Słowo Boże podtrzymuje żywotność twojej wiary

„Nie wszyscy mają wiarę.” — 2 Tes. 3:2, BT.

1, 2. (a) Co przechowują biblioteki świata? (b) Czy te składnice wiedzy są użyteczne?

NA ŚWIECIE istnieją tysiące obszernych źródeł wiedzy, gdzie w każdej chwili można znaleźć informacje o wszystkim, co się dzieje na ziemi. Napisano miliony książek i zgromadzono je w bibliotekach rozsianych po całym świecie. Książki te, przechowywane w bibliotekach prywatnych i publicznych, nazwał ktoś „pamięcią rodu ludzkiego”. „Dadzą się porównać z ogromnym mózgiem, który przypomina sobie wszystko, co wymyślili i ogłosili badacze, powieściopisarze, poeci, filozofowie i tak dalej.” (The World Book Encyclopedia — Światowa encyklopedia książki, tom 12, str. 212) Francuska Biblioteka Narodowa w Paryżu (największa w Europie), Biblioteka imienia Lenina w Moskwie zawierająca ponad 14 500 000 książek, rosyjska Biblioteka Państwowa w Leningradzie posiadająca 11 800 000 tomów, Biblioteka Publiczna w Nowym Jorku licząca ponad 7 500 000 tomów oraz Biblioteka Kongresu w Waszyngtonie obejmująca 12 000 000 książek i broszur — to tylko przykłady wymienione tutaj dla uzmysłowienia tobie, czytelniku, przybliżonego obrazu tego kolosalnego zasobu wiedzy, jaki zgromadzono na ziemi. Biblioteka Kongresu zajmuje powierzchnię 145 000 metrów kwadratowych i posiada 400 kilometrów regałów.

² Przechowuje się tutaj jakby w stanie zamrożonym myśli człowieka, doniesienia o jego błędach, sukcesach i niepowodzeniach, dokumenty, rzadkie dzieła literackie, książki utrwalone na taśmach magnetofonowych oraz drukowane pismem dla niewidomych, mapy, przezrocza, filmy, płyty dźwiękowe, medale, monety, gry, czasopisma, dzieła sztuki, mikrofilmy i miliony zwykłych książek w tysiącach języków. Dla udostępnienia tego kolosalnego „spichrza wiedzy” ludzkiej nauczono się posługiwać skomplikowanymi maszynami matematycznymi, które potrafią gromadzić i przechowywać dowolne informacje oraz podzielić się nimi w ciągu niewielu sekund. Człowiek marzy o posiadaniu u siebie w domu czy w swojej pracowni takiego automatu, który mógłby go kontaktować ze wszystkimi bibliotekami świata i umożliwiłby mu otrzymywanie na miejscu wszelkich żądanych wiadomości. Człowiek spodziewa się, że w przyszłości skorzysta z całego tego ogromu nagromadzonej wiedzy i dzięki niej dojdzie do jeszcze większych osiągnięć.

3. (a) Jak powinniśmy traktować ten ogromny zasób wiedzy ludzkiej? (b) Co ostatecznie decyduje o tym, czy dane wiadomości są cenne?

