Sprawy społeczności albo zboru

„Albowiem ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma.” — 1 Kor. 12:14.

1. Dlaczego ludzie chcą żyć i współdziałać w społecznościach? Czy to musi być komuna?

PONIEWAŻ jedną z podstawowych cech natury ludzkiej jest towarzyskość, więc człowiek zawsze dążył do życia w grupach społecznych. Dzięki temu mógł się cieszyć towarzystwem innych, a także podejmować się wspólnych przedsięwzięć, gdzie to leżało w interesie danej zbiorowości i mogło się przyczynić do ogólnego postępu. Oznaczało to, że każda jednostka musiała zrezygnować z części czasu przeznaczonego na sprawy osobiste i poświęcić go wspólnym, czyli zbiorowym zainteresowaniom większej grupy, z którą się związała. W zamian za częściowe zaofiarowanie swej swobody działania i przyjęcie obowiązków społecznych jednostka może korzystać ze wspólnych dobrodziejstw, które jej zapewniają większe szczęście niż gdyby działała tylko samotnie. Biblia popiera tę zasadę współpracy celem osiągnięcia większego pożytku. „Lepiej jest we dwóch być, niż jednemu; mają zaiste dobry pożytek z pracy swojej (...) a sznur troisty nie łacno [nie łatwo, Wu] się zerwie.” (Kazn. 4:9, 12) Im ściślej się człowiek łączy z grupą społeczną, w tym większym stopniu zrzeka się spraw osobistych na rzecz spraw tej społeczności. Krańcowym przejawem tego jest komuna, w której interesy wspólnoty biorą górę nad osobistymi niemal aż do zupełnego wykluczenia tych ostatnich.

2. Co przeżył Izrael, gdy się stał królestwem?

² Rozszerzenie dziedziny interesów społeczności przeżyli Izraelici, gdy ich sielska wspólnota narodowa z okresu sędziów została zastąpiona przez społeczność zorganizowaną pod rządami ludzkiego króla. Przed zorganizowaniem królestwa pod władzą Saula, a potem Dawida, gdy teokratyczne obowiązki społeczne nie były zbyt liczne, każdy Izraelita miał dość czasu na rozwijanie osobistych zainteresowań i dążenie do tego, „co mu się dobrego zdało”. „W one dni nie było króla w Izraelu; każdy, co mu się dobrego zdało, to czynił.” (Sędz. 21:25) Prorok Samuel przepowiedział, jakie rozszerzenie spraw albo ciężarów związanych z podatkami i usługami dla króla osobiście pociągną za sobą rządy królewskie sprawowane przez niedoskonałego człowieka. (1 Sam. 8:10-18) Jednak pomimo zastrzeżeń Samuela Izraelici prosili o panowanie króla. Tak doszło do tego, że zostali na przeciąg 510 lat ściślej zorganizowani pod niedoskonałą władzą królewską.

3. W oparciu o Przypowieści 29:2 wyjaśnij zależność spraw społeczności od spraw panującego.

³ Okazuje się, czego właśnie dowodzą długotrwałe doświadczenia Izraela z królami, że o sprawach społeczności w znacznej mierze stanowią sprawy panujących, czy dobre, czy złe; społeczność ponosi za nie odpowiedzialność, co także wychodzi jej albo na dobre albo na złe. Jeżeli władcy lokalni lub narodowi doglądają swoich spraw dla dobra ludu, powstają społeczne zasługi, których nagrodą jest powodzenie w całej społeczności. Jeżeli natomiast nadużywają swojej władzy dla samolubnych i złych celów, to szybko powstaje społeczna albo zbiorowa wina, która wywołuje troski i uciemiężenie ludu. Napisano: „Gdy się rozmnażają [są u władzy, AT] sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.” (Przyp. 29:2) Za błąd króla Dawida, który wbrew woli Bożej przeprowadził spis Izraelitów, Jehowa ukarał zarazą cały naród, od czego zginęło 70 000 osób. (2 Sam. 24:1, 10, 15) Później o pewnym królu północnego królestwa izraelskiego doniesiono: „Czynił Amry złe przed oczyma Pańskimi, a dopuszczał się rzeczy gorszych, niżeli wszyscy, którzy przed nim byli.” (1 Król. 16:25) Natomiast o dobrym królu czytamy: „Za dni jego była w pokoju ziemia przez dziesięć lat. I czynił Aza, co było dobrego i przyjemnego w oczach Pana, Boga swego.” (2 Kron. 14:1, 2) Od czasów najdawniejszych aż do najnowszych ludzkość przekonywała się sama na sobie, że bez względu na to, z jakiej płaszczyzny poszczególni władcy sprawują panowanie, dobre lub złe rządy odbijają się na całym społeczeństwie.

