Czy katastrofy są dopustem Bożym?

W DAWNYCH CZASACH wierzono, że ziemia drży lub chwieje się pod stopami wskutek ruchów jakiegoś podziemnego stworzenia. Wielu uważało, że grzmoty, błyskawice i burze są oznaką wojen, które toczą między sobą bogowie.

Aby uniknąć nieszczęścia, ludzie wykonywali więc różne praktyki religijne, którymi chcieli ich przebłagać. Oto co napisano na ten temat w książce Disaster! When Nature Strikes Back (Katastrofa! Gdy przyroda się mści): „Przez długi okres swych dziejów człowiek próbował wyjaśnić nawiedzające go klęski żywiołowe (...) legendami, mitologią i religią”.

W języku polskim słowo „dopust Boży” oznacza zdarzenie dopuszczone przez siłę wyższą; zrządzenie, wyrok, wolę Boga. W krajach anglojęzycznych odpowiadające mu wyrażenie („Act of God”) jest dziś często używane w terminologii prawniczej. Pewien dziewiętnastowieczny prawnik oświadczył jednak: „Co do mnie, nigdy nie miałem wątpliwości, że zwrot ten nie oznacza dopustu Bożego w sensie biblijnym (...). Chodzi tu raczej o niezwykłe zdarzenie, którego nie da się przewidzieć i któremu nie można zapobiec”.

Kiedy naprawdę chodzi o dopust Boży?

Chcąc ustalić, czy jakaś klęska rzeczywiście pochodzi od Boga, trzeba przede wszystkim wiedzieć, jakie kryteria bądź warunki muszą być spełnione, żeby naprawdę można było mówić o dopuście Bożym.

Biblia wyraźnie nazywa Boga Wszechmocnym (Wyjścia 6:3). Jednakże mówi o Nim również: „Doskonały jest w swych poczynaniach, bo wszystkie Jego drogi są praworządnością. Bóg wierności, u którego nie ma bezprawia; sprawiedliwy jest i prostolinijny” (Powt. Pr. 32:4).a

Uświadomienie sobie faktu, że Jehowa jest sprawiedliwy, prostolinijny i konsekwentny, pomaga ustalić kryteria, na podstawie których można ocenić, czy jakaś katastrofa rzeczywiście jest dopustem Bożym. Oto trzy główne czynniki, które należałoby uwzględnić: (1) Wydarzenie takie zawsze pozostaje w zgodzie z zamierzeniem Bożym; (2) przed przystąpieniem do działania Bóg ostrzega; (3) udziela posłusznym wskazówek umożliwiających ocalenie.

Pamiętając o tym, zwróćmy uwagę na dwie sytuacje, w których Bóg rzeczywiście spowodował katastrofę. Pierwsza z nich wydarzyła się ponad 4300 lat temu za czasów Noego.

Prawdziwy dopust Boży

Jakie warunki panowały na ziemi za dni Noego? Biblia odpowiada: „Na ziemi pełno było zła człowieczego i (...) każda myśl jego serca wciąż tylko skłaniała się ku złu. A ziemia stała się ruiną w oczach prawdziwego Boga; i ziemia została napełniona przemocą” (Rodz. 6:5, 11).

Bóg postanowił więc usunąć z ziemi złych ludzi przez doprowadzenie do ogólnoświatowej katastrofy. Stwórca, jako „Właściciel” naszej planety, miał pełne prawo tak postąpić ze zwyrodniałym rodzajem ludzkim.

Nie przeoczył jednak niezwykłej prawości Noego i jego rodziny. Obiecał im, że ocali ich podczas nadchodzącego kataklizmu, jeśli postąpią według Jego wskazówek (Rodz. 6:13-21). Czy Noe i jego rodzina spełnili ten warunek? Sprawozdanie biblijne mówi: „Noe zabrał się do wykonania wszystkiego tak, jak mu nakazał Bóg. Tak właśnie uczynił” (Rodz. 6:22).

Czy Noemu opłaciło się być posłusznym? Tak. Apostoł Piotr pisze, że Bóg „Noego, kaznodzieję sprawiedliwości oszczędził wraz z siedmioma innymi, gdy sprowadził potop na świat ludzi niezbożnych” (2 Piotra 2:5). Bóg naprawdę troszczy się o swoich sług, porozumiewa się z nimi i stara się ich oszczędzić, gdy przystępuje do działania. W Biblii trafnie powiedziano: „Wszechwładny Pan, Jehowa, niczego przecież nie uczyni, jeśli swej poufnej sprawy nie wyjawił najpierw sługom swoim, prorokom” (Amosa 3:7).