³ Skąd pochodzi ta cała wiedza? Otóż człowiek utrwalił na piśmie wiadomości o wielu cennych faktach, które poznał w wyniku swoich gorliwych poszukiwań, różnych prób i doświadczeń. Ale na podstawie swoich sympatii i antypatii sformułował również mnóstwo teorii, hipotez i zgoła nieuzasadnionych twierdzeń, i wszystkie je można znaleźć w bibliotekach. Nic dziwnego, że profesor March oświadczył: „Książki wydaje się bez końca; jednak z książkami jest tak jak z rybami w morzu: tylko nieliczne warto wyłowić.” Pisarz księgi biblijnej pod nazwą „Kaznodziei” (w hebrajskim oryginale: „Kohelet”) również podważa wartość znacznej części wiedzy ludzkiej, lecz wskazuje przy tym na źródło prawdziwej mądrości. Oto jego słowa: „Kohelet był mędrcem, nauczał lud i rozmyślał, i badał, i ułożył mnóstwo przypowieści. Kohelet starał się znaleźć piękne słowa i pisał słowa proste i prawdziwe. Słowa mędrców są jak ościenie, i jak gwoździe wbite w pamięć. (...), a pochodzą od jednego Pasterza. A teraz, synu mój, ostrzegam cię! Nieskończona jest ilość pisanych ksiąg, a nadmierne ich badanie jest utrudzeniem ciała. (...) wszystkie czyny Bóg przywiedzie na sąd i sądzić będzie nawet najtajniejsze, i dobre, i złe.” (Kazn. 12:9-14, Brandstaetter) Kiedy chrześcijański apostoł Paweł podczas podróży misyjnej odwiedził Efez, dużo ludzi przyjęło wiarę, po czym spalili bezużyteczne książki ogólnej wartości 50 000 denarów w srebrze. (Dzieje 19:19, BT) Według uwagi marginesowej zamieszczonej w pewnym angielskim wydaniu Biblii (New Testament in Modern Speech Weymoutha, str. 323) odpowiadało to w przybliżeniu wartości 10 000 dolarów.

4. Jaką wartość dla wiary człowieka mają dzieła stwarzania widziane na ziemi?

⁴ Jest jeszcze inne rozległe miejsce, gdzie można zdobywać wiedzę. Obszar jego przekracza powierzchnię wszystkich bibliotek ludzkich razem wziętych, rozciąga się bowiem na przestrzeni 510 103 000 kilometrów kwadratowych. Tak, sama ziemia jest imponującą biblioteką, w której kilometrami ciągnie się wystawa mądrości Stworzyciela. Jawne dowody tej mądrości pomagają człowiekowi w lepszym zrozumieniu Boga, swego Stwórcy, co trafnie wyrażają słowa Listu do Rzymian 1:20: „Od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty, a to wiekuista Jego potęga i bóstwo, stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła.” (BT) Człowiek może ze swego punktu obserwacyjnego, z naszej ziemi, przyglądać się niebiosom i słuchać mowy stworzenia Bożego. „Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon. Dzień dla dnia opowieść snuje, a noc nocy przekazuje wiadomość. Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano: na całą ziemię ich głos się rozchodzi.” (Ps. 19 [18]:2-5, BT) Ludzie prawdziwie mądrzy są przez całe życie pod wrażeniem tych dzieł i oddają wielkiemu Stworzycielowi za nie cześć.

5. (a) Dlaczego najważniejszą Księgą w tej „bibliotece” jest Biblia? (b) Co ma ona wspólnego z wiarą?

⁵ Do dzieł porozmieszczanych na „regałach” ziemi dodał Jehowa jeszcze jedno dzieło, najważniejsze, mianowicie: swoje Słowo, Biblię świętą. Księga ta różni się zasadniczo od dzieł człowieka. Pouczenia w niej zawarte nie opierają się na ludzkich sympatiach i antypatiach. Polegają na prawdach i faktach. Słowo to jest jakby żywe. Działa aktywnie i zawiera w sobie taką moc, jakiej nie posiada żadne dzieło ludzkie. Apostoł Paweł opisuje to w następujący sposób: „Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca.” (Hebr. 4:12) Z górą 1500 lat upłynęło od czasu rozpoczęcia spisywania Biblii, kiedy na ziemię przyszedł Syn Boży. Studiował on to Słowo prawdy i posługiwał się nim w swej działalności kaznodziejskiej. W modlitwie do niebiańskiego Ojca rzekł: „Słowo twoje jest prawdą.” (Jana 17:17) Czy faktycznie jest prawdą? Czy w przeszłości dowiodło swej prawdziwości? Czy jest może tylko częściowo ścisłe, a po części niejasne i przez to daje się różnie naciągać? Czy napomnienia w nim zawarte mają jeszcze dziś praktyczne znaczenie? Będąc zbiornicą wiadomości krzepiących wiarę, Słowo Boże musi być prawdą. Wszyscy, którym zależy na osiągnięciu wiary, muszą badać to Słowo i osobiście przekonać się o tym fakcie. Chcąc posiąść wiarę, trzeba zdobyć przeświadczenie, że istnieje Bóg i że Jego Słowo jest prawdziwe; trzeba się też starać o zachowanie tej wiary w stanie żywym przez jej karmienie i ochranianie. „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy Go szukają.” — Hebr. 11:6.

