I oto w sobotnie popołudnie 12 października zebrało się kilkaset osób w celu obejrzenia gotowego budynku. Jak pięknie odcina się od swego otoczenia ten dwupiętrowy budynek w kształcie litery L! Fasada aż do wysokości zaledwie kilku centymetrów poniżej pierwszego piętra jest w kolorze ciemnomahoniowym, a powyżej jasnopiaskowym. Parcela jest otoczona niskim murkiem. Przez bramę od ulicy Galwan goście przechodzą do wejścia Sali Królestwa.

Szerokie wejście o podwójnych drzwiach, którego fasada jest ładnie wyłożona cegłą i naturalnym kamieniem, znajduje się od strony skrzyżowania. Sala mieści 200 osób, a łagodny powiew od strony morza rozwiązuje sprawę koniecznej wentylacji.

Główne wejście znajduje się przy Avenida Francia. Gość wchodzi najpierw do sali recepcyjnej o podłodze opadającej szerokimi a płytkimi stopniami. Po lewej stronie znajduje się biuro oddziału i magazyn literatury. Przez drzwi w głębi sali recepcyjnej wchodzi się do długiej jadalni i nowoczesnej kuchni. Po lewej stronie sali recepcyjnej, za biurem, prowadzą schody na pierwsze piętro do małego salonu, z którego można się udać do sześciu dobrze wentylowanych sypialni w dwu skrzydłach budynku oraz do łazienki i toalety. Umieszczony na dachu zbiornik wodny o pojemności prawie 2000 litrów zapewnia zaopatrzenie w wodę w przypadku, gdyby zabrakło wody z wodociągów miejskich.

O godz. 19⁰⁰ 550 osób szczelnie zapełniło Salę Królestwa, aby skorzystać z dwugodzinnego programu. Jeden ze świadków, który osiem lat spędził w więzieniach Trujillo, wygłosił pasjonujące przemówienie na temat rozwoju dzieła świadków Jehowy w Dominikanie. Właściwy punkt kulminacyjny uroczystości stanowiło przemówienie z okazji oddania budynku do użytku. Przemówienie to wygłosił wiceprezes Towarzystwa Strażnica, F.W. Franz.

Już sam budynek spełnia pewne zadanie: zwraca uwagę ludziom na Królestwo Boże. Zamieszczone nad wejściem do Sali Królestwa słowa złożone z liter wykonanych z kutego żelaza: Salon del Reino de los Testigos de Jehova [Sala Królestwa świadków Jehowy] są codziennie czytane i komentowane przez przechodniów. Pewien mały chłopiec, który nie mógł oderwać oczu od budynku, powiedział do misjonarki: „Proszę pani, to długo trwało zanim ten budynek ukończono, ale proszę popatrzeć, jaki teraz piękny!”

Świadkowie Jehowy w Dominikanie bardzo się cieszą z tego pięknego budynku. Oni pragną, aby jego posiadanie przyczyniło się do zaznajomienia dalszych tysięcy ich współobywateli z imieniem i zamysłem Jehowy Boga.

Po co żyjemy?

CZY WIESZ, że na całym świecie codziennie ponad 10 000 ludzi popełnia samobójstwo? Ta liczba pomnożona przez 365 daje zdumiewająco wysoką liczbę roczną, która przewyższa liczbę mieszkańców niejednego miasta. Co popycha tak wiele ludzi do tego rozpaczliwego kroku? Czy życie traci dla nich wszelką wartość i sens? Czy oni tracą wszelkie poczucie obowiązku wobec siebie, swoich bliźnich i Boga, ich Stwórcy?

Jest rzeczą ogólnie przyjętą, że człowiek musi mieć jakiś cel w życiu, jeśli ma być szczęśliwy. Jedni stawiają sobie za cel dobroczynność, wspaniałomyślność i niesienie pomocy swoim bliźnim. Inni chcą, aby im się dobrze powodziło, używają życia i oddają się rozrywkom. Jeszcze inni czynią swoim zadaniem życiowym materialne zabezpieczenie się, a w innej klasie ludzi wszystko w ich życiu obraca się tylko wokół rodziny. Widać jednak, że większość tych ludzi nie jest naprawdę szczęśliwa. A więc to, co oni obrali za cel swego życia, nie może być najważniejszym zadaniem człowieka. Człowiek musi mieć jakiś wyższy cel. Czy może jednak zdążać do wyższego celu od wyznaczonego mu przez Stwórcę?