Drugi dopust Boży

Drugi dopust Boży miał miejsce kilkaset lat po potopie. Ze względu na rażącą niemoralność mieszkańców Sodomy i Gomory Bóg postanowił zniszczyć te miasta. Nie znalazł tam nawet dziesięciu sprawiedliwych! Było ich zaledwie troje: Lot i jego dwie córki.

Jaką postawę zajęli mieszkańcy tych miast? Typowym tego przykładem była reakcja mężczyzn zaręczonych z córkami Lota, gdy im powiedziano, żeby opuścili miasto, ponieważ Bóg ześle na nie zagładę: „W oczach jego [przyszłych] zięciów [Lot] zdawał się być kimś, kto żartuje” (Rodz. 19:14).

Przedtem, gdy Lot gościł posłańców Bożych, „mężczyźni Sodomy otoczyli dom, od chłopca do starca, cały lud w jednym tłumie”. Dlaczego? Bezustannie wołali do Lota: „Gdzie są mężczyźni, którzy przyszli do ciebie dzisiaj w nocy? Przyprowadź ich do nas, byśmy mogli mieć z nimi stosunki”. Chcieli narzucić posłańcom Bożym swoje zboczenia seksualne! W rezultacie Bóg unicestwił oba te miasta za ich niemoralność (Rodz. 19:4, 5, 23-25).

O tym, że był to kolejny dopust Boży, świadczą słowa: „Obróciwszy w popiół miasta Sodomę i Gomorę, [Bóg] potępił je, stawiając ludziom niezbożnym za przykład tego, co nadchodzi; a wyzwolił sprawiedliwego Lota, który był wielce strapiony tym, że urągający prawu pozwalają sobie na wyuzdanie” (2 Piotra 2:6, 7; Judy 7).

Katastrofy, które nie są dopustem Bożym

Jeśli się bliżej przyjrzeć katastrofom, które niekiedy nazywa się dopustami Bożymi, to się okazuje, że w gruncie rzeczy wiele z nich wywołuje sam człowiek. Inne kataklizmy, jak trzęsienia ziemi i huragany, niewątpliwie są następstwem działania sił przyrody.

Chociaż w Biblii przepowiedziano, że liczne klęski żywiołowe i nieszczęścia spowodowane poczynaniami człowieka będą częścią składową znaku rozpoznawczego obecnych „dni ostatnich”, to jednak nigdzie nie podano w niej wskazówek, jak się zachować, żeby się przed nimi zabezpieczyć (2 Tym. 3:1-5; Mat. 24:3-12). Dlaczego? Ponieważ takie katastrofy nie są dopustami Bożymi. Biblia wyjaśnia jednak, dlaczego one nawiedzają wszystkich, zarówno dobrych, jak i złych.

Gdy pierwsi ludzie nie zastosowali się do wyraźnych poleceń Bożych, ściągnęli na siebie nieszczęście. Bóg przestrzegł człowieka: „Niechybnie umrzesz” (Rodz. 2:17). Apostoł Paweł wskazał, jak dalekosiężne okazały się skutki ich postępowania: „Przez jednego człowieka (...) śmierć rozpostarła się na wszystkich ludzi” (Rzym. 5:12).

Ale na tym nie koniec. Nieposłuszeństwo pierwszej pary ludzkiej oznaczało odrzucenie Bożego kierownictwa i opieki. Nasi prarodzice nie chcieli, żeby Bóg był ich Władcą jak również Władcą ich ojczyzny, planety Ziemi. Rezygnując z nadzoru Bożego pozbawili się również Jego ochrony przed katastrofami.

Jakie znaczenie ma to wszystko dla nas? Oznacza, że rządzi nami „czas i nieprzewidziane zdarzenie” oraz że nie wiemy, jakie nieszczęścia mogą nas spotkać. Jak ryba schwytana w sieć albo ptak złapany w pułapkę, tak też „synowie ludzcy dostają się w sidła w czasie nieszczęścia”, na przykład „gdy [śmierć] nagle na nich spada” (Kazn. 9:11, 12).

Chociaż sądy w niektórych krajach mogą w sensie prawnym uznawać klęski żywiołowe za „dopust Boży” albo „siłę wyższą”, to jednak klęski te nie mają absolutnie nic wspólnego z poczynaniami Boga.