6. Przytocz z Biblii szczegóły świadczące o tym, że Słowo Boże jest użyteczne.

⁶ Członkowie narodu izraelskiego długo przebywali z Mojżeszem; wędrowali z nim 40 lat po pustyni. Przez całe lata słuchali słów Prawa Bożego, napomnień oraz obietnic co do czekających ich swobód i błogosławieństw. Czy na słowach tych warto było polegać? Posłuchajmy, co mówił Jozue: „Zrozumcie to całym sercem i całą duszą swoją, że ze wszystkich wspaniałych obietnic, które przyrzekł wam Bóg wasz, Jahwe [inaczej: Jehowa], ani jedna nie zawiodła: wszystkie wam się spełniły; żadna z nich nie stała się próżna.” (Joz. 23:14, BT) Jozue potwierdził tu więc publicznie, że Słowo Jehowy jest niezawodne. Syn Boży zbadał je w takim zakresie, w jakim istniało za czasów jego pobytu na ziemi, i również oświadczył, że Słowo Boże jest prawdą.

ROZWIJANIE WIARY

7. (a) Dlaczego dzisiaj mało kto ma wiarę? (b) Jak jednak apostoł Paweł opisuje braci w Tesalonice?

⁷ Kto chce rozwinąć wiarę, ten musi nabyć wiedzy. A dla zachowania żywej wiary trzeba kontynuować podjęte studia. Wiedzy, która potrafi podtrzymywać żywotność naszej wiary, nie czerpie się ze źródła ludzkiej mądrości. Wielu umyśliło sobie jakieś doktryny religijne i określony sposób postępowania; inni przyjęli cudze poglądy i pokierowali swoim życiem według wskazówek ludzkich. Ale po pewnym czasie, nieraz na przykład po przekroczeniu połowy swego życia, dochodzą do przekonania, że te poglądy są zawodne, a przy tym przeciwne nauce biblijnej, i wobec tego popadają w zniechęcenie. W dobie obecnej jest na całym świecie miliony takich ludzi i można ich znaleźć wszędzie. Próżnia duchowa, spowodowana błędnymi naukami i fałszywymi wyobrażeniami, doprowadziła do powstania wrogich wobec Boga, nieudolnych systemów politycznych, bezwładnych organizacji religijnych i pozbawionych perspektywy ustrojów gospodarczych. Stosunek jednego człowieka do drugiego absolutnie się nie poprawił, chociaż ludzie dysponują dziś większym zasobem wiedzy niż w jakimkolwiek minionym okresie dziejów. Apostoł Paweł jednak formułuje swoje spostrzeżenia w liście 2 do Tesaloniczan 1:3, jak następuje: „Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia. Jest to rzecz słuszna. Wiara wasza bowiem bardzo wzrasta, a wzajemna miłość wasza pomnaża się w was wszystkich.”

8. W jaki sposób Tesaloniczanie podtrzymywali żywotność swojej wiary, i dlaczego nie wystarczy sama tylko zachęta?

⁸ Zapytaj sam siebie: Czy poprawiły się wzajemne stosunki między moimi sąsiadami albo wśród moich współwyznawców? A Paweł napisał o swych braciach w Tesalonice, że ich wiara wzrosła i że pomnożyła się ich wzajemna miłość. Dlaczego? Przypatrzmy się nieco bliżej temu, czym się zajmowali. Odszukajmy tekst Pierwszego Listu do Tesaloniczan 2:13; czytamy tam: „A przeto i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście, nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa.” Czynili również to, do czego zachęcał ich apostoł Paweł słowami Listu 1 do Tesaloniczan 5:21: „Wszystkiego doświadczajcie; co dobre, tego się trzymajcie.” Stanowią one oczywiście zachętę do badania Słowa Bożego. Nie wystarczy tylko mówić o żywej wierze. W nominalnym chrześcijaństwie stale się powtarza hasło: „Pomagajmy bliźnim.” Czy jednak rzeczywiście więcej się pomaga? Na przykład w nowojorskiej kolei podziemnej wywieszono przed niedawnym czasem plakaty z następującym napisem: „Dzieło Boże powinno być również naszym dziełem — poprzyj wiarę uczynkiem — uczyń to jeszcze dziś!” Plakaty tej treści na pewno przeczytały miliony ludzi, lecz ilu z nich zastosowało się do wezwania? Najpierw musi się pojawić wiara, a wiara jest wynikiem studiowania niezawodnego Słowo Bożego. W Słowie tym czytamy w Liście do Rzymian 10:14: „Jakże tedy wzywać będą tego, w którego nie uwierzyli? jakże uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? jakże usłyszą bez opowiadającego?” — NT.

