Głoszenie pośród świata pełnego nieprawości

„Tak się rozpanoszy nieprawość, że miłość wielu oziębnie, lecz ten będzie zbawiony kto wytrwa do końca. Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom. Wtedy dopiero przyjdzie koniec” (Mat. 24:12-14, Gryglewicz).

1. Do jakiego stopnia dzisiejszy świat opanowała nieprawość? (2 Tym. 3:1-5).

CZY dostrzegasz, jak panoszy się dziś bezprawie? Wiele obszarów ziemi zalewa fala pogardy dla prawa i porządku. W większości dużych miast szerzy się przemoc. Samo chodzenie po ulicach staje się ryzykiem. W ostatnich latach niejeden rząd upadł na skutek rewolty, natomiast inne zbroją się po zęby, by stawić czoło wewnętrznym rozruchom i zagrożeniu z zewnątrz.

2. Jak nieprawość przeniknęła do wielu sekt chrześcijaństwa?

² A co dzieje się w chrześcijaństwie? Zgodnie z proroctwem Jezusa, dotyczącym naszych dni, ‛rozpanoszenie się nieprawości’ wywarło rujnujący wpływ na wiele jego odłamów. Pismo Święte, które zaleca należyte poszanowanie prawa i porządku, uznane zostało przez wielu za „staromodne”. Liczne organizacje kościelne postarały się dotrzymać kroku pobłażliwości współczesnego społeczeństwa; przymknęły oczy na niemoralność, homoseksualizm i przekupstwo, czego wynikiem są masy fałszywych chrześcijan, którzy „nie odziedziczą królestwa Bożego” (Mat. 24:12, Gryglewicz; 1 Kor. 6:9, 10).

3. Jak osoby nieprawe próbowały znaleźć oparcie w zborze chrześcijańskim? Co Jezus powiedział na ich temat?

³ Osobnicy przepojeni nieprawością próbowali nawet wywrzeć wpływ na prawdziwy zbór chrześcijański, dowodząc, że odwleka się przyobiecana „obecność” Pana. Wyśmiewali starszych po zborach i podawali w wątpliwość, czy rzeczywiście Pan upoważnił „niewolnika wiernego i rozumnego” do troszczenia się o ziemskie sprawy Królestwa (2 Piotra 3:3, 4; Mat. 24:45-47, NW). Jezus miał na myśli między innymi ludzi tego pokroju, gdy dawał przestrogę zanotowaną w Ewangelii według Mateusza 7:15-23: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. (...) w owym dniu (...) oświadczę im: ‛Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości’”.

4. Jaką cechę warto w sobie rozwijać? Jak możemy się nią wykazać?

⁴ Jednakże w odniesieniu do prawdziwych „owiec” Jezus stwierdził: „Ten będzie zbawiony, kto wytrwa do końca”. Jak możemy wykazać, że odznaczamy się taką wytrwałością? Przez udział w spełnianiu dalszych słów Jezusa: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom. Wtedy dopiero przyjdzie koniec” (Mat. 24:13; 24:14, Gryglewicz). Właśnie dzięki wytrwałemu ogłaszaniu „dobrej nowiny o Królestwie” zapewnimy sobie zbawienie.

5. (a) Dlaczego można powiedzieć, że w swej pracy nie jesteśmy osamotnieni? (b) Jaki sąd odbywa się teraz i kto to przeprowadza?

⁵ Przy wykonywaniu tej pracy nie jesteśmy zdani na własne siły, ponieważ w proroctwie Jezusa o „zakończeniu systemu rzeczy” powiedziano nam dalej, że „kiedy Syn człowieczy przybędzie w chwale, i z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie”. Z niewidzialnych niebios kieruje on teraz dziełem sądzenia, w trakcie którego dokonuje rozdziału ludzi z narodów, „tak jak pasterz oddziela owce od kozłów”. Praca ta osiągnie szczyt w „wielkim ucisku”, gdy nie dające posłuchu „kozły” odejdą w „wiecznotrwałe odcięcie”, zaś posłuszne „owce” zaproszone zostaną do odziedziczenia Królestwa, które Ojciec przygotował dla nich „od założenia świata” (Mat. 24:3, 21; 25:31-46, NW).