4. Co i kogo uważa się za „społeczność” i za „władze” w społeczeństwie starego świata?

⁴ Przez „społeczność” należy rozumieć grupę społeczną ludzi zamieszkujących wspólny obszar, obarczonych podobną spuścizną. W społeczeństwie starego świata najmniejszą komórką społeczną jest poszczególna rodzina; większe formy to kolejno: wieś, miasteczko albo miasto, potem kraina, następnie prowincja lub stan, a wreszcie cały kraj, czyli państwo. Za głowę najmniejszej społeczności, pojedynczej rodziny, uważany jest ojciec, i od niego począwszy na poszczególnych szczeblach znajdują się naczelnicy coraz większych jednostek społecznych, którzy w znacznej mierze przyczyniają się do pomyślności lub też niepowodzenia danego społeczeństwa. Jeżeli członek jakiejś rodziny popełnia straszną zbrodnię, ściąga przez to hańbę na całą rodzinę, a nawet na całą wieś lub środowisko miejskie. Skoro złu ulega władca narodu, jak na przykład Hitler, cierpi za to karę i okrywa się hańbą cały kraj.

5. Wymień przykładowo niektóre sprawy interesujące społeczeństwo starego świata. Czy dla świadków Jehowy wynikają stąd jakieś obowiązki?

⁵ Poszczególne społeczności w łonie społeczeństwa starego świata mają dziś wiele różnych swoich spraw i dziedzin zainteresowania, a między innymi takie: troska o powszechne wykształcenie dzieci, komunikacja, ochrona policyjna osób i mienia, straż pożarna, budowa dróg, kanalizacja i wywózka śmieci, podnoszenie ogólnego stanu zdrowia, pielęgnacja zieleni, zapobieganie rabunkowej gospodarce, wybieranie władz, opodatkowanie, bezpieczeństwo publiczne (włącznie z wojną) i liczne inne sprawy rządowe. Świadkowie Jehowy, żyjąc wciąż jeszcze pośród starego świata, mają do spełnienia pewne obowiązki wynikające z faktu zamieszkiwania w danej społeczności. (Jana 17:15) Na przykład rzetelnie przestrzegają wszystkich lokalnych i ogólnokrajowych przepisów, dających się pogodzić z Biblią, posłusznie płacą podatki i nie naruszają spokoju publicznego. Swoje powiązania ze społeczeństwem starego świata starają się jednak ograniczyć o minimum. Dlaczego?

6. Dlaczego świadkowie Jehowy starają się powiązania ze sprawami Społeczeństwa starego świata ograniczyć u siebie do minimum?

⁶ Otóż na widownię wystąpiło Społeczeństwo Nowego Świata, i do niego należą świadkowie Jehowy. Biorą sobie do serca radę Jezusa: „Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego [wymagania rządowe], cesarzowi, a co jest Bożego [wymagania Boże], Bogu.” (Mat. 22:21) Wymagania Boże wynikają z Jego boskich interesów, a te uznajemy za najważniejsze, za wyższe od interesów miejscowych społeczności. Studium Pisma Świętego i namacalne fakty dają nam poznać, że Bóg jest zainteresowany utworzeniem Społeczeństwa Nowego Świata, które się składa ze zborów chrześcijańskich. Z tego powodu i my jesteśmy bardziej zainteresowani sprawami zborowymi. Przystąpimy teraz do bliższego rozpatrzenia niektórych szczegółów tych spraw.