9. Jak w księdze Jeremiasza 17:5-8 przeciwstawiono losy człowieka niewierzącego i wierzącego?

⁹ Książki napisane przez ludzi mogą ci dostarczyć pewnych wiadomości, które wywrą na tobie wrażenie. Radość twą jednak przygasi rozczarowanie, gdy po bliższym zbadaniu sprawy się przekonasz, że dany autor posiada ciasny widnokrąg i że napisał tę książkę przede wszystkim z egoistycznych pobudek. Nawet najbardziej szczery pisarz ma tylko ograniczone możliwości, dysponuje tylko określonym zasobem materiału i posiada — wobec ciągłych postępów nauki — jedynie ograniczoną wiedzę. Nie chcemy przez to twierdzić, że wszelkie zdobycze wiedzy, jakie nagromadził człowiek, prowadzą do zniechęcenia lub rozczarowania; można sobie przyswoić wiele cennych wiadomości. Ale do rozwinięcia wiary potrzeba oprócz tego jeszcze Słowa Bożego. Wiele lat temu Jehowa powiedział do Żydów, co następuje: „Przeklęty mąż, co na ludziach polega i w ciele pokłada swą siłę, a z dala się trzyma od Jahwe [inaczej: od Jehowy]. Podobny on jest do jałowca na stepie i nie zażyje szczęście, gdy ono przyjdzie; przebywa w pustynnym kraju wyschniętym, na ziemi słonej, nie zamieszkanej. Szczęśliwy mąż, co na Jahwe polega, którego ufnością jest Jahwe. Jest on jak drzewo sadzone nad wodą, co swe korzenie śle do strumienia; niczego się nie boi, gdy upał nadejdzie, i liście jego zostają zielone; nie cierpi biedy i w roku posuchy, i nie przestaje owoców przynosić.” — Jer. 17:5-8, BT.

10. (a) Kto napisał Biblię? (b) Dlaczego więc może ona służyć za pokarm ku pokrzepieniu wiary?

¹⁰ Czy zauważyłeś, skąd to drzewo czerpie siłę? Z dobrze rozbudowanego systemu korzeniowego, sięgającego aż do wody. Tak samo ma się rzecz z żywotnością wiary. Musisz przyjmować pokarm, który by umacniał wiarę. Istnieje tylko jedno źródło takiego pokarmu: Słowo Boże. Słowo to zostało przygotowane przede wszystkim dla chrześcijan. Słowo Boże, Biblia, jest dziełem ducha Bożego; tak, duch Boży pozostaje z nim w tak ścisłym związku, że Paweł nawet wyraził się w Liście do Efezjan 6:17: „Weźcie (...) miecz Ducha, którym jest Słowo Boże.” Prawda, że spisywali je ludzie. Nie ma w tym żadnej tajemnicy, iż nad Biblią pracowało około czterdziestu mężów wiary. Ale co napisali, co wyrazili w swoich pismach, nie było wytworem ich własnej woli, gdyż „proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecą wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym”. (2 Piotra 1:21) Odpowiedzialność za Słowa lub obrazy, którymi w tych pismach odmalowywali zamierzenia Boże, ponosił sam Bóg. Czyż Bóg, który potrafi spowodować, że maleńkie nasiona kiełkują, zakorzeniają się i że z nich wyrasta las okazałych drzew, nie może równie dobrze wszczepić swych myśli i słów do chłonnego, a zarazem płodnego umysłu?