6. (a) W jaki sposób dają się odróżnić „owce” od „kozłów”? (b) Jak w naszej pracy od domu do domu często widoczne staje się kierownictwo aniołów?

⁶ W jaki sposób daje się odróżnić „owce” i „kozły”? Następuje to w wyniku dzieła świadczenia, które przeprowadzają na ziemi namaszczeni duchem „bracia” Króla i ich towarzysze. Dzieło to rozpostarło się „aż po krańce ziemi” (Dzieje 1:8). Polega ono głównie na głoszeniu od domu do domu po całym świecie. Rezultatem tej działalności jest przyjmowanie z wdzięcznością dóbr duchowych, co zapowiadały słowa Króla skierowane do klasy „owiec”: „Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie” (Mat. 25:35). Przychylne ustosunkowanie się do jego „braci” traktuje on tak, jak gdyby chodziło o niego samego. Wręcz przeciwnie reagują osoby uporne, które nie przykładają wagi do spraw duchowych. Całe to rozdzielanie dokonuje się w istocie pod kierownictwem aniołów (Mat. 25:31, 32). W związku z tym aniołowie wspierają również obwieszczanie „dobrej nowiny”. Potwierdzają to nierzadkie wypadki, gdy szczere osoby modliły się do Boga o pomoc, a po chwili ujrzały u swego progu Świadka Jehowy! Jakże często niespodziewane okoliczności zaprowadziły Świadka do domu człowieka będącego w szczególnej potrzebie duchowej! Świadomi wsparcia udzielanego przez miriady aniołów z nieba, nie ustawajmy nigdy w wyszukiwaniu osób szczerego serca, gorliwie głosząc od domu do domu.

ZA PRZYKŁADEM CHRZEŚCIJAN Z I WIEKU

7. (a) Skąd wiadomo, że pierwsi chrześcijanie gorliwie świadczyli „publicznie i od domu do domu”? (b) Jakie narzuca się podobieństwo między chrześcijanami z pierwszego wieku a ich dzisiejszymi odpowiednikami?

⁷ Pośród pierwszych chrześcijan nie było podziału na duchownych i laików. Nikt z wierzących w Pana Jezusa Chrystusa nie ograniczał się jedynie do roli słuchacza. Byli to ludzie czynu; zarówno mężczyźni, jak i niewiasty, mocno zaangażowani byli w świadczenie „publicznie i od domu do domu” (Dzieje 20:20, NW). Dosłownie ‛napełnili Jerozolimę swoją nauką’ i głosili dobrą nowinę „wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem” (Dzieje 5:28; Kol. 1:23). Osiągali takie rezultaty, jak stwierdza historyk E. Arnold w książce The Early Christians (Pierwotni chrześcijanie), „nawet najprostsi członkowie ich społeczności występowali w roli heroldów obwieszczających powierzoną im prawdę”. Tak samo ma być i dziś, bo wszystkich wierzących chrześcijan dotyczą słowa Pawła: „Sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a [publiczne, NW] wyznawanie jej ustami — do zbawienia”. W wyniku tego znowu wielkie rzesze mają możność usłyszenia „dobrej nowiny”, ponieważ faktycznie „po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa” (Rzym. 10:10, 18).

8. Jaką wyraźną różnicę można dostrzec pomiędzy religiami chrześcijaństwa a prawdziwym chrystianizmem?

⁸ Jakże jaskrawo różni się prorocze orędzie prawdziwych chrześcijan od formalistycznych ceremonii nominalnego chrześcijaństwa! Historyk H.G. Wells następująco uwydatnia tę różnicę w swej książce Outline of History (Zarys historii):

„Koniecznie trzeba zwrócić czytelnikom uwagę na fakt, że zachodzi ogromna różnica między tym w pełni rozwiniętym chrześcijaństwem z Nicei [rok 325 n.e.], a naukami Jezusa z Nazaretu. (...) Od razu jasno widać, że kazania Jezusa z Nazaretu były nauką proroczą nowego typu, któremu dali początek prorocy hebrajscy. (...) Istniała jedynie organizacja głosicieli, a jej naczelnym zadaniem było obwieszczanie. Natomiast to w pełni ukształtowane chrześcijaństwo czwartego wieku (...) było głównie religią kapłańską typu znanego światu już od tysięcy lat. (...) Było szybko krzepnącą organizacją diakonów, księży i biskupów”.

