narody, by maszerowały do walki przeciw Królestwu Bożemu. Ale czy demony mogłyby nakłonić narody do zaatakowania rządu znajdującego się w niebie? Jest rzeczą wątpliwą, by ich władcy pozwolili się zaciągnąć na walne pole bitwy, albo do walki przeciw czemuś niewidzialnemu.

A zatem narody maszerują ku Armagedonowi, by walczyć przeciw czemuś widzialnemu, namacalnemu, co reprezentuje niebiańskie Królestwo Boże. Kto więc reprezentuje to Królestwo, o którym Jezus przepowiedział na nasze dni, że: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie kazana na całej zamieszkanej ziemi w celu wydania świadectwa wszystkim narodom, a wtedy przyjdzie dopełniony koniec”? Naturalnie głosiciele tego Królestwa. Oni reprezentują to Królestwo obwieszczając je, ujmując się za nim i podporządkowując się mu. — Mat. 24:14, NW.

Słowo Armagedon albo Har-Magedon, które znaczy „góra zgromadzenia wojsk”, ma jeszcze jedno głębsze znaczenie. Ponieważ Megiddo leżało w kraju dawnego narodu Bożego, Harmagedon — dzisiaj w „czasie końca” — wyobraża również ludzi, zgromadzonych w celu głoszenia dobrej nowiny o ustanowionym Królestwie Bożym, którzy toczą duchowy bój przeciw demonom, aby móc głosić to poselstwo. A zatem wojna ta będzie stoczona w obronie sług Bożych, w obronie przedstawicieli niebiańskiego Królestwa rządzonego przez Jezusa Chrystusa. Tak jest, atak na świadków Królestwa Bożego rozpęta wojnę Armagedonu, w której wszystkie narody doznają klęski zniszczenia. — Efez. 6:12.

Dlaczego narody zaatakują tych głosicieli Królestwa? Ponieważ zwodzące je domeny są przeciwne Królestwu Bożemu. Narody pod ich przemożnym wpływem są zdecydowane uczynić raz na zawsze koniec obejmującemu świat poselstwu o Królestwie Bożym — jedynej nadziei dla ludzkości. Władcy nie życzą sobie, by ich obywatele, albo poddani podporządkowywali się niebiańskiemu Królestwu Bożemu i byli mu wiernie oddani, dlatego obwieszczanie Królestwa Bożego musi ustać, świadkowie Królestwa muszą zniknąć. A więc wojna! Ich zjednoczony atak na bezbronnych głosicieli Królestwa i świadków Jehowy, jest wyzwaniem rzuconym Jehowie Zastępów, aby wystąpił w obronie swego ludu. Władcy chcą tej wojny, więc będą ją mieli, ale ona przyniesie im klęskę! Narody podane pod miecz będą zniszczone przez niebiańskie zastępy pod wodzą Króla Jezusa Chrystusa: „A wojska, które są na niebie, szły za nim na koniach białych, obleczone lnem cienkim, białym i czystym. A z ust jego wychodził miecz ostry, aby nim bił narody; albowiem on je rządzić będzie laską żelazną.” — Obj. 19:14-15.

Ku takiej zagładzie zbliżają się narody poddane wpływowi propagandy demonów, która podburza je przeciw Królestwu Bożemu. Jednak nie tylko narody doznają klęski w Armagedonie, ale spotka to również i demony wraz z ich władcą Szatanem Diabłem. — Obj. 20:1-3.

Ponieważ dziś na wszystkie narody świata działa wpływ demonów, każda jednostka stoi bezwzględnie wobec decyzji, która będzie oznaczać dla niej życie, albo śmierć, przeżycie, albo zniszczenie. Badaj każdą wypowiedź! Wypowiedź, która nie obwieszcza Jehowy jako najwyższego Władcy uniwersum, a jego Królestwa jako jedynej nadziei dla ludzkości, wyszła na pewno z ust smoka i jego widzialnej organizacji.