Zbliża się kolejny dopust Boży

Opisując punkt kulminacyjny dni ostatnich obecnego systemu rzeczy, w których żyjemy od roku 1914, Jezus ostrzegł: „Będzie wielki ucisk, jaki się nie zdarzył od początku świata (...) ani się więcej nie zdarzy” (Mat. 24:21). Wydarzenie to położy kres dzisiejszemu niesprawiedliwemu systemowi rzeczy. Jego punktem szczytowym będzie „wojna wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” — Armagedon. Okaże się to rzeczywiście wielkim nieszczęściem dla wszystkich, którzy chcą ‛należeć do świata’ (Obj. 16:14, 16; Jana 17:14; 2 Piotra 3:3-13).

Jaki charakter będzie mieć ten osąd? Wybiórczy, ponieważ zniszczeni zostaną tylko ci, ‛którzy nie chcą znać Boga i którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu Jezusie’ (2 Tes. 1:8-10). Ten kataklizm nie dotknie jednak ludzi, którzy tak jak niegdyś Noe i jego rodzina słuchają ostrzeżenia Bożego i stosują się do Bożych wskazówek. Wydarzenie to z całą pewnością okaże się dopustem Bożym, ponieważ Stwórca ochroni swoich sług. Tym właśnie będzie się różnić od innych kataklizmów, w następstwie których życie tracą zarówno dobrzy, jak i źli (zob. Izaj. 28:21).

Skąd możemy być pewni, że nadchodzący „wielki ucisk” będzie dopustem Bożym? Ponieważ spełnia wyżej wspomniane warunki, mianowicie:

1. Jest zgodny z obwieszczonym zamierzeniem Bożym: Zamierzeniem tym jest położenie kresu obecnemu bezbożnemu systemowi rzeczy (Jer. 25:31-33; Sof. 3:8; Obj. 16:14, 16; 19:11-21).

2. Poprzedza go ostrzeżenie: Już od niemal siedemdziesięciu lat Świadkowie Jehowy niedwuznacznie ostrzegają przed bliskim już końcem tego systemu, a jednocześnie ogłaszają dobrą nowinę o nadchodzącym Królestwie Bożym. Zasięg ich działalności zwiększył się do tego stopnia, że obecnie na całej ziemi jest już ponad trzy miliony Świadków Jehowy (Mat. 24:14; Dzieje 20:20). Zachęcamy Cię, Drogi Czytelniku, do zainteresowania się głoszonym przez nich orędziem, gdy Cię następnym razem odwiedzą. Nie upodabniaj się do ludzi żyjących za dni Noego, którzy, jak powiedział Jezus, „nie zwracali na nic uwagi” i zginęli w potopie (Mat. 24:37-39).

3. Udzielane są wskazówki, jak ocaleć: Biblia usilnie zachęca: „Bój się prawdziwego Boga i przestrzegaj Jego przykazań” (Kazn. 12:13). Warunkiem przeżycia jest zapoznawanie się ze wskazówkami Bożymi i stosowanie się do nich. Jezus powiedział wyraźnie: „To znaczy życie wieczne: Nabywanie przez nich wiedzy o Tobie, jedynym prawdziwym Bogu, i o tym, któregoś posłał, Jezusie Chrystusie” (Jana 17:3). Świadkowie Jehowy chętnie pomagają każdemu zapoznać się z tymi wskazówkami Bożymi.

Słowo Boże zawiera też następującą obietnicę: „Pokładaj nadzieję w Jehowie i trzymaj się Jego drogi (...) Kiedy niegodziwcy zostaną wytraceni, będziesz to oglądał” (Ps. 37:34). Kto teraz słucha wskazówek Jehowy i się do nich stosuje, ten daje dowód, że żywi taką nadzieję. Utożsamia się w ten sposób przed Bogiem i ludźmi z tymi, którzy starają się spełniać wolę Boga, i dzięki temu ocaleć. „Świat przemija (...), ale kto pełni wolę Boga, pozostaje na zawsze” (1 Jana 2:15-17; Mat. 28:19, 20).

Wszyscy, którzy się dowiadują o tej nadchodzącej interwencji Bożej i podejmują niezbędne kroki, aby pozostać przy życiu, mają przed sobą wspaniałe perspektywy. Doczekają się początku nowej ery pod panowaniem Królestwa Bożego (Mat. 6:9, 10). A jakie kroki zostaną przedsięwzięte w tym nowym systemie, aby uchronić ludzi przed klęskami żywiołowymi i katastrofami spowodowanymi działalnością człowieka?

