Życie i służba Jezusa

Przygotowanie uczniów na prześladowania

ZAZNAJOMIWSZY apostołów z metodami prowadzenia dzieła głoszenia, Jezus ostrzega ich przed przeciwnikami. Mówi im: „Oto wysyłam was jak owce pomiędzy wilki (...). Miejcie się na baczności przed ludźmi, bo będą was wydawać lokalnym sądom i biczować was po synagogach. Zaciągną was przed namiestników i królów ze względu na mnie”.

Mimo gwałtowności prześladowań, którym ci naśladowcy będą musieli stawić czoło, Jezus daje im pocieszającą obietnicę: „Kiedy jednak was już wydadzą, niech was nie dręczy troska o to, jak albo co mówić, bo co macie powiedzieć, będzie wam dane w owej godzinie; nie wy przecież jesteście właściwymi mówcami, lecz duch Ojca waszego, który przez was przemawia”.

„Ponadto brat wyda brata na śmierć”, ciągnie dalej Jezus, „a ojciec swoje dziecko, i dzieci powstaną przeciw rodzicom, sprowadzając na nich śmierć”. Dodaje też: „Będziecie znienawidzeni przez wszystkich ludzi z powodu mego imienia, lecz kto wytrwa do końca, ten będzie wybawiony”.

Głoszenie jest sprawą zasadniczej wagi, toteż Jezus kładzie nacisk na konieczność kierowania się roztropnością, by pozostać na wolności i kontynuować to dzieło. „Kiedy was prześladują w jednym mieście, uciekajcie do drugiego”, zaleca, „bo zaprawdę mówię wam: żadnym sposobem nie obejdziecie miast Izraela, zanim przyjdzie Syn Człowieczy”.

Prawdą jest, iż Jezus udzielił tych wskazówek, przestróg i zachęt swoim apostołom, zrobił to jednak także z myślą o tych, którzy mieli uczestniczyć w ogólnoświatowym dziele głoszenia po jego śmierci i zmartwychwstaniu. Wynika to chociażby z jego wypowiedzi, że uczniowie będą „znienawidzeni przez wszystkich ludzi”, a nie tylko przez Izraelitów, do których zostali posłani apostołowie. Warto dodać, że apostołów podczas zleconej im wtedy przez Jezusa krótkiej kampanii ewangelizacyjnej najwidoczniej nie ciągano przed namiestników i królów. Naśladowcy jego nie byli też wówczas wydawani na śmierć przez członków swoich rodzin.

Kiedy więc Chrystus nadmienił, że uczniowie nie obejdą przydzielonego im terenu, „zanim przyjdzie Syn Człowieczy”, proroczo zapowiadał, że jego naśladowcy nie zdążą dotrzeć do wszystkich mieszkańców ziemi z orędziem o ustanowionym Królestwie Bożym, zanim on sam jako chwalebny Król przybędzie w Armagedonie w roli wykonawcy wyroku Jehowy.

W toku udzielania dalszych wskazówek co do głoszenia Jezus mówi: „Nie jest uczeń nad swego nauczyciela ani niewolnik nad swego pana”. Jego naśladowcy muszą się zatem liczyć z tym, że za opowiadanie o Królestwie Bożym będą tak samo źle traktowani i prześladowani jak ich Mistrz. Zachęca ich jednak: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy; ale bójcie się raczej Tego, który może tak duszę, jak i ciało zgładzić w Gehennie”.

Jezus dał pod tym względem dobry przykład. Bez lęku wybrał raczej śmierć niż pójście na kompromis kosztem lojalności wobec Tego, który dysponuje wszelką władzą, Jehowy Boga. To przecież Jehowa jest w stanie zniszczyć „duszę” (oznaczającą w tym wypadku przyszłe szanse człowieka jako duszy żyjącej), jak również zbudzić kogoś z martwych, aby mógł się cieszyć życiem wiecznym. Jakże miłościwym i współczującym Ojcem niebiańskim jest Jehowa!

Następnie Jezus dodaje uczniom otuchy za pomocą porównania uwypuklającego serdeczną troskę, jaką Jehowa ich otacza. „Czyż nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę niewielkiej wartości?” — zapytuje. „A jednak żaden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Ale nawet włosy na głowie waszej są wszystkie policzone. Dlatego się nie bójcie: jesteście warci więcej niż wiele wróbli”.

Orędzie Królestwa, które z polecenia Jezusa mają głosić jego uczniowie, wywoła podział w rodzinach, gdyż jedni domownicy je przyjmą, a drudzy odrzucą. „Nie myślcie, że przyszedłem sprowadzić na ziemię pokój”, wyjaśnia. „Nie przyszedłem, by sprowadzić pokój, ale miecz”. Dlatego członek rodziny, który przyjmuje prawdę biblijną, musi wykazać odwagę. „Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż mnie, nie jest mnie godny”, mówi Jezus, „i kto więcej ode mnie kocha syna lub córkę, nie jest mnie godzien”.

◆ Jakich przestróg Jezus udzielił uczniom?

◆ Jak ich zachęcił i pocieszył?

◆ Dlaczego te wskazówki Jezusa odnoszą się też do dzisiejszych chrześcijan?

◆ Pod jakim względem uczeń Jezusa nie przewyższa swego nauczyciela?