ZBORY SPOŁECZEŃSTWA NOWEGO ŚWIATA

7. Opisz większą społeczność dzisiejszych świadków Jehowy.

⁷ Do zeszłego roku zorganizowanych zostało ponad dwadzieścia tysięcy zborów świadków Jehowy w około 175 krajach. Świadkowie Jehowy ze wszystkich tych zborów stanowią razem jedną na całym świecie społeczność, znaną jako Społeczeństwo Nowego Świata. Siedziba centralnego ciała kierowniczego znajduje się w Brooklynie (Nowy Jork), skąd za pomocą prawnie zarejestrowanej korporacji pod nazwą Watch Tower Bible and Tract Society Towarzystwo Strażnica kieruje sprawami tego społeczeństwa na całym globie ziemskim. Sprawy te są doglądane z głównej siedziby za pośrednictwem osiemdziesięciu pięciu biur oddziałów, które ze swej strony nadzorują poszczególne zbory na przydzielonym im obszarze.

8. Jak ap. Paweł opisuje zbór miejscowy? Jak te zbory są dzisiaj zarządzane i jak stosuje się do tego Izajasza 60:17?

⁸ Każdy zbór tworzy lokalną społeczność chrześcijańskich sług ewangelii, mieszkających na danym terenie; wszyscy ci kaznodzieje przechodzą jednakowe szkolenie i stanowią jedno środowisko chrześcijan. Dzisiaj tak samo jak za czasów apostoła Pawła zbory składają się z wielu poszczególnych członków, lecz ci wszyscy współdziałają ze sobą jako jedno ciało i każdy członek daje swój wielce potrzebny wkład w organizacyjną całość. (1 Kor. 12:14-25) Zbory są zorganizowane według tego samego wzoru co zbory chrześcijan pierwszego stulecia. Zarządzane są w sposób teokratyczny, przy czym wszyscy miejscowi słudzy bywają zamianowani na podstawie odpowiednich kwalifikacji przez ciało kierownicze Społeczeństwa Nowego Świata, za pośrednictwem biur oddziałów. Żadnego z tych sług (niejako odpowiadających władcom) nie wybiera się na urząd w sposób demokratyczny. Po zamianowaniu służą na swoich stanowiskach, aż inni zostaną wyznaczeni do przejęcia od nich odpowiedzialności. W wypełnieniu proroctwa Izajasza: „Ustanowię pokój jako twych nadzorców”, ogólne kierownictwo było dobre i już zjednało zborom zasługi, a nagrodą tego stało się błogosławieństwo Jehowy. (Izaj. 60:17, NW) Nieliczni słudzy, którzy wstępują na złą drogę, zostają szybko usunięci, aby nie skazili zboru. Jeżeli zaś pewni członkowie zboru postąpią za złym przewodnikiem, to również oni zostają wykluczeni ze Społeczeństwa Nowego Świata; ma to na celu zapobiec rozszerzeniu się winy społecznej, czyli zbiorowej, innymi słowy uniemożliwić kwasowi zepsucia zarażenie jeszcze dalszych grup zborowych. Zbór, to jest jego słudzy i ich współczłonkowie, musi być utrzymywany w czystości. Na czym więc polegają niektóre z rozlicznych spraw dzisiejszych zborów i czy pokrywają się one ze sprawami zborów chrześcijańskich za dni apostołów?