11. Uzasadnij, dlaczego Jehowa może posłużyć się danym człowiekiem do dokładnego spisania Jego Słowa, które wskutek tego jest natchnione.

¹¹ Przed wiekami ustanowił Jehowa pewne granice, które obowiązują po dzień dzisiejszy. Na całej ziemi stworzenia żyjące mają popęd do rozrodu. Rośliny również stale się mnożą. Chociaż w procesie rozmnażania współdziałają różne czynniki i choć przebiega on bardzo rozmaicie, to jednak trzyma się ustalonego wzoru i potomstwo jest dokładną odbitką rodziców. Cóż za mądrość i co za zdumiewające prawa muszą rządzić całym tym zjawiskiem, skoro jeszcze dziś, po tylu stuleciach, istnieją określone zwierzęta lądowe, ptaki i ryby, a także ludzie oraz rośliny, które w granicach swego rodzaju wykazują tak nieprzebraną różnorodność! W procesie rozmnażania się roślin odgrywają swoją rolę jeszcze liczne dalsze czynniki, od których zależy ostateczny rezultat. W grę wchodzi pogoda i wilgotność, jak również składniki odżywcze w glebie. Niektóre rośliny rozwijają się tylko na ustalonym typie gleby albo wymagają określonych jej chemicznych właściwości. Wiele roślin wydaje owoce i nasiona dopiero po zapyleniu. Dokonuje się ono za sprawą wiatru, wody, ptaków albo owadów. W zamian za to na przykład pszczoły zabierają pyłek kwiatowy lub nektar, z którego to surowca wytwarzają miód. Pewne kwiaty barwą swych płatków i zapachami zapraszają pszczołę do uraczenia się ich nektarem, ale dostać się do niego może ona dopiero wewnątrz kwiatu. Obsypuje się przy tym pyłkiem, który strząsa na następnym kwiecie, i w ten sposób pośredniczy w zapyleniu. Jakaż mądrość tkwi w tym skomplikowanym urządzeniu! A jednak wszystkie te wzajemne pozazębiane funkcje są tak wspaniale skoordynowane, że cały proces przebiega bez najmniejszych zakłóceń. Istnieją wprawdzie również mieszańce — jednostki powstałe ze skrzyżowania — oraz różnice wywołane działalnością człowieka, lecz tylko w obrębie tego samego rodzaju lub tej samej rodziny, gdzie nie stanęły temu na przeszkodzie ustalone granice. Weźmy na przykład muła, mieszańca powstałego ze skrzyżowania osła z koniem. Nie jest on zdolny do rozrodu. Stoi na samej granicy i nie może jej przekroczyć. Czyż Bogu, który potrafi utrzymać w mocy te granice, miałoby sprawiać trudność użycie swojej potęgi, aby skłonić wierzącego człowieka do spisania Jego Słowa, a następnie zapewnić temu Słowu ochronę?

12. W ilu językach można nabyć Biblię?

¹² W taki to sposób Jehowa zgotował nam sześćdziesiąt sześć poszczególnych ksiąg, których treść ma dla nas żywotne znaczenie i które zostały do dziś zachowane w naszych Bibliach. Blisko dziesięć lat temu napisano następujące wyliczenie: „Biblia jest przetłumaczona w całości lub częściowo na 1136 języków. Całą Biblię przełożono na 215 języków, zaś komplet Pism chrześcijańskich na 273 języki. (...) W roku 1958 pewne amerykańskie towarzystwo biblijne samo rozpowszechniło ponad 16,6 miliona jej egzemplarzy i wydało Biblię w dalszych trzech językach, dzięki czemu ogólna liczba dostępnych dziś tłumaczeń wzrosła właśnie do 1136.” (Time, z 25 maja 1959 r.) W minionych pięciuset latach wydrukowano już miliardy egzemplarzy Biblii, a do chwili obecnej Biblię wydano w całości lub częściowo w ponad 1280 językach. Tym samym stała się ona dostępna przeszło 90 procentom ludności ziemi. Przetrwała też długie czasy; pewne jej części składowe służą człowiekowi dobrą radą już z górą od 3480 lat.

