o rzeczy związane z Bogiem” (Rzym. 15:17). Będąc chrześcijanami pracujmy wszyscy tak, żebyśmy również mogli radować się w Chrystusie Jezusie.

Mądre przysłowie

„Za wzniosła dla głupca jest mądrość, w bramie swych ust nie otwiera” — tak powiedział Salomon według Księgi Przysłów 24:7 (Biblia Tysiąclecia).

Jakże trafnym spostrzeżeniem jest to zwięzłe przysłowie! Dla głupca prawdziwa mądrość znajduje się zbyt wysoko, jak gdyby poza jego zasięgiem. Nie chce mu się dołożyć starań, by ją zdobyć. Według innej wersji oryginalnego tekstu hebrajskiego „mądrość jest jak korale”. W starożytności atrakcyjne ozdoby z korali były bardzo kosztowne. Innymi słowy dla głupca prawdziwa mądrość jest zbyt droga. Szkoda mu wysiłku i ewentualnych wyrzeczeń, jakie byłyby potrzebne, żeby ją osiągnąć.

W dawnym Izraelu mądrzy starcy zbierali się w bramie miejskiej, aby rozstrzygać spory i udzielać rad. Wypowiedzi głupca były tam nie na miejscu. Nie przychodził tam nawet po to, by szukać mądrej porady. Zamiast otwierać usta w bramie, wolał gdzie indziej puszczać wodze niedorzecznej paplaninie.

Przez obrazowe przedstawianie zachowania się „głupca” Salomon pomaga nam ocenić rzeczywistą wartość mądrości.