9. Opisz Jedną z główniejszych spraw interesujących dziś zbory.

⁹ Do głównych spraw interesujących te zbory należy zgromadzanie się celem wspólnego wielbienia żywego Boga Jehowy za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Tych, którzy się tak zbierają, Jehowa powołał ze świata, aby poznali prawdę i przyjęli Jezusa Chrystusa za swego Zbawcę i Króla. Do zboru nie może należeć ktokolwiek, lecz tylko ludzie czyści moralnie i duchowo, którzy się oddali Jehowie, aby być Jego świadkami. Pozostaje to w harmonii ze słowami Jezusa: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie ojciec mój, który mię posłał; (...) Napisano w Prorokach: I będą wszyscy wyuczeni od Boga. Przetoż każdy, kto słyszał od Ojca i nauczył się, przychodzi do mnie.” (Jana 6:44, 45, NT) Co tydzień odbywają się zebrania, na których zbór modli się wspólnie i śpiewa pieśni na chwałę żywego Boga. (Dzieje 4:24) Bywają też organizowane zebrania dla większej liczby zborów, w tym nawet kongresy krajowe i międzynarodowe, a to wszystko w celu wielbienia prawdziwego Boga w duchu i prawdzie.

10-12. Opisz dalsze sprawy społeczności zborowej.

¹⁰ Następnie zbory są zainteresowane przyjmowaniem życiodajnej wiedzy o Jehowie Bogu i Jezusie Chrystusie. (Jana 17:3) Na cotygodniowych zebraniach zbory studiują Pismo Święte i podręczniki biblijne wydane przez Towarzystwo Strażnica. Wszędzie przeprowadza się jednolity program odżywiania duchowego, aby wszystkie zbory na całym świecie postępowały wspólnie ku chrześcijańskiej dojrzałości. To wspólne i jednolite karmienie się Słowem Bożym, Biblią, pozwala świętemu duchowi Jehowy działać jako siła organizacyjna, pobudzająca ducha u wszystkich obecnych. Poszczególni chrześcijanie, chcąc skorzystać z kierownictwa świętego ducha Bożego, muszą się zgromadzać, gdyż to należy do ważnych spraw społeczności zborowej. — Mat. 18:20; Jana 14:26.

¹¹ Ponadto celem każdego zboru jest prowadzenie teokratycznej szkoły kaznodziejskiej z uwagi na wyćwiczenie wszystkich jego członków w jeszcze skuteczniejszej służbie Bożej, albo — jak się wyraził apostoł Paweł — „z uwagi na szkolenie świętych do dzieła kaznodziejskiego”. (Efez. 4:12, NW) Lokalne zbory są też wielce zainteresowane wykonywaniem ciążącego na nich zlecenia głoszenia dobrej nowiny o ustanowionym Królestwie. (Mat. 24:14) W tym celu zbory organizują służbę świadczenia w polu. Każdy z nich ma przydzielony teren, w którym głosi ludności od domu do domu. Dzieło głoszenia jest wykonywane w sposób uporządkowany i systematyczny. Wszyscy członkowie zboru w danej miejscowości współdziałają w pełnieniu służby kaznodziejskiej jako jednolita społeczność.

¹² Ludzie postronni zwracają uwagę na miejscowy zbór świadków Jehowy i pilnie go obserwują. Z tego powodu świadkowie są zainteresowani tym, aby ‚świeciła światłość ich przed ludźmi, aby widzieli uczynki ich dobre i chwalili Ojca ich, który jest w niebiesiech’. (Mat. 5:16, NT) Z tego względu też starają się odpowiadać Słowom apostoła Piotra: „Abyście opowiadali cnoty tego, który was powołał z ciemności ku cudnej swojej światłości.” (1 Piotra 2:9, NT) Z tą samą sprawą społeczności zborowej wiąże się więc ich radosne obwieszczanie „cnót”, czyli wielkości i świetności imienia Jehowy. Dlatego zbór gorliwie czuwa nad tym, żeby zachowywać czystość moralną i duchową, i stać ponad wszelkim zarzutem, nosząc godnie imię żywego Boga Jehowy.

13. Jakie złe postępki naruszają sprawy zboru, zainteresowanego zachowaniem czystości, i dlaczego? Jakie przypomniano tu przykłady biblijne?