ŁATWE DO ZROZUMIENIA

13. Wyjaśnij, dlaczego Biblia jest zrozumiała, oraz dlaczego czasem jednak można napotkać trudności w jej zrozumieniu.

¹³ Dalszą zaletą Słowa Bożego, Biblii, jest okoliczność, że posługuje się zasadniczo słowami i zwrotami powszechnie zrozumiałymi. „A. S. Cook obliczył, że w angielskim autoryzowanym (przez króla Jakuba) przekładzie Biblii występuje 6568 różnych słów, albo 9884, jeśli wliczyć także formy pochodne rzeczowników, zaimków i czasowników.” (In The Nation z 12 września 1912 r.) Nawet człowiek miernie wykształcony potrafi z pewnym nakładem wysiłku zdobyć znajomość Biblii, a kto już w jakiejś mierze posiadł wiarę, ten z pomocą Biblii zdoła utrzymać jej żywotność i stale ją będzie pomnażał, gdyż nauczy się coraz owocniej studiować. W starszych przekładach występują wprawdzie pewne dziś już nie używane słowa i wyrażenia, jednak i te można zrozumieć, gdy się weźmie do pomocy tłumaczenia współczesne. Biblia posługuje się ogólnie znanymi pojęciami oraz stosuje przenośnie i porównania, które łatwo rozumieli rolnicy, rybacy, pasterze, dostojnicy, poborcy podatków i gospodynie domowe. Zechciej, czytelniku, zapoznać się z trzynastym rozdziałem Ewangelii według Mateusza. Jeżeli nie rozumiesz jakiegoś występującego tam wyrażenia lub opisu, to chyba tylko z powodu położenia geograficznego twego miejsca zamieszkania. Czy w twoim kraju znane są figi, ziarna gorczycy, ciernie, sieci, perły itp. chociaż o tyle, że masz o nich pojęcie? W okolicy, gdzie Jezus przedstawiał przypowieści zapisane w 13 rozdziale Mateusza, były one dobrze znane.

14. Porównaj tekst z Listu 2 do Tesaloniczan 2:6, 7 według różnych przekładów Biblii. Co uczynimy, aby ten tekst zrozumieć?

¹⁴ Aby się przekonać, jak cenne bywa studium Biblii, powróćmy jeszcze raz do Listu 2 do Tesaloniczan 2:6, 7. Tekst ten wydaje się na pozór bardzo trudny do zrozumienia, ale rozpatrzymy teraz po kolei każde słowo czy określenie i zrozumiemy, jaki sens ma całość. Według szeroko rozpowszechnionej „Biblii gdańskiej” (przekład z roku 1632) tekst ten brzmi: „A teraz wiecie, co przeszkadza, aby był objawiony czasu swego. Albowiem się już sprawuje tajemnica nieprawości, tylko że ten, który teraz przeszkadza, przeszkadzać będzie, ażby był z pośrodku odjęty.” W katolickim przekładzie ks. J. Wujka tekst ten w pierwotnym brzmieniu (z roku 1599) miał następującą postać: „A teraz wiecie, co zatrzymywa: aby był objawion czasu swego. Albowiem się już sprawuje tajemnica nieprawości: tylko aby ten, który trzyma teraz, dzierżał aż odjęt będzie z pośrodku.” Natomiast w Nowym Przekładzie ostatnio wydanym przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne czytamy: „A wiecie, co go teraz powstrzymuje, tak iż się objawi dopiero we właściwym czasie. Albowiem tajemna moc nieprawości już działa, tajemna dopóty, dopóki ten, który teraz powstrzymuje, nie zejdzie z pola.” Co to wszystko znaczy? Kolejne słowa można zrozumieć, lecz sens całego tekstu, to druga sprawa. Przeanalizujmy go więc, rozłożywszy na poszczególne cząstki.

15. Dlaczego Paweł napisał Drugi list do Tesaloniczan?

¹⁵ Przekonajmy się najpierw, o co chodzi w całym kontekście. Apostoł Paweł napisał ten list, aby pomóc Tesaloniczanom w zachowaniu żywej wiary. Między innymi nadmienił: „Nie wszyscy mają wiarę. Wierny jest Pan, który umocni was i ustrzeże od złego. (...) Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi.” (2 Tes. 3:2, 3, 11, BT) Pochwalił ich za to, że wzrosła ich wiara (2 Tes. 1:3), był jednak zaniepokojony czymś lub kimś, kto zamierzał osłabić tę wiarę, i wyraził się nawet, że ten ktoś „już działa”. — 2 Tes. 2:7.