Słowo Boże, Biblia, wskazuje, że właściwie żyjemy po to, aby spełniać wolę Boga. Mądry Salomon mówi o tym następującymi słowami: „Bój się [prawdziwego] Boga, i zachowuj jego przykazania, bo to jest cały [obowiązek] człowieka.” (Kazn. 12:13, NW) Fakt, iż rzeczywiście „to jest cały obowiązek człowieka”, spełniać wolę Boga, potwierdził też Szymon Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa. Napisał do pierwszych chrześcijan: „Ponieważ więc Chrystus cierpiał w ciele, wy także uzbrójcie się w to samo usposobienie duchowe; bo kto cierpiał w ciele, ten odstąpił od grzechów, aby resztę [swego] życia w ciele żyć już nie dla pożądliwości ludzkich, lecz dla woli Bożej. Bo wystarczy wam, że w czasie minionym wykonywaliście wolę narodów, postępując w czynach rozwiązłego prowadzenia się, w pożądliwościach, nadużywaniu wina, hulatykach, pijatykach i nieprawych bałwochwalstwach.” — 1 Piotra 4:1-3, NW.

Jeżeli mamy żyć „nie dla pożądliwości ludzkich, lecz dla woli Bożej”, to musimy wolę Boga poznać. Nie możemy po prostu zdać się na nasze sumienie lub na ogólnie przyjęte zwyczaje albo na to, co nam powiedział proboszcz. Nie zawsze możemy także polegać na tym, czego nauczyliśmy się od naszych rodziców. Bóg dał nam dla naszego pouczenia swoje natchnione Słowo, Biblię, i ludzie mądrzy uznają tę księgę za swego stałego przewodnika i towarzysza.

Jak pokazuje Biblia, wolą Bożą jest, abyśmy się bali Jego, „prawdziwego Boga”, a nie ludzi. (Łuk. 12:4, 5) Ona wskazuje nam również, że powinniśmy zachowywać „jego przykazania”. Jego przykazania dotyczą naszego trybu życia i naszego sposobu postępowania, które według Jego Słowa mają być święte. Apostoł Piotr podkreśla na początku swego pierwszego listu, że w całym naszym postępowaniu powinniśmy być święci, ponieważ taka jest wola Boża: „Jako posłuszne dzieci przestańcie kształtować się według pragnień, które dawniej mieliście w swej niewiedzy, lecz w zgodzie ze świętym, który was powołał, wy też stańcie się świętymi w całym swoim prowadzeniu się, gdyż napisano: Bądźcie święci, ponieważ ja jestem święty.” (1 Piotra 1:14-16, NW) A więc Bóg wymaga od nas, abyśmy się odłączyli do życia według jego świętych, sprawiedliwych zasad. Zatem kto chciałby spełniać wolę Bożą, nie może chodzić drogami obecnego bezbożnego systemu rzeczy. Mówiąc słowami apostoła Piotra, czynił to w minionym czasie wystarczająco długo, zbyt długo, kiedy jeszcze spełniał wolę narodów. Teraz, kiedy poznał swój właściwy cel życia, powinien wykupywać swój czas i z tego czasu jak również ze swych sił i zdolności, używanych przedtem do spełniania woli ludzkiej, powinien korzystać w celu spełniania woli Bożej.

Piotr powiedział także, że jeśli się chce czynić wolę Bożą, należy się uzbroić. Ale w co? „W to samo usposobienie duchowe”, które posiadał Jezus Chrystus. Ono najlepiej chroni przed obecnym bezbożnym systemem rzeczy, przed zwątpieniem, przygnębieniem i życiem bez sensu. Chcąc się uzbroić w usposobienie duchowe Jezusa Chrystusa, należy się dowiadywać o Królestwie Bożym, które głosił Jezus. Kto czyni wolę Bożą, ten uznaje to Królestwo za rzecz najważniejszą w swoim życiu, tak jak to czynił Jezus. Jest posłuszny przykazaniu Syna Bożego: „Nadal więc szukajcie naprzód królestwa i sprawiedliwości jego, a wszystkie te drugie rzeczy [których potrzebujemy pod względem materialnym] będą wam przydane.” (Mat. 6:33, NW) Wtedy możemy mieć niezawodną nadzieję na osiągnięcie życia wiecznego przez Królestwo Boże i ofiarę okupu, którą złożył Chrystus, przez ofiarowanie swego doskonałego życia ludzkiego.

Chrześcijanin jest także obowiązany pouczać innych o woli Bożej, a do tego należy również nauczanie o ustanowionym w niebie Królestwie Bożym i o błogosławieństwach, które ono zapewnia wszystkim posłusznym ludziom. Wolą Bożą jest, aby