Nie pozwól się zwieść na manowce, jak owe narody, które ulegną zniszczeniu w Armagedonie. Stań więc po stronie Królestwa Bożego, abyś w zbliżającej się uniwersalnej rozprawie, w „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, został zachowany przy życiu.

Modlitwy, które Bóg wysłuchuje

CZY modlisz się, żeby być słyszanym przez ludzi, czy zależy ci na tym, żeby być wysłuchanym przez Boga? Jeśli się modlisz, aby wywierać wrażenie na ludziach, wtedy jesteś podobny do tych, których Jezus potępił, gdy rzekł: „Nie wolno wam być takimi jak obłudnicy; oni bowiem lubią się modlić stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby byli widziani przez ludzi. Prawdziwie powiadam wam: oni już mają całkowitą nagrodę.” (Mat. 6:5, NW) Ich zapłatą był podziw ze strony ludzi, a nie słuchające ucho Boże. Być może nie należysz do tych, którzy się modlą dla pozoru, lecz szczerze pragniesz być wysłuchany. Jeśli tak jest, wtedy upewnij się, że modlisz się we właściwy sposób, stosując się do wskazówek Biblii.

Szczerość twej modlitwy przejawia się w twym dążeniu do poznania tego, co Bóg ma do powiedzenia w swym spisanym Słowie. Jeśli oczekujesz, że On ciebie wysłucha, wtedy musisz też być gotowy słuchać Boga. Twoje dążenie do posiadania rzeczy materialnych i do rozrywek nie może być ważniejsze od pouczenia, które On kazał dla ciebie spisać w swym Słowie. Jeśli myślisz, że jesteś zbyt zajęty, iżbyś mógł rozpatrywać to, co On tobie ma do powiedzenia, jakże wtedy możesz się spodziewać, że twoje modlitwy zostaną wysłuchane? Szanuj Jego Słowo i szukaj zawartej w nim mądrości, czyniąc to, co On mówi: „Nabywaj mądrości, nabywaj roztropności; nie zapominaj, ani nie uchylaj od powieści ust moich.” (Przyp. 4:5) Studiując słowa Jego ust dowiesz się, jak do Niego trzeba przystępować w modlitwie.

Ponieważ wszechmocny Bóg nie ma przytępionego słuchu ani nie jest nieuważny, przeto nie trzeba ciągle powtarzać tej samej modlitwy. To jest bezmyślna recytacja, sprzeczna ze wskazaniami Biblii. „Gdy się modlicie, nie odmawiajcie wiele razy tego samego, jak to czynią ludzie z narodów; bo oni mniemają, że zostaną wysłuchani ze względu na użycie przez siebie wielu słów.” (Mat. 6:7, NW) Można Boga łatwo dosięgnąć, przystępując do Niego w sposób, który Pismo święte określa jako Mu przyjemny. „Bliski jest Pan [Jehowa] wszystkim, którzy go wzywają, wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.” — Ps. 145:18.

Kto Go nie wzywa z wiarą, ten nie może się spodziewać, że zostanie przez Niego wysłuchany, „bo kto się zbliża do Boga, musi wierzyć, że on jest i że staje się nagrodzicielem tych, którzy go pilnie szukają”. (Hebr. 11:6, NW) Jeśli Go poważnie szukasz, wtedy będziesz pilnie studiował Jago spisane Słowo, aby zdobyć znajomość, jako niezbędną podstawę dla wiary. Przez studium dowiesz się, że modlitwy nie śmią być odmawiane z myślą o samolubnych celach. Woli Bożej musi w nich być przydzielone pierwsze miejsce. Miłuj więc Słowo Boże. Stosuj się do jego wskazówek. „Bo oczy Jehowy zwrócone są na sprawiedliwych, a uszy jego ku błaganiu ich.” — 1 Piotra 3:12, NW.