W dobie obecnej proroczą nauką prawdziwych chrześcijan jest bezcenna „dobra nowina” o ustanowionym Królestwie, która „najpierw musi być głoszona (...) wszystkim narodom”, zanim nadejdzie koniec (Marka 13:10).

9. Jaki typ służby od domu do domu, zapoczątkowany w roku 1919, utrzymuje się z powodzeniem do dnia dzisiejszego?

⁹ Obwieszczanie „dobrej nowiny” za naszych czasów uzyskało nowy rozmach po ogłoszeniu dnia 5 września roku 1919 na zgromadzeniu w Cedar Point (stan Ohio, USA), że wydawane będzie nowe czasopismo pt. Złoty Wiek. Pismo to otrzymało później biblijną nazwę „Przebudźcie się!” (Rzym. 13:11, NW). Posłużyło ono do wprowadzenia specyficznego rodzaju działalności, którą Towarzystwo Strażnica zapowiedziało na tym zgromadzeniu w następujący sposób:

„Praca z czasopismem ZŁOTY WIEK polega na chodzeniu od domu do domu z poselstwem Królestwa, zapowiadającym dzień pomsty naszego Boga oraz pocieszającym tych, których gnębi smutek”.

Po dzień dzisiejszy praca od domu do domu z czasopismami Przebudźcie się! i Strażnica pozostaje w wielu krajach jedną z najlepszych metod systematycznego docierania do ludzi z „dobrą nowiną”.

10. Jakie porywające wezwanie do czynu rzucone zostało w roku 1922? Jak powiązano to z działalnością od domu do domu?

¹⁰ Kolejnym bodźcem dla Świadków Jehowy do pełnienia służby misyjnej od domu do domu było drugie zgromadzenie w Cedar Point, zorganizowane w roku 1922. Skierowano wtedy do słuchaczy pamiętne wezwanie do czynu:

„Idźcie naprzód w boju, aż ostatnie pozostałości Babilonu legną w gruzach. Obwieszczajcie orędzie wzdłuż i wszerz. Świat musi się dowiedzieć, że Jehowa jest Bogiem, a Jezus Chrystus — Królem królów i Panem panów. Dożyliśmy dnia, jakiego jeszcze nie było. Oto Król panuje! Wam poruczył nadanie temu rozgłosu. Dlatego ogłaszajcie, ogłaszajcie, ogłaszajcie Króla i jego Królestwo”.

Jeden dzień tego zgromadzenia zarezerwowano na grupowe świadczenie od domu do domu. Według zachowanych doniesień głosiciele Królestwa rozpowszechnili wtedy 10 000 książek. Aż do ostatnich czasów specjalne programy głoszenia od drzwi do drzwi dodają radości uczestnikom podobnych zgromadzeń.

ARMIA „SZARAŃCZY” RUSZA NAPRZÓD

11. (a) Do czego w myśl Biblii podobne były zastępy Świadków głoszących od domu do domu? (b) Jak działalność tej „szarańczy” odczuwali: (1) duchowni, (2) ludzie prawego serca?

¹¹ W latach dwudziestych i trzydziestych naszego stulecia energiczne świadczenie od domu do domu przybrało rozmiary plagi szarańczy pustoszącej tereny chrześcijaństwa. Jak czytamy w Księdze Apokalipsy 9:7-10, „z wyglądu szarańcze te podobne były do koni gotowych do boju (...), a szum ich skrzydeł jak turkot wozów wojennych i wielu koni pędzących do boju. Miały też ogony podobne do skorpionowych oraz żądła” (NP). „Potężna” armia gorliwych Świadków Jehowy przemierzała miasta i miasteczka chrześcijaństwa, demaskując fałszywe doktryny i obłudne praktyki religijne. Często wywoływało to ostry sprzeciw ze strony duchowieństwa. Roje „szarańczy” kierowały uwagę na nadchodzący dzień pomsty Jehowy nad wszystkimi, którzy zniesławiają Jego imię, oraz pocieszały ludzi prawego serca radosną wieścią o przywróceniu ziemskiego raju pod zwierzchnictwem Boga (Izaj. 61:2).