¹³ Zbory nie mogą przyjąć żadnych zbrukanych zainteresowań, żadnych niemoralnych praktyk ani pogańskich obyczajów społeczeństwa starego świata. Odrzucają je stanowczo jako nieczyste. Ktokolwiek zawiniłby nieodpowiednim prowadzeniem się, czy to pod względem kontaktów płciowych, ogólnej rozwiązłości, opilstwa, złodziejstwa, kłamstwa czy oszustwa, zostaje odcięty od zboru, aby zapobiec splamieniu społeczności chrześcijańskiej. (Judy 4-10) Żadnemu prawdziwemu chrześcijaninowi nie wolno utrzymywać stosunków płciowych z nikim poza własnym partnerem małżeńskim. Wszelkie inne stosunki płciowe z osobą odmiennej płci, a więc stosunki naturalne, albo nienaturalne stosunki z osobą tej samej płci uważane są za grzeszne, oburzające i obrzydliwe. Takich niegodziwych praktyk nie da się zaliczyć do spraw osobistych jednostki, jak to usiłują twierdzić niektórzy zdeprawowani ludzie; ponieważ w tego rodzaju czyny zawsze są zawikłane co najmniej dwie, a często więcej osób, oznaczają one zarazem naruszenie czystości moralnej w całej społeczności, naruszenie sprawy, którą jest żywo zainteresowany zbór, i wymagają natychmiastowego wykluczenia ze społeczności. (Rzym. 1:26, 27) Świadkowie Jehowy pamiętają przykład biblijny, że kiedy pokolenie Beniamina omieszkało usunąć spośród siebie zboczeńców z Gabaa, wina spadła na całą tę społeczność, która też została pociągnięta do odpowiedzialności zbiorowej. Całe pokolenie poniosło karę, która równała się prawie zupełnemu wytępieniu go, gdyż zabito 25 000 mężczyzn. (Sędz. 19:1, 25, 27-30; 20:39-48) Przypominają sobie też przypadek wszetecznika ze zboru korynckiego; zbór ten popadł w niełaskę Bożą, ponieważ zaniedbywał wyłączenia tego człowieka, aż dopiero apostoł Paweł przynaglił tamtejszych braci do natychmiastowego przedsięwzięcia odpowiednich kroków, aby zapobiec odrzuceniu całego zboru. — 1 Kor. 5:1-4.

14. Jak traktowane jest wykroczenie jednostki przeciw sprawom interesującym społeczność? Co trzeba wtedy zrobić i dlaczego?

¹⁴ Gdy ktoś wykracza przeciw interesom społeczności albo źle się prowadzi, naruszając przez to te interesy, ściąga tym na siebie winę, a jeśli sprawa nie zostaje właściwie potraktowana, plama przechodzi na cały zbór, który popada wtedy w niełaskę Bożą. Biblijne unaocznienie, że trochę kwasu albo drożdży zepsucia może skazić całe ciasto, czyli cały zbór, ściśle odpowiada prawdzie; tak samo gnijące jabłko zakazi w koszu wszystkie inne, jeśli nie zostanie stamtąd usunięte. Czujni, sprawiedliwie usposobieni słudzy, czyli bracia kierujący zborem powinni więc koniecznie dbać pilnie o zachowanie czystości zboru. Istnieje w Biblii szereg dalszych przykładów tego, jak skażone jednostki obarczyły winą i odpowiedzialnością całą społeczność, której wtedy groziła kara, jeśli natychmiast nie wydalono winnych. — Zobacz 3 Mojżeszową 20:1-5; 4 Mojżeszową 16:19-35; 5 Mojżeszową 21:1-9; Jozuego 7:1, 11-26.

ZJEDNANIE ZASŁUG

15, 16. (a) Co się dzieje, gdy sprawy zboru są dobrze doglądane? (b) Podaj biblijne przykłady zjednanych zasług.