16-20. (a) Do kogo odnosi się słowo „wiecie”? (b) Objaśnij wyrażenie: „co (...) powstrzymuje”. (c) Kim jest ten, o którym powiedziano, że „go” powstrzymywano? (d) Kiedy i jak miał się on „objawić”?

¹⁶ Obydwa listy, Pierwszy i Drugi do Tesaloniczan, zostały (w roku 50 lub 51 n.e.) napisane do zboru chrześcijańskiego w Tesalonice na terenie Macedonii. (1 Tes. 1:1; 2 Tes. 1:1) „Wiecie” odnosi się więc do ówczesnych chrześcijan tam zamieszkałych i oczywiście do chrześcijan doby obecnej. (Rzym. 15:4) Co oznacza słowo „powstrzymuje”? W pewnym angielskim słowniku (Webster: New Collegiate Dictionary) „powstrzymać” („restrain”) objaśnione jest w ten sposób: „Zatrzymać; przeszkodzić; pohamować; odkładać lub zwlekać, na przykład z udzieleniem pozwolenia itd.; odmówić zgody.” A „co (...) powstrzymuje”? Jezus Chrystus dał chrześcijańskim apostołom moc działania w charakterze siły ograniczającej zło. (Mat. 10:1) „Dopóki żyło dwunastu apostołów Jezusa Chrystusa i dopóki służyli oni jako nadzorcy zboru chrześcijańskiego, powstrzymywali odstępstwo, czyli przeciwdziałali nawrotowi do religii babilońskiej. Byli siłą hamującą powstawanie organizacji religijnej, która wprawdzie z nazwy byłaby chrześcijańska, lecz w istocie swej antychrystusowa i babilońska.” — „Upadł Babilon Wielki!” — panuje Królestwo Boże!” strona 474 wydania angielskiego.

¹⁷ Apostołowie sprawowali władzę nad zborem i troszczyli się o to, żeby pozostawał wierny Chrystusowi. Niemniej jednak te filary, które przeciwdziałały rozwojowi bezprawia w zborze, miały z czasem być zabrane przez śmierć, po czym należało się spodziewać odstępstwa zboru oraz zwrócenia się ku fałszywym naukom i różnym niegodziwościom. (2 Kor. 10:2-6; 2 Tes. 2:3-12; 2 Tym. 4:3, 4; Dzieje 20:29, 30) Według doniesienia ewangelicznego Mateusza 18:18 również Jezus dobitnie wskazał na fakt, że ci dojrzali mężowie będą pod wpływem ducha Jehowy działali w zborze jako zapora. Dalsze wzmianki o tym znajdujemy w Liście do Efezjan 4:11-13 i w Dziejach Apostolskich 20:28. Paweł, jeden z owych mężów, osobiście także działał ku powstrzymaniu zła, jak to wynika ze słów Drugiego Listu do Tesaloniczan 3:6, gdzie czytamy: „A nakazujemy wam, bracia, w imieniu Pana Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który żyje nieporządnie, a nie według nauki, którą otrzymaliście od nas.” — Zobacz również 2 do Tesaloniczan 3:10-15; 1 do Tesaloniczan 4:1-8; do Kolosan 2:8; Dzieje Apostolskie 20:31; do Efezjan 4:17 do 6:9; 1 do Koryntian 5:1-5; 2 do Koryntian 10:2-6.

¹⁸ Jakiego „go” powstrzymywano? Tego, kto się miał objawić w słusznym czasie i kto w trzecim wierszu został określony jako „człowiek niegodziwości” i „syn zatracenia”. Zwróćmy uwagę, jak te żywioły opisał apostoł Paweł według Dziejów Apostolskich 20:29, 30: „Wiem, że po odejściu moim wnijdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody; nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą.” Potęga i wpływy tych odstępczych przywódców rzekomych chrześcijan miały wzrastać i z chwilą zniknięcia siły powstrzymującej mieli się wysunąć na czoło.