12. (a) Dlaczego „dni ostatnie” to nie czas na błogą bezczynność? (b) Jak można zastosować słowa Joela o „szarańczy” do działalności Świadków Jehowy?

¹² „Dni ostatnie” to nie pora na siedzenie z założonymi rękami (2 Tym. 3:1). Prorok Boży imieniem Joel obwieścił w swoim czasie: „Nadchodzi dzień Jahwe, (...) jest już bliski” (Joela 2:1). Miał to wprawdzie być dzień ciemności i udręki dla obłudnych religiantów, ale miłujący Boga mieli od razu skorzystać z duchowego oświecenia przypominającego ‛zorzę poranną rozciągającą się po górach’ (Joela 2:2a). Toteż ci ostatni niby armia „szarańczy” szli od domu do domu z orędziem Królestwa. Gorliwą ich działalność opisał prorok Boży takimi oto trafnymi słowami:

„Lud [to] wielki i potężny, któremu równego nie było od wieków i po nim już nie będzie aż do lat najdalszych pokoleń. Przed nim ogień płonący, a po nim płomień gorejący. Przed nim kraj jest jak ogród Eden, a po nim jak step pusty. Nikt też przed nim nie ujdzie” (Joela 2:2b, 3, NP).

Rzeczywiście, nigdy jeszcze nie było takiej duchowej armii, jak ci namaszczeni świadkowie Boga Jehowy! Przemaszerowali całą ziemię, ujawniając błędy religii babilońskiej i dewastując wszystko, cokolwiek w jej sferze wpływów miało rajski wygląd. W zamian za to przynosili otuchę do tych domów, gdzie przyjmowano „dobrą nowinę”. Jehowa Bóg tak wypowiada się ustami Joela na temat tej armii świadków:

„Ruszają jak bohaterzy, wdzierają się na mury jak wojownicy; (...) wpadają do domów, wdzierają się przez okna jak złodzieje. (...) Głos Jahwe rozbrzmiewa przed Jego wojskiem, bo nader liczny jest Jego obóz wojenny, a wykonawcy Jego woli potężni. O, wielki jest dzień Jahwe i jakże straszny! Któż go przetrwać zdoła?” (Joela 2:7-11, Biblia poznańska).

Chroniona przez miriady niebiańskich aniołów, ta symboliczna „szarańcza” niepowstrzymanie odwiedzała dom po domu. Prości ludzie słuchali ich chętnie, a wzbudzający lęk dzień Jehowy coraz bardziej się przybliżał. (Zobacz książkę Religia [wydaną po angielsku w roku 1940], rozdziały 6 i 7; ponadto Strażnicę w wydaniach [ang.] od 15 czerwca do 15 lipca 1939 roku pod wspólnym tytułem „Los religii przesądzony”).

13. Jakimi „rumakami” posługuje się dzisiaj armia „szarańczy”? Jak wielkie świadectwo jest dawane od domu do domu?

¹³ Prorok Joel ujrzał w wizji tę armię „szarańczy” pędzącą jak „rumaki” gotowe do bitwy i wydającą odgłos podobny do szumu wielu rydwanów (Joela 2:4-6). Doprawdy wielka jest armia tych zwiastunów Królestwa, którzy na całym świecie toczą duchowy bój, głosząc „od domu do domu”! Natomiast Jan przy opisie wierzchowców, które oglądał w swojej wizji, nadmienił: „A liczba wojsk konnych wynosiła dwie miriady miriad” — 200 000 000! (Apok. [Obj.] 9:16-19, NP). Ogromnie przydatne okazały się te „rumaki” w dziele obwieszczania wyroków Jehowy! Jakże trafnie odpowiadają niezliczonym milionom Biblii, książek i czasopism, które w ciągu minionych lat zostały rozpowszechnione przez chmary „szarańczy” podczas wytężonej pracy od domu do domu! (Zobacz książkę „Then Is Finished the Mystery of God” [„Wtedy dokona się tajemnica Boża”], rozdział 17). W samym tylko roku 1978, przy wsparciu ze strony „wielkiej rzeszy” opisanej w Apokalipsie 7:9-17 (NW), rozprowadzono po domach 216 709 937 egzemplarzy czasopism Strażnica i Przebudźcie się! Nie ulega wątpliwości, że metodą głoszenia od domu do domu armia „szarańczy” wydaje ogromne świadectwo.