¹⁵ Z drugiej strony tam, gdzie wierni członkowie zboru dobrze doglądają spraw zborowych i się za nimi ujmują, przyczyniają się oni do powiększenia konta zasług tego zboru, co przynosi nagrodę szczęścia wszystkim osobom z nim związanym, a także błogosławieństwa, wzrost i pomyślność. Rozpatrzmy kilka ciekawych przykładów zasługi zborowej, zjednanej przez jednostki, którym leżało na sercu dobro teokracji. Izajasz zapowiedział proroczo, że sprawiedliwość wiernego ostatka żydowskiego będzie dostateczną zasługą, aby zapewnić przywrócenie Izraela przez Jehowę do ziemi judzkiej, wskutek czego w roku 537 przed Chr. zostało tam na nowo podjęte wielbienie teokratyczne i Juda nie musiała pozostać spustoszona na zawsze jak Sodoma i Gomora. (Izaj. 1:9; 10:22) Jeremiasz wskazał, że sprawiedliwy sługa może przez swe zasługi uratować całe miasto: „Obchodźcie ulice Jeruzalemskie, a upatrujcie teraz i obaczcie, a szukajcie po ulicach jego, jeśli znajdziecie męża, jeśli kto jest, co by czynił sąd i szukał prawdy, a przepuszczę mu [tzn. miastu Jeruzalem].” (Jer. 5:1) Podobna ilustracja zapisana jest w Ezechiela 22:30.

¹⁶ W Pismach Greckich znajdujemy dalsze rozważania na temat zasługi społecznej zjednanej przez sług Jehowy. Sprawiedliwość apostoła Pawła była u Boga dostateczną zasługą, aby uratować 276 podróżnych znajdujących się razem z Pawłem na pokładzie statku, który uległ rozbiciu: „Nie bój się, Pawle. Musisz stanąć przed Cezarem i oto przez wzgląd na ciebie Bóg ocalił wszystkich twoich towarzyszy podróży.” (Dzieje 27:24, 37, NW) O dniach ostatnich, w których teraz żyjemy, rzekł Jezus: „Gdyby nie były skrócone owe dni, nie byłoby ocalone żadne ciało; ale dla wybranych [czyli ze względu na zasługę namaszczonego duchem ostatka świadków Jehowy, którzy w roku 1919 okazali skruchę z powodu swych niedociągnięć] będą skrócone owe dni.” — Mat. 24:22, NT.

17, 18. (a) Jak świadkowie Jehowy powinni współdziałać i dlaczego? (b) Jakie są obowiązki sług względem spraw zborowych?

¹⁷ Z niniejszego rozpatrzenia spraw zborowych wynika, że od wszystkich utrzymujących łączność ze świadkami Jehowy oczekuje się takiego postępowania, które ich lokalnemu zborowi przyczyniałoby się ku dobremu. Gdy ktoś przyłącza się do miejscowego zboru i staje się jego członkiem, przyjmuje na siebie prawa i obowiązki sługi Jehowy. Zatem wy, którzy jesteście takimi wiernymi sługami Bożymi, pracujcie nad postępem swego zboru. Bierzcie udział w jego kampanii kaznodziejskiej i dbajcie o jego dobrą opinię, gdyż jest w waszej miejscowości oficjalnym przedstawicielstwem świętej organizacji Bożej; zachowujcie organizację w czystości, żyjcie stosownie do wzniosłego imienia Jehowy, które spoczywa na Jego świadkach; postępujcie porządnie, dając dobry przykład wszystkim nowo wprowadzonym do lokalnego zboru. Ponieważ zbór zespolony jest węzłem miłości, apostoł Paweł trafnie opisuje, jak ta całość organizacyjna wspólnie znosi opór oraz uczestniczy w radościach: „Jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeśli jest uczczony jeden członek, radują się z nim wszystkie członki. — 1 Kor. 12:26, NT.