Boska ochrona przed katastrofami

Jakże wspaniały okres pokoju i odnowy nastanie, gdy w pełni zapanuje Królestwo Boże! Ileż radości sprawia rozmyślanie o dobrodziejstwach, których wtedy zaznają ludzie dzięki podporządkowaniu się władzy ustanowionego przez Boga niebiańskiego Króla, Jezusa Chrystusa.

Zastanów się nad tym, co Jezus czynił będąc na ziemi, by dać przedsmak tego, czego dokona jako władca Królestwa: Uzdrawiał chorych, przywracał kalekom sprawność ruchów, ślepym wzrok, głuchym słuch, niemym mowę, a nawet wskrzeszał umarłych (Mat. 15:30, 31; Łuk. 7:11-17).

Biblia zapewnia nas, że pod panowaniem tego Królestwa Bóg „otrze wszelką łzę z ich oczu i nie będzie już śmierci, nie będzie też żałoby ani krzyku, ani bólu. Rzeczy dawniejsze przeminęły” (Obj. 21:4).

To, czego na ziemi dokonywał Jezus, stanowi przykład, jakiej pomocy udzieli swoim poddanym w nadchodzącym nowym systemie. A czy ochroni ich również przed klęskami żywiołowymi? Przypomnij sobie, Drogi Czytelniku, jak to pewnego razu Jezus zapobiegł katastrofie, uciszając burzę. Uczniowie przejęci bojaźnią mówili do siebie: „Kim właściwie jest, że nawet wiatr i morze są mu posłuszne?” (Marka 4:37-41). Mając całkowitą władzę nad siłami przyrody, ten potężny niebiański Król nowego systemu dopilnuje, żeby klęski żywiołowe już nigdy nie szkodziły ludziom.

Królestwo Boże z całą pewnością naprawi wszelkie szkody wyrządzone naszej planecie i jej ekosystemowi przez człowieka lub siły przyrody. Biblia zawiera następującą obietnicę: „Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia; niech się rozraduje i zakwitnie step! Niech (...) bujnie zakwitnie i weseli się, niech się raduje i wydaje radosne okrzyki! (...) wody wytrysną na pustyni i potoki na stepie” (Izaj. 35:1-7, Biblia warszawska).

Dzięki wprowadzeniu w życie jednolitego programu wychowawczego wszyscy ludzie w nowym systemie nauczą się dobrze pracować i troszczyć się o bliźnich jak również o ziemię. „Na pewno nauczą się sprawiedliwości mieszkańcy urodzajnego gruntu” (Izaj. 26:9). Dzięki temu ogólnoświatowemu programowi Bożemu i udoskonalaniu ludzkości pod względem umysłowym i cielesnym nie będzie się już popełniać błędów wynikających z niedoskonałości. Nie zdarzy się już, aby ktoś, kierując się swoim egoizmem, pracował tak niedbale, że mógłby stać się winnym niejednego wypadku.

W dobie obecnej nikt z nas nie jest bezpieczny od klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez ludzi. Niemniej katastrofa, którą powinniśmy się niepokoić najbardziej, mianowicie „wielki ucisk”, będzie dopustem Bożym, dzięki któremu zostanie położony kres obecnemu niegodziwemu systemowi rzeczy. Ten dopust Boży utoruje drogę do nowej ery sprawiedliwości wszystkim, którzy teraz nie zaniedbują sposobności poznania prawdy. To właśnie oni przekonają się o słuszności słów: „Bóg prawdziwy jest dla nas Bogiem zbawiennych poczynań” (Ps. 68:20). A zatem ci, którzy dziś przejawiają mądrość Bożą, wejdą do nowego systemu i tam ‛bezpiecznie mieszkać będą i nie będą się niepokoić z powodu strachu przed nieszczęściem’ (Prz. 1:33).

[Przypis]

[Ramka na stronie 5]

Czynniki charakteryzujące dopust Boży:

1. Wydarzenie takie zawsze pozostaje w zgodzie z zamierzeniem Bożym.

2. Przed przystąpieniem do działania Bóg ostrzega.

3. Udziela wyraźnych wskazówek umożliwiających ocalenie.

[Ilustracja na stronie 6]

Sodoma i Gomora zostały zniszczone z dopustu Bożego

[Ilustracja na stronie 8]

Uciszając gwałtowną burzę, Jezus pokazał, że ma władzę nad siłami przyrody