POKONYWANIE PRZESZKÓD

14. Jakie zastosowanie ma werset z proroctwa Joela 2:7 do działalności Świadków Jehowy prowadzonej pod zakazem?

¹⁴ Wrogowie prawdy usiłowali położyć kres tej pracy. W wielu krajach nacjonalistycznie nastrojone władze obłożyły zakazem działalność „szarańczy”. Chciały wznieść „mur” uniemożliwiający dalsze obwieszczanie Królestwa. Armia „szarańczy” wspina się na takie mury „jak wojownicy”. W niektórych terenach, gdzie praca wykonywana jest pod zakazem, miejscowi ludzie zainteresowani gotowi są pomóc Świadkom Jehowy i prowadzą ich do domów, o których wiedzą, że tam mieszkają osoby przychylnie usposobione. Czasami wydaje się świadectwo przy jednych drzwiach lub dwóch w danym bloku po czym trzeba się przenieść do innego, aby tą samą metodą kontynuować głoszenie. Często można posługiwać się tylko Biblią. W innych krajach Świadkowie prowadzą skuteczną działalność nieoficjalnie, wyczekując dnia, gdy krępujące więzy pękną i znów będzie można swobodnie chodzić od domu do domu.

15. Jak w swoim czasie Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych poparł metodę głoszenia od domu do domu?

¹⁵ Podczas drugiej wojny światowej kler w Stanach Zjednoczonych dokładał wszelkich starań, by Świadkom Jehowy zakazano działalności od domu do domu. Niemniej jednak federalny Sąd Najwyższy wielokrotnie orzekał, iż praca kaznodziejska prowadzona od domu do domu mieści się w ramach konstytucyjnie zagwarantowanej swobody praktyk religijnych oraz wolności słowa i druku. W maju 1943 roku Sąd ten z uwzględnieniem biblijnej podstawy aktywności Świadków Jehowy postanowił większością głosów w sprawie Murdock przeciw Rzeczypospolitej Pensylwańskiej, co następuje:

„Utrzymują oni, że nauczając ‛publicznie i od domu do domu’, naśladują przykład Pawła. Dzieje 20:20. Biorą dosłownie zlecenie Pisma Świętego: ‛Idąc na wszystek świat, każcie Ewangelię wszystkiemu stworzeniu’. Marka 16:15. (...) Taka forma ewangelizacji jest dziś stosowana na szeroką skalę przez rozmaite wyznania religijne, których kolporterzy zanoszą Ewangelię do tysięcy domów, gdzie starają się przez osobiste kontakty pozyskać zwolenników dla swej wiary. Mamy tu do czynienia nie tylko z samym głoszeniem i nie tylko z rozpowszechnianiem literatury o treści religijnej; jest to połączenie jednego i drugiego”.

Rzeczywiście, armia „szarańczy” i jej współtowarzysze z powodzeniem pokonali bariery prawne, które przeciwnicy wznieśli na podobieństwo murów, by powstrzymać pracę od domu do domu.

„OD DOMU DO DOMU” PO CAŁYM ŚWIECIE

16. (a) Jaka działalność aniołów ma teraz miejsce na roli, którą jest świat? (b) Dlaczego metody „głoszenia”, stosowane przez misjonarzy chrześcijaństwa, nie cieszyły się powodzeniem?

¹⁶ Objaśniając jedną ze swych przypowieści, Jezus rzekł: „Polem jest świat (...). Żniwem jest zakończenie systemu rzeczy, a żniwiarzami są aniołowie” (Mat. 13:38, 39, NW). Apostoł Jan również oglądał w wizji działalność aniołów w obecnym „czasie końca” i w związku z tym napisał:

„Widziałem innego anioła lecącego środkiem nieba, a miał on wiecznotrwałą dobrą nowinę, aby ją oznajmić jako radosną wieść mieszkającym na ziemi, i wszelkiemu narodowi i plemieniu, i językowi i ludowi, mówiąc donośnym głosem: ‛Ulęknijcie się Boga i dajcie mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina jego sądu, a tak wielbijcie Tego, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód’. A inny, drugi anioł, postępował za nim, wołając: ‛Upadł już! Upadł Babilon Wielki, co poił wszystkie narody winem furii swej rozpusty!’” (Apok. 14:6-8, NW).