¹⁹ Klasa owych rzekomych chrześcijan pojawiła się na widowni po Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e., a ze szczególną wyrazistością wystąpiła po śmierci dwunastu apostołów Jezusa Chrystusa. Tworzy ona zorganizowane duchowieństwo nominalnego chrześcijaństwa i stanowi wpływowy składnik Babilonu Wielkiego. Sam Babilon Wielki wciąż jeszcze działa aktywnie i nadal też istnieje ów „człowiek grzechu” lub „człowiek niegodziwości”.

²⁰ „Iż się objawi.” Znaczenie słowa „objawić” („reveal”) wspomniany już słownik angielski Webstera wyjaśnia, jak następuje: „Za pośrednictwem ponadnaturalnych środków albo nadprzyrodzoną drogą zawiadomić, obwieścić. Ogłosić (tajemnicę lub coś skrytego); odkryć. Wywieść na światło dzienne; na przykład dane malowidło objawia lub wyjawia charakter malarza. Odsłonić coś, czego ludzkie oko dobrze nie dostrzega, albo czego się nie wie.” Tak więc owa klasa rzekomych chrześcijan wystąpiła całkiem jawnie po śmierci apostołów; objawiła się we właściwym dla siebie czasie. — 2 Piotra 2:1-3.

21. Dlaczego Paweł pisał, że „tajemnica nieprawości” albo „tajemna moc nieprawości” już działa?

²¹ „Albowiem się już sprawuje tajemnica nieprawości”, albo: „tajemna moc nieprawości już działa”. Kiedy apostoł Paweł około 51 roku n.e. pisał List 2 do Tesaloniczan, owa „tajemnica”, skryte odstępstwo od prawd biblijnych, już się rozwijała, wpływowi ludzie po zborach skłaniali się już do kultu babilońskiego.

22. Co znaczą słowa: „przeszkadzać będzie, ażby był z pośrodku odjęty”?

²² „Przeszkadzać będzie, ażby był z pośrodku odjęty”, albo: „dopóki ten, który teraz powstrzymuje, nie zejdzie z pola”. Według Dziejów Apostolskich 20:29 ap. Paweł oświadczył: „Wiem, że po odejściu moim wnijdą między was wilki drapieżne.” Podobną myśl wyraża tekst Listu 2 Piotra 1:12 do 2:3. Po śmierci apostołów ta siła powstrzymująca ustąpiła z drogi, jak gdyby zniknęła tablica „STOP”, i wilki wdarły się już bez przeszkód.

23. Co dziś dla nas, chrześcijan, oznacza tekst Listu 2 do Tesaloniczan 2:6, 7?

²³ Skoro teraz zbierzesz wszystko, czego się dowiedziałeś w trakcie powyższych rozważań, dojdziesz do następującej konkluzji: Będąc chrześcijaninem musisz wiedzieć, że wierni apostołowie powstrzymywali odstępczych przywódców rzekomych chrześcijan od wprowadzenia babilońskiego kultu. Z chwilą jednak śmierci apostołów miała zniknąć owa zapora; wilki miały wystąpić jawnie i zwieść zbory do religii babilońskiej.

24. Jaki wpływ wywiera wiara na ciebie i na drugich?

²⁴ A zatem wiara twoja jest w pewnym sensie wskaźnikiem tego, że dysponujesz jakimś zasobem prawd, dostępnych również dla innych. Kiedy zapas ten jest niebezpiecznie szczupły, pierwszy tracisz błogosławieństwo Jehowy Boga, a jeśli ktoś do ciebie przyjdzie po wiadomości mogące pokrzepić wiarę, musi odejść pusto. Biblia stale cię napomina, żebyś ustawicznie wzmacniał wiarę przez karmienie się Słowem Bożym, świętymi Pismami, „które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Chrystusie Jezusie”. (2 Tym. 3:15) Jezus sam opisał, jak działa wiara; oto jego słowa według sprawozdania Jana 7:38: „Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej.” Ten będzie bogaty w mądrość czerpaną ze Słowa Bożego, a wiara jego pozostanie żywotna.