jednego człowieka [Adama] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi” (Dzieje 17:26). Adam otrzymał od Boga taką strukturę genetyczną, że wśród jego potomków mogła się ujawnić ogromna różnorodność kolorów i typów owłosienia, karnacji, wymiarów ciała, rysów twarzy i tak dalej. Wydaje się, że wskutek izolacji w sensie geograficznym oraz działania jeszcze innych czynników u pewnych blisko spokrewnionych ludów zyskały przewagę poszczególne cechy, według których w czasach obecnych określa się rasy ludzkie. (Bardziej szczegółowo omówiono to zagadnienie w czasopiśmie „Przebudźcie się!” — w wydaniu angielskim z 8 lutego 1973 r., strony 5-7). Mimo wszystko każdy z nas jest potomkiem Adama.

Dzisiaj nie da się udzielić jednoznacznych odpowiedzi na pytania co do koloru skóry, rysów twarzy albo budowy ciała Adama. Toteż ilustracje przedstawiające Adama i Ewę w ogrodzie Eden, zamieszczane na kartach publikacji Towarzystwa Strażnica, mają za zadanie jedynie ułatwić wyobrażenie sobie pierwszej pary ludzkiej w raju. Podobnie „ostatniego Adama”, Jezusa, można przedstawić jako Żyda, ale żaden z obecnie żyjących ludzi nie zna jego dokładnego wyglądu (1 Kor. 15:45). Znacznie ważniejsza niż nie dające się obecnie rozstrzygnąć pytania na temat fizycznych cech Adama jest wszakże kwestia, dlaczego i jak Adam stracił uznanie u Boga oraz jakie to ma dla nas znaczenie. — Rzym. 5:12.

Jeżeli interesuje nas ta ważna nauka biblijna, to możemy się przyłączyć do pochodzących ze wszystkich ras chrześcijańskich świadków Boga Jehowy, którzy starają się spełniać wolę Stwórcy. Ani narodowość, w której człowiek się urodził, ani jego kolor skóry nie decyduje o tym, czy zdobędzie upodobanie Boże. Apostoł Piotr oświadczył: „Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie”. — Dzieje 10:34, 35.

Ludzie odpowiadający teraz wymaganiom Bożym mogą oczekiwać życia w ziemskim raju, który Bóg wkrótce utworzy. Tam będą mogli porozmawiać ze zmartwychwzbudzonym synem Adama, Ablem, i dużo dowiedzieć się z pierwszej ręki o początkach rodu ludzkiego. Będą także mogli brać udział w spełnianiu zamierzenia Bożego, aby ziemia została napełniona wspaniałą różnorodnością ludzi, którzy by żyli ze sobą w pokoju i jedności, będąc w stanie służyć Mu na zawsze.

Jaką wartość miał pokarm Jana Chrzciciela?

Jan Chrzciciel żywił się „szarańczą i miodem leśnym” (Mat. 3:4). Według badań przeprowadzonych w Jerozolimie szarańcza pustynna zawiera w swym ciele do 75 procent protein. Co się zaś tyczy zalet konsumpcyjnych miodu, The Encyclopedia Americana stwierdza: „Miód jest wysoce odżywczy, zwłaszcza jako źródło energii dla organizmu, gdyż cztery piąte jego składników to węglowodany”.