W jaki sposób wszystkie ludy ziemi miałyby się dowiedzieć o wiecznotrwałej dobrej nowinie dotyczącej panowania Królestwa Bożego, jak również o upadku ogólnoświatowego imperium religii fałszywej oraz jego szybko nadciągającej zagładzie? Czy można liczyć na metody stosowane przez nominalne chrześcijaństwo, które stara się w tak zwanych krajach „pogańskich” budować szkoły, szpitale, ośrodki opieki społecznej, a marginesowo prawi także kazania przychodzącym tam „chrześcijanom za miseczkę ryżu”? Nie, takie metody nie mogły okazać się skuteczne. Faktycznie też nie osiągnęły oczekiwanych rezultatów, a religie chrześcijaństwa, które przez wieki współdziałały w przemycie broni i wojnach kolonialnych, w licznych niechrześcijańskich krajach ziemi mają bardzo mizerną opinię.

17. Jakimi metodami posłużyli się misjonarze z ramienia Świadków Jehowy? Z jakim rezultatem?

¹⁷ Aniołowie z nieba kierowali w ostatnich latach służbą misjonarską całkiem odmiennego typu. W roku 1943 Świadkowie Jehowy otworzyli Biblijną Szkołę Strażnicy — Gilead (początkowo z siedzibą w South Lansing, stan Nowy Jork, USA), mając na uwadze wyraźny cel: przygotowanie misjonarzy do pracy na polu obejmującym cały świat. Misjonarzy tych następnie wysyłano, aby głosili „publicznie i od domu do domu”, prowadzili domowe studia biblijne i z osób zainteresowanych organizowali nowe zbory. Czy tego rodzaju publiczne głoszenie „od domu do domu” przyniosło oczekiwane wyniki? Nie ma co do tego wątpliwości. W roku 1943 było w 54 krajach i terytoriach ziemi 6310 zborów, w których pełniło służbę 126 329 Świadków Jehowy. W roku 1978, a więc 35 lat później, działało w 205 krajach 2 182 341 aktywnych Świadków, zorganizowanych w 42 255 zborów.

18. (a) Czy świadczenie od domu do domu jest dziś sprawą ważną? Dlaczego tak odpowiadasz? (b) Jak lud Jehowy zapatruje się na swoją rolę w dziele sądzenia? (c) Czego potrzeba, żeby w ostatecznym rozrachunku zapewnić sobie szczęście?

¹⁸ Ponieważ szybko się przybliża „godzina sądu” Bożego, równie szybko musi zmierzać ku końcowi działalność tych z was, drodzy czytelnicy, którzy wykonują pracę misyjną od domu do domu czy to na miejscu, czy też za granicą (Apok. 14:7). Wiele osób co prawda przejawia usposobienie „kozłów”, ale wciąż jeszcze na waszych terenach czekają „owce”. Jeżeli nadal będziecie odważnie głosić od domu do domu, niebiańscy aniołowie postarają się skierować was do tych „owiec”. Sędzią jest zasiadający na tronie Król, Chrystus Jezus. My jesteśmy po prostu pokornymi sługami, zaszczyconymi możnością odegrania pewnej roli w jego działalności sędziowskiej. Wywiążemy się z niej, gdy będziemy ‛dokładnie dawać świadectwo’ oraz ‛nauczać publicznie i od domu do domu’ (Dzieje 20:20, 21, NW). Wkrótce już miasta pełne bezprawia, leżące na obszarach chrześcijaństwa i na całej ziemi, rzeczywiście „zostaną spustoszone i pozbawione mieszkańców”. Szczęśliwi będą wówczas ci, którzy odpowiedzieli na wezwanie do służby dla Jehowy: „Oto jestem! Mnie poślij!” (Izaj. 6:8-11, Biblia poznańska).