¹⁸ Bądź jako sługa Jehowy w zborze osobiście zdecydowany nigdy jakimś błędnym swoim postępkiem nie przydawać niczego złego do teokratycznego konta zboru. Kto wstępuje do społeczności jakiegoś zboru ludu Bożego, ten musi odpowiadać za wszelkie swoje niedopatrzenia w mądrym obchodzeniu się ze sprawami zboru. Zbór obowiązany jest przez swych przewodników, czyli sług, upomnieć każdego, kto by omieszkał dbać we właściwy sposób o wspólne sprawy. Gdyby nie dawano napomnień, cały zbór zostałby zarażony złem. Słudzy sami muszą się kierować sprawiedliwością i też spełniać obowiązek strzeżenia interesów zboru sprawiedliwie i miłosiernie.

19. Na co należy wskazać nowoprzybyłym i jak?

¹⁹ Nieodmiennym swoim właściwym postępowaniem pokazujcie nowo przybyłym, jak stosowne jest obniżenie zainteresowania sprawami osobistymi, aby i oni znaleźli czas na wielce pożądane zajęcie się sprawami zboru. Wskażcie, jak niezbędne jest odpowiednie zrównoważenie własnych spraw ze sprawami Bożymi, które przecież też trzeba uwzględniać na równi ze sprawami zborowymi. Wyjaśnijcie im, dlaczego wykluczenie ze społeczności bywa dokonywane dla dobra zboru i jak zbór dzięki temu zachowuje czyste konto u Jehowy Boga. Przekonajcie ich, że to postępowanie wynika z zasady biblijnej zapisanej w 5 Mojżeszowej 19:13: „Oko twoje nie powinno go pożałować, i musisz usunąć winę niewinnej krwi z Izraela, aby ci dobrze było.” (NW) Wszyscy złoczyńcy muszą być wydaleni ze zboru, gdyż apostoł Paweł radził „oddać takiego szatanowi na zatracenie ciała, ażeby duch był zbawiony w dzień Pana”. — 1 Kor. 5:5, NT.

20. Jak Jehowa obcuje dzisiaj z ludźmi na ziemi i jak to będzie w przyszłości? Co powinno nastąpić zgodnie z Mateusza 11:29, 30?

²⁰ Bez względu na to, jak uczciwie i rozsądnie ktoś by postępował w całokształcie swoich osobistych spraw ludzkich, nie zapewni sobie tym wstępu do nowego świata sprawiedliwości. Jehowa Bóg nie zajmuje się jednostkami jako takimi. Powołał do istnienia na ziemi organizację, która jest zaprawiana do dopilnowywania coraz bardziej się rozrastających spraw zborowych. W miarę tego, jak boskie panowanie Królestwa niebios będzie potęgować swój wpływ na ziemię, Społeczeństwu Nowego Świata przypadnie zająć się coraz większą liczbą spraw społecznych, aż po Armagedonie do rąk jego dostaną się wszystkie sprawy społeczności mieszkańców ziemi. (Izaj. 9:7) Jak za dni Noego i za dni Mojżesza Bóg obcuje teraz z nami jako ze społecznością zborową. Jesteśmy wielką, zjednoczoną trzodą ludzi dających się przyrównać do owiec, wiedzioną przez Właściwego Pasterza Chrystusa Jezusa. Słyszymy jego głos, przyjmujemy jego królewskie przewodnictwo i tak dostajemy się jakby do owczarni — do jego organizacji. (Ezech. 37:24) Uporządkuj więc wszystkie swoje sprawy osobiste, odrzuć niepotrzebne prywatne zainteresowania i postaraj się dobrze zrównoważyć swój program działania sprawami Bożymi i zborowymi, a to wprowadzi cię na drogę życia! Daj się wprzęgnąć w jarzmo Chrystusa Jezusa, który z miłością powiedział: „Weźmijcie jarzmo moje na się, i uczcie się ode mnie, bom ja cichy i pokornego serca; a znajdziecie odpocznienie dla dusz swoich; albowiem jarzmo moje łagodne jest, i brzemię moje lekkie jest.” — Mat. 11:29